Ανδρέας Καρκαβίτσας : "Η λυγερή"

Λορένα

Πολεμίστρια του Φωτός
Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας ειναι περισσοτερο γνωστός απο το μυθιστορημά του ο ζητιανος, και λιγοτεροι πιστευω θα γνωριζουν το αλλο του αριστουργημα : την λυγερη. Προσφατα μεταφερθηκε και στην τν απο την ΕΡΤ1 και ετσι πιστευω την γνωρισε ο περισσοτερος κοσμος.

Καταρχην η πλοκη του βιβλιου (εστω στο συγκεκριμενο που διαβασα εγω) ειναι ηδη γνωστη απο την περιληψη στο οπισθοφυλλο (εστω.. καταλαβαινεις τι συμβαινει) και μετα γινεται η επιβεβαιωση απο τον προλογο, οποτε.. δεν εχεις καμια αμφιβολια για το τι θα συμβει. Η εχεις...;

Προσωπικα, ακομη και αν ηξερα τι θα γινει, αυτο που διαβασα δεν εχει καμια σχεση με την πλοκη. Ο καρκαβιτσας εδω, ανελυσε πιο πολυ τους χαρακτηρες, παρά ενδιαφερθηκε για την πλοκη η οποια ειναι η αναμενομενη καταληξη σε ενα χωριο.

Αυτο που μου εκανε εντυπωση, ειναι πως ο ανθρωπος στην προσπαθεια του οχι μονο να επιβιωσει αλλα και να ζησει καλα, καταφερνει να αλλαξει τον τροπο σκεψης του (να γινει το κλικ δηλ) και ολα αυτα που αποστρεφονταν πριν, τωρα να του αρεσουν. Και αραγε εδω επιβεβαιωνεται οποιος ειπε "ολα στο μυαλο ειναι" ; Και μενεις να αναρωτιεσαι αν, κανεις καλα που κυνηγας κατι γιατι το θες, ή.. μηπως εκανες τον εαυτο σου να πειστει οτι με αυτο που δεν εχεις, θα εισαι ευτυχισμενος, ενω δεν μπορεις να εισαι με αυτα που εχεις ή που σου τυχαινουν;

Και λιγα λογια για την πλοκη, για οσους το ξερουν, και σε οσους αρεσει να την διαβαζουν απο πριν :

Η Λυγερη χανει τον αντρα απο αγαπα, οχι γιατι της τον εκλεψε η φιλη της, αλλα γιατι τον αφησε η ιδια απο φοβο μην παει εναντια στους δικους της και στην κοινωνια του χωριου. Την παντρευουν με εναν ασχημο και φιλαργυρο αντρα, και ενω στην αρχη πιστευεις πως το βιβλιο θα καταληξει με την μετανοημενη Λυγερη να κλαιει την αγαπη που εχασε, και να μαραζωνει μεχρι τελικης πτωσης, διαπιστωνεις (με αρκετη εκπληξη) οτι στο τελος ειναι ευχαριστημενη που ηρθαν ετσι τα πραγματα. Λεπτομερεια με ενδιαφερον (που συμβαινει).. : βοηθησε και η φυση να ταιριαξει με τον συντροφο της
 
Κατ' αρχήν, μπράβο Λόρι που άνοιξες αυτό το νήμα, γιατί εγώ προσωπικά αν και είχα ξαναδιαβάσει πρόσφατα το βιβλίο αυτό, δεν είχα την απαραίτητη διάθεση να το κάνω. Και ξεκινάμε :

Ο καρκαβιτσας εδω, ανελυσε πιο πολυ τους χαρακτηρες, παρά ενδιαφερθηκε για την πλοκη η οποια ειναι η αναμενομενη καταληξη σε ενα χωριο
Συμφωνώ απολύτως. Δεν ήταν τόσο η πλοκή όσο η σκιαγράφηση των χαρακτήρων, η οποία ήταν εξαιρετική.

Αυτο που μου εκανε εντυπωση, ειναι πως ο ανθρωπος στην προσπαθεια του οχι μονο να επιβιωσει αλλα και να ζησει καλα, καταφερνει να αλλαξει τον τροπο σκεψης του (να γινει το κλικ δηλ) και ολα αυτα που αποστρεφονταν πριν, τωρα να του αρεσουν. Και αραγε εδω επιβεβαιωνεται οποιος ειπε "ολα στο μυαλο ειναι" ; Και μενεις να αναρωτιεσαι αν, κανεις καλα που κυνηγας κατι γιατι το θες, ή.. μηπως εκανες τον εαυτο σου να πειστει οτι με αυτο που δεν εχεις, θα εισαι ευτυχισμενος, ενω δεν μπορεις να εισαι με αυτα που εχεις ή που σου τυχαινουν;

Καμιά φορά είναι όλα στο μυαλό. Πάντως, θεωρώ ότι η "Λυγερή" είναι ένα ευχάριστο και ενδιαφέρον ανάγνωσμα. Η πλοκή βέβαια, όπως ειπώθηκε παραπάνω, δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο. Δεν ισχύει όμως αυτό με την σκιαγράφηση των χαρακτήρων. Πάντως, ο Καρκαβίτσας φαίνεται μέσα από το γραπτό του ότι γενικώς έχει πολλές γνώσεις για διάφορα πράγματα. Χάρηκα που ξαναέπιασα αυτό το βιβλίο...
 
Επιτέλους την διάβασα κι εγώ την Λυγερή! Μου άρεσε το βιβλίο (με κούρασε λίγο η γλώσσα, αλλά τελικά τα κατάφερα) και όσον αφορά την σκιαγράφηση των χαρακτήρων, όντως ο Καρκαβίτσας δεν με απογοήτευσε καθόλου (είχα και πρόσφατο τον Ζητιάνο και είχα μια ιδέα).
Για να είμαι ειλικρινής όμως, στο σημείο της αλλαγής της λυγερής (και του άντρα της) κάπου με έχασε, δεν με έπεισε 100%. Μου φάνηκε λίγο απότομη αυτή η αλλαγή και μπορώ να την κατανοήσω μόνο ενταγμένη αυστηρά στο κοινωνικό και ηθικό πλαίσιο της εποχής (όπως είπε και η Λορένα
ο ανθρωπος στην προσπαθεια του οχι μονο να επιβιωσει αλλα και να ζησει καλα, καταφερνει να αλλαξει τον τροπο σκεψης του (να γινει το κλικ δηλ) και ολα αυτα που αποστρεφονταν πριν, τωρα να του αρεσουν
Νομίζω ότι έπαιξε ρόλο και η τύχη, αφού άλλαξαν και οι δύο ταυτόχρονα την στάση τους ο ένας απέναντι στον άλλον. Θα ήταν το ίδιο αν ο σύζυγος παρέμενε αδιάφορος;
Γενικά, στο συγκεκριμένο θέμα μου φάνηκε σαν να προσπαθεί κατα κάποιον τρόπο ο Καρκαβίτσας να πείσει ότι τα πράγματα είναι έτσι, όχι ότι έτσι ήταν. :χμχμ:
 
Top