Ανύπαρκτοι οι Έλληνες Συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας;

[Μεδιτερανεο]

Εντάξει, όλοι διαβάζουν για αγάπη, για ιστορίες από την μικρά Ασία, επαρχία ή γενικότερα ρομαντικού περιεχομένου.

Νομίζω οι Έλληνες Συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας είναι ανύπαρκτοι, πέραν από μερικούς που έχουν γράψει λίγα έργα.

Τα βιβλία επιστημονικής φαντασίας δεν θα έβρισκαν απήχηση, διότι όλοι οι συγγραφείς και οι εκδοτικοί οίκοι ασχολούνται με βαρετά και ξεπερασμένα θέματα, με αποτέλεσμα να διαβάζουμε συνεχώς ξένη λογοτεχνία.

Θυμάμαι κάποτε έναν πλανόδιο βιβλιοπώλη εκ των Αθηνών και συνάμα συγγραφέα, μοίραζε τα βιβλία του με περιεχόμενο πχ «Τάκης ο μπαλωματής», ιστορίες
δηλ. των παιδικών του χρόνων προ 60 χρονών. Γενικότερα αν πάρει κανείς εν συγκρίσει με του ξένους συγγραφείς, οι οποίοι ξεκίνησαν εδώ και δεκαετίες ίσως και εκατονταετίες να γράφουν βιβλία επιστημονικής φαντασίας, δεν υπάρχουν βιβλία με περιεχόμενο την φαντασία. Είναι η ελληνική λογοτεχνία πεθαμένη; Κατά την γνώμη μου ναι, είχα βαρεθεί να διαβάζω τέτοιου είδους θέματα.

Ποια είναι η γνώμη σας με του Έλληνες συγγραφείς;

 

[Ιαβερης]

Δυστυχώς, Μεδιτερανέο, είναι όπως τα λες. Δεν διαβάζω πολλή σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία όμως από τους τίτλους που πετυχαινω στους πάγκους των βιβλιοπωλείων ή στις διάφορες ιστοσελίδες φαίνεται ότι η Μικρασιατική καταστροφή και ο Εμφύλιος είναι τα μοναδικά θέματα με τα οποία ασχολούνται οι σημερινοί συγγραφείς. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια λίγο έχει πάρει τα πάνω της η λογοτεχνία τρόμου και η λογοτεχνία του φανταστικού και υπάρχει μια ποικιλία. Για επιστημονική φαντασία δεν έχω ακούσει ή διαβάσει τίποτα απολύτως.

 

[Μεδιτερανεο]

Υπάρχουν συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, έστω και πολύ ελάχιστοι, αλλά ποιο βιβλιοπωλείο ή εκδοτικός οίκος θα το βάλει πρώτο μπροστά στην βιτρίνα τους;

Για να γράψει κάποιος βιβλία επιστημονικής φαντασίας, φυσικά δεν είναι εύκολο, διότι χρειάζονται ειδικές γνώσεις πάνω σε αυτό που θα γράψουν.
Θα μου πεις οι συγγραφείς θεωρητικής κατεύθυνσης δεν θα μπορούσαν να γράψουν ένα βιβλίο;

Εδώ είναι το ερώτημα, γιατί και για ποιον λόγο δεν μπορούν να γράψουν τέτοιου είδους βιβλία;

Νομίζω στην Ελλάδα ανέκαθεν υπήρχε μια λογοτεχνική ή πνευματική εγκοπή.
Γι αυτό άλλωστε η λογοτεχνία πεθαίνει στην Ελλάδα, διότι πέθανε η φαντασία.

 

[Αετός]

Μικρή χώρα = μικρός αριθμός συγγραφέων. Και μικρότερος αριθμός συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας ή μόνο φαντασίας. Νομίζω πως δεν τα διαχωρίζεις.

 

[Μεδιτερανεο]

Οι Συγγραφείς γενικά δεν είναι λίγοι, αναλογικά με πληθυσμιακά χαρακτηριστικά, όμως οι συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας είναι λίγοι.

