Αγαπημένα αποσπάσματα από βιβλία

ΣΚΗΝΗ Ε’
ΜΑΚΒΕΘ
Έχω ξεχάσει
ολότελα την αίσθηση του φόβου,
Επέρασε ο καιρός που όταν γροικούσα
σκουσμό τη νύχτα μ΄έπιανε το ρίγος,
και παραμύθι αν άκουα θλιβερό
εσηκώνονταν του κορμιού μου οι τρίχες
ορθές, σα ναχαν μέσα τους ζωή.
Μ’ έχει χορτάσει η φρίκη! Ο στοχασμός μου
ο φονικός συνειθισμένος είναι
στο φοβερό, και πια δεν μπορεί
να μ’ αλάλιαζε.


Μάκμπεθ,Ουίλιαμ Σέξπιρ
 
" ηταν μια νυχτα υπεροχη, μια τετοια νυχτα που μπορει να υπαρξει μοναχα οταν ειμαστε νεαροι αγαπητε αναγνωστη. Ο ουρανος ηταν τοσο αστροστολιστος, τοσο φωτεινος που ριχνοντας του μια ματια, αθελα σου αναρωτιοσουν: ειναι ταχα δυνατο κατω απ'εναν τετοιο ουρανο να ζουν διαφοροι θυμωμενοι κ ιδιοτροποι ανθρωποι; Κ η ερωτηση αυτοι ειναι εξισου νεαρη αγαπητε αναγνωστη, πολυ νεαρη, μα ειθε να τη στελνει ο θεος οσο το δυνατον πιο συχνα στην ψυχη σας"

Λευκες νυχτες- ντοστο
 
[…] μια άβυσσος εσωτερικής ερημιάς και αυτοβασανισμού. Αυτό ήταν αναμφίβολα το μυστικό που κρυβόταν στην ψυχή κάθε μεγάλου καλλιτέχνη. Να λοιπόν, η πηγή της παράξενα άπληστης δίψας του ανθρώπου να δημιουργεί, να συλλαμβάνει τον κόσμο εξαρχής κάθε στιγμή με τις αισθήσεις του και να τον υποτάσσει. Κι αυτή ήταν η πηγή της παράξενης θλίψης με την οποία, τόσο συχνά, τα μεγάλα έργα πλημμυρίζουν τον σιωπηλό θεατή.

Herman Hesse: “Roβhalde
 
Άκου μάνα δεν πρέπει να συλλογιέσαι τη μέρα που θα βγεις. Θα παλαβώσεις. Να σκέφτεσαι τη σημερινή μέρα, την αυριανή και τους αγώνες του φούτμπολ του σαββάτου. Αυτό πρέπει να κάνεις. Αυτό κάνουν οι παλιοί, οι μαθημένοι. Οι καινούριοι χτυπούνε το κεφάλι στον τοίχο. Κάθονται και λογαριάζουν πόσο καιρό θα μείνουν ακόμα. Γιατί να μην πέρνεις την κάθε μέρα όπως έρχεται;

Τα Σταφύλια της Οργής, Τζον Στάινμπεκ
 
ΚΑΣΣΙΟΣ: [..] ούτε πέτρινος πύργος, ούτε τοίχοι μπρούτζινοι,
ούτε πνιγερό μπουντρούμι, ούτε σιδερά βαριά
μπορούν να περιορίσουν της ψυχής τη δύναμη·
η ζωή όταν την τρων αυτές οι κοσμικές αμπάρες,
έχει πάντα τη δύναμη να λυτρωθει.

Ιούλιος Καίσαρας, Σέξπιρ
 
Σας έχω λίγο Σέξπιρ... (όλα είναι από τον Ιούλιο Καίσαρα)

ΒΡΟΥΤΟΣ*: (...) γιατί το μάτι δεν τον βλέπει τον εαυτό του παρ' όταν κάπου άλλου καθρεφτιστεί.

Πράξη Α', σκηνή 2

~
(Ποιους ανθρώπους θέλουν οι άρχοντες...)

