Την έχω δει δύο φορές και τη θεωρώ κορυφαία κωμωδία δωματίου. Πανέξυπνη πλοκή και χιούμορ, κι ένας αξιολάτρευτος "ηλίθιος"
)) Έχω δει και το αμερικάνικο ριμέικ με τον (πολύ καλό) Στηβ Κάρελ, όμως δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν συγκρίνεται.
Αγαπημένες γαλλικές ταινίες
- Thread starter Χρηστος Αλεξανδριδης
- Start date
)) Έχω δει και το αμερικάνικο ριμέικ με τον (πολύ καλό) Στηβ Κάρελ, όμως δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν συγκρίνεται.
Είδα πρόσφατα το Ασανσέρ για Δολοφόνους και θα την συνιστούσα χωρίς πολλά πολλά. Είναι καταπληκτική ταινία, με ακόμη καταπληκτικότερη μουσική, ολοκληρωτικά γραμμένη από τον - ααααααααχχχχχχχχ - Μάηλς Ντέηβις. Πέραν αυτών όμως, το πιο ιδιαίτερο ήταν το θερινό στο οποίο την παρακολούθησα. Πρόκειται για το αυτοδιαχειριζόμενο θερινό επί της οδού Αγγελάκη, έξω από τα γραφεία της κλειστής πια ΕΡΤ3. Πλαστικές καρέκλες στο πεζοδρόμιο (μάξιμουμ 20-25 άτομα οι θεατές), πεζοί να περνούν μπροστά από τους θεατές, λεωφορεία και αυτοκίνητα από πίσω. Καθόλου ενοχλητικό, ίσα ίσα θα έλεγα ότι ενίσχυσε την ομορφιά και ιδιαιτερότητα της προβολής.
Ορίστε κι ένα κομμάτι.
Ορίστε κι ένα κομμάτι.
Ω μα πως το ξέχασα αυτό το διαμάντι!
Κι όχι μόνο του γαλλικού κινηματογράφου, ορίστε ούτε αυτή μπήκε στη λίστα μου!
Είδα το "Le prenom" πολύ όμορφη ταινία που θα μπορούσε (ίσως και να είναι) θεατρικό έργο, καθώς εκτυλίσσεται σχεδόν εξ'ολοκλήρου σε ένα σπίτι που είναι γεμάτο βιβλία, ένα απόγευμα που μια παρέα συγκεντρώνεται για να φάνε όλοι μαζί. Έξυπνη, απλή ταινία και ρεαλιστική, σε απορροφάει. Το βάζω εδώ γιατί πραγματικά μου άρεσε
De battre mon coeur s'est arrete (2005) / Ο χτύπος που έχασε η καρδιά μου - Ζακ Οντιάρ
Για όνειρα που εγκαταλείψαμε, καταπνίξαμε, ξεχάσαμε, κάπου στην πορεία της ζωής, αλλά δεν έπαψαν ποτέ να μας κατατρύχουν, θυμίζοντας πως προδώσαμε τον εαυτό μας.. & όταν έχουμε μία δεύτερη ευκαιρία;
La cite des enfants perdus (1995) / Η πόλη των χαμένων παιδιών - Ζαν - Πιερ Ζενέ & Μαρκ Καρό
Ένα στίμπανκ αισθητικής, σκοτεινό κομψοτέχνημα. Η ομίχλη, το λιμάνι, ο μόλος, οι εφιάλτες.. και μία τρυφερή ιστορία αγάπης τύπου "Λεόν".
La belle captive (1983) / Η ωραία αιχμάλωτη - Αλλαίν Ρομπ Γκριγιέ
Σουρεαλιστική, Ποιητική, βαμπιρική, ( ; ) & απόλυτα ονειρική!! Εμπνευσμένη από τον ομώνυμο πίνακα του Μαγκρίτ.