 

[Σαώρη]

Θεωρώ ότι κοινωνικά και ιστορικά δεν μπορούν να υποστηριχτούν τόσο εύκολα κάποια είδη της λογοτεχνίας, όχι μόνο εδώ αλλά και σε κάθε περιοχή. Όπως εδώ δεν μπορεί να ευδοκιμήσει το είδος που αναφέρεις, συγγραφείς σε χώρες που δεν έχουν βιώσει έντονα την προσφυγιά θα καταβάλουν περισσότερη προσπάθεια, για να μπορέσουν να "δώσουν" ένα ανάλογο διήγημα/μυθιστόρημα με κεντρικό το συγκεκριμένο θέμα.
Το να ψάχνουμε και να αναρωτιόμαστε, γιατί δεν έχουμε αρκετούς ή και καθόλου συγγραφείς επ.φαντασίας ή τρόμου μου φαίνεται άτοπο. Αν δεν εξετάσουμε τα παραπάνω. Το περιβαλλοντικό, κοινωνικό και ιστορικό υπόβαθρο κάθε συγγραφέα και περιοχής.

 

[Αντέρωτας]

Χμμ αν γραφοταν ενα εργο ΕΦ με εξωγηινους πρόσφυγες;

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Όπως εδώ δεν μπορεί να ευδοκιμήσει το είδος που αναφέρεις, συγγραφείς σε χώρες που δεν έχουν βιώσει έντονα την προσφυγιά θα καταβάλουν περισσότερη προσπάθεια, για να μπορέσουν να "δώσουν" ένα ανάλογο διήγημα/μυθιστόρημα με κεντρικό το συγκεκριμένο θέμα.

Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως κάποια θεματολογία ανακυκλώνεται συνεχώς στην Ελληνική λογοτεχνία... Οκ βιώσαμε προσφυγιά, εμφύλιο, εθνικό διχασμό αλλά δεν μπορεί να γράφονται βιβλία ΜΟΝΟ για αυτά τα θέματα. Το ότι το αναγνωστικό κοινό έχει στραφεί προς τους ξένους συγγραφείς δείχνει πως όχι μόνο πρέπει να γράψουμε κάτι διαφορετικό αλλά επιβάλλεται κιόλας!

Αν ήταν έτσι τότε δεν θα έπρεπε να έρθει το ροκ στην Ελλάδα αλλά να μείνουμε κολλημένοι στα ρεμπέτικα ή ακόμα χειρότερα στα δημοτικά.
Όλα εξελίσσονται, και η τέχνη πρέπει να συμβαδίζει με την εποχή της, αλλιώς μένει πίσω...

Στην λογοτεχνία τρόμου οι Έλληνες συγγραφείς μπαίνουν πολύ δυναμικά στο παιχνίδι τα τελευταία χρόνια. Προσωπικά έχω διαβάσει πολύ αξιόλογα βιβλία. Το ιστορικό υπόβαθρο δεν τους εμπόδισε καθώς φαίνεται...

 

[Σαώρη]

Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως κάποια θεματολογία ανακυκλώνεται συνεχώς στην Ελληνική λογοτεχνία... Οκ βιώσαμε προσφυγιά, εμφύλιο, εθνικό διχασμό αλλά δεν μπορεί να γράφονται βιβλία ΜΟΝΟ για αυτά τα θέματα. Το ότι το αναγνωστικό κοινό έχει στραφεί προς τους ξένους συγγραφείς δείχνει πως όχι μόνο πρέπει να γράψουμε κάτι διαφορετικό αλλά επιβάλλεται κιόλας!

Δεν είπα ότι δεν ανακυκλώνονται θέματα. Η λογοτεχνία μία ανακύκλωση θεμάτων είναι σε παγκόσμιο επίπεδο, αν το προσέξεις, Νικόλα.
Όπως ξαναείπα, αν δεν το έχει ο ίδιος ο συγγραφέας (το να γράψει κάτι άλλο πέρα απ' αυτό μέσα στο οποίο μεγαλώνει) λογικό είναι να στραφείς σ' αυτόν που το κατέχει και ξέρει να γράφει γι' αυτά που σ' αρέσουν.

Αν ήταν έτσι τότε δεν θα έπρεπε να έρθει το ροκ στην Ελλάδα αλλά να μείνουμε κολλημένοι στα ρεμπέτικα ή ακόμα χειρότερα στα δημοτικά.
Όλα εξελίσσονται, και η τέχνη πρέπει να συμβαδίζει με την εποχή της, αλλιώς μένει πίσω...

Το ροκ ήρθε εδώ, δεν εξελίχθηκε με τόση δυναμική όσο σε άλλες χώρες απλά λίγο μεγαλύτερες όμως. Λίγα συγκροτήματα ή καλλιτέχνες βγήκαν λίγο έξω από τα όρια για να προωθήσουν το έργο τους. Κανείς δεν είπε να μείνεις κολλημένος σε κάτι. Το θέμα είναι ότι η μετάβαση από το ένα άκρο στο άλλο γίνεται δύσκολα, αν εσύ ο ίδιος δεν έχεις μεγάλη επαφή με το διαφορετικό είδος.