ΚΑΙΣΑΡΑΣ: Θέλω γύρω μου να 'χω ανθρώπους παχουλούς με λεία κεφάλια ανθρώπους τέτοιους που κοιμώνται τη νύχτα. Αυτός ο Κάσσιος** έχει όψη ισχνή και πειναλέα· σκέφτεται πολύ: τέτοιοι άνθρωποι είναι επικίνδυνοι

Πράξη Α', σκηνή 2

~

ΚΙΚΕΡΩΝ***: [...] μα οι άνθρωποι εξηγούν τα πράγματα όπως θέλουν, πολύ μακριά από το σκοπό που έχουν τα ίδια.

Πράξη Α', σκηνή 3

~

ΒΡΟΥΤΟΣ: [...] Μα είναι αποδεδειγμένο πως η ταπεινοφροσύνη είναι της νεαρής φιλοδοξίας η σκάλα που σ' αυτήν στρέφει πρόσωπο όποιος σκαρφαλώνει. Μα όταν μια φορά ανεβεί στο κεφαλόσκαλο, τότε γυρνάει την πλάτη του στη σκάλα, και κοιτάει στα σύννεφα καταφρονώντας τα άσημα σκαλιά που τον ανέβασαν.

Πράξη Β', σκηνή 1


*Ο Βρούτος είναι συνωμότης κατά του Καίσαρα

**Ο Κάσσιος είναι επίσης συνωμότης κατά του Καίσαρα

***Ο Κικέρων είναι συγκλητικός.


(Όλες οι μεταφράσεις είναι του Βασίλη Ρώτα και της Βούλας Δαμιανάκου από τις εκδόσεις ΔΟΛ)
 
Να φοβηθείτε...

Να φοβηθείτε καιρούς που θα δε θα πέφτουν οι μπόμπες και που θα υπάρχουν ακόμα τ' αεροπλάνα... γιατί κάθε μπόμπα είναι κι απόδειξη ότι το πνεύμα δεν νεκρώθηκε. Και να φοβηθείτε τους καιρούς που θα σταματήσουν οι απεργίες ενώ θα εξακολουθούνε να ζουν οι μεγάλοι ιδιοχτήτες...γιατί κάθε μικρή απεργία κατασταλμένη είναι κι απόδειξη πως γίνεται κάποιο βήμα. Κι αυτό ακόμα μπορείτε να το ξέρετε... να φοβηθείτε τους καιρούς που η ανθρωπότητα θ' αρνηθεί να υποφέρει, να πεθαίνει για μια ιδέα γιατί αυτή και μόνο η ιδιότητα είναι το θεμέλιο του ανθρώπου αυτή και μόνο ιδιότητα είναι ο άνθρωπος, ξεχωριστός μέσα σε όλη την υφήλιο.



Τα Σταφύλια της Οργής, Τζον Στάινμπεκ
 
Last edited:
Φυλακή...

Η φυλακή είναι ένα μέσο να κάνεις τον άνθρωπο λίγο-λίγο ζαβό. Καταλαβαίνεις; Και γίνονται όλοι ζαβοί, τα παιδιά τους βλέπεις, τους ακούς και σιγά-σιγά δεν καταλαβαίνεις ποιος είναι ζαβός και ποιος δεν είναι. Σαν αρχίζουνε τις φωνές τη νύχτα, ρωτιέσαι καμιά φορά, μήπως είσ' εσύ ο ίδιος που ουρλιάζεις...και κάποτες είσαι.