Alphaville, une etrange aventure de Lemmy Caution (1965) / Άλφαβιλ - Ζαν Λύκ Γκοντάρ
Ένα επιστημονικής φαντασίας, δυστοπικό αριστούργημα για τις εύθραυστες 'δεδομένες' ελευθερίες μας
Une partie de plaisir (1975) - Κλοντ Σαμπρόλ
Τίτλος που επ' ουδενί δεν σε προϊδεάζει για το τι ακολουθεί.. Ενδο-συζυγική βία, ψυχολογική τρομοκρατία, καταβρόχθιση της υπόστασης του άλλου σε όλο της το μεγαλείο.. Δυσάρεστη, ωμή, ακραία ρεαλιστική. Όχι για ευαίσθητους.
Mes nuits sont plus belles que vos jours (1989) / Οι νύχτες μου είναι πιο όμορφες από τις μέρες σας - Αντρέι Ζουλάφσκι
Όπως κάθε σχεδόν ταινία του, απλά σπαραχτική...
Histoire de Marie et Julien (2003) / Η ιστορία της Μαρί και του Ζιλιέν - Ζακ Ριβέτ
Ρομαντική, μυστηριώδης και αρκετά 'γκόθικ' ;)
Για όνειρα που εγκαταλείψαμε, καταπνίξαμε, ξεχάσαμε, κάπου στην πορεία της ζωής, αλλά δεν έπαψαν ποτέ να μας κατατρύχουν, θυμίζοντας πως προδώσαμε τον εαυτό μας.. & όταν έχουμε μία δεύτερη ευκαιρία;
La cite des enfants perdus (1995) / Η πόλη των χαμένων παιδιών - Ζαν - Πιερ Ζενέ & Μαρκ Καρό
Ένα στίμπανκ αισθητικής, σκοτεινό κομψοτέχνημα. Η ομίχλη, το λιμάνι, ο μόλος, οι εφιάλτες.. και μία τρυφερή ιστορία αγάπης τύπου "Λεόν".
La belle captive (1983) / Η ωραία αιχμάλωτη - Αλλαίν Ρομπ Γκριγιέ
Σουρεαλιστική, Ποιητική, βαμπιρική, ( ; ) & απόλυτα ονειρική!! Εμπνευσμένη από τον ομώνυμο πίνακα του Μαγκρίτ.
Alphaville, une etrange aventure de Lemmy Caution (1965) / Άλφαβιλ - Ζαν Λύκ Γκοντάρ
Ένα επιστημονικής φαντασίας, δυστοπικό αριστούργημα για τις εύθραυστες 'δεδομένες' ελευθερίες μας
Une partie de plaisir (1975) - Κλοντ Σαμπρόλ
Τίτλος που επ' ουδενί δεν σε προϊδεάζει για το τι ακολουθεί.. Ενδο-συζυγική βία, ψυχολογική τρομοκρατία, καταβρόχθιση της υπόστασης του άλλου σε όλο της το μεγαλείο.. Δυσάρεστη, ωμή, ακραία ρεαλιστική. Όχι για ευαίσθητους.
Mes nuits sont plus belles que vos jours (1989) / Οι νύχτες μου είναι πιο όμορφες από τις μέρες σας - Αντρέι Ζουλάφσκι
Όπως κάθε σχεδόν ταινία του, απλά σπαραχτική...
Histoire de Marie et Julien (2003) / Η ιστορία της Μαρί και του Ζιλιέν - Ζακ Ριβέτ
Ρομαντική, μυστηριώδης και αρκετά 'γκόθικ' ;)
Last edited by a moderator:
Τον τελευταιο καιρο ειδα 2 γαλλικες ταινιες που μου αρεσαν πολυ. Προκειται για τις Ne le dis a personne(Μην το Πεις σε Κανένα) και Intouchables (Αθικτοι).
Μπράβο ρε παιδιά! Άρχισα να κατεβάζω ;)
Εγώ δεν έχω να προσθέσω κάποια, με έχετε υπερκαλύψει απλά ξεχωρίζω το Incendies που είναι μέσα στις 5 κορυφαίες ταινίες που έχω δει, και το He Loves Me... He Loves Me Not μια και δεν χορταίνω να βλέπω την πανέμορφη Audrey Tautou.
Και νομίζω δεν είδα να αναφέρεται το A Very Long Engagement που είναι αξιόλογο.
