Γάμος: Υπέρ ή κατά;

[Ίζι]

Συμφωνώ με την Πωλίνα, τον Κόρτο, τη Μεταλλαγμένη. Μετά από 10 χρόνια συμβίωσης με κάποιον φθορά υπάρχει. Παίζει ρόλο αν το ζευγάρι είναι παντρεμένο ή όχι; Είναι κάτι ζευγάρια που πάνε και παντρεύονται εκεί πάνω στα μέλια και για 1-2 χρόνια περνάνε καταπληκτικά. Σε μια σύγκριση αυτού του ζευγαριού με ένα άλλο, ανύπαντρο, που συζεί 15 χρόνια ποιοι θα είναι οι περισσότερο... "παντρεμένοι";

Έχει δηλαδή καμιά ουσιαστική διαφορά η ζωή ενός παντρεμένου ζευγαριού με τη ζωή ενός ζευγαριού που απλώς συζεί;

Κοινή φορολογική δήλωση, οικογένειες που ξαφνικά σας βλέπουν στα σοβαρά και περιμένουν τραπεζώματα και τέτοια, και φυσικά ατέλειωτο πρήξιμο πότε θα κάνεις παιδί (πριν το γάμο έχει ατέλειωτο πρήξιμο πότε θα παντρευτείς, οπότε δεν το γλιτώνεις είτε στη μία περίπτωση είτε στην άλλη).

Και για να βάλω και λίγη λογοτεχνία στη συζήτηση, θα παραθέσω ένα απόσπασμα του αγαπημένου μου Φίλιπ Ροθ που με βρίσκει πολύ σύμφωνο:

« "Κανείς άλλος δεν θα την έχει. Εγώ θα την έχω, θα την παντρευτώ. Θα την αιχμαλωτίσω με αυτό τον τρόπο: με τη σύμβαση". Ο γάμος θεραπεύει τη ζήλια. Γι΄ αυτό τόσοι άντρες τον αποζητούν. Επειδή δεν είναι σίγουροι για εκείνο το άλλο πρόσωπο, θέλουν να το βάλουν να υπογράψει το συμβόλαιο: Ποτέ δεν θα, και τα λοιπά.»

Αναρωτιέμαι αν ισχύει το ίδιο και για τις γυναίκες.

Πραγματικά πολύ όμορφο το κομμάτι του Ροθ, όμως αυτός που το πιστεύει είναι βαθιά νυχτωμένος. Κανένας γάμος και καμία σύμβαση, ούτε καν ένα παιδί δεν σου εξασφαλίζει έναν άνθρωπο. Δεν μπορείς να έχεις κάποιον. Πάντως ναι, πιστεύω ότι πολλές αποφάσεις για γάμο κρύβουν πίσω τους την ανασφάλεια.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ίζι καλημέρα!! Κι εγώ τα ίδια είπα!!!!

 

[Ίζι]

Συγγνώμη που ξέχασα να σε αναφέρω Νικόλα )

 

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Φαροφύλακα έχω λιώσει στο γέλιο
Ελπίζω να μην είναι και η γυναίκα σου μέλος στην ΛτΒ

Χα, χα! Λες; Και τώρα που μιλάμε να πέφτει παντόφλα;

Πάντως ναι, πιστεύω ότι πολλές αποφάσεις για γάμο κρύβουν πίσω τους την ανασφάλεια.

Ακριβώς εκεί ήθελα να καταλήξω.

Πάντως, ένα ζευγάρι δε νιώθει πιο ελεύθερο όταν δεν είναι παντρεμένο; Μια και απουσιάζουν τα δεσμά του γάμου δηλαδή. Νομίζω πως ναι, αφήστε που είναι και πιο πρακτικό. Γιατί αν δεν τα βρεις τελικά με τον άλλον, απλώς τραβάτε άλλους δρόμους. Ούτε χρονοβόρα διαζύγια, ούτε λεφτά στους δικηγόρους, λιγότερη μουρμούρα απ'το σόι (αφού δεν "διέλυσες" το γάμο σου) και τέλος, κανένα κοινωνικό στίγμα σε αυτόν ή αυτήν που έχει κάνει και δυο και τρεις γάμους. Όχι;

Υ.Γ. Αφήστε τους γκέι να κάνουν ότι γουστάρουν. Μα τι ζόρι τραβάτε τέλος πάντων; Τι φοβάστε;

 

[Στράτης]

@Χρήστο, ένας είναι ο κορυφαίος θεσμός: Πολυγαμία, γιατί χανόμαστε.

Χρήστο, οι θρησκείες δεν είναι θέμα ντροπής, που πάντα πρέπει να κρύβουμε για να μην μας πουν κολλημένους μεντεσέδες.

Η ερώτηση: Γάμος, υπέρ ή κατά; / αφορά κατά κύριο λόγο τον θρησκευτικό γάμο· επομένως ακολουθούμε τον τυφλοσούρτη της θρησκείας που περιλαμβάνει το μυστήριο τού γάμου.
Θες; έχει καλώς, δεν θες; πάλι καλώς.

Προσωπικά, δεν μ' ενδιαφέρει αν ο άλλος έχει διακαή πόθο να παντρευτεί ή να συμβιώνει-ζευγαρώνει με όποιο τρόπο θέλει, και με όποιον θέλει, αυτό είναι κάτι δεδομένο και δεν μου πέφτει και λόγος.