Τα Σταφύλια της Οργής, Τζον Στάινμπεκ
 
«Kαὶ δοκεῖ μ' ἔχειν, κενὴν δόκησιν, οὐκ ἔχων»


~


Κι έχουν
στου Σκάμαντρου χαθεί το ρέμα πλήθος
ψυχές για μένα· κι ενώ τόσα πάθη
τράβηξα, από παντού ακούω κατάρες,
προδότρα με λογιάζουνε του αντρός μου
κι αιτία για να μπλέξουνε σε μέγα
πόλεμο οι Έλληνες. Τι να την κάνω
τη ζωή πια;

Ελένη, Ευριπίδης
 
1. «Σχετικά με την παράνοια που συχνά παρατηρείται υπό την επήρεια του ναρκωτικού, δεν υπάρχει τίποτε το αξιοσημείωτο. Όπως και άλλα είδη παράνοιας, δεν είναι παρά η απαρχή της ανακάλυψης ότι όλα συνδέονται μεταξύ τους, τα πάντα μέσα στη Δημιουργία, πρόκειται για μια δευτερεύουσα φώτιση – δεν είναι η εκτυφλωτική συνειδητοποίηση ότι όλα είναι Ένα, αλλά ότι τουλάχιστον συνδέονται, και ίσως αυτός να είναι ένας δρόμος που οδηγεί στο εσωτερικό για κάποιους σαν τον Τσιτσέριν που κρατιούνται στις παρυφές…»

"Το Ουράνιο Τόξο της Βαρύτητας", Τόμας Πίντσον


2. "Αν υπάρχει κάτι το αναπόφευκτο στην άφιξη από το νερό, σκέφτηκε, καθώς παρατηρούμε τις πιθανότητες στην ακτή να στενεύουν προοδευτικά και να καταλήγουν στην προκαθορισμένη αποβάθρα, σίγουρα θα υπάρχει και κάτι συμμετρικό στην αναχώρηση, μια άρνηση του αναπόφευκτου, ένα άνοιγμα από το σημείο επιβίβασης, που ξεκινά τη στιγμή που μαζεύονται όλα τα σχοινιά, ένα λασκάρισμα της μοίρας, καθώς το άγνωστο, και ίσως το αδημιούργητο, αρχίζει να διαφαίνεται μπρος και πίσω, δεξιά κι αριστερά, παντού υπάρχει μια διεύρυνση των πιθανοτήτων, ακόμη και για τους ναύτες του πλοίου, οι οποίοι έχουν κάνει αυτή τη διαδρομή εκατοντάδες φορές…"

"Ενάντια στη Μέρα", Τόμας Πίντσον
 
Τριακόσιες χιλιάδες δυστυχείς πεινασμένοι. Αν καμιά φορά αποκτήσουνε συνείδηση της δύναμής τους, όλη η χώρα θα γίνει δική τους και ούτε τουφέκια ούτε αέρια θα τους σταματήσουν.

Τα Σταφύλια της Οργής, Τζον Στάινμπεκ
 
Η υπογραφή που έχω βάλει

"Τετέλεσται! κι ήταν σα να 'λεγε: Ολα αρχίζουν"

Τo πιο επικό τέλος που έχω δει σε βιβλίο. Ήταν σαν να είχα τον Χριστό μπροστά μου και να τα βλέπω όλα ζωντανά. Από τον Τελευταίο Πειρασμό.
 
"Να προσφέρεις πνευματικότητα στην εποχή σου -νά κάτι που αξίζει όσο τίποτε άλλο.
Αν αυτή η κοπέλα μπορεί να δίνει ψυχή σ' εκείνους που τόσο καιρό ζούσαν χωρίς ψυχή,
αν μπορεί να δημιουργεί την αίσθηση της ομορφιάς σε ανθρώπους που οι ζωές τους είναι γεμάτες ασχήμια και αθλιότητα,
αν μπορεί να τους γυμνώνει απ' τον εγωισμό τους και να τους δανείζει δάκρυα για λύπες που δεν είναι δικές τους,
αξίζει όλη σου τη λατρεία, αξίζει τη λατρεία όλου του κόσμου."

"Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέη" - Όσκαρ Ουάϊλντ.
 
