Καλά μπορεί να εισαι ψυχικά υγιης και να επισκεφτείς ψυχίατρο και να σου βάλει μια ταμπέλα! Νομίζω πως έχει γίνει τέτοιο πείραμα και η δεπυ ισως να γιατρευεται με εργοθεραπεια και η καταθλιψη με αλλαγη σταση ζωης και να μην χρειαζεται καποιος χαπάκια. Ο κορτω φυσικά είχε πρόβλημα σίγουρα καλά κάνει και ενημερώνει πάνω στις ψυχικές ασθένειες που λόγω της κρίσης θα γινουν λαιλαπα σε λίγο...
Αύγουστος Κορτώ: "Μικρό χρονικό τρέλας"
- Thread starter Αριάδνη
- Start date
Σε πρώτη φάση επειδή δεν έχω παραδείγματα στο περιβάλλον μου δεν ξέρω κατα ποσο ισχύει το γεγονός οτι η κατάθλιψη χρησιμοποιείται καταχρηστικά. Απο την άλλη είναι υπεραπλουστευτική η άποψη της Αριάδνης για τις ταμπέλες. Πας σε ψυχολόγο για να σε βοηθήσει και ένα πρώτο βήμα είναι να είσαι και σύ θέτικος απέναντι στην διαδικασία αν όντως θέλεις να υπάρξει αλλαγή. Η κατάθλιψη δεν γιατρεύεται με αλλαγή στάσης ζωής γιατί δεν είναι κάτι αφηρημένο αλλα κάτι χειροπιαστό. Αυτός που πάσχει παραιτείται, θλίβεται, κλείνεται στον εαυτό του, δεν μπορεί να τον βοηθήσει κανείς αν ο ίδιος δεν θέλει. Οπότε ναι για να μπορεί να επανέλθει χρειάζονται τα χαπάκια πριν απο οποιαδήποτε άλλη ψυχοθεραπευτική παρέμβαση ,ωστε να εντοπιστούν κι οι άλλες πηγές τους προβλήματος. Μπορούμε να θεωρήσουμε την καταθλιπτική διαταραχή ως το τελικό κοινό αποτέλεσμα μιας ποικιλίας παραγόντων που δρουν πάνω στην ιδιοσυστασία κάθε ατόμου και στο συγκεκριμένο κοινωνικό του πλαίσιο. Επομένως οι διάφοροι παράγοντες αλληλοσυμπληρώνονται και προστίθενται αν μπορούμε να πούμε στο τελικό αποτέλεσμα.
Στη δεκαετία του '50 οι επιστήμονες ανακάλυψαν τους νευρομεταβιβαστές, βιοχημικές δηλαδή ουσίες με τι οποίες επικοινωνούν τα νευρικά κύτταρα μεταξύ τους. Στο ίδιο περίπου διάστημα παρατηρήθηκε ότι ασθενείς που έπαιρναν κάποια φάρμακα για την ρύθμιση της υψηλής αρτηριακής τους πίεσης κατέληγαν να πάσχουν απο κατάθλιψη. Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των φαρμάκων ήταν ότι δρούσαν στους νευρομεταβιβαστές του εγκεφάλου και με κάποιο τρόπο μείωναν τις συγκεντρώσεις τους στον εγκέφαλο. Η νοραδρεναλίνη και η σεροτονίνη, εμπλέκονται ιδιαίτερα στην δημιουργία της κατάθλιψης, και τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα τα οποία έχουμε στην διάθεσή μας αποσκοπούν στο να ανεβάσουν την συγκέντρωση των ουσιών αυτών στον εγκέφαλο. Επειδή τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι αποτελεσματικά σε όλες τις μορφές κατάθλιψης, είναι πιθανό όλοι οι αιτιολογικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην κατάθλιψη να δρουν τελικά μέσω αυτού του μηχανισμού.