Εγώ δεν έχω να προσθέσω κάποια, με έχετε υπερκαλύψει απλά ξεχωρίζω το Incendies που είναι μέσα στις 5 κορυφαίες ταινίες που έχω δει, και το He Loves Me... He Loves Me Not μια και δεν χορταίνω να βλέπω την πανέμορφη Audrey Tautou.
Και νομίζω δεν είδα να αναφέρεται το A Very Long Engagement που είναι αξιόλογο.
Τρείς γαλλικές ταινίες που ξεχωρίζω - αν και ως αγαπημένες θεωρώ πολύ περισσότερες – είναι:
1) Η πρώτη ταινία του Ζαν Ζακ Μπενέξ Diva (1981) που παραμερίζοντας την παραδοσιακή αντίληψη για τον κινηματογράφο των χαρακτήρων και επικεντρώνοντας στην αισθητική της ζωής προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Τα ντεκόρ, τα μικρά αντικείμενα, τα έργα τέχνης, η φινετσάτη αστραφτερή φωτογραφία, φαίνεται να ενδιέφεραν περισσότερο τον σκηνοθέτη από αυτή καθ’ αυτή τη δραματουργία.
2) Η ταινία Subway (Μια νύχτα στον υπόγειο) (1985) είναι κι αυτή η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Λικ Μπεσόν, σκηνοθετημένη με την αισθητική του βίντεο κλιπ και με μία εκπληκτική Isabelle Adjani στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία είναι εξ’ ολοκλήρου γυρισμένη στο μετρό του Παρισιού όπου μια ομάδα ετερόκλητων χαρακτήρων ζει περιθωριακά αναπτύσσοντας τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας.
3) Η ταινία Βetty Βlue (1986) είναι η τρίτη ταινία του Ζαν Ζακ Μπενέξ . Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα 37°2 le matin (37,2 βαθμοί κελσίου το πρωί) του Philippe Djian. (37°2 C, είναι και η θερμοκρασία του γυναικείου σώματος, κατά την κορύφωση της ερωτικής πράξης).
Ο έρωτας είναι, άλλωστε, η κινητήριος δύναμη του «Μπέτι Μπλου». Από εδώ ξεκινούν και τελειώνουν όλα. Οι ερωτικές πράξεις στην ταινία είναι απόλυτα αισθησιακές, κινηματογραφημένες με εξαιρετική μαεστρία, ποτέ δεν πλησιάζουν τη χυδαιότητα, παραμένοντας πιστές στον ερωτισμό που υπηρετούν. Εκπληκτικό επίσης και το σάουντρακ της ταινίας από τον Par Gabriel Yared!
1) Η πρώτη ταινία του Ζαν Ζακ Μπενέξ Diva (1981) που παραμερίζοντας την παραδοσιακή αντίληψη για τον κινηματογράφο των χαρακτήρων και επικεντρώνοντας στην αισθητική της ζωής προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Τα ντεκόρ, τα μικρά αντικείμενα, τα έργα τέχνης, η φινετσάτη αστραφτερή φωτογραφία, φαίνεται να ενδιέφεραν περισσότερο τον σκηνοθέτη από αυτή καθ’ αυτή τη δραματουργία.
2) Η ταινία Subway (Μια νύχτα στον υπόγειο) (1985) είναι κι αυτή η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Λικ Μπεσόν, σκηνοθετημένη με την αισθητική του βίντεο κλιπ και με μία εκπληκτική Isabelle Adjani στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία είναι εξ’ ολοκλήρου γυρισμένη στο μετρό του Παρισιού όπου μια ομάδα ετερόκλητων χαρακτήρων ζει περιθωριακά αναπτύσσοντας τους δικούς τους κώδικες επικοινωνίας.
3) Η ταινία Βetty Βlue (1986) είναι η τρίτη ταινία του Ζαν Ζακ Μπενέξ . Η ταινία βασίζεται στο μυθιστόρημα 37°2 le matin (37,2 βαθμοί κελσίου το πρωί) του Philippe Djian. (37°2 C, είναι και η θερμοκρασία του γυναικείου σώματος, κατά την κορύφωση της ερωτικής πράξης).