"Οι μόνοι που αξίζουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται για να ζήσουν,
να μιλήσουν, να σωθούν, που ποθούν τα πάντα την ίδια στιγμή,
αυτοί που ποτέ δεν χασμουριώνται ή δεν λένε κοινότοπα πράγματα,
αλλά που καίγονται, καίγονται, καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά"




Τζακ Κέρουακ, "Στο δρόμο"
 
Μια ανοιξη ενας αγροτης διασκεδαζε καθημερινα με ενα ζευγαρι αετων που τους εβλεπε να πετουν, να ανεβαινουν και να κατεβαινουν κοντα στο κτημα του.Οταν μετα απο μερικες μερες τους εχασε, πηγε στον τοπο που οπου ειχε εντοπισει οτι κατεβαιναν,για να δει τι υπηρχε εκει.Βρηκε μια εγκαταλειμμενη φωλια μ' ενα αυγο μεσα.Πηρε το αυγο,το πηγε στο κοτετσι και το εβαλε μαζι με τα αυγα μιας κοτας, με την ελπιδα να το κλωσησει εκεινη,να γεννηθει το αετοπουλο,να μεγαλωσει και να πεταξει.Σε δυο εβδομαδες το αυγο ανοιξε και ενα αετοπουλο γεννηθηκε.Ζωντας αναμεσα στα κοτοπουλα αρχισε να σιγα σιγα να μαθαινει και να συνηθιζει τους τροπους τους και να θρεφεται με καλαμποκι που ο αγροτης τα ταιζε .Ξαφνικα ενα ηλιολουστο πρωινο βλεπει απο πανω του πουλια να πετανε. "Τι θαυμασιο ειναι να πετας ετσι!Θα ηθελα πολυ να μπορεσω να πεταξω και εγω" σκεφτηκε.Μολις ειπε την ιδεα του στα κοτοπουλα εκεινα γελασαν και του απαντησαν "Τι ηλιθια ιδεα.Εσυ εισαι κοτοπουλο .Τα κοτοπουλα δεν πετουν.Ποτε δεν θα πεταξεις , ο,τι και να κανεις. " Η μητερα του φοβισμενη του ειπε "Αν προσπαθησεις να πεταξεις,θα πεσεις πανω στα συρματα του κοτετσιου και θσ σπασεις τα φτερα σου". Ο κοκορας πατερας του συμπληρωσε με το λογικο επιχειρημα "Ακομα κι αν πεταξεις,θα ειναι πολυ δυσκολο να βρεις τροφη,θα πεινασεις και θα πεθανεις".Ολα τα κοτοπουλα συμφωνησαν οτι το μικρο αετοπουλο δεν επρεπε να πεταξει. "Ειναι ονειρεμενα να πετας ψηλα οπως τα πουλια" ελεγε και ξαναελεγε στον εαυτο του."Επιθυμω τοσο πολυ να το καταφερω".Κοιταζε και ξανα κοιταζε τα πουλια στον αερα και αρχισε να μελαχγολει.Αλλα ποτε δεν προσπαθησε.Πιστεψε τα κοτοπουλα.Οσο οι μερες περνουσαν ,το αετοπουλο ολο και λιγοτερο σκεφτοταν και μιλαγε για το πεταγμα.Δεν μπορουσε ομως να βγαλει απο την καρδια του τη μεγαλη του επιθυμια να πεταξει.Η θλιψη και ο καημος του αρχισαν σιγα σιγα να κατασπαραζουν το σωμα του.Η τροφη και η επιθυμια για ζωη εχασαν καθε νοημα για εκεινο.Περναγε ολο και περισσοτερο ωρες μονο του,συχνα μεσα στο πετρινο κοτετσι.Καποια μερα ο αγροτης παρατηρησε οτι ελειπε απο την αυλη του κοτετσιου.Πιστεψε οτι το αετοπουλο μεγαλωσε και πεταξε,αλλα πηγε να το επαληθευσει.Το κοτετσι ηταν σκοτεινο,αλλα οταν αναψε το φως,σε μια γωνια ειδε ενα σωρο απο μαυρα φτερα.Τα σηκωσε και ηταν το αετοπουλο.Ειχε πεθανει απο την θλιψη του.
"Ολα σου τα 'μαθα, μα ξεχασα μια λεξη" ~Δημητρης Μπουραντας~
 