Στη δεκαετία του '50 οι επιστήμονες ανακάλυψαν τους νευρομεταβιβαστές, βιοχημικές δηλαδή ουσίες με τι οποίες επικοινωνούν τα νευρικά κύτταρα μεταξύ τους. Στο ίδιο περίπου διάστημα παρατηρήθηκε ότι ασθενείς που έπαιρναν κάποια φάρμακα για την ρύθμιση της υψηλής αρτηριακής τους πίεσης κατέληγαν να πάσχουν απο κατάθλιψη. Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των φαρμάκων ήταν ότι δρούσαν στους νευρομεταβιβαστές του εγκεφάλου και με κάποιο τρόπο μείωναν τις συγκεντρώσεις τους στον εγκέφαλο. Η νοραδρεναλίνη και η σεροτονίνη, εμπλέκονται ιδιαίτερα στην δημιουργία της κατάθλιψης, και τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα τα οποία έχουμε στην διάθεσή μας αποσκοπούν στο να ανεβάσουν την συγκέντρωση των ουσιών αυτών στον εγκέφαλο. Επειδή τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα είναι αποτελεσματικά σε όλες τις μορφές κατάθλιψης, είναι πιθανό όλοι οι αιτιολογικοί παράγοντες που συμβάλλουν στην κατάθλιψη να δρουν τελικά μέσω αυτού του μηχανισμού.
Last edited:
Σε ηπιες μορφες καταθλιψης Στιλλ μπορει να θεραπευτει ετσι ακριβώς. Με αλλαγή στον τρόπο ζωης, στο πως βλεπουμε και αντιμετωπιζουμε τα πράγματα και επιλυοντας καποιες εσωτερικές συγκρούσεις. Και αυτο βεβαια επιτυγχανεται μόνο με ψυχοθεραπεία. Σε πιο βαριες μορφες βέβαια ειναι απαραίτητη για καποιο διάστημα, παραλληλα με την ψυχοθεραπεία και η φαρμακευτική αγωγη. Η καταθλιψη ειναι μια ψυχική διαταραχη και τα αιτια της ειναι πολυπαραγοντικά. Η φαρμακευτική αγωγη απο μονη της μπορει να μετριάσει καπως τα συμπτωματα (παραίτηση, απομονωση κ.λ.) αλλα δεν μπορει να χτυπησει στην ρίζα της διαταραχης. Για να εντοπισουμε και να εξαλειψουμε όσο μπορουμε τα αίτια απαιτειται ψυχοθεραπεια. Εν ολιγοις δεν διαφωνω και τόσο στα όσα λες , απλως είπα να το σημειώσω.
Last edited:
Και για την σχιζοφρενεια και το ψυχωσικό επεισοδιο τι φταίει είναι και τα δύο ίδια! Οκ καταλαβαίνω πως ο Κορτώ είχε επιβαρυντικούς παράγοντες πχ.την μάνα του με μανιοκατάθλιψη , τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, την απομόνωση στην εφηβεία .αλλα θα μπορούσε να χε σταματήσει το θέμα του στην βαρειά κατάθλιψη αλλά στο ψυχωσικο ...
Θεωρώ οτι ακόμα και στην ήπιας μορφής κατάθλιψη είναι κάπως δύσκολη και αφηρημένη ως προσέγγιση. Θέλω να πώ δεν γίνεται να αλλάξεις τόσο εύκολα, στο άψε σβήσε τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα ακόμη κι αν δέχεσαι την βοήθεια ειδικών, συγγενών, φίλων κλπ. Μου φαίνεται πιο εφικτό να μάθεις να ζείς με αυτό(να μην σε αδρανοποιεί δηλαδή, να είσαι λειτουργικός οσο γίνεται), διανύωντας την μισή διαδρομή να το πώ έτσι παρα να φτάσεις στο τέρμα της διαδρομής οπου γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Κάνοντας μικρά μικρά βηματα. Τουλάχιστον έτσι κάπως απαισιόδοξα το βλέπω εγώ και προφανώς καθε περίπτωση διαφέρει. Και μακάρι να είναι τοσο εύκολη όπως την περιγράφεις Χρυσόστομε μια τέτοια αλλαγή για όσους πάσχουν απο κατάθλιψη.
Η κατάθλιψη ειτε θα είναι η κύρια διαταραχή που θα ταλαιπωρεί έναν άνθρωπο, λογω πολλών παραγόντων ή θα συνοδεύει κάποια άλλη ψυχική διαταραχή λειτουργώντας σαν το shut down στους υπολογιστές για να μην καούν όπως εύστοχα το περιέγραψε ο ίδιος στην παρουσίαση του βιβλίου. Δηλαδή ο οργανισμός υπολειτουργεί, είναι ταλαιπωρημένος σωματικά και ψυχικά πλέον και χρειάζεται να επανέλθει. Οπότε η κατάθλιψη λειτουργεί σαν συναγερμός.
