Σε μια ιδανική πραγματικότητα αυτός που θα ενοχλούνταν ή και θα προσβαλλόταν από ένα καλλιτεχνικό έργο (θεατρικό/λογοτεχνικό/εικαστικό οτιδήποτε με λίγα λόγια) ή ακόμα και από ένα επιστημονικό ή φιλοσοφικό δεν θα ερχόταν σε επαφή μαζί του, αφήνοντας ήσυχους αυτούς που θα επιθυμούσαν να έρθουν σε επαφή μαζί του. Αν μιλάμε όντως για πραγματικό έργο τέχνης ό,τι και να κάνει δεν θα μπορέσει να το απαλείψει, αν μιλάμε για μια απλή πρόκληση/εκκεντρικότητα ο χρόνος θα το σβήσει χωρίς να χρειαστεί να κάνει ο ενοχλούμενος κάτι.
Αυτό όμως που συμβαίνει σήμερα είναι το ότι ο κάθε καλλιτέχνης που θα θελήσει να κάνει λίγο ντόρο γύρω από το όνομά του, θα δημιουργήσει ένα προκλητικό έργο θα φροντίσει να ενημερώσει τους αντίστοιχους φονταμενταληστές και θα είναι για μια βδομάδα πρώτο θέμα στις ειδήσεις. Τζάμπα διαφήμιση, και θυμόμαστε πάμπολλα παραδείγματα εξοργισμένου πλήθους που στρέφεται ενάντια σε βιβλία, εκθέσεις, ταινίες, παραστάσεις, που στην πλειοψηφία τους θα είχαν ξεχαστεί αλλά τα θυμόμαστε για τον ντόρο που έκαναν οι ενοχλημένοι. Το "κακό" έργο τέχνης θα ξεχαστεί με το καιρό και μόνο οι ακρότητες που ξεσηκώνει θα του παρατείνουν τη ζωή. Τα γεγονότα στο χυτήριο θα είναι ένα ορόσημο, που θα κάνουν το έργο να μένει στη μνήμη, άσχετα με την καλλιτεχνική του αξία. Επιπλέον θα κάνουν το έργο να συγκαταλέγεται στην ίδια κατηγορία με τα μυστήρια της Κεφαλλονιάς του Λασκαράτου, την Πάπισσα Ιωάννα του Ροΐδη και τον Τελευταίο πειρασμό του Καζαντζάκη
Τα επιχειρήματα του στυλ αν ζούσες αλλού δεν θα είχες το δικαίωμα να μιλάς οπότε σταμάτα να μιλάς εθελοντικά αφού δεν ζεις αλλού, είναι σαν να λέμε ότι υπάρχουν χώρες που το μηνιάτικο είναι κάτω των 50 ευρώ, δεν πρέπει να μιλάμε καθόλου εδώ για τα 300, ίσως μάλιστα εθελοντικά να ζητήσουμε μείωση στα 200.
Αυτό όμως που συμβαίνει σήμερα είναι το ότι ο κάθε καλλιτέχνης που θα θελήσει να κάνει λίγο ντόρο γύρω από το όνομά του, θα δημιουργήσει ένα προκλητικό έργο θα φροντίσει να ενημερώσει τους αντίστοιχους φονταμενταληστές και θα είναι για μια βδομάδα πρώτο θέμα στις ειδήσεις. Τζάμπα διαφήμιση, και θυμόμαστε πάμπολλα παραδείγματα εξοργισμένου πλήθους που στρέφεται ενάντια σε βιβλία, εκθέσεις, ταινίες, παραστάσεις, που στην πλειοψηφία τους θα είχαν ξεχαστεί αλλά τα θυμόμαστε για τον ντόρο που έκαναν οι ενοχλημένοι. Το "κακό" έργο τέχνης θα ξεχαστεί με το καιρό και μόνο οι ακρότητες που ξεσηκώνει θα του παρατείνουν τη ζωή. Τα γεγονότα στο χυτήριο θα είναι ένα ορόσημο, που θα κάνουν το έργο να μένει στη μνήμη, άσχετα με την καλλιτεχνική του αξία. Επιπλέον θα κάνουν το έργο να συγκαταλέγεται στην ίδια κατηγορία με τα μυστήρια της Κεφαλλονιάς του Λασκαράτου, την Πάπισσα Ιωάννα του Ροΐδη και τον Τελευταίο πειρασμό του Καζαντζάκη
Τα επιχειρήματα του στυλ αν ζούσες αλλού δεν θα είχες το δικαίωμα να μιλάς οπότε σταμάτα να μιλάς εθελοντικά αφού δεν ζεις αλλού, είναι σαν να λέμε ότι υπάρχουν χώρες που το μηνιάτικο είναι κάτω των 50 ευρώ, δεν πρέπει να μιλάμε καθόλου εδώ για τα 300, ίσως μάλιστα εθελοντικά να ζητήσουμε μείωση στα 200.
