Αγαπημένες γαλλικές ταινίες

Στιλλ ιλλ

Στιλλ ιλλ

Εγω θα σας προτεινα μια ταινια του Jeunet(σκηνοθετη της Amelie) που δεν εχει σχεση μετην Amelie(θεματικα) αλλα κινειται σε πιο σκοτεινους τονους αρκετα κοντα στο υφος με την επισης δικη του ταινια City of lost children που προανεφερε η Χιθκλιφ.Η ταινια λεγεται "Delicatessen".
 
Last edited:
Β

Βασια

Την Le Passe την είδα σχετικά πρόσφατα και μου άρεσε πολύ!

Υπέροχη ταινία! Γεμάτη δραματική πλοκή,μελαγχολική με ατμόσφαιρα μυστηρίου και σε κρατάει μέχρι το τέλος. Οι ερμηνείες συγκλονιστικές.

Τον ένα χωρισμό δεν το έχω δει αλλά είναι στην λίστα με τις επόμενες.;)
 
Χ

Χρηστος Αλεξανδριδης

Αυτό ακριβώς, Βάσια. Συνήθως αυτού του είδους οι ταινίες μένουν στο δραματικό κομμάτι (όχι ότι αυτό είναι κακό), όμως η συγκεκριμένη έχει και ένταση και σε κρατάει, όπως λες, μέχρι το τέλος.

Όσο για το Ένας χωρισμός, εκεί να δεις ερμηνείες. Πολύ δυνατό έργο (φοβάμαι μόνο μήπως σε ξενερώσει η γλώσσα). Αν το δεις τελικά, να μου πεις εντυπώσεις.:)

Παρεμπιπτόντως, άλλη μια πολύ καλή γαλλική ταινία που είδα σχετικά πρόσφατα είναι το Polisse. Αν δεν το έχεις δει, τσέκαρε το, αξίζει.

Ίσως το θέμα να σε απωθήσει, μια και η ταινία αφηγείται την καθημερινότητα των μελών μιας αστυνομικής ομάδας που ασχολούνται με εγκλήματα κατά των παιδιών, όμως δεν έχει καθόλου βίαιες ή αποκρουστικές σκηνές. Και το τέλος είναι συγκλονιστικό.
 
Β

Βασια

Χρηστο το είδα τελικά και έμεινα ενθουσιασμένη! Μα γιατί να με ξενερώσει η γλώσσα?
Πόσο υπέροχη ταινία! Θα της έβαζα 10 σε όλα!Πλοκή,σκηνοθεσία,ερμηνείες..το ένα καλύτερο από το άλλο.
Νομίζω ότι είναι ακόμα καλύτερη απο το Le Passe .

Θέλω να δω και το Τι απέγινε η Ελι!

Το Polisse το έχω δει. Μου άρεσε όχι βέβαια όπως οι δύο από πάνω. Ήταν λίγο χαοτική σαν ταινία.Σε πήγαινε από την μια υπόθεση στην άλλη αλλά μάλλον για αυτό και μου άρεσε. Θύμιζε λίγο ντοκιμαντέρ γύρω από την ζωή τους. Πάντως έπιασα τον εαυτό μου να ζει λίγο τις καταστάσεις μαζί τους...συγκινήθηκα,νευρίασα και γέλασα(όπως στην σκήνη με το smartphone:ρ). Το τέλος ήταν όντως συγκλονιστικό.:ναι:
 
Χ

Χρηστος Αλεξανδριδης

Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε. Μα, δεν είναι φοβερός αυτός ο Ιρανός; Με σχεδόν μηδαμινό μπάτζετ γυρίζει τόσο ωραίες ταινίες. Και τις γράφει κιόλας.

Το Ένας χωρισμός, πράγματι, θεωρείται το αριστούργημα του. Εμένα μου άρεσε εξίσου με το Le Passe. Και η Έλι μου άρεσε, καλό είναι, σε κρατάει, αλλά τα δύο που είδες και ειδικά το Ένας χωρισμός είναι ανώτερα, πιστεύω.:μαναι:

Για τη γλώσσα στο είπα γιατί πολλοί έχουν θέμα, ξενερώνουν άμα ακούνε τούρκικα ή κορεάτικα ή περσικά καλή ώρα.

Σχετικά με το Polisse τώρα. Έχεις πολύ δίκιο, είναι κάπως χαοτικό. Αφού όταν το είδα σκέφτηκα πως αν είχε τους μισούς χαρακτήρες και τις μισές υποθέσεις θα ήταν τέλειο. Μου άρεσε πολύ πάντως.

Σχετικά με τη σκηνή με το smartphone, εκεί που της λέει ο τύπος: "Δηλαδή τι θα έκανες αν σου έκλεβαν το λάπτοπ;" , πέθανα.:χαχαχα:
 
Last edited:
Β

Βασια

Έχεις δίκιο είναι καταπληκτικός. Καλοδουλεμένες οι ταινίες του με έντονο το ανθρωπιστικό στοιχείο. Αλλά πέρα απο το σενάριο,την σκηνοθεσία και την φωτογραφία είναι υποδειγματικές οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών. Από τα μικρά παιδιά μέχρι τους πιο μεγάλους.Καταφέρουν να μεταφέρουν στο θεατή όλη την δραματική ένταση της ταινίας.


Καλα στο Polisse και εγώ έλιωσα σε αυτή την σκηνή...
όπως και στην συνέχεια που προσπαθεί η άλλη να της εξηγήσει και της λέει όμως δεν κάνεις π για ένα τηλέφωνο και απαντάει η μικρή με σοβαρό υφος; Mα ήταν smartphone!:χαχαχα:
 
Α

Αριάδνη

Το ''και ο θεός έπλασε την γυναίκα'' του Βαντίμ, ''η αλήθεια'' του Κλουζό και ''η ωραια της ημέρας''! Αυτές οι τρεις για αρχή, από τον νέο γαλλικό σινεμά, είμαι λίγο απογοητευμένη/ άσχετο αλλά η Σιμόν ντε Μποβουάρ έχει γράψει βιβλίο ολόκληρο για την Μπε-Μπε, σκεφτείτε πόσο απασχόλησε τα ήθη μιας ολόκληρης εποχής η θρυλική Γαλλιδούλα
 
Σ

Σμίλα

Είδα τώρα αυτό το αρκετά παλιό νήμα και μπήκα στον πειρασμό να το αναβιώσω γράφοντας κι εγώ τις δικές μου προτάσεις. Να πω βέβαια πως μου αρέσει πολύ ο γαλλικός κινηματογράφος και πολλές από τις ταινίες που προτείνατε τις έχω δεί και ήταν υπέροχες .
Αυτές που θα αναφέρω τις είδα πολύ παλιά -όταν κυκλοφόρησαν- και τις κατέταξα στις αγαπημένες μου (έχουν βέβαια και υπέροχη μουσική).
α. La femme d'à côté - η γυναίκα της διπλανής πόρτας, του Φρανσουά Τρυφώ
β. L'important c'est d'aimer- σημασία έχει ν΄αγαπάς, του Αντρέι Ζουλάφσκι
γ.Les uns et les autres - η ζωή είναι ένα μπολερό , του Κλώντ Λελούς .

Εννοείται χρειάστηκα πολύ χαρτομάντηλο και στις τρεις.
 
You must log in or register to reply here.
Top