Η κατάθλιψη ειτε θα είναι η κύρια διαταραχή που θα ταλαιπωρεί έναν άνθρωπο, λογω πολλών παραγόντων ή θα συνοδεύει κάποια άλλη ψυχική διαταραχή λειτουργώντας σαν το shut down στους υπολογιστές για να μην καούν όπως εύστοχα το περιέγραψε ο ίδιος στην παρουσίαση του βιβλίου. Δηλαδή ο οργανισμός υπολειτουργεί, είναι ταλαιπωρημένος σωματικά και ψυχικά πλέον και χρειάζεται να επανέλθει. Οπότε η κατάθλιψη λειτουργεί σαν συναγερμός.
Last edited:
Δε θα έλεγα ότι το βλέπεις απαισιόδοξα αλλά μάλλον ρεαλιστικά. Οι περιπτώσεις σίγουρα ποικίλλουν και κάθε άνθρωπος αναπτύσσει άλλους μηχανισμούς ή έχει άλλη αποφασιστικότητα/δύναμη/όπως θέλετε πείτε το για να το αντιμετωπίσει.
Έξω από το χορό όλοι μεγάλο στόμα έχουμε.
Στιλλ δεν ξερω πως προέκυψε απο την αναρτηση μου το ευκολά και το αψε σβησε που λες. Σε καμμια περιπτωση δεν ειναι ουτε ευκολη ουτε γρηγορη υποθεση η ψυχοθεραπεια. Ειναι μια σκληρη, δυσκολη και επιπονη πορεία. Σε αυτην την πορεία θα υπαρξουν πολλες δυσκολιες, πισωγυρισματα μπορει και υποτροπές. Και βεβαια η επιτυχια ποτε δεν ειναι εγγυημενη. Ομως ειναι η πιο ουσιαστικη και ολικη αντιμετωπιση της καταθλιψης. Τα φαρμακα απο μονα τους δεν ειναι λύση. Εκτος αν ο αλλος γινει χρόνιος χρηστης φαρμακων και με αυτα καταφερνει να ελεγχει καπως την διαταραχη του. Ομως ετσι δεν θα έχει ποτε τουλαχιστον την ευκαιρια να αναδιοργανωσει την προσωπικότητα του και να αποδεσμευτει πληρως απο την παθηση του χωρίς δεκανίκια. Βεβαια χωρις να εφησυχαζεται γιατι ο κινδυνος πάντα θα ελλοχευει. Προσωπικα το εχω δει πολλές φορές να συμβαινει. Εχω παρακολουθησει όλη την πορεία και τα σταδια της αλλαγης απο την πρωτη μερα ως την τελευταια. Και ειναι εκπληκτικό.
Πιούζυ αν πηγαινε σε έμενα το εξω απο το χορό κανεις λάθος, πίστεψε με
Πιούζυ αν πηγαινε σε έμενα το εξω απο το χορό κανεις λάθος, πίστεψε με
Δεν νομίζω να υποστήριξα πουθενά οτι τα φάρμακα απο μόνα τους είναι η λύση. Η τελευταία σου ανάρτηση παρουσιάζει πληρέστερα το πως πιστεύω οτι έχουν τα πράγματα. Τα χάπια εξακολουθούν να είναι τα δεκανίκια σου εκτός κι αν πρόκειται για ήπιας μορφής κατάθλιψη, παράλληλα με την ψυχοθεραπεία. Αλλα έτσι όπως έγραψε η Αριάδνη, την αλλαγή στάσης ζωής είναι σαν να πατάς τον διακόπτη και να γίνονται όλα δια μαγείας. Ίσως να το παρερμήνευσα. Συμφωνούμε γενικά όπως και με την Πιούζυ. Απλά την αλλαγή στάσης ζωής την προσεγγίζω κάπως διαφορετικά στο μυαλό μου και για αυτό αυτό μου φαίνεται αδύνατο να αλλάξει κάποιος.
Δεν αμφισβήτησα οτι λίγο πολύ όλοι έχουμε τα δικά μας προβλήματα και για αυτό και μίλησε σε κάποιους απο εμάς το βιβλίο. Ουτε οτι είναι λιγότερο σημαντικά. Ο καθείς με τον σταυρό του.
Δεν αμφισβήτησα οτι λίγο πολύ όλοι έχουμε τα δικά μας προβλήματα και για αυτό και μίλησε σε κάποιους απο εμάς το βιβλίο. Ουτε οτι είναι λιγότερο σημαντικά. Ο καθείς με τον σταυρό του.