Όλα τα βιβλία έχουν να μας προσφέρουν κάτι;

Θυμάμαι μια φορά συζήταγα με μια φίλη μου και μου έλεγε οτι διαβάζει ενα βιβλίο που δεν της αρέσει και της έλεγα γιατί δεν το σταμάταγε και μου λέει κάθε βιβλίο έχει να μας προσφέρει κάτι. Συμφωνείται και εσείς με αυτή την άποψη;;;
Εγω δεν μπορώ να πω οτι συμφωνώ, αλλά κάθε βιβλίο επιδρά διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο. Εμένα για παράδειγμα δεν μου προσφέρουν τίποτα τα βιβλία φαντασίας και κάποια λογοτεχνικά, θεωρώ οτι πιο πολύ έχουν να προσφέρουν στην ψυχή και στο μυαλό μας η φιλοσοφία και η ψυχολογία!
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Θα ελεγα οτι αυτο μπορει να ισχυει με οτιδηποτε, οχι μονο με τα βιβλια. Εχω παει με το ζορι να δω ταινιες με την παρεα που τελικα δεν μου αρεσαν. Το ελαχιστο που κερδισα ηταν να αναγνωρισω την υπαρξη διαφορετικων στυλ ταινιας απο αυτες που με ενδιαφερουν.

Κι εγω εχω διαβασει βιβλια τα οποια γενικως δεν μου αρεσαν, συγκεκριμενα του Guy Gavriel Kay, αλλα ηθελα να χαρω με την ιστορια και τα συγγραφικα τεχνασματα του Kay, και να εξερευνησω τον κοσμο τους, αλλα δεν τον κυνηγησα παραπανω.
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Θεωρητικά, τα πάντα έχουν να μας προσφέρουν κάτι, όμως τελευταία αυτό δεν με απασχολεί καθόλου.
 
Κι εγώ συμφωνώ με τον Αντέρωτα: ισχύει με όλα τα δημιουργήματα της ανθρώπινης σκέψης. Κυκλοφορεί όμως πολύ η άποψη πως οτιδήποτε τυπωμένο και δεμένο, ειδικά αν είναι κείμενο χωρίς εικόνες, χαρακτηρίζεται σώνει και καλά από κάποια αξία, ποιότητα, κύρος -- ενώ π.χ. κάτι κινηματογραφικό ή μουσικό είναι εφήμερο, μόνο για διασκέδαση, κ.λπ. Άποψη που δεν την ασπάζομαι. Το πιο σοβαροφανές βιβλίο μπορεί κάλλιστα να περιέχει τις μεγαλύτερες μπούρδες που εκφράστηκαν ποτέ από κτίσεως κόσμου, ενώ μία φαινομενικά ασήμαντη ταινία μικρού μήκους μπορεί να σου αλλάξει άρδην τον τρόπο σκέψης και τη ζωή σου ολόκληρη.
 
Κατά τη γνώμη μου όλα τα βιβλία μας προσφέρουν από "κάτι". Αυτό το "κάτι" μπορεί να είναι μικρό ή μεγάλο, ανάλογα τα ενδιαφέροντά μας και τις βαθύτερες σκέψεις μας. Όπως αναφέρθηκε, μερικά βιβλία ίσως να έχουν κάποιες πληροφορίες που δεν γνωρίζαμε, ή να αναπτύσσουν σκέψεις που δεν θα περνούσαν ποτέ απ' το νου μας. Ακόμα όμως και τα βιβλία που φαινομενικά δεν έχουν να προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο, πιστεύω ότι κατά βάθος προσφέρουν. Για παράδειγμα, ούτε εμένα μ' αρέσουν ιδιαίτερα τα βιβλία της φαντασίας, αλλά διαβάζοντας ένα βιβλίο φαντασίας (με αρκετά μειωμένη διάθεση για το είδος αυτό, ομολογώ), ακόμα κι αν δεν περιέχει καμιά "χρήσιμη" πληροφορία, αυτό που μου προσφέρει είναι το εξής:

"Τι να ώθησε άραγε τον συγγραφέα να φανταστεί κάτι τέτοιο; Τι ερεθίσματα είχε στη ζωή του και πως τα έπλεξε μέσα στο νου του ώστε να δημιουργήσει αυτόν τον φανταστικό κόσμο; Και αυτή η τόσο παράξενη σκηνή που μόλις διάβασα; Μήπως την είδε σε κάποιο όνειρο; Ή μήπως βίωσε μια παραλλαγή της (πχ. αυτό κι εκείνο) στη πραγματικότητα; Και γιατί διάλεξε αυτή την έκβαση των πραγμάτων κι όχι την άλλη; Αν το έγραφα εγώ πως θα ήθελα να εξελιχθεί; Και στο κάτω κάτω της γραφής, όλα αυτά είναι φαντασία, ή ένα "ψυχανέμισμα" κάποιας πολύ διαφορετικής πραγματικότητας που δεν θα γνωρίσουμε ποτέ;".