Στην λογοτεχνία τρόμου οι Έλληνες συγγραφείς μπαίνουν πολύ δυναμικά στο παιχνίδι τα τελευταία χρόνια. Προσωπικά έχω διαβάσει πολύ αξιόλογα βιβλία. Το ιστορικό υπόβαθρο δεν τους εμπόδισε καθώς φαίνεται...

Σωστά το τοποθέτησες. Τα τελευταία χρόνια. Τις τελευταίες δεκαετίες. Που η επιρροή από την δύση είναι μεγαλύτερη και η πρόσβαση στη γνώση πολιτισμών και πραγμάτων πιο εύκολη.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Όχι βέβαια. Άλλο η εξέλιξη άλλο η ανακύκλωση... Άλλο να εξελίσσεται η τέχνη και άλλο να ανακυκλώνεται. Υπάρχει τεράστια διαφορά.Η Ελλάδα έχει μείνει πίσω και δεν χρειάζεται να πάμε πολύ μακριά... Κοίτα την τέχνη γενικά. Εδώ κλεισμένοι στην Ψωροκώσταινα να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας ότι όλα πάν καλά.
Από την άλλη τι θα πει "το 'χει ο συγγραφέας"; Αυτοί δλδ που έγραψαν τρόμο το είχαν;

Τι σχέση έχει η εξέλιξη της ροκ με το μέγεθος της χώρας;
Μια χαρά επαφή υπάρχει με όλα τα είδη... Το ροκ δεν εξελίχθηκε όσο θα έπρεπε γιατί την προσπέρασε η μουσική της Πασοκικής νοοτροπίας...
Δύσκολα γίνεται η μετάβαση αλλά άτοπο δεν είναι. Απλά εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν ακόμα τα απολιθωμένες ιδέες που υπαγορεύουν θεματολογίες.

Κακό είναι να επηρεάζεσαι από άλλες χώρες;
Δεν το κατάλαβα αυτό; Αυτή είναι η πεμπτουσία της τέχνης.

 

[Μεδιτερανεο]

Οκ πήξαμε από βιβλία προσφυγιάς, ξενιτιάς, αγάπης, μυθιστορημάτων, ρομάντζα, όμως δεν έχουμε ούτε ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας της προκοπής.

Δηλαδή να παραμείνουμε αγκυλωμένοι στον 20ο αιώνα

 

[Σαώρη]

Μόνο που σου ξαναλέω, Νικόλα, ότι η ανακύκλωση θεμάτων και τεχνικών βρίσκεται σε παγκόσμιο επίπεδο και σε μεγάλο βαθμό. Πάντα κάθε εποχή, κάθε κοινωνία, κάθε αντικείμενο που ακολουθεί την "πορεία της ζωής" (γέννηση, ακμή, παρακμή) περνά από αυτά τα στάδια. Πλέον, ελάχιστοι συγγραφείς και καλλιτέχνες γενικότερα μπροστά στους τόσους που βγαίνουν βρίσκονται στο πρώτο επίπεδο. Και όταν αναφέρθηκα στο να το 'χει ένας συγγραφέας, αναφέρομαι στο να μπορεί να γράψει κάτι, να μπορεί να το υποστηρίξει και να μην είναι σε τόσο πρώιμο στάδιο, ώστε να απορρίπτεται από εμένα και εσένα, γιατί δεν συνάδει με το είδος που επιλέξαμε να διαβάσουμε. Είχαν πέρα από τη συγγραφική δεινότητα και ένα κοινωνικό υπόβαθρο με μύθους πίσω τους πέρα από τη φαντασία τους. Είναι σαν να μου λες εμένα που δεν έχω ιδιαίτερη επαφή με την μυθολογία βόρειων χωρών να γράψω κάτι σχετικό. Δεν θα κυλήσει το πράγμα.

