Άρθουρ Κόναν Ντόιλ (Arthur Conan Doyle): "Σπουδή στο κόκκινο"

[Αριστοτέλης]

Μετά από αρκετά χρόνια επέστρεψα για λίγο στα αστυνομικά. Μου είχε καθίσει στο μυαλό ένα από τα σχετικά λίγα μυθιστορήματα με ήρωα το Σέρλοκ Χολμς, η Σπουδή στο κόκκινο ή Σπουδή σε κόκκινο (A study in scarlet). Έτσι το ξαναδιάβασα στην παρακάτω έκδοση

• Αγορά από Ιανό (εκδ. Μίνωας)

Σε αυτό το βιβλίο γίνεται η γνωριμία μεταξύ του στρατιωτικού γιατρού και μετέπειτα χρονικογράφου των περιπετειών του Σέρλοκ Χολμς, Τζων Ουώτσον (ή Γουώτσον ή Ουάτσον ή Γουάτσον, το έχω δει σε όλες τις εκδοχές) με το διάσημο επιθεωρητή. Παρουσιάζονται δείγματα από τον τρόπο σκέψης και τον αλλόκοτο χαρακτήρα του Σέρλοκ Χολμς, πλάνες των καλύτερων επιθεωρητών της Scotland Yard, τα αδιέξοδα στις σκέψεις, οι εκπλήξεις και ο θαυμασμός του γιατρού προς το πρόσωπο του ανερχόμενου ντετέκτιβ.

Το κείμενο χωρίζεται σε τρία μέρη. Στο πρώτο γίνεται η γνωριμία με τα πρόσωπα και ξετυλίγεται το μυστήριο. Στο δεύτερο εκτυλίσσεται μια τραγωδία λίγα χρόνια πριν η οποία σε συνδυασμό με τις εξηγήσεις που δίνονται οδηγούν στο τρίτο μέρος όπου βρίσκεται και η λύση του μυστηρίου.

Το βιβλίο διαβάζεται εύκολα και δε γίνεται βαρετό πουθενά. Ίσως να μην είναι η καλύτερη δυνατή μετάφραση, αλλά αυτό δεν σε αποτρέπει από το να "ζήσεις" λίγες ώρες στον κόσμο της αστυνομικής λογοτεχνίας και μάλιστα δίπλα σε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του χώρου, τον Σέρλοκ Χολμς.


ΥΓ: Μετά από αυτό έμαθα και τι σημαίνει scarlet ))

 

[Αμοντιλιάδο]

Βασικά,scarlet σημαίνει άλικο,με όση διαφορά έχει αυτό από το κόκκινο!!

Πάντως,αγαπημένο μου μυθιστόρημα του Σέρλοκ είναι Η Κοιλάδα του Φόβου,μαζί με το Σκυλί του Μπάσκερβιλ,βεβαίως.

Κι αυτό εδώ καλό ήταν,αλλά δεν με συνεπήρε όσο τα άλλα!

Ωραίος χαρακτήρας ο Σέρλοκ,πολύ πιο λογοτεχνικός και ολοκληρωμένος από τον Πουαρρό, και μού άρεσε πολύ ο τρόπος που απεικονίστηκε στην τελευταία ταινία του Ρίτσι,μακριά από χολιγουντιανές ωραιοποιήσεις και εξιδανικεύσεις,αλλά πολύ κοντά στον πραγματικό,αλλοπρόσαλλο χαρακτήρα του!

 

[Γαία]

Φοβερό βιβλίο. Από τα λίγα που έχω κλείσει μία φορά: όταν το τέλειωσα. Ταξίδι από τα λίγα. Ίσως ο πιο ερωτεύσιμος χαρακτήρας που έχω "συναντήσει". Για το Σκυλί των Μπάσκερβιλ που αναφέρατε, έχει βγει μια πολύ καλή μεταφορά παραγωγής BBC για την τηλεόραση. Ο Χολυγουντιανός Σέρλοκ Χολμς ήταν εξίσου καλός αν και στο σύνολο της η ταινία ήταν μακριά από αυτό που περιγράφει ο Ντόυλ σαν κόσμο του Χολμς. Κι αυτές οι εκδόσεις Ερατώ, ταιριάζουν τόσο πολύ αισθητικά με τον Ντόυλ. Δεν ξέρω βέβαια από μετάφραση τι γίνεται, αλλά καλή αίσθηση μου είχε αφήσει.

 

[Πεταλούδα]

Τον περίεργο χαρακτήρα του Σέρλοκ Χολμς τον πρωτογνώρισα πριν λίγες μέρες μέσα από αυτό το μυθιστόρημα (εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες, όμως). Δεν μπορώ να ταυτιστώ μαζί του, αλλά με κέντρισαν ορισμένα χαρακτηριστικά του: η οξυδέρκειά του, οι εξειδικευμένες γνώσεις του, το λεπτό ειρωνικό του χιούμορ και ο συναισθηματισμός του, που τον εκφράζει "γρατζουνώντας" το βιολί του. Ένας ήρωας, που παρ΄όλη την ψυχρή λογική του, δεν καταφέρνει να γίνει αντιπαθής, γιατί και ο ίδιος αναγνωρίζει αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα του. Και ο λόγος, που κρατάει τις γυναίκες μακριά από την ζωή του και έχει ελάχιστους φίλους, είναι για να μένει το μυαλό του απερίσπαστο στις υποθέσεις του.