Ακόμα και μια ιστορία "χωρίς ουσία" (αν μπορούμε να το πούμε αυτό για οποιοδήποτε βιβλίο), με κάνει να προβληματίζομαι. Άρα επανέρχομαι στην αρχική μου διατύπωση, πως όλα τα βιβλία ανεξαιρέτως, έχουν να μας προσφέρουν κάτι, είτε περιέχουν πληροφορίες του κόσμου αυτού, είτε όχι.

Φυσικά όλα τα παραπάνω αποτελούν την προσωπική μου άποψη :διάβασμα10:
 
Νομίζω με έχουν καλύψει πλήρως οι προλαλήσαντες και εγώ ανήκω στη «σχολή» που βλέπει «κάτι» σε κάθε βιβλίο άσχετα αν είναι της αρεσκείας μου ή όχι. Προφανώς αυτό το «κάτι» δεν είναι ίδιο για τον καθένα ούτε νομίζω πως μπορεί να υπάρξει κοινή συμφωνία στο τι είναι αυτό. Για κάποιον μπορεί να είναι η γνώση και μόνο, για άλλον η πνευματική προσπάθεια, για άλλον η ψυχική ανάταση κ.ο.κ. Εμένα πχ μου αρέσει το είδος της επικής φαντασίας και μου προσφέρει διασκέδαση και εξάπτει τη φαντασία μου.
 
Νομίζω πως όταν μπορείς να πάρεις κάτι από το κάθε είδος είσαι πιο... ανοιχτόμυαλος να το πω; Αν βλέπω ένα βιβλίο και φεύγω τρέχοντας γιατί "είναι ποίηση, απαπα εγώ δεν διαβάζω τέτοια!" μήπως είμαι λίγο κομπλεξική και δήθεν; (κάτι που έκανα κι εγώ παλιά με την ποίηση, αλλά πλέον, παρόλο που δεν έχω διαβάσει ακόμα ποίηση, δεν την αντιμετωπίζω σαν κάτι που δεν έχει λόγο ύπαρξης.)
 
Νομίζω ότι κάθε βιβλίο μας προσφέρει κάτι. Ακόμα και αν προσφέρει απλά διασκέδαση δεν είναι κάτι άξιο περιφρόνησης κατά τη γνώμη μου. Και καθώς στα προσωπικά μου κριτήρια η αναγνωστική απόλαυση είναι αρκετά ψηλά δεν αναζητώ να διαβάσω μόνο τα βιβλία που θα μου προσφέρουν κάτι χρήσιμο αλλά και αυτά που την ανάγνωσή τους θα απολαύσω ακόμα και αν αυτή η απόλαυση θα είναι κάτι το εφήμερο
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Παλιότερα έψαχνα βιβλία, ταινίες, ασχολίες που θα μπορούσαν να με μορφώσουν, να με κάνουν εξυπνότερη, να ανοίξουν τους ορίζοντές μου κ.λπ. Όμως, τα πράγματα που απολάμβανα πάντα περισσότερο ήταν αυτά που κάποιοι θα χαρακτήριζαν σαβούρα, σκουπίδια, παραλογοτεχνία κ.λπ. Θρίλερ, κωμωδίες (συχνά σαχλές), Στήβεν Κινγκ, τρόμος, μυστήριο, αστυνομικά, κόμιξ και τέτοια. Πλέον, και σ' αυτό μ' έχει βοηθήσει αρκετά η λέσχη, διαλέγω βιβλία (και ταινίες, σειρές κ.λπ.) με βασικό κριτήριο αν με διασκεδάζουν ή όχι - συμφωνώ απόλυτα με τον Κόρτο, και θα έλεγα ότι ακόμα και η απλή διασκέδαση, που τόσο περιφρονούν κάποιοι, είναι το πιο σημαντικό απ' αυτά που μας προσφέρουν τα βιβλία (και οι ταινίες, οι σειρές κ.λπ.).
 