Με το ότι κάποιες μπάντες από λ.χ. την Αγγλία είχαν τη δυναμική να προωθήσουν και να προάγουν το ροκ πέρα από τα όριά τους, γιατί είχαν κάτι καινούργιο να πουν. Δεν αρνήθηκα την επαφή. Βλέπεις κάτι τέτοιο; Μιλάω για την προώθηση αυτού του νέου που φτιάχνεις, πέρα από τα όριά σου. Και αυτό ελάχιστες μπάντες το κατάφεραν εδώ, γιατί ελάχιστες είχαν να προσδώσουν κάτι καλό, νέο και δικό τους (λ.χ. οι Socrates). Όσο για την πολιτική επηρεάζει πολλές φορές την τέχνη σε μεγάλο βαθμό μάλιστα, αλλά αν θες να δημιουργήσεις πάντα θα υπάρχει τρόπος -με ιδιαίτερο κόπο βέβαια- να τα καταφέρεις και να μην σε καταπιεί μια νοοτροπία.

Διαβάζεις ό,τι εσύ θέλεις να διαβάσεις στο τελευταίο που είπα και όχι ότι εγώ προσπαθώ να σου πω και αυτό δεν συνεχίζει καλά την συζήτηση. Σαφώς και η αλληλοεπιρροή είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί, γιατί βγαίνουν πολύ συχνά όμορφα αποτελέσματα και στην τέχνη και παντού. Αυτό που σου είπα και το πήγες εντελώς αλλού είναι ότι η παραγωγή λογοτεχνικών ειδών πέρα από τα συνηθισμένα -εδώ- είναι λογικό να έγινε τα τελευταία χρόνια, γιατί οι συγγραφείς έχουν ευκολότερη πρόσβαση σχεδόν στα πάντα με αποτέλεσμα να εντρυφούν περισσότερο και να τα γνωρίζουν.
Είναι σαν να μου λες ότι ο Καραγάτσης ή ο Παπαδιαμάντης θα μπορούσε να γράψει επιστημονική φαντασία. Όχι ήταν τέτοια η επαφή του και ο χώρος και ο χρόνος που έζησε ο κάθε ένας που δεν θα ήταν αν όχι αδύνατο, πολύ δύσκολο.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Είναι σαν να μου λες ότι ο Καραγάτσης ή ο Παπαδιαμάντης θα μπορούσε να γράψει επιστημονική φαντασία. Όχι ήταν τέτοια η επαφή του και ο χώρος και ο χρόνος που έζησε ο κάθε ένας που δεν θα ήταν αν όχι αδύνατο, πολύ δύσκολο.

Καταρχάς ο Καραγάτσης έχει γράψει φανταστικό διήγημα και μάλιστα πολύ καλό.
Κατά δεύτερο εκτός ορίων δεν βγήκαν "μερικές" μπάντες από την Αγγλία, αλλά από ένα σωρό χώρες όπως οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Νορβηγία, η Σουηδία κλπ κλπ...

Από την ανάρτηση σου καταλαβαίνω πως λες άσχετα πράγματα με την αρχική σου ανάρτηση.
Από την άλλη μάλλον δεν καταλαβαίνεις τι λέω εγώ, στο οποίο βέβαια μπορεί να φταίω κι εγώ.

Οπότε ας το αφήσουμε εδώ.
Κάποιος μπορεί να διαβάσει για χιλιοστή διακοσιοστή φορά για τον εμφύλιο και τους κατατρεγμένους (και εμμονικά να γουστάρει) και κάποιος άλλος να έχει όρεξη να ψάξει για κάτι καινούργιο. Επιλογές είναι αυτές...

 

[Μεδιτερανεο]

Το μόνο και είναι ημιεπιστημονικής φαντασίας είναι το βιβλίο του Γιάννη Σάλαρη, το διανέμει δωρεάν κιόλας

 

[Φαροφύλακας]

Καταρχήν, υπάρχει ο Γιώργος Μπαλάνος. Υπήρξε ο κατεξοχήν Έλληνας μεταφραστής ΕΦ, αν θυμάστε την σειρά Πήγασος/Ωρόρα. Παρεμπιπτόντως, αν ποτέ βρει κανείς το "Ιστορίες Φαντασίας με γέλιο" το ψάχνω. Κάποιος μου το έφαγε . Έχει λοιπόν συγγραψει βιβλία κι ο ίδιος που αν κρίνω από τους τίτλους είναι ΕΦ. Μόνο ένα βιβλίο διάβασα δικό του όταν ήμουν πιτσιρικάς, όπου εξηγούσε την μεθοδολογία της έρευνας για τον επίδοξο... κυνηγό ΑΤΙΑ. Ένας φίλος μου είχε πει (πριν κανα 15 χρόνια), πως ο Μπαλάνος άρχισε να ξεφεύγει, από ένα σημείο και μετά, φτιάχνοντας κάποιες δικές του θεωρίες. Γι' αυτό όμως θα πρέπει να ξαναρωτήσω και να διασταυρώσω.

