Τίτλος: Το Νησί
Πρωτότυπος τίτλος: The island
Συγγραφέας: Βικτόρια Χίσλοπ (Victoria Hislop)
Μετάφραση: Μιχάλης Δελέγκος
Εικονογράφηση: Κοσμάς Αρβανίτης & συνεργάτες
Εκδόσεις: Διόπτρα
Έτος έκδοσης: 2007
Έτος πρώτης έκδοσης: 2005 (Αγγλικά)
Αριθμός σελίδων: 500
ISBN: 9789603643296
Δεν έχω ξαναπαρουσιάσει ποτέ βιβλίο. Και τώρα δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω.
Με δυσκολεύει και το γεγονός ότι το βιβλίο αυτό, έχει δύο αφετηρίες.
Η πρώτη αρχή είναι στα 1953, τότε που ένας ηλικιωμένος βαρκάρης, στην Πλάκα, μεταφέρει μια νεαρή γυναίκα, στην αποικία λεπρών, στη Σπιναλόγκα.
Η δεύτερη αρχή , και αυτή πάλι στην Πλάκα, στην Κρήτη, το 2001. Μια νεαρή γυναίκα (η Αλέξις) είναι και πάλι ο μοναδικός επιβάτης μιας βάρκας που πηγαίνει στην Σπιναλόγκα.
Η Αλέξις είναι πτυχιούχος αρχαιολόγος, ζει στην Αγγλία και είναι κόρη ενός Βρετανού και μιας Ελληνίδας, της Σοφίας. Εφοδιασμένη με ένα γράμμα από την μητέρα της προς μια ηλικιωμένη φίλη, καταφτάνει στην Πλάκα αποφασισμένη να ψάξει το παρελθόν της μητέρας της. Ένα παρελθόν για το οποίο δεν είχε την παραμικρή ιδέα, μιας και η μητέρα της δεν μιλούσε ποτέ για αυτό. Πίστευε ότι, το παρελθόν της οικογένειάς της, ίσως την βοηθούσε να κατανοήσει περισσότερο τον χαρακτήρα της μητέρας της αλλά και έλπιζε ότι θα την βοηθούσε να πάρει και κάποιες αποφάσεις σε σχέση με την ίδια της την ζωή…
Στην Πλάκα συναντά την ηλικιωμένη γυναίκα, σύζυγο του ταβερνιάρη, την Φωτεινή. Η Φωτεινή, ζει στην Πλάκα όλη της τη ζωή, υπήρξε φίλη της οικογένειας της Σοφίας από τότε που θυμάται τον εαυτό της, και με την παρότρυνση της Σοφίας, γίνεται ο καλύτερος αφηγητής της ιστορίας της οικογένειας. Κι έτσι αρχίζει να ξετυλίγει το κουβάρι….
Η εξιστόρηση της Φωτεινής ξεκινά λίγα χρόνια πριν τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η προγιαγιά Ελένη, δασκάλα στο νησί, και ο προπάππος Γιώργης, βαρκάρης που εκτός από το ψάρεμα, ασχολείται και με την μεταφορά ασθενών, γιατρών, και προμηθειών στο νησί. Ζουν ήρεμα, φτωχικά, με τις δυο τους κόρες, την Άννα, μια κάπως δύστροπη μικρή, και την συνεσταλμένη Μαρία.
Οι ζωές των μελών της οικογένειας του Γιώργη, αλλά και οι ζωές των συγχωριανών τους, εμπλέκονται με τις ζωές των χανσενικών ασθενών του νησιού της Σπιναλόγκας, που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την Πλάκα. Η ασθένεια χτυπά και την πόρτα της οικογένειας του Γιώργη… Το χωριό συγκλονίζεται καθώς δυο μέλη του πρέπει να σταλούν στο νησί των λεπρών..
Η ασθένεια, ο πόλεμος που ήρθε και στην Κρήτη το 1941, ο αγώνας για επιβίωση των κατοίκων της Πλάκας, η ζωή στο νησί καθώς και ο αγώνας τους για καλύτερες συνθήκες, ο έρωτας, τα πάθη, οι φιλοδοξίες, οι αντιπαραθέσεις, οι προκαταλήψεις, η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη, ο θάνατος, η αγάπη, η προδοσία, η άγνοια, η αφοσίωση, η πραγματική φιλία, το καθήκον, όλα σε ένα κουβάρι που σιγά σιγά ξετυλίγεται….
