Τίτλος: Πικνίκ δίπλα στο δρόμο (Στάλκερ)
Πρωτότυπος τίτλος: pʲɪkˈnʲik nɐ ɐˈbotɕɪnʲe
Συγγραφέας: Αρκάντι Στρουγκάτσκι, Μπορίς Στρουγκάτσκι (Аркадий Струга́цкий, Бори́с Струга́цкий)
Μετάφραση: Μανώλης Κων. Ασημιάδης
Εκδόσεις: ΑΩ
Έτος έκδοσης: 2008, Μάιος
Έτος πρώτης έκδοσης: 1972 (ρωσικα)
Διαστάσεις: 21x14
Αριθμός σελίδων: 240
ISBN: 9789608825079
Το κύριο θέμα του βιβλίου είναι η Επίσκεψη εξωγήινων στη Γη και τα κατάλοιπα που αφήνει σε διάφορες περιοχές της. Χρονικά, τοποθετείται στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα και απλώνεται σε έξι περιοχές. Οι επισκέπτες δεν έγιναν αντιληπτοί από κανέναν, τουλάχιστον ως παρουσίες, αλλά μόνο τα αποτελέσματα της σύντομης επίσκεψης (περίπου κανα διήμερο διήρκησε) η οποία είχε ως αποτέλεσμα να εξαφανιστεί ο πληθυσμός και η πανίδα από τις Ζώνες. Γύρω από αυτές, αποκλεισμένες τώρα από τον ΟΗΕ, έχουν στηθεί σταθμοί ελέγχου και Ινστιτούτα που διενεργούν μελέτες σε ό,τι βρίσκεται εντός. Όσα άφησαν πίσω οι «Επισκέπτες» είναι το αντικείμενο πόθου των διάφορων κυνηγών (Σταλκερ*) που μπαινοβγαίνουν στη Ζώνη, προκειμένου να υφαρπάξουν ό, τι μπορέσουν είτε για να το πουλήσουν στη μαύρη αγορά όπου θα πιάσουν πολύ καλές τιμές, είτε γιατί δουλεύουν για τα Ινστιτούτα.
Στη Ζώνη, όμως, εκτός από τα αντικείμενα που άφησαν πίσω οι εξωγήινοι (λες και βγήκαν πικνίκ στο δάσος και άφησαν πίσω τους σκουπίδια "[...]ένα πικνικ δίπλα στο δρόμο, σε κάποια οδό του συμπαντος [...]" ), παρατηρούνται περίεργα και ανεξήγητα φαινόμενα, που επηρεάζουν τους κυνηγούς τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, τόσο εφήμερα όσο και μόνιμα. Κάθε επίσκεψη στη Ζωνη, ειδικά όσες δεν είναι εξουσιοδοτημένες - άρα οι κυνηγοι δεν είναι καταλλήλως εξοπλισμένοι - βάζει σε κινδυνο τις ζωές τους. Η ιστορία επικεντρώνεται στη Ζωνη του Καναδά.
Το βιβλίο χωρίζεται σε 4 μέρη με τη σταδιακή κλιμάκωση της ιστορίας ενός κυνηγου του οποίου οι προθέσεις και οι στόχοι διαμορφώνονται ανάλογα με τη φάση που διανύει, την ηλικία του και άρα τις ανάγκες του. Η αφήγηση εναλλάσσεται από α σε γ πρόσωπο, αλλά και εσωτερικό μονόλογο ή stream of consciousness (θα έλεγα, ορμώμενη από τον Οδυσσέα). Το ενδιαφέρον με αυτό το βιβλίο είναι ότι ξεκινά με τυπικο θέμα επιστημονικής φαντασίας για να εξελιχτεί σε κυνήγι θησαυρού και τέλος να εγείρει ερωτήματα γύρω από τη φυση της ανθρώπινης διάνοιας, τη θρησκευτική πίστη. Το τελευταίο κεφάλαιο δε, μυρίζει έντονα Ντοστογιέφκι.
«Θεέ μου, πού είναι οι λέξεις, πού είναι οι σκέψεις μου; Σε όλη μου τη ζωή δεν έχω κάνει μια σκέψη!»
Για τα αντικείμενα που κάνουν την εμφάνισή τους σελίδα τη σελίδα υπάρχουν μόνο υπαινιγμοί και τίποτε άλλο κι εκεί που θα μπορούσε να είναι ένα αμιγώς sci-fi μυθιστόρημα διαρκώς (και αενάως) τροφοδοτούμενο από αυτές τις ανακαλύψεις και την αποδόμησή τους, στον πυρηνα του ειναι ένα φ και ψ βιβλίο, ένα βιβλίο για την ανθρώπινη φυση, χωρις να λείπουν οι σαφείς υπαινιγμοί για την ιδεατή (κομμουνιστική?) κοινωνία. Και νομίζω, όπως θα έγραφε και αγαπήτο μέλος της λέσχης, το sci-fi του θέματος αποτελεί απλώς την πρόφαση.
"Το κύριο πρόβλημα με αυτό όμως, είναι ότι ο μέσος άνθρωπος -αυτός που έχετε στο νου σας όταν λέτε "εμάς"- πολύ εύκολα ξεπερνά αυτή την ανάγκη για γνώση. Δεν πιστεύω καν οτι η ανάγκη αυτή υπάρχει. Υπάρχει ανάγκη να καταλάβεις, αλλά γι΄αυτό δε χρειάζεται γνώση. Η υπόθεση του θεού για παράδειγμα, δινει μια ασύγκριτη και απόλυτη ευκαιρία να καταλάβεςι τα πάντα, χωρίς να γνωρίζεις τίποτα απολύτως. Δώσε στον άνθρωπο ένα αρκετά απλουστευμένο σύστημα του κόσμου και εξήγησε κάθε φαινόμενο βάσει αυτού του συστήματος. Μια προσέγγιση σαν κι αυτή δε χρειάζεται καθολου γνώση. Μόνο λίγες ευκολομνημόνευτες συνταγές είναι αρκετές για να εδραιώσουν αυτό που λέμε διαίσθηση κι εκείνο που αποκαλούμε κοινή λογική."
σελ 169
*Aπο το βιβλιο ειναι εμπνευσμένη και η ομώνυμη ταινία του Ταρκόφκι το σεναριο της οποιας εγραψαν οι αδερφοι Στρουγκάτσκι.
Νικόλα, κάτι μου λέει οτι θα σου αρέσει αρκετά.
Last edited by a moderator:
