Να γράφουμε εδώ ό,τι αστείο, αυτοσαρκαστικό έρχεται στο νου μας ή συναντάμε μέσα στη μέρα μας ή και τη νύχτα μας; Τι λέτε; Απ’ αφορμή μια ασυνάρτητη ροή φαντασιώσεων και μη που έχουμε “σύρει” τις τελευταίες μέρες στο ομιλητήριο και είναι τόσο λυτρωτικές κατά μίαν έννοια...
αρχίζω λοιπόν...
Ο θάνατος του Βεελζεβούλ...
μικρή μου μύγα πράσινη
τι θράσος να πετάξεις
πάνω απ’ το κεφάλι μου
τις τρίχες μου να μπλέξεις
στα τριχονυχοπόδαρα των τριζιρών ποδιών σου
να μια κι εγώ σου κοπανώ
με τι;
αχ, με τι;
με του Βρεττάκου το ποτάμι και το χρόνο
το μόνο δυνατό και πρόθυμο μυιοκτόνο
του φτερωτού της Ακκαρών θεού, Βαάλ Ζεβούβ
ή Βεελζεβούλ...
κι απ’ τις κακόβουλες τις πτήσεις του
με βιά να μας γλυτώσει...
Υστερόγραφο: ευχαριστούμε κ. Βρεττάκο...όντας δίπλα μας...μας σώσατε για μια φορά ακόμα...
αρχίζω λοιπόν...
Ο θάνατος του Βεελζεβούλ...
μικρή μου μύγα πράσινη
τι θράσος να πετάξεις
πάνω απ’ το κεφάλι μου
τις τρίχες μου να μπλέξεις
στα τριχονυχοπόδαρα των τριζιρών ποδιών σου
να μια κι εγώ σου κοπανώ
με τι;
αχ, με τι;
με του Βρεττάκου το ποτάμι και το χρόνο
το μόνο δυνατό και πρόθυμο μυιοκτόνο
του φτερωτού της Ακκαρών θεού, Βαάλ Ζεβούβ
ή Βεελζεβούλ...
κι απ’ τις κακόβουλες τις πτήσεις του
με βιά να μας γλυτώσει...
Υστερόγραφο: ευχαριστούμε κ. Βρεττάκο...όντας δίπλα μας...μας σώσατε για μια φορά ακόμα...