Εγώ διάβασα το καλοκαίρι τον Ιωάννη Άγγελο, το μόνο δικό του που έχω διαβάσει. Αναφέρεται στις τελευταίες ημέρες πριν την άλωση της Κων/πολης και εικονίζει ένα σκηνικό ρεαλιστικό κατά τη γνώμη μου (και με βάση τις ιστορικές μου γνώσεις για την περίοδο, με εξαίρεση την παρουσίαση του Κωνσταντίνου ΙΑ'), αρκετά σκοτεινό και απαισιόδοξο (δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά άλλωστε) χωρίς τους βερμπαλισμούς και τους ψευτοηρωισμούς που συναντάμε συχνά σε ιστορικά μυθιστορήματα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν σημεία που κάνει κοιλιά. Το βιβλίο είναι γραμμένο υπό μορφήν ημερολογίου που κρατά ο ομώνυμος ήρωας ξεκινά κάπου στο Δεκέμβρη του 1452 και τελειώνει στις αρχές του Ιούνη του 1453, μερικές μέρες μετά την άλωση. Ο ήρωας ένας δυτικός μισθοφόρος (με ένα μεγάλο μυστικό) που λιποτακτεί από τους Τούρκους για να "πέσει" μαζί με την Κων/πολη, ζει και βλέπει την κατάσταση στην Πόλη με τον μοιρολάτρη αυτοκράτορα δέσμιο σε παραδόσεις αιώνων να αναλαμβάνει ένα έργο που είναι πάνω από τις δυνάμεις του, με ενωτικούς και ανθενωτικούς να ζουν στον κόσμο τους, με τους ενωτικούς να περιμένουν μάταια τη βοήθεια της Δύσης και τους ανθενωτικούς να συνωμοτούν με τους Τούρκους, να σαμποτάρουν την προσπάθεια αντίστασης της Πόλης και να μοιράζουν μεταξύ τους τα αξιώματα με τα οποία αναμένουν ότι θα τους ανταμείψει ο Μωάμεθ Β'. Παράλληλα ο Ιωάννης Άγγελος ζει ένα μεγάλο έρωτα με μια μυστηριώδη γυναίκα. Πλάι στους άρχοντες που συνωμοτούν ο λαός προσπαθεί να επιβιώσει ενώ περιμένει την Τουρκική κατάκτηση για να βγει από την κατάσταση αβεβαιότητας που έχει βυθιστεί και να επιστρέψουν τα πράγματα σε μιας μορφής κανονικότητα. Τελικά δεν είναι το αγαπημένο μου ιστορικό μυθιστόρημα, είναι όμως από τα καλύτερα με μεσαιωνικό θέμα που έχω διαβάσει και προσωπικά το κατατάσσω σαν το καλύτερο με θέμα το Βυζάντιο. Αυτά βέβαια μην ξεχνάμε είναι προσωπικές απόψεις.