"Όμως, επειδή έχουν δει πολλά τα μάτια μου, κάνω την παραχώρηση να πω ότι η εντύπωση μιας μυαλωμένης γυναίκας (υπάρχει και αυτό το σπάνιο είδος) είναι σημαντικότερη από όποιο συμπέρασμα ενός αρσενικού υπερεκλογικευμένου αναλυτή δεδομένων"
Και αυτό το λέει ο ήρωας, γιατί μία από τις λίγες υποθέσεις που δεν την έβγαλε εις πέρας, είχε αντίπαλο μια γυναίκα (μέσα στην "πλοκή" αναφέρεται ο τίτλος του συγκεκριμένου διηγήματος).

Spoiler

(διήγημα "Ένα σκάνδαλο στη Βοημία", από το ίδιο βιβλίο)

.

Οι ιστορίες με πρωταγωνιστή τον Σέρλοκ Χόλμς, μου κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον και αυτή η επαφή μου με την αστυνομική λογοτεχνία, είναι αρκετά ευχάριστη.

 

[Μαργαριτα]

τωρα διαβαζω σερλοκ χολμς μου εκανε πολυ μεγαλη εντυπωση οτι τον δειχνει να κανει χρηση ναρκωτικων γιατι δεν αντεχει χωρις να εχει κατι να δουλευει με το μυαλο του γιατι βαριέται.

 

[Ιαβερης]

κι εγω εκει γουρλωσα τα ματια, Μαργαριτα.

 

[Φαροφύλακας]

Πολλά ναρκωτικά των οποίων η χρήση είναι πια κοινωνικά κατακριτέα, ξεκίνησαν πολύ διαφορετικά και για παράδειγμα κάποτε η Bayer διαφήμιζε την ασπιρίνη μαζί με την ηρωίνη.

Κάποτε, οι μανάδες δίναν όπιο στα παιδιά που κλαίγαν για να σταματούν.

Η κοινωνική κουλτούρα αλλάζει συνεχώς και ποιος ξέρει αν σε 100 χρόνια το κάπνισμα, για παράδειγμα, δεν αντιμετωπίζεται με έναν παρόμοιο τρόπο. Να θυμίσω πως, όχι μακριά, στην δεκαετία τού '80, όλοι ανεξαιρέτως καπνίζαν μέσα στο σπίτι και μπροστά σε παιδιά, ακόμα κι αν ήταν πολύ μικρά, ακόμα κι αν ήταν βρέφη!

 

[Μαργαριτα]

παντως ο σερλοκ μου κανει πολυ περιεργος χαρακτηρας σε συγκριση με τον πουαρο δεν εχουν καμια σχεση.δυσκολος ανθρωπος,πολυπλοκος αλλα με μαγευει ο τροπος σκεψης του.

 

[Πολύτλας Οδυσσεύς]

Μόλις τώρα το τελείωσα και έχω να πω πως το βρήκα αριστοτεχνικό όσον αφορά την πλοκή (ειδικά στην αναδρομή που γίνεται) Ήταν από τις λίγες ιστορίες εκδίκησης που βρήκα δίκαιη.

RACHE​

 

[Ηλίας Άλφα]

Κι εγώ το τελείωσα πριν λίγες μέρες και αμέσως μετά πέρασα μερικές ώρες ψάχνοντας στο διαδίκτυο για τους Μορμόνους. Μπροστά τους οι Ταλιμπάν είναι κυρίες.

 

[Χαριποτερίστρια]

Το διάβασα πέρισι και το λάτρεψα! Μου έκανε μεγάλη εντύπωση όλο το κομμάτι της αναδρομής στο παρελθόν και είχα φρίξει πραγματικά με τους Μορμόνους... Είναι καταπληκτική ιστορία!

 

[Νουρμπανού]

Είναι ένα βιβλιαράκι που διάβασα μέσα σε 3 ώρες περίπου. Έφευγε μονορούφι. Πολύ καλή υπόθεση και αυτήν την φορά και μου έκανε εντύπωση το ότι μου άρεσε περισσότερο το κομμάτι που αναφερόταν στη Γιούτα και τους Μορμόνους, παρά η ιστορία με το ίδιο το έγκλημα και τις έρευνες του Σέρλοκ κτλ. Ήταν πολλά αυτά που δεν ήξερα για την εποχή εκείνη στις ΗΠΑ και για το θρησκευτικό φανατισμό των Μορμόνων και ο Ντόυλ μας έβαλε στο κλίμα με πολύ επιδέξιο τρόπο. Το απόλαυσα πραγματικά!

