Αγαπημένες γυναίκες συγγραφείς!

[Λευκή Σελίδα]

Η Μαρία Λαμπαδαρίδου-Πόθου. Για όσους/ες αγαπούν το μεταφυσικό, υπερβατικό στοιχείο στη λογοτεχνία.

 

[Δουλτσινέα]

Ως παιδί-έφηβη λάτρεψα την Ζωρζ Σαρρή και τη Λουϊζα Μέι Άλκοτ (τις ''Μικρές Κυρίες'' τις έχω διαβάσει καμιά πενηνταριά φορές! ).
Ως ενήλικη, ασφαλώς επιλέγω τη Διδώ Σωτηρίου, ανέδειξε ένα κομμάτι της ελληνικής ιστορίας δινοντάς του υπόσταση και ουσία.
Μου άρεσε πολύ η Ρόζαμουντ Πίλτσερ στο ''Μαζεύοντας κοχύλια'', την βρήκα συναισθηματική, γλαφυρή και ιδιαίτερα , αν μου επιτρέπετε η έκφραση, κομψή στο λόγο της.

Φυσικά η Σβετλάνα Αλεξιέβιτς για το ''Τσέρνομπιλ'' και το ''Τέλος του κόκκινου ανθρώπου''.
Η Άγκάθα Κρίστυ, μοναδική και ιδιαίτερα ευφυής κατ'εμέ, στην κατηγορία του αστυνομικού μυθιστορήματος.
Η Έλενα Φερράντε για την ''Τετραλογία της Νάπολης''.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Αν και βλέπω έχω ξαναγράψει εδώ αλλά θα κάνω μια ανανέωση

1. Ούρσουλα ΛεΓκέν
2. Δάφνη Ντι Μωριέ
3. Άιρις Μέρντοχ
4. Μαργκερίτ Γιουρσενάρ
5. Ιωάννα Μπουραζοπούλου
6. Άντζελα Κάρτερ
7. Ελένα Γκάρο
8. Έμιλι Μπροντέ

 

[Τσίου]

1) Χάλι Μπάτλερ (Halle Butler)
2) Κάθρην Ντανν (Katherine Dunn)
3) Λίντα Μπάρυ (Lynda Barry)
4) Άγκαθα Κρίστι

 

[Τζόνι Κας]

Τα περισσότερα βιβλία από γυναίκα συγγραφέα τα έχω διαβάσει από την Ροζαμουντ Πιλτσερ.Την αγάπησα από το ψάχνοντας για κοχύλια,που ήταν το πρώτο της που διάβασα...από τότε τα έχω διαβάσει σχεδόν όλα..

 

[Ασάρα]

Αρκετές από όσες αναφέρθηκαν είναι από τις αγαπημένες μου, θα ήθελα να προσθέσω την Άλκη Ζέη και την Μάργκαρετ Άτγουντ.

 

[Λήδα]

Simone de Beauvoir, Το Δεύτερο Φύλλο υπήρξε καθοριστικό την αναπτυξη μου ως γυναίκα. Κυριολεκτικά άλλαξε τη ζωή μου.
Hannah Arendt
Susan Sontag
Rebecca Solnit

Aπο ελληνίδες η Κατερίνα Γώγου, ως ποιήτρια. Οι παρακάτω στίχοι της με εχουν στοιχειώσει

Η ζωή μας είναι σουγιαδιές
σε βρώμικα αδιέξοδα

'''''''
Πάνω-κάτω. Πάνω-κάτω, η Πατησίων.
Η ζωή μας είναι η Πατησίων

 

[Ελένιον]

Karen Blixen ή να την αναφέρω με το ανδρικό της ψευδώνυμο, Isak Dinesen;
Margaret Atwood
Μαρία Ιορδανίδου, την αναφέραμε;

Στη σύγχρονη εποχή, πρέπει να έχει κλείσει λίγο η ψαλίδα.
Διάβαζα ένα αντίστοιχο άρθρο για τις γυναίκες στο Χόλιγουντ, σκηνοθέτιδες και σεναριογράφους. Από τη μία, βρίσκω το φεμινισμό θεωρητικά βαρετό, από την άλλη πρακτικά, μοιάζει ακόμη τόσο απαραίτητος.

