Παραθέτω το ποίημα του Άγγελου Σικελιανου:
Η αυτοκτονία του Ατζεσιβάνο,
μαθητή του Βούδα
Ανεπίληπτα επήρε το μαχαίρι
ο Ατζεσιβάνο. Κι ήτανε η ψυχή του
την ώρα εκείνη ολάσπρο περιστέρι.
Κι όπως κυλά από τ’ άδυτα του αδύτου
των ουρανών μες στη νυχτιά έν’ αστέρι.
ή, ως πέφτει ανθός μηλιάς με πράο αγέρι,
έτσι απ’ τα στήθια πέταξε η πνοή του.
Χαμένοι τέτοιοι θάνατοι δεν πάνε.
Γιατί μονάχα εκείνοι π’ αγαπάνε
τη ζωή στη μυστική της πρώτη αξία
μπορούν και να θερίσουνε μονάχοι
της ύπαρξής τους το μεγάλο αστάχυ
που γέρνει πια, με θείαν αταραξία!
Αυτο που θα πρότεινα να συζητησουμε σε αυτο το νήμα είναι το ζήτημα που ο ποιητης θετει, του κατα πόσον δηλαδη η αγαπη της ζωής "στη μυστικη της πρώτη αξια" αποτελει επαρκη δικαιολογια για κάποιον ωστε να την αφαιρεσει απο τον εαυτο του. Να συζητησουμε ποιά ειναι αυτη η "μυστικη" πρώτη αξία της ζωης. Και φυσικα αν θελησουμε να συζητησουμε και για αλλα εργα του ποιητη. Απλως εδω κανω την αρχη του νήματος.
Η αυτοκτονία του Ατζεσιβάνο,
μαθητή του Βούδα
Ανεπίληπτα επήρε το μαχαίρι
ο Ατζεσιβάνο. Κι ήτανε η ψυχή του
την ώρα εκείνη ολάσπρο περιστέρι.
Κι όπως κυλά από τ’ άδυτα του αδύτου
των ουρανών μες στη νυχτιά έν’ αστέρι.
ή, ως πέφτει ανθός μηλιάς με πράο αγέρι,
έτσι απ’ τα στήθια πέταξε η πνοή του.
Χαμένοι τέτοιοι θάνατοι δεν πάνε.
Γιατί μονάχα εκείνοι π’ αγαπάνε
τη ζωή στη μυστική της πρώτη αξία
μπορούν και να θερίσουνε μονάχοι
της ύπαρξής τους το μεγάλο αστάχυ
που γέρνει πια, με θείαν αταραξία!
Αυτο που θα πρότεινα να συζητησουμε σε αυτο το νήμα είναι το ζήτημα που ο ποιητης θετει, του κατα πόσον δηλαδη η αγαπη της ζωής "στη μυστικη της πρώτη αξια" αποτελει επαρκη δικαιολογια για κάποιον ωστε να την αφαιρεσει απο τον εαυτο του. Να συζητησουμε ποιά ειναι αυτη η "μυστικη" πρώτη αξία της ζωης. Και φυσικα αν θελησουμε να συζητησουμε και για αλλα εργα του ποιητη. Απλως εδω κανω την αρχη του νήματος.
Last edited: