Βίκτωρ Ουγκώ (Victor Hugo) : "Οι άθλιοι"
- Thread starter Λορένα
- Start date
Φιλε/Φιλη Ιππο σε παλαιοβιβλιοπωλεια μπορει να το βρεις πιο φτηνα.Εγω ας πουμε το βρηκα online απο τις εκδοεις Δαρεμα,μεταφραση Κοτζιουλα στα 21 ευρω 2τομο.Βεβαια ακομα δεν εχω παει να το ψαξω το ζητημα οποτε δε θελω να σε παρω στο λαιμο μου.Παντως θεωρειται κλασσικη ως μεταφραση στο εργο του Ουγκω
Τι γνωρίζετε για τη συγκεκριμένη έκδοση: http://www.classicbooks.gr/book.php?book_id=197. Στο τηλέφωνο που μίλησα μου είπαν ότι είναι πλήρης και υπάρχει σε απόθεμα.
Ανακάλυψα την "Λέσχη του Βιβλίου" αναζητώντας πληροφορίες για τις μεταφράσεις του έργου αυτού καθώς είναι ένα από τα αγαπημένα μου, οπότε θα κάνω και την πρώτη μου ανάρτηση σε αυτό το θέμα.
Στο πατρικό μου είχαμε την δίτομη έκδοση του 1970 (εκδόσεις "Παγκόσμια Λογοτεχνία", μετάφραση Μαρία Αργυροπούλου), την οποία είχα λατρέψει στην εφηβεία και την οποία βρίσκω και στο issue πλέον: https://issuu.com/60712/docs/________________________________-___7ef93578903041
Θέλοντας να έχω το έργο αυτό πήγα και αγόρασα το βιβλίο από τις εκδόσεις Λιβάνη και ομολογουμένως έπαθα ένα σοκ, το βιβλίο δεν μου άρεσε, αισθανόμουν να διαβάζω ένα άλλο βιβλίο. Στην πορεία έκανα σύγκριση των δυο διαφορετικών εκδόσεων για να ανακαλύψω ότι δεν ήταν θέμα μετάφρασης μόνο αλλά περικοπών από τις παραγράφους ολόκληρων κομματιών που αλλοίωναν τελείως το έργο και την ομορφιά του. Δεν παραξενεύομαι μετά από αυτό όταν ακούω μερικούς να το έχουν διαβάσει και να μην τους άρεσε.
Δεν ξέρω για τις άλλες εκδόσεις και δεν ξέρω αν αυτή που αναφέρω είναι πλήρης αλλά πραγματικά θα την χαρακτήριζα όμορφη.
Στο πατρικό μου είχαμε την δίτομη έκδοση του 1970 (εκδόσεις "Παγκόσμια Λογοτεχνία", μετάφραση Μαρία Αργυροπούλου), την οποία είχα λατρέψει στην εφηβεία και την οποία βρίσκω και στο issue πλέον: https://issuu.com/60712/docs/________________________________-___7ef93578903041
Θέλοντας να έχω το έργο αυτό πήγα και αγόρασα το βιβλίο από τις εκδόσεις Λιβάνη και ομολογουμένως έπαθα ένα σοκ, το βιβλίο δεν μου άρεσε, αισθανόμουν να διαβάζω ένα άλλο βιβλίο. Στην πορεία έκανα σύγκριση των δυο διαφορετικών εκδόσεων για να ανακαλύψω ότι δεν ήταν θέμα μετάφρασης μόνο αλλά περικοπών από τις παραγράφους ολόκληρων κομματιών που αλλοίωναν τελείως το έργο και την ομορφιά του. Δεν παραξενεύομαι μετά από αυτό όταν ακούω μερικούς να το έχουν διαβάσει και να μην τους άρεσε.
Δεν ξέρω για τις άλλες εκδόσεις και δεν ξέρω αν αυτή που αναφέρω είναι πλήρης αλλά πραγματικά θα την χαρακτήριζα όμορφη.
Οι Άθλιοι μου φάνηκε ως έργο, μεγαλειώδες!
Η λεπτομερής περιγραφή των χαρακτήρων, η πλοκή, το ψυχογράφημα των ηρώων... όλα υπέροχα! Λίγο κουραστικές οι παραθέσεις των μαχών κτλ. Από την άλλη όμως βρίσκεται σε συμφωνία με την γενικότερη αντιμετώπιση του έργου από το συγγραφέα. Οι ήρωές του περιγράφονται εξίσου αναλυτικά.
Μου άρεσαν πολλά πράγματα, αλλά βρήκα καταπληκτικό τον τρόπο που χρησιμοποίησε το Θερναδιέρο για να αποκατασταθεί η αλήθεια στο τέλος του βιβλίου, στα μάτια του Μάριου. Ένας χαρακτήρας εξ ολοκλήρου κακός, που η οικονομία του συγγραφέα τον φέρνει να "σώσει" δύο φορές, δύο άξιους ανθρώπους, χωρίς καν ο ίδιος να έχει αυτή την πρόθεση!!
Το διάβασα από τις εκδόσεις Καστανιώτη, σε πεντάτομη έκδοση με 1967 σελίδες.
Η λεπτομερής περιγραφή των χαρακτήρων, η πλοκή, το ψυχογράφημα των ηρώων... όλα υπέροχα! Λίγο κουραστικές οι παραθέσεις των μαχών κτλ. Από την άλλη όμως βρίσκεται σε συμφωνία με την γενικότερη αντιμετώπιση του έργου από το συγγραφέα. Οι ήρωές του περιγράφονται εξίσου αναλυτικά.
Μου άρεσαν πολλά πράγματα, αλλά βρήκα καταπληκτικό τον τρόπο που χρησιμοποίησε το Θερναδιέρο για να αποκατασταθεί η αλήθεια στο τέλος του βιβλίου, στα μάτια του Μάριου. Ένας χαρακτήρας εξ ολοκλήρου κακός, που η οικονομία του συγγραφέα τον φέρνει να "σώσει" δύο φορές, δύο άξιους ανθρώπους, χωρίς καν ο ίδιος να έχει αυτή την πρόθεση!!
Το διάβασα από τις εκδόσεις Καστανιώτη, σε πεντάτομη έκδοση με 1967 σελίδες.
Θα συμφωνησω με τη Σελιδουλα, παρα πολυ ωραιο βιβλιο (το ειχα διαβασει πριν καποια χρονια). Ανετα θα το διαβαζα και 2η φορα.. 
Προς ΚρίτωνΓ:
Χρησιμοποιώ αυτόν τον τρόπο για να απευθύνω την απάντησή μου στον ΚρίτωνΓ διότι αν και έλαβα ένα μήνυμα στο gmail το οποίο μου έδινε μια απάντησή του δεν την βλέπω στο τρέχον νήμα.
Ο Ιονδρέτης είναι ο Θεναρδιέρος, χρησιμοποιούσε αυτό το όνομα από ένα διάστημα και έπειτα. Αναφέρομαι στο περιστατικό που έλαβε χώρα στο διπλανό δωμάτιο του Μάριου.
Χρησιμοποιώ αυτόν τον τρόπο για να απευθύνω την απάντησή μου στον ΚρίτωνΓ διότι αν και έλαβα ένα μήνυμα στο gmail το οποίο μου έδινε μια απάντησή του δεν την βλέπω στο τρέχον νήμα.
Ποιος ήταν όμως ο λόγος που τον έκανε να θέλει να κάψει το χέρι του; Είχε κάτι που δεν ήθελε να δουν και δεν έσβηνε; Τον αριθμό του ως κατάδικος για παράδειγμα; Μια τέτοια θεωρία δεν επιβεβαιώνεται όμως από το βιβλίο μιας και δεν γράφει πουθενά, δεν βρήκα τουλάχιστον, ότι τον αριθμό αυτόν τον χάραζαν στο χέρι.
Last edited:
Άσχετο, το" Ιαβέρης" ήταν πιασμένο και γι'αυτό γράφτηκες ως Αίρεβης;
Όχι, ο αναγραμματισμός του "Ιαβέρης" ήταν εξαρχής η πρόθεσή μου διότι ο χαρακτήρας αυτός, αν και ήταν καλός, έκανε, συνειδητά, κακές πράξεις, κάποιες φορές. Εγώ σκόπευα μια τέτοια αλλαγή στο όνομα να συμβολίζει έναν Ιαβέρη με τις ίδιες αξίες, που ήταν πολλές, χωρίς όμως αυτήν την προβληματική αντίληψη περί του νόμου και των δεύτερων ευκαιριών. Τα ίδια υλικά (γράμματα) δημιουργούν έναν χαρακτήρα χωρίς τις ακρότητες του αρχικού. Επίσης θα μπορούσα να βάλω τόνο ή να το γράψω με πεζό 'ι', νομίζω θα το δέχονταν σαν διαφορετικό όνομα.Άσχετο, το" Ιαβέρης" ήταν πιασμένο και γι'αυτό γράφτηκες ως Αίρεβης;