καλά αυτό το μια χαρά είναι πολύ σχετικό...
λοιπόν ένα καλοκαίρι, εκεί στην εφηβεία, είχα πέσει μέσα σε ένα θησαυρό μιας φίλης... άπειρα άρλεκιν, άπειρα βιβλία περιπτέρου, άπειρα SAS... το κατευχαριστήθηκα!! (Μόλις τέλειωσαν αυτά, έπεσα με τα μούτρα στα: μικρός ήρωας, μικρός καουμπόυς/σερίφης, ομπραξ, και δεν θυμάμαι και τι άλλο... του αδελφού μου). Από όλα τα βιβλία αυτά που διάβασα, θυμάμαι μια σειρά 2-3 βιβλίων περιπτέρου που τα έγραφε κάποιος καταδικασμένος σε θάνατο στις Η.Π.Α - άσχετο - και τα χρυσά ή ασημένια μάτια (δεν θυμάμαι κι ακριβώς το πόσο πολύτιμα ήταν) του πρίγκιπα Μάλκο Λίνκε. Αυτό μου άφησε μια πικρία που με κυνηγάει μέχρι και σήμερα: κανένας από όσους γνώρισα δεν είχαν χρυσά ή έστω βρε παιδί μου ασημένια μάτια....

Επίσης από τα αναγνώσματα εκείνου του καλοκαιριού, δεν μπορώ να ξεχάσω, μα τον Μανιτού!! τους λύκους του Οντάριο και τον Τσιπιρίπο (από άλλο ανάγνωσμα από τους λύκους)...
Από τα άρλεκιν κι εγώ δεν πιστεύω ότι έπαθα κάτι... αλλά δεν είναι και σίγουρο...