Ο έρωτας είναι, άλλωστε, η κινητήριος δύναμη του «Μπέτι Μπλου». Από εδώ ξεκινούν και τελειώνουν όλα. Οι ερωτικές πράξεις στην ταινία είναι απόλυτα αισθησιακές, κινηματογραφημένες με εξαιρετική μαεστρία, ποτέ δεν πλησιάζουν τη χυδαιότητα, παραμένοντας πιστές στον ερωτισμό που υπηρετούν. Εκπληκτικό επίσης και το σάουντρακ της ταινίας από τον Par Gabriel Yared!
Last edited:
Ο Κλωντ Σαμπρόλ θεωρείται ο θεμελιωτής της "nouvelle vague", δηλαδή του κινηματογραφικού "νέου κύματος", και μαιτρ του ψυχολογικού θρίλλερ. Οι ταινίες του με τη Στεφάν Ωντράν, τη δεκαετία του '70, συνδυάζουν ενδιαφέρουσα πλοκή και ανάλυση χαρακτήρων. Τέτοιες είναι: "Ο χασάπης" (Le boucher), "Ο χωρισμός" (La rupture), "Ματωμένος γάμος" (Les noces rouges), "Η άπιστη γυναίκα" (La femme infidele). Το ίδιο και οι ταινίες του με την ετέρα μούσα του, την Ιζαμπέλ Υπέρ: η κλασσική "Μαντάμ Μποβαρύ"(Madame Bovary), βασισμένη στο μυθιστόρημα του Φλωμπέρ, "Η τελετή" (La ceremonie) και το "Ευχαριστώ για τη σοκολάτα" (Merci pour le chocolat).
Ένας άλλος εκπρόσωπος της "nouvelle vague", o Ερίκ Ρομέρ, ωστόσο, λίγο ενδιαφέρεται για την έντονη πλοκή και τις ανατροπές. Πιο πολύ τον νοιάζουν οι ήρωές του, απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που αντιμετωπίζουν συνηθισμένα προβλήματα. Από τις ταινίες του ξεχωρίζω το "Μια νύχτα με τη Μωντ" (Une nuit chez Maud), "Το γόνατο της Κλαίρης" (Le genou de Claire), "Η Πωλίν στην παραλία" (Pauline a la plage) και ο λεγόμενος "Κύκλος των τεσσάρων εποχών", με μία ταινία για κάθε εποχή του χρόνου.
Άλλες γαλλικές ταινίες που, κατά τη γνώμη μου, αξίζουν είναι:
1) "Ο κανόνας του παιχνιδιού" (La regle du jeu) (1939) του Ζαν Ρενουάρ, με τον Μαρσέλ Νταλιό (Το σενάριο της ταινίας από τον Ζαν Ρενουάρ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Αιγόκερως"),
2) "Απαγορευμένα παιχνίδια" (Jeux interdits) (1952) του Ρενέ Κλεμάν, με τους μικρούς Ζωρζ Πουζουλύ και Μπριζίτ Φοσσέ (Το βιβλίο του Φρανσουά Μπουαγιέ στο οποίο βασίζεται η ταινία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Σύγχρονοι ορίζοντες"),
3) "Η πισίνα" (La piscine) (1969) του Ζακ Ντερέ, με τους Αλαίν Ντελόν και Ρόμυ Σνάιντερ,
4) "Ένας άνδρας και μία γυναίκα" (Un homme et une femme) (1966) του Κλωντ Λελούς, με τους Ζαν-Λουί Τρεντινιάν και Ανούκ Αιμέ,
5) "Οι ομπρέλες του Χερβούργου" (Les parapluies de Cherbourg) (1964) του Ζακ Ντεμύ, με την Κατρίν Ντενέβ,
6) "Οι διαβολογυναίκες" (Les diaboliques) (1955) του Ανρύ-Ζωρζ Κλουζό, με τις Σιμόν Σινιορέ και Βέρα Κλουζό (Το βιβλίο των Πιερ Μπουαλώ και Τομά Ναρσεζάκ στο οποίο βασίζεται η ταινία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη),
7) "Η Νέλλυ και ο κύριος Αρνώ" (Nelly et Mr. Arnaud) (1995) του Κλωντ Σωτέ, με τους Μισέλ Σερρώ και Εμμανουέλ Μπεάρ,
8) "Εξομολογήσεις πολύ προσωπικές" (Confidences trop intimes) (2004) του Πατρίς Λεκόντ, με τους Σαντρίν Μπονναίρ και Φαμπρίς Λουσινί,
9) "Ανάμεσα στους τοίχους" (Entre les murs) (2008) του Λωράν Καντέ με τον Φρανσουά Μπεγκωντώ (Το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Φρανσουά Μπεγκωντώ στο οποίο βασίζεται η ταινία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Μεταίχμιο"),
10) "Το κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες" (La tourneuse de pages) (2006) του Ντενί Ντερκούρ με τις Κατρίν Φρο και Ντεμπορά Φρανσουά.