"Είναι άραγε ανάγκη να υπενθυμίσουμε πόσο και με ποιόν τρόπο οι θρησκείες αποκτηνώνουν και διαφθείρουν τους λαούς; Σκοτώνουν την λογική τους, το κύριο όργανο της ανθρώπινης χειραφέτησης, και τους εγκλωβίζουν σε μία κατάσταση ηλιθιότητας, πρωταρχική προυπόθεση της δουλείας.
Εξευτελίζουν την ανθρώπινη εργασία και την μετατρέπουν σε ένδειξη και πηγή υποδούλωσης. Σκοτώνουν το αίσθημα της ανθρώπινης δικαιοσύνης και πάντοτε γέρνουν την ζυγαριά προς το μέρος των κρατούντων, που μονοπωλούν τη θεία χάρη. Σκοτώνουν την ανθρώπινη υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια, επιφυλάσσοντας την υψηλή προστασία τους στους ταπεινούς και δουλοπρεπείς. Καταπνίγουν στην καρδιά των λαών κάθε αίσθημα ανθρώπινης αδελφότητας, γεμίζοντάς την με θηριωδία.
Όλες οι θρησκείες ειναι θηριώδεις, θεμελιωμένες απο αίμα. γιατί όλες βασίζονται πάνω απο όλα στη ιδέα της θυσίας, της διαρκούς σφαγής της ανθρωπότητας στον βωμό της ακόρεστης εκδικητικής μανίας του θεού."

'' ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ'' ~Μιχαήλ Μπακούνιν ~
 
'Ολες οι θρησκείες, με τους θεούς , ημίθεους και προφήτες τους, τους μεσσίες και αγίους τους, δημιουργήθηκαν από την εύπιστη φαντασία των ανθρώπων που δεν είχαν ακόμα φτάσει στην πλήρη ανάπτυξη των πνευματικών τους ικανοτήτων.

Η ιδέα του θεού σημαίνει την αποκήρυξη της ανθρώπινης λογικής και δικαιοσύνης.
είναι η αποφασιστικότερη άρνηση της ανθρώπινης ελευθερίας και οδηγεί αναγκαστικά στην δουλεία των ανθρώπων , τόσο στην θεωρία όσο και στην πρακτική.

'' ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΟΣ'' ~Μιχαήλ Μπακούνιν ~
 
"Νομίζω ότι υπάρχει ένα σημείο στον έρωτα, ένα και μοναδικό, κι ότι αργότερα η ψυχή μάταια γυρεύει να το υπερβεί, φθείρεται από την προσπάθεια την οποία καταβάλλει ώστε η ευτυχία της να αναβιώσει, ότι δεν υπάρχει στην ευτυχία μεγαλύτερο εμπόδιο από την ανάμνηση της ευτυχίας."

'Ο ανηθικολόγος' - Αντρέ Ζιντ
 
Από το βιβλίο «Ο Θεός – μια ιστορική διαδρομή» (Αναφορά στην ιστορία του Αιώνιου στη Δύση) του Ρεζίς Ντεμπρέ:

[...] Όταν ο Ένας δεν έχει άλλους γείτονες, προάγεται σε Παν. [...] Η έρημος, που είναι ο χειρότερος εχθρός του πλουραλισμού, είναι τόπος που σφύζει από πνευματικότητα, καταπνίγει όμως κάθε προσπάθεια εκπολιτισμού.[...]Ο καλός Σαμαρείτης σφάζει και το καλύτερο μοσχάρι.[...]
 
‘’ Άλλωστε αυτό το ξέρουν πολύ καλά τα παιδιά, πως σιγά σιγά, μέσα από τα διάφορα ‘πρέπει’ και ‘απαγορεύεται’ τους κλέβουμε τον κόσμο τους και τον αντικαθιστούμε με τις δικές μας ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Γι’ αυτό πάμε κατά διαόλου, γιατί οι επιθυμίες δε γεννιούνται πια από τις ανάγκες του παιδιού και τη μοναδικότητά του, αλλά αναπαράγονται.’’

Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι – Χρόνης Μίσσιος
 
Top