Κι εγώ είμαι της άποψης πως το κάθε βιβλίο έχει να σού προσφέρει κάτι.
Παλιότερα παράταγα ένα βιβλίο πιο εύκολα στη μέση, κάτι που πλέον αποφεύγω. Διαπιστώνω - όπως σωστά ειπώθηκε και παραπάνω - πως όλο και κάτι θα μού μείνει ακόμα και από ένα βιβλίο που δεν είναι του γούστου μου.
Θεωρητικά, τα βιβλία μπορεί να τα παρατήσει κάποιος πιο εύκολα σε σχέση με τις ταινίες, γιατί ο χρόνος που ''ξοδεύεται'' είναι το μεγάλο πρόβλημα όταν δεν μας ενθουσιάζει κάτι.. Παρόλα αυτά, πιο εύκολα παρατάω μια ταινία παρά ένα βιβλίο. Αλλά αυτό συμβαίνει κυρίως με τις καφροκωμωδίες ή ταινίες δράσης χολιγουντιανής παραγωγής. Ειδικά εάν έχεις δει πολλές αυτού του είδους, από ένα σημείο και μετά καταντάνε αρκετά προβλέψιμες.
 

Λορένα

Πολεμίστρια του Φωτός
Τεινω με την αποψη της Ιζις

Απο μικρη διαβαζα βιβλια κυριως για να διασκεδασω, καθως ο πραγματικος κοσμος μου φαινοταν αρκετα δυσκολος. Στα βιβλια εβρισκα καλυτερους (κοσμους).

Τα βιβλια μου προσφεραν εκεινη την εποχη, παρεα, και ηταν αυτο που ηθελα.

Μεγαλωνοντας εστρεψα το ενδιαφερον και προς την μαθηση, αλλα.. οταν θελω να χαλαρωσω δεν υπαρχει τιποτα καλυτερο απο ενα ευαναγνωστο, αισιοδοξο βιβλιο, που σε κανει να νιωθεις καλα :)

Παντα δηλ καταληγω σ'αυτο, που θεωρω ο'τι σημαντικοτερο μου εχουν δωσει ολα σχεδον τα βιβλια
 
Σίγουρα όλα τα βιβλία προσφέρουν κάτι. Αυτό που αναρωτιέμαι εγώ είναι το κατά πόσο αυτό το κάτι είναι πάντα καλό; Δηλαδή δεν μπορεί να υπάρξει ένα βίβλιο που για οποιονδήποτε λόγο εμάς προσωπικά να μας έδωσε κάτι κακό, να μας επηρέασε αρνητικά και ίσως κατά κάποιο τρόπο να μας στηγμάτισε;
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Ξερω καποια ατομα που φρικαραν οταν διαβαζαν εσχατολογικα βιβλια για το 1999, τον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο, τις προφητείες του Νοστράδαμου κλπ. Τωρα δεν ξερω πόσοι και κατα πόσο "στιγματιστηκαν"

Φυσικά δε φταινε τα βιβλια καθεαυτά, οτιδηποτε μπορει να σε στιγματησει, πχ. σε μορφη ντοκυμαντέρ.
 
Πιστεύω κι εγώ ότι κάθε βιβλίο, όπως ακριβώς κάθε εμπειρία μας αφήνει κάτι. Αν δεν μας προσφέρει πέρα από αμιγή διασκέδαση κάποια επιπλέον γνώση ή μία διαφορετική, έστω και αρνητική οπτική όσων ήδη γνωρίζουμε, μας αφήνει την γλυκιά αίσθηση ότι γνωρίσαμε νέους φίλους στις σελίδες του, με τους οποίους περάσαμε ευχάριστες και ανέμελες στιγμές, σαν την ανάμνηση μίας όμορφης μέρας.

Ακόμη όμως και ένα αδιάφορο βιβλίο, όπως μία αδιάφορη εμπειρία, μας προσφέρει, αν μη τι άλλο, μια σαφέστερη αντίληψη όσων θα προτιμούσαμε στο εξής να αποφύγουμε.
 
Last edited:
Η απαντηση που μου ερχεται αυθορμητα ειναι "σχεδον ολα",αλλα ΟΧΙ ολα!