Αργότερα, τον διαδέχτηκε ο Θωμάς Μαστακούρης στις μεταφράσεις ΕΦ. ο οποίος κι αυτός συνέργραψε, από ό,τι φαίνεται, βιβλία ηρωικής φαντασίας, επιστημονικής φαντασίας και μεταφυσικής.

Έργα του Γιώργου Μπαλάνου:

• (2007) Ιπτάμενοι δίσκοι: εισβολείς;, Locus 7
• (2007) Μονοπάτια των άστρων, Locus 7
• (2007) Ο επισκέπτης του Τουνγκούσκα, Locus 7
• (2007) Οι ονειρότοποι της γης, Locus 7
• (2007) Όλα τα χρώματα των ήλιων, Locus 7
• (2007) Όντα από το Διάστημα, Locus 7
• (2006) Αντανακλάσεις σε βαθιά νερά, Locus 7
• (2006) Η άλλη πλευρά της ζωής, Locus 7
• (2006) Η άλλη πλευρά της νύχτας, Locus 7
• (2006) Στα δάση του λυκόφωτος, Locus 7
• (2005) Πέρα από το Αίνιγμα της Πεντέλης, Locus 7
• (2001) Η λέξη και η δύναμη, Locus 7
• (2001) Οι άμμοι του χρόνου, Locus 7
• (2000) Άλλοι ωκεανοί... άλλοι κόσμοι..., Locus 7
• (2000) Κάτι που έρπει σαν σκιά, Locus 7
• (2000) Οι κόσμοι της φωτιάς, Locus 7
• (2000) Τα κλειδιά του Ενώχ και το κάλεσμα των αιθέρων, Locus 7
• (1998) Αινίγματα σε γκρίζο φόντο, Locus 7
• (1998) Η σκιά του Κθούλου, Locus 7
• (1998) Νύχτες της Εκάτης, Locus 7
• (1998) Οι δρόμοι της γνώσης, Locus 7
• (1995) Όλα τα χρώματα των ήλιων, Εκδόσεις Πατάκη

Έργα του Θωμά Μαστακούρη:

• (2013) Η γκρίζα χώρα, Ars Nocturna
• (2004) Κρύσταλλοι, Έσοπτρον
• (2003) Κρυπτοζωολογία του χτες και του σήμερα, Έσοπτρον
• (2001) Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, Αίολος
• (1999) Ζωντανά έπη, Αίολος
• (1999) Ζωντανά έπη, Αίολος
• (1998) Το αόρατο στέμμα της σοφίας, Έσοπτρον
• (1993) Η ψυχή των μύθων, Ωρόρα
• (1992) Ρούνοι, Δίδυμοι
• Ζωντανά έπη: Στη χώρα του Μίνωα, Αίολος

 

[Μεδιτερανεο]

Βρήκα και κάτι άλλους, αλλά έχουν γράψει πολύ λίγα έργα

 

[Φαροφύλακας]

Καταρχήν, μπορείς να αναφέρεις αυτούς που γνωρίζεις καθώς και τα έργα τους, ώστε να υπάρχουν εδώ ως αναφορά για όποιον ενδιαφέρεται, όπως εσύ.

 

[Μεδιτερανεο]

1. ΕΦΦάνταστες Ιστορίες ανθολογία ΕΦ

Γιάννης Παπαδόπουλος, «Η Εύα στον παράδεισο»
Παναγιώτης Κούστας, «Βάρδια στον Καιάδα»
Σταμάτης Σταματόπουλος, «Δικαιοσύνη»
Χέντβιγκ-Μαρία Καρακούδα, «Άνοιξη»
Σπύρος Κίντζιος & Άντζελα Λου Πέτρου-Γκίνη, «Η γη της επαγγελίας»
Νεκτάριος Χρυσός, «Όσο μπορείς καλύτερα»
Κέλλυ Θεοδωρακοπούλου, «Αντίκλεια»
Χριστίνα Μαλαπέτσα, «Τι είσαι;»
Κώστας Χαρίτος, «Το φάντασμα του Λαμάρκ»
Μιχάλης Μανωλιός, «Το θεώρημα του ενός»
Βάσω Χρήστου, «Στα γαλάζια της φτερά»
Τέτη Θεοδώρου, «Απέραντα χωράφια»
Ηφαιστίων Χριστόπουλος, «Ataxia Blues»