 

[Φαροφύλακας]

Ελένιον, μεγάλωσα και ήμουν πάντα υπέρ του φεμινισμού, των δικαιωμάτων των γυναικών και της ισότητας.

Σήμερα είμαι μόνο υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών και της ισότητας.

Το τέταρτο (ή τρίτο ή ποιο είναι) κύμα φεμινισμού μου είναι έως και αντιπαθητικό. Το βλέπω να συγκεντρώνει μια θέση πολιτική προς τα αριστερά (ενώ ο φεμινισμός θα έπρεπε να είναι έξω από τον άξονα δεξιά-αριστερά), μια ακατανόητη για μένα πίκρα (σε χρόνια που η γυναίκα έχει κατακτήσει τα περισσότερα κι υπάρχει όλο το πρόσφορο έδαφος και για άλλα) κι έναν φανατισμό.

 

[Λήδα]

Ελένιον, μεγάλωσα και ήμουν πάντα υπέρ του φεμινισμού, των δικαιωμάτων των γυναικών και της ισότητας.

Σήμερα είμαι μόνο υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών και της ισότητας.

Το τέταρτο (ή τρίτο ή ποιο είναι) κύμα φεμινισμού μου είναι έως και αντιπαθητικό. Το βλέπω να συγκεντρώνει μια θέση πολιτική προς τα αριστερά (ενώ ο φεμινισμός θα έπρεπε να είναι έξω από τον άξονα δεξιά-αριστερά), μια ακατανόητη για μένα πίκρα (σε χρόνια που η γυναίκα έχει κατακτήσει τα περισσότερα κι υπάρχει όλο το πρόσφορο έδαφος και για άλλα) κι έναν φανατισμό.

Μεγαλη κουβέντα ανοίξαμε. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου, συγνώμη αν βγήκα εξω απο τα ορια του σχολιασμού. Η de Beauvoir ανήκε στο δευτερο κύμα, κι εγω, που είμαι φεμινίστρια, είμαι μεταξύ δευτερου και τρίτου, αν και στην Ελλάδα τα όρια ειναι αρκετά ασαφή και η πρόοδος πολύ περιορισμενη σε σχέση με αλλες χωρες.

Σήμερα ειναι λιγο περιέργα τα πράγματα. Ζούμε σε μια παράξενη περίοδο για τις γυναίκες. Υπαρχουν θετικά και αρνητικά σημεία , ακόμη και αντιπαθητικά όπως αναφέρει ο @Φαροφύλακας Αυτό συμβαίνει γιατί ζούμε σε μια μεταβατική και περίεργη εποχή, οχι μόνο για τις γυναικες, αλλα γενικότερα για τον κόσμο. Ο φεμινισμός δεν είναι αποκομένος απο την πολιτική ή απο την κάθε εποχή, επηρεάζεται από οτιδήποτε συμβαινει στον κόσμο.

Αλλά συνεχίζουμε και προοδεύουμε. Ενα, ενα τα σπαμε τα γυαλινα ταβανια

 

[Ενριέττα Μπιγκλ]

Επίσης,οι αγαπημενες Toni Morrison, Yoko Ogawa, Banana Yoshimoto

 

[Χανκ Μουντυ]

Ο,τι εχω διαβασει απο γυναικα συγγραφεα δεν με εχει απογοητευσει. Το αντιθετο μαλλον, τις βρηκα καταπληκτικες. Ειδικα Ορσουλα Λε Γκεν και Ματγκαρετ Ατγουντ!

 

[Φαροφύλακας]

Η Τετραλογία της Γεωθάλασσας της Λε Γκεν, είναι ένα αξιόλογο έργο φαντασίας. Έχει ενδιαφέρον, μιας κι αναφέρθηκε πιο πάνω ο φεμινισμός, πως το 4ο από τα βιβλία είναι διαφορετικό σε χαρακτήρα από τα άλλα τρία. Έχει ένα καθαρό φεμινιστικό χρώμα που βγαίνει καλά, κι όχι άχαρα, από την ταλαντούχα συγγραφέα. (Διότι βέβαια, η ιδεολογική άψογη του δημιουργού εμβόλιμα κι όψιμα σε ένα έργο που έχει ήδη αποκτήσει ανάστημα, μπορεί εύκολα να χαλάσει το αποτέλεσμα).