Υ.Γ.: Ζητώ συγγνώμη που δεν έβαλα τους κατάλληλους γαλλικούς τόνους στους τίτλους των ταινιών. Δε γνωρίζω πώς.
Ένας άλλος εκπρόσωπος της "nouvelle vague", o Ερίκ Ρομέρ, ωστόσο, λίγο ενδιαφέρεται για την έντονη πλοκή και τις ανατροπές. Πιο πολύ τον νοιάζουν οι ήρωές του, απλοί, καθημερινοί άνθρωποι που αντιμετωπίζουν συνηθισμένα προβλήματα. Από τις ταινίες του ξεχωρίζω το "Μια νύχτα με τη Μωντ" (Une nuit chez Maud), "Το γόνατο της Κλαίρης" (Le genou de Claire), "Η Πωλίν στην παραλία" (Pauline a la plage) και ο λεγόμενος "Κύκλος των τεσσάρων εποχών", με μία ταινία για κάθε εποχή του χρόνου.
Άλλες γαλλικές ταινίες που, κατά τη γνώμη μου, αξίζουν είναι:
1) "Ο κανόνας του παιχνιδιού" (La regle du jeu) (1939) του Ζαν Ρενουάρ, με τον Μαρσέλ Νταλιό (Το σενάριο της ταινίας από τον Ζαν Ρενουάρ κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Αιγόκερως"),
2) "Απαγορευμένα παιχνίδια" (Jeux interdits) (1952) του Ρενέ Κλεμάν, με τους μικρούς Ζωρζ Πουζουλύ και Μπριζίτ Φοσσέ (Το βιβλίο του Φρανσουά Μπουαγιέ στο οποίο βασίζεται η ταινία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Σύγχρονοι ορίζοντες"),
3) "Η πισίνα" (La piscine) (1969) του Ζακ Ντερέ, με τους Αλαίν Ντελόν και Ρόμυ Σνάιντερ,
4) "Ένας άνδρας και μία γυναίκα" (Un homme et une femme) (1966) του Κλωντ Λελούς, με τους Ζαν-Λουί Τρεντινιάν και Ανούκ Αιμέ,
5) "Οι ομπρέλες του Χερβούργου" (Les parapluies de Cherbourg) (1964) του Ζακ Ντεμύ, με την Κατρίν Ντενέβ,
6) "Οι διαβολογυναίκες" (Les diaboliques) (1955) του Ανρύ-Ζωρζ Κλουζό, με τις Σιμόν Σινιορέ και Βέρα Κλουζό (Το βιβλίο των Πιερ Μπουαλώ και Τομά Ναρσεζάκ στο οποίο βασίζεται η ταινία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη),
7) "Η Νέλλυ και ο κύριος Αρνώ" (Nelly et Mr. Arnaud) (1995) του Κλωντ Σωτέ, με τους Μισέλ Σερρώ και Εμμανουέλ Μπεάρ,
8) "Εξομολογήσεις πολύ προσωπικές" (Confidences trop intimes) (2004) του Πατρίς Λεκόντ, με τους Σαντρίν Μπονναίρ και Φαμπρίς Λουσινί,
9) "Ανάμεσα στους τοίχους" (Entre les murs) (2008) του Λωράν Καντέ με τον Φρανσουά Μπεγκωντώ (Το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Φρανσουά Μπεγκωντώ στο οποίο βασίζεται η ταινία κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Μεταίχμιο"),
10) "Το κορίτσι που γυρίζει τις σελίδες" (La tourneuse de pages) (2006) του Ντενί Ντερκούρ με τις Κατρίν Φρο και Ντεμπορά Φρανσουά.