Γιατι μερικα αναγνωσματα ,ο κοκος νεας γνωσης και λεξιλογιου που μπορει να προσφερουν μπορει να ειναι ανεπαρκης ως προς το "κακο"που μπορει να εμπνευσουν/προξενησουν μεσω της επιρροης.Γιατι στοχος καθε βιβλιου ειναι η ως ενα βαθμο ΕΠΙΡΡΟΗ πανω στον αναγνωστη,ειτε στο πνευμα ,ειτε στην ψυχη του,ειτε στην καθημερινη του ζωη ειτε κ στα δυο κλπ..

Ειτε στη σκεψη μας,ειτε διευρυνση του γνωστικου μας πεδιου,ειτε στη φιλοσοφικη αναζητηση,στη διαθεση μας(βιβλια για να γελασουμε),ειτε στην τονωση του θρησκευτικου αισθηματος,ειτε στην αυτογνωσια,ειτε στη διευρυνση των... κηπουρικων δεξιοτητων,ειτε στη διευρυνση της φαντασιας,ειτε ακομη στη μεταδοση προπαγανδιστικων ιδεων καποιου καθεστωτος.Ολα τα βιβλια αποσκοπουν να μας επηρεασουν καπως.Οταν λοιπον ο στοχος ενος βιβλιου ειναι να επηρεασει αρνητικα το κοινο του,πχ τονωνοντας την επιθετικοτητα,προτρεποντας σε πραξεις μισους, φοβαμαι πως το οποιο ωφελος δεν μπορει να αντισταθμισει τον αρνητισμο αυτον-αρα κρινω πως δεν αξιζει να διαβαστει.
Απο την αλλη,ειναι καλο να διαβασουμε κατι απο χωρο που μας απωθει για να το απορριψουμε συνειδητα ,και να αντλουμε αντεπιχειρηματα ωστε να στηριζουμε δημοκρατικα, με τη δυναμη του λογου-κι οχι δογματικα- τη θεση μας και ισως να αναιρεσουμε τους ισχυρισμους της αλλης πλευρας.
Οφειλουμε να σταθμιζουμε το πιθανο ωφελος.

Απο τη βιβλιογραφια που στρεφεται εναντιον του χριστιανισμου πχ ,βρισκω πως ενας νεος που ψαχνεται,θα αξιζε να προσεγγισει και τα συγγραμματα του ΝΤΟΟΥΚΙΝΣ αλλα ισως οχι τη Σολωμονικη κ αλλα τετοια βιβλια,που στοχευουν στο να εξαψουν τις πιο σκοτεινες κ νοσηρες πλευρες του θυμικου και του ασυνειδητου κ μπορουν να οδηγησουν σε ασχημα μονοπατια τον ευαλωτο,τον αμαθη,τον περιεργο κ αυτον που δεν εχει ακομη σχηματισει "ταυτοτητα"...


Η δεν ξερω ποσο ωφελιμο θα ηταν να διαβασει κανεις νεοναζιστικες εκδοσεις που εκθειαζουν τους ναζι,οταν μεσα απο το σπερμα της οποιας νεας ιστορικης γνωσης (που αποκρυπτει η συμβατικη Ιστορια)προπαγανδιζουν τοσο ισχυρα το φυλετισμο και την κακοποιηση του οποιου Αλλου.

Ωστοσο,ακομη κ εθνικιστικες,συνωμοσιολογικες εκδοσεις του Λιακοπουλου,ειχαν ενα βιβλιαρακι για τη φρικη του στρατοπεδου συγκεντρωσης Γιασενοβατς στη Σερβια,οπου οι Ουστασι εκαναν διαγωνισμους ποιος θα σφαξει στη σειρα περισσοτερους Σερβους ομηρους!!!!Ηταν μια νεα αποτροπαιη γνωση με φριχτες εικονες.Μπορει η εκδοση του (1997)να ηθελε να προβαλει εμμεσο αλλοθι για το σερβικο εθνικισμο και τις εθνοκαθαρσεις που πραγματοποιησε στη Βοσνια ο Μιλοσεβιτς.Παρολαυτα προσφερε μια νεα ιστορικη γνωση.Αρα αξιζε.

Η τα εργα του ΙΡΒΙΝΓΚ μπορει να αποτυπωνουν μια συμπαθεια στους Ναζι κ αμφισβητηση του Ολοκαυτωματος -επιτεινοντας τον αντισημιστισμο,ομως δεν πρεπει να παραγνωριζουμε οτι ειναι συμπαθης στις οικογενειες των ναζι ,αρα εχει αμεσες πηγες πληροφορησης για τις εξεχουσες προσωπικοτητες του χιτλερικου καθεστωτος και υλικο απο τα προσωπικα αρχεια τους(πχ ΡΟΜΜΕΛ).Αυτο καθιστα τις πραγματειες του πλουσιες και πολυτιμες για τον ιστορικο μελετητη.