Μια ιστορία που συγκινεί σε ένα καλογραμμένο βιβλίο. Πιστεύω πως η συγγραφέας ‘χρησιμοποίησε’ με μεγάλη ευαισθησία, τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή της, καθώς και τις πραγματικές ιστορίες κάποιων ανθρώπων που έζησαν στην περιοχή την εποχή στην οποία αναφέρεται.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα: Ήταν το πρώτο μυθιστόρημα της Βικτόριας Χίσλοπ, η οποία αφού εργάστηκε στο χώρο των εκδόσεων για αρκετά χρόνια, αποφάσισε κάποια στιγμή στη ζωή της να αλλάξει σταδιοδρομία και να γίνει ανεξάρτητη δημοσιογράφος. Το πρώτο αυτό μυθιστόρημα έγινε αμέσως σχεδόν επιτυχία, απέσπασε το βραβείο καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα το 2007 και κυκλοφόρησε σε πάνω από 23 χώρες. Άλλα βιβλία της ίδιας : The return (Η επιστροφή), The thread (Tο νήμα) και το The last dance (Ο τελευταίος χορός). Όλα τα βιβλία της κυκλοφορούν στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Λίγα λόγια για την τηλεοπτική σειρά: Το νησί, μεταφέρθηκε σε μια σειρά 26 επεισοδίων στην ελληνική τηλεόραση. Η τηλεοπτική σειρά, μια από τις πιο ακριβές και πιο προσεγμένες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης, βασίστηκε στο βιβλίο αλλά με σεναριογράφο την κ.Παπαοικονόμου σε συνεργασία με την συγγραφέα του βιβλίου, άλλαξαν κάποια δεδομένα του βιβλίου, δημιούργησαν νέους χαρακτήρες ή έδωσαν περισσότερο βάρος σε χαρακτήρες που ήδη υπήρχαν. Θεωρώ πως ήταν μια από τις πιο επιτυχημένες σειρές της ελληνικής τηλεόρασης.
Η κ.Χίσλοπ, έχει αναφέρει σε συνεντεύξεις της, ότι προτίμησε την ελληνική παραγωγή από μια ταινία στο Χόλιγουντ, γιατί φοβήθηκε ότι στο Χόλιγουντ η ταινία θα εξελισσόταν σε ταινία τρόμου. Ήθελε η παρουσίαση να επικεντρωθεί στις ανθρώπινες ιστορίες και όχι μόνο στην ασθένεια και στα εφιαλτικά σημάδια που αυτή αφήνει.
Λίγα λόγια για την νόσο του Χάνσεν: μέχρι και τρεις δεκαετίες πριν το τέλος του 19ου αιώνα, πίστευαν ότι η ασθένεια ήταν κληρονομική. Ο Νορβηγός γιατρός Χάνσεν γύρω στα 1870 απέδειξε πως η νόσος ήταν μολυσματική, και όχι ιδιαίτερα μεταδοτική. Η νόσος, θεραπεύεται πλήρως στις μέρες μας, - δεν υπάρχει εμβόλιο - , ωστόσο 1000 περίπου νέα κρούσματα καθημερινά διαγιγνώσκονται σε χώρες κυρίως της Ασίας, της Αφρικής και της Νότιας Αμερικής.
Λίγα λόγια για το νησί: Η Σπιναλόγκα (Μακρακάνθη/Νησί/Κολοκύθα), το τελευταίο σημείο της Κρήτης που κατάφεραν να καταλάβουν οι Τούρκοι, το 1715, έγινε τόπος συγκέντρωσης των λεπρών, κυρίως της Κρήτης, στα 1903. Με την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, άρχισαν να στέλνονται εκεί ασθενείς (κυρίως οι ‘αντιδραστικοί’) από όλη την Ελλάδα, ενώ σταδιακά έγινε Διεθνές Λεπροκομείο της Ευρώπης. Κατά την διάρκεια της κατοχής, το νησί έμεινε αλώβητο από τους εισβολείς, λόγω του φόβου που προκαλούσε η ασθένεια. Το 1957 το νησί σταμάτησε να λειτουργεί ως λεπροκομείο, μιας και οι περισσότεροι ασθενείς είχαν ήδη θεραπευτεί, και οι υπόλοιποι μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο των Αθηνών.
Ως επίλογο στην παρουσίαση του βιβλίου σας παραθέτω δυο λόγια για το βιβλίο από έναν πρώην ασθενή του νησιού, του Εμμανουήλ Φουντουλάκη :
Βρίσκω "Το νησί" ένα ευαγγέλιο διακήρυξης της αγάπης και ευχαριστώ τη συγγραφέα από τα βάθη της καρδιάς μου για την λεπτότητα με την οποία χειρίστηκε τους πάσχοντες από την νόσο του Χάνσεν.
Last edited by a moderator:
και αν και περιγράφεται ως μια πανέμορφη, ψιλολιγνη μελαχροινη κοπέλα , η Μαρια δεν δινει καθόλου βάση σε αυτό και παρουσιάζεται ενας ταπεινός και ήρεμος άνθρωπος που δεν θεωρει τιποτα ως δεδομένο σε αντιθεση με την αδελφή της. Kαι δινει και μεγάλη παρηγορια στον πατερα της που ποτε μα ποτε δεν ξεχνά! Στο βιβλίο είναι μικροτερη από την αννα! Η Γιουλίκα ηταν πολύ καλή στον ρολο και έβγαλε όλη αυτην την γλυκητητα και την σοβαρότητα της Μαριας και ιδανικος και ο ηθοποιος που ερμηνευσε τον Κυριτση