Σχετικά με τα ναρκωτικά, να ξέρετε ότι τότε και μέχρι τη δεκαετία του 1920 ο κόσμος, και κυρίως οι πλούσιοι, πειραματιζόταν πολύ περισσότερο με ναρκωτικές ουσίες και δηλητήρια. Το θεωρούσαν και μόδα μάλιστα!
Μου θυμίζει και το κάπνισμα των εγκύων ως τη δεκαετία του 1970. Ή την υπερέκθεση στον ήλιο χωρίς αντηλιακές κρέμες. Όλα αυτά οφείλονταν στην άγνοια και στην ελλειπή πληροφόρηση σχετικά με τις συνέπειες που προκαλεί το κάπνισμα στην υγεία του βρέφους ή η έκθεση στον ήλιο στο δέρμα.

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα το είχα διαβάσει πέρσι το καλοκαίρι. Σίγουρα είναι ενδιαφέρον και αποτελεί από τα πιο κλασικά βιβλία του είδους (περιγράφοντας την γνωριμία δύο από τους πιο αναγνωρίσιμους ήρωες της αστυνομικής λογοτεχνίας του Χολμς και του Γουάτσον) όμως προσωπικά το θεωρώ πολύ κατώτερο των άλλων τριών μυθιστορημάτων με ήρωα τον Χολμς, (κυρίως του Σήματος των τεσσάρων και του Σκυλιού των Μπάσκερβιλ, αλλά και της Κοιλάδας του τρόμου) ενώ είχε και έχει δεχτεί πολύ αρνητική κριτική για τον τρόπο που απεικονίζει τους Μορμόνους.

 

[Νουρμπανού]

Με την έννοια ότι υπερέβαλλε σχετικά με το φανατισμό των Μορμόνων; ;)

Έχεις δίκιο, ήταν ελαφρώς κατώτερο των άλλων μυθιστορημάτων. Κορυφαίο θεωρώ το Σκυλί των Μπάσκερβιλ!

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Ναι για το γεγονός ότι τους περιγράφει εντελώς αρνητικά

 

[Αυγουστίνη]

Μου αρεσε πολυ μπορω να πω και νομιζω ο τροπος που γραφει ο κυριος Doyle ειναι μοναδικος! Παρολα αυτα, σε παροτρυνω να διαβασεις και τις ιστοριες του Dupin, απο τον Egar Allan Poe, τον πατερα ουσιαστικα της αστυνομικης λογοτεχνιας (detective story). Νομιζω οτι ο Doyle ειχε διαβασει καλα τον Dupin, υπαρχουν πολλες ομοιοτητες (σε καμια περιπτωση δεν μειωνω τον δημιουργο του Sherlock Holmes!)

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Όχι μόνο ο Α. Κόναν Ντόιλ έχει επηρεαστεί από τον Ντιπέν του Πόε (ο οποίος ίσως έχει επηρεαστεί από τον Ζαντίγκ του Βολτέρου) αλλά στις ιστορίες του Σέρλοκ Χολμς υπάρχουν πολλές αναφορές στον ιππότη Ντιπέν.

 

[Ίζι]

Άκουσα το audiobook αυτής της έκδοσης και ξετρελάθηκα! Ως μυστήριο δεν με εντυπωσίασε (προτιμώ τα τύπου "whodunit" της Κρίστι και άλλων), όμως με κέρδισε η πλοκή και η δομή της ιστορίας. Τα πρώτα κεφάλαια της γνωριμίας των δύο θρυλικών χαρακτήρων είναι υπέροχα, η στιγμή της αποκάλυψης εντελώς απροσδόκητη και η αναδρομή στο παρελθόν απολαυστική. Αυτό που δεν μου κόλλησε στην πλοκή ήταν

Spoiler

τα χάπια. Ο δολοφόνος-εκδικητής κυνηγά τους εχθρούς του επί 20 χρόνια για να τους δώσει 50% πιθανότητα να τη γλιτώσουν; Ε, όχι άνθρωπέ μου, δεν έφτασες ως εδώ για να ζήσουν αυτοί καλά και να δηλητηριαστείς εσύ μπροστά τους, σαν ανόητος

Ήταν το δεύτερο ολοκληρωμένο μου audiobook, και το άκουσα πολύ ευκολότερα από το πρώτο. Όμως λίγο με πειράζει που δεν έχω το βιβλίο στη βιβλιοθήκη μου τώρα.

 

[Συμπριεν Μερε]

Ο Σέρλοκ Χολμς είναι ο αγαπημένος μου λογοτεχνικός χαρακτήρας. Διάβασα την "σπουδή στο κόκκινο" από μια σειρά βιβλίων που έβγαιναν κάθε εβδομάδα με όνομα:"Κλασσική βιβλιοθήκη , Παγκόσμια λογοτεχνία" . Είναι φοβερός ο τρόπος που λύνει τα μυστήρια και ούτε μια στιγμή δεν ένιωσα πλήξη ( όπως συμβαίνει με πολλά κλασσικά βιβλία) άλλα έπεσα από τα σύννεφα όταν διάβασα ότι έκανε ενέσεις κοκκαϊνης.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ποιος έκανε ενέσεις κοκαΐνης;;;