Μόλις τέλειωσα το «Αγάπη μέδουσας» του Μίμη Ανδρουλάκη και το βρήκα κουραστικό και φλύαρο σε αντίθεση με το «Ταξίδι μέλιτος» που με είχε αγγίξει.Μάλλον είναι πάντα η πρώτη επαφή με ένα συγγραφέα που κάνει μέσα μου ένα κλικ!
Ευτυχώς με πρόλαβες και είχα σκοπό να το αγοράσω.
Ξεκίνησα το «Μόνος στο Βερολίνο» του Falada αν και μέσα μου νιώθω αξεπέραστο τον «Πότη»,μάλλον γιατί είναι το πρώτο του που διάβασα.
Για να δούμε αν θ΄αλλάξω γνώμη...
Ωχ,καλά που μου το είπες γιατί ήμουν έτοιμος να δω την ταινία,καλύτερα να αγοράσω το βιβλίο πρώτα.
Το ερώτημά μου είναι όμως αν γενικά τα αστυνομικά είναι τόσο εφιέστατα ή ακολουθούν προβλέψιμη πλοκή όπως στις ταινίες.Είπαμε ότι δεν έχω ασχοληθεί καθόλου με το είδος.
Διάβασα το «Αλέξ» του Πιέρ Λεμέτρ.Γενικά δε διαβάζω αστυνομικά,αυτά που έχω διαβάσει μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού.Με εντυπωσίασε όμως με την πλοκή που ήταν ανατρεπτική και που δεν ήξερες ποιος ήταν το θύμα κ ποιος ο θύτης.
Το έχει διαβάσει κανείς;
Έχω διαβάσει επίσης το «Τρεις μέρες...
Επανέρχομαι σε ένα θέμα που με «καίει»!
Όταν είμαι αποσυνδεμένος,πάνω δεξιά υπάρχει η επιλογή «search» ενώ εξαφανίζεται όταν συνδέομαι.
Δε μπορεί να γίνει να ψάχνω συνδεμένος όπως ήταν παλιά,με βόλευε αφάνταστα...