2. Εφαρμοσμένη μυθομηχανική ανθολογία ΕΦ

Έχεις μόνο μία ευκαιρία – Βάσω Χρήστου
Το τραγούδι απ’ το σακούλι – Ευθυμία Δεσποτάκη
Φαρμάκι – Ελευθέριος Κεραμίδας
Οι ρίζες της ζωής – Κώστας Χαρίτος
Νυχτερινός επισκέπτης – Κιάρα Καλουντζή
Η τελειότητα στο σκοτάδι – Μιχάλης Γεωργοστάθης
Συστραμμένο χέρι – Αντώνης-Δημήτρης Μίλησης
Ένα τραγούδι για τον Γιόρας – Ηφαιστίων Χριστόπουλος
Μόνο δύο ζαΐρ – Τέτη Θεοδώρου
Δέκατο τρίτο φεγγάρι – Γιώργος Μαστοράκης
Τα μπισκότα της Μάρας – Άννα Μακρή
Χιροσίμα μπαχαλάκι – Ντίνος Χατζηγιώργης
Μάλλον Ουαλοί – Σταύρος Ντίλιος
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο – Κωνσταντίνος Μίσσιος
Ονειροψυχές – Χριστίνα Μαλαπέτσα
LongHog- Κωνσταντίνος Κέλλης
Ανωριμότητα- Ποθητός Μπάικας
Laguna Seca – Μιχάλης Μανωλιός
Femme Fatale – Γιώργος Λαγκώνας
Συναίνεση- Αντώνης Πάσχος
Σαράντα τρία λεπτά πριν – Γιάννης Παπαδόπουλος
Χρώμα γλυκό και πολύτιμο – Σταμάτης Σταματόπουλος

3. Όλες οι γεύσεις του Φωτός της Βάσως Χρήστου
4. Η Κενή Διαθήκη του Ηφαιστίωνα Χριστόπουλου
5. … και το τέρας του Μιχάλη Μανωλιού
6. Λάθος οδηγίες του Αλέκου Παπαδόπουλου
7. Έξι δισεκατομμύρια τρόποι ζωής του Παναγιώτη Κούστα
8. Τι είδε η γυναίκα του Λωτ της Ιωάννας Μπουραζοπούλου
9. Αγέννητοι Αδελφοί του Μιχάλη Μανωλιού
10. Σχέδιο φράκταλ του Κώστα Χαρίτου

 

[Αετός]

Περιέργως αν ρίξει κανείς μια ματιά στο Amazon, θα δει πως και εκτός χώρας στον 20ο αιώνα έχουν μείνει οι συγγραφείς. Αυτό ή ότι η λογοτεχνία φαντασίας δεν είναι εξέλιξη αλλά είδος.

 

[Ασάρα]

Χμμ αν γραφοταν ενα εργο ΕΦ με εξωγηινους πρόσφυγες;

Υπάρχει!
Πρόκειται για το Alien Nation που έγινε και ταινία και σειρά και αφορά τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν οι εξωγηίνοι που φτάνουν στην γη κατατρεγμένοι.

Επίσης η Οκτάβια Μπάτλερ έχει γράψει βιβλία όπου συνδυάζει ιστορικά γεγονότα ( δουλεία στις Η.Π.Α.) με επιστημονική φαντασία.Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το KINDRED.

Επειδή αναφέρθηκε ο Παπαδιαμάντης καλό θα ήταν να αναφέρουμε την συνεισφορά του στην διάδοση της εφ στην Ελλάδα αφού μετέφρασε τον Αόρατο Άνθρωπο του Ουέλς.

Δεν νομίζω ότι το θέμα είναι τόσο το ότι οι Έλληνες συγγραφείς εφ είναι ανύπαρκτοι όσο το ότι η εφ θεωρείται εξειδικευμένο είδος και είναι ελάχιστες οι φορές που η εφ έχει αντιμετωπιστεί ως κάτι mainstream.

Πάντως σε ότι αφορά εφ και Ελλάδα πρέπει να γίνει αναφορά και στο περιοδικό 9 της Ελευθεροτυπίας, όπου αναδείκνυε και Έλληνες συγγραφείς εφ.

Κάποτε στο διαδίκτυο είχα βρει μια λίστα με όλες τις ιστορίες Ελλήνων συγγραφέων που είχαν δημοσιευτεί εκεί. Αν την ξαναβρώ θα την παραθέσω.