Υ.Γ.: Ζητώ συγγνώμη που δεν έβαλα τους κατάλληλους γαλλικούς τόνους στους τίτλους των ταινιών. Δε γνωρίζω πώς.
οι γαλλικοί τόνοι δεν εμφανίζονται καλά στο φόρουμ οπότε καλά έκανες και τους απέφυγες
Για μένα η καλύτερη ταινία όλων των εποχών:"Απαγορευμένα Παιγνίδια" (Jeux Interdits)-1952,σκην.Ρενέ Κλεμάν,πρωτ.Ζορζ Πουζουλί,Μπριζίτ Φοσέ,μουσ.Ναρκίσο Γιέπες. Διακρίσεις:Όσκαρ καλύτερης ξένης ταινίας,Χρυσός Λεων στο Φεστιβάλ της Βενετίας για το σκηνοθέτη
Υπόθεση:Β' Παγκόσμιος Πόλεμος,οι Γερμανοί εισβάλουν στη Γαλλία.Για τα μικρά παιδιά μία σκοτεινή περίοδος αρχίζει...
[video=youtube;VPilhgUl3oA]https://www.youtube.com/watch?v=VPilhgUl3oA[/video]
Να και το φανταστικό μουσικό θέμα της ταινίας
[video=youtube;zwMU7N2bagA]https://www.youtube.com/watch?v=zwMU7N2bagA[/video]
Υπόθεση:Β' Παγκόσμιος Πόλεμος,οι Γερμανοί εισβάλουν στη Γαλλία.Για τα μικρά παιδιά μία σκοτεινή περίοδος αρχίζει...
[video=youtube;VPilhgUl3oA]https://www.youtube.com/watch?v=VPilhgUl3oA[/video]
Να και το φανταστικό μουσικό θέμα της ταινίας
[video=youtube;zwMU7N2bagA]https://www.youtube.com/watch?v=zwMU7N2bagA[/video]
Εγώ θα σταθώ σε δυό απ’ τις πολλές ταινίες του Ερίκ Ρομέρ (ναι είμαι τρελή γι’ αυτόν). Νύχτες με ολόγιομο φεγγάρι (1984) θα τη μετέφραζα και την άλλη, Η πράσινη ακτίνα του 1986.
Παραθέτω τα τρέϊλερ:
[video=youtube_share;947EZoZ10aQ]http://youtu.be/947EZoZ10aQ[/video]
[video=youtube_share;q1aar4IDUvU]http://youtu.be/q1aar4IDUvU[/video]
Παραθέτω τα τρέϊλερ:
[video=youtube_share;947EZoZ10aQ]http://youtu.be/947EZoZ10aQ[/video]
[video=youtube_share;q1aar4IDUvU]http://youtu.be/q1aar4IDUvU[/video]
Last edited:
Γιατι κατι μου λεει οτι αυτη η ταινια θα με συγκινησει ΠΟΛΥ;;;;;;;Μα ΠΟΛΥ;;!!!
Ειναι ευκολο να τη βρω;
Δε μας λες λιγα περισσοτερα στοιχεια για την υποθεση και τις ερμηνειες;;
Last edited:
@Φαντίνα σίγουρα θα σε συγκινήσει,ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία σου.Πληκτρολόγησε viooz και μετά forbidden games να το δεις ελεύθερα με αγγλικούς υπότιτλους!!!
Τα δύο παιδιά είναι οι πρωταγωνιστές,ειδικά το κοριτσάκι.Βλέπουμε τις πολεμικές συνθήκες μέσα από τα δικά τους μάτια.Τα συναισθήματα που προκαλεί η ταινία δεν περιγράφονται,.μόνο να τα νοιώσεις μπορείς!!!
Είδα πρόσφατα αυτά τα δύο και μου άρεσαν πάρα πολύ: Polisse και Le Passe.
Και είδα για δεύτερη φορά το Banlieue 13. Έπος.
Και είδα για δεύτερη φορά το Banlieue 13. Έπος.
Ναι ποσο συμφωνω για το Incendies το λατρεψα !!!