Απο την αλλη οταν σε ιστορικη βιογραφια για τν Βενιζελο απο ακραιφνη φιλοβασιλικο ,διαβαζω οτι στη βαπτιση του εμφανιστηκαν...δαιμονες -ε,δεν ξερω ποσο χρησιμο θα ηταν να διαβασω ενα τετοιο μη εγκυρο συγγραμμα,οχετο μισους κ δογματισμου...Απεχει μακραν απο τον υφερποντα υποκειμενισμο της Ιστοριας.Ειναι παραληρημα.Αρα σαν ιστορικη πηγη ειναι αχρηστο.Εκτος αν αξιοποιηθει ως δειγμα λαικης δεισιδαιμονιας,που πλαισιωσε τη φιγουρα του Βενιζελου(πχ με τν Αφορισμο του το 1917,νομιζω).Κατα τα αλλα στην Ιστορια αξιοποιεις σχεδον καθε εργο σχετικο.Απλα,οταν διαβαζεις Ιστορια Παπαρρηγοπουλου ,εχεις κατα νου οτι ηταν Δεξιος ,ενω οταν διαβαζεις Κορδατο ,θυμασαι οτι ηταν αριστερος-ωστε να οδηγηθεις σε ασφαλεστερα συμπερασματα.


Απο τη μυθιστοριογραφια τωρα,ενω βιβλια αισθηματικα ,προσφερουν ως ενα σημειο συναισθηματικη αναταση,ενσυναισθηση ενιοτε,εμπλουτισμο του λεξιλογιου,απο τη στιγμη που διαβασεις μερικα καταντουν πεπερασμενα- κ οντως αχρηστα.Αν και η χαλαρωση ειναι σημαντικη.

Απο την αλλη τα αστυνομικα,που προσωπικα δεν τα συμπαθω,εχουν να προσφερουν οξυνση του νου,διευρυνση της φαντασιας,εμβαθυνση στην ανθρωπινη ψυχολογια και αδρεναλινη λογω της συνηθους αγωνιας που διακρινει καθε αστυνομικο που σεβεται τον εαυτο του...

Το πιο σημαντικο εν κατακλειδι, δεν ειναι να απαρνεισαι ενα αναγνωσμα ,αλλα να φιλτραρεις αυστηρα ο,τι διαβαζεις να αποκωδικοποιεις τον απωτερο στοχο του.Για να μη γινεις ερμαιο κανενος σκοπου που "στρεφεται" ερημην σου εναντιον σου.Η εννοια "βιβλιο" δεν κολυμβηθρα του Σιλωαμ να καθαγιαζει καθε γραφομενο η γραφοντα...
 
Η Το πιο σημαντικο εν κατακλειδι, δεν ειναι να απαρνεισαι ενα αναγνωσμα ,αλλα να φιλτραρεις αυστηρα ο,τι διαβαζεις να αποκωδικοποιεις τον απωτερο στοχο του.Για να μη γινεις ερμαιο κανενος σκοπου που "στρεφεται" ερημην σου εναντιον σου.Η εννοια "βιβλιο" δεν κολυμβηθρα του Σιλωαμ να καθαγιαζει καθε γραφομενο η γραφοντα...
Με αυτό νομίζω το συνόψισες με εκπληκτικό τρόπο. :προσκυνώ:
 
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι όλα τα βιβλία έχουν κάτι να μας προσφέρουν.Υπάρχουν βιβλία τα οποία δίνουν τροφή για σκέψη,γνώσεις και ψυχαγωγία, από την άλλη υπάρχουν βιβλία τα οποία είναι μόνο για διασκέδαση, κάτι το οποίο δεν το θεωρώ κακό, αλλά προσωπικά δεν το βλέπω ως προσφορά, από την στιγμή που υπάρχει και το ψυχαγωγικό βιβλίο.
But that is just my opinion... :)
 
Μμμμ ... στα σίγουρα όλα, μα όλα τα βιβλία έχουν να μας προσφέρουν κάτι.... ορισμένα κάνουν καλή στήριξη σε τραπέζια, κουτσές καρέκλες... κοντές σκάλες κλπ :)
 
Top