Αν μιλήσω με βάση μια κάποια πίστη, ναι είμαι υπέρ, γιατί αυτό δημιουργεί την οικογένεια που εγώ θέλω να κάνω.
Αν μιλήσω σαν οτιδήποτε άλλο τότε, βάλε μέσα και «ναι» ή «όχι» και «ναι και όχι».

Σημ. Ένας φανατικός γαμόπληκτος με θρησκευτικό είναι μπαγλαμάς, το δέχομαι.
Ένας που παντρεύτηκε με θρησκευτικό, βάφτισε παιδιά και σκυλιά με θρησκευτικό και σου λέει άλλα, τι είναι; Μοντέρνος και δάγκας;
Όποιος κάνει λάθη τα διορθώνει, η μία λύση.

 

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Χρήστο, οι θρησκείες δεν είναι θέμα ντροπής, που πάντα πρέπει να κρύβουμε για να μην μας πουν κολλημένους μεντεσέδες.

Βρε, φυσικά και δεν είναι θέμα ντροπής, απλώς, να μιλάμε για θρησκεία ενώ είμαστε παντελώς άγνωστοι μεταξύ μας κι επιπλέον, χωρίς να τα λέμε από κοντά, είναι λιγάκι "επικίνδυνο". Εσύ ειδικά θα έπρεπε να το ξέρεις.

 

[Στράτης]

Για ποιο γάμο λες, για να συντονιστώ ο μαύρος;

 

[Ίζι]

Πάντως, ένα ζευγάρι δε νιώθει πιο ελεύθερο όταν δεν είναι παντρεμένο; Μια και απουσιάζουν τα δεσμά του γάμου δηλαδή. Νομίζω πως ναι, αφήστε που είναι και πιο πρακτικό. Γιατί αν δεν τα βρεις τελικά με τον άλλον, απλώς τραβάτε άλλους δρόμους. Ούτε χρονοβόρα διαζύγια, ούτε λεφτά στους δικηγόρους

Δεν είναι καθόλου έτσι. Κι αυτό γιατί με τα χρόνια αποκτάς με τον άλλον κοινά περιουσιακά στοιχεία και, σε περίπτωση που δεν έχεις εξασφαλιστεί με χαρτιά και υπογραφές (τουλάχιστον το σύμφωνο συμβίωσης δηλαδή), μπορεί να αδικηθεί πολύ κάποιος σε περίπτωση χωρισμού. Πέρα απ' αυτό, πολλά ζευγάρια θέλουν να εξασφαλίζουν όσο γίνεται ο ένας τον άλλον, γιατί στη ζωή γίνονται πολλά. Δες τι έγινε με τον Στιγκ Λάρσον, που πέθανε ξαφνικά με αποτέλεσμα τα δικαιώματα των βιβλίων του να πάνε σε άσχετους συγγενείς αντί να τα κληρονομήσει η σύντροφός του, με την οποία δεν ήταν παντρεμένος (το διάβασα εδώ)

 

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Για ποιο γάμο λες, για να συντονιστώ ο μαύρος;

Άσχετα με το αν είναι θρησκευτικός ή πολιτικός, μου κάνει εντύπωση αυτό το πρέπει να παντρευτείς. Γιατί να μην απαλλαχθούμε από αυτό;

Και το άλλο, έστω ότι παντρεύεσαι με θρησκευτικό. Γιατί να πρέπει να χαλάσεις μια περιουσία; Δικαίωμα σου, φυσικά, τράβα παντρέψου και στον Πύργο του Άιφελ άμα γουστάρεις, αλλά δεν είναι ανούσιο;

@Ίζι, αυτό λέω. Δεν αρκεί το σύμφωνο συμβίωσης;

 

[Στράτης]

@Χρήστο.
Πουθενά δεν υπάρχει «πρέπει».
Δεν θέλεις γάμο; Θέλεις γάμο; Θέλεις θρησκευτικό, πολιτικό; Θες γλέντια και χορούς;

Αν μπαίνει το «πρέπει» τότενες δεν πρέπει να κάνουμε κουβέντα εμείς αλλά οι κηδεμόνες μας.

Σημ. Βέβαια, σε μαύρες εποχές υπάρχει και το «δεν μπορώ».

 

[Ίζι]

Μπορείς να παντρευτείς με θρησκευτικό και να μην ξοδέψεις σχεδόν τίποτα. Μπορείς επίσης να παντρευτείς με πολιτικό και μετά να κάνεις δεξίωση χιλιάδων ευρώ. Ανούσιο, ξεανούσιο, οι άνθρωποι αναζητούμε συχνά αφορμές για γιορτές, φαγοπότια, δώρα, χορούς, κουτσομπολιό και λοιπά. Εμένα προσωπικά μ' αρέσουν οι γάμοι, ειδικά αυτοί που έχουν πάρτυ, χορό και τζέρτζελο. Τίποτε απ' αυτά όμως δεν είναι υποχρεωτικό, όπως ήταν άλλοτε. Κάποτε απλά δεν γινόταν να μην παντρευτείς, το κοινωνικό στίγμα ήταν μεγάλο. Σε ορισμένες κλειστές κοινωνίες ισχύει ακόμα αυτό.

Όσο για το σύμφωνο συμβίωσης, αν κι έχει τα κενά του, ναι αρκεί για να εξασφαλιστεί ένα ζευγάρι και χαίρομαι πολύ που θεσπίστηκε στην Ελλάδα. Η διάλυσή του μάλιστα είναι το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, πράγμα επίσης πολύ σωστό κατά τη γνώμη μου.

Να ρωτήσω κι εγώ κάτι. Εσείς που είστε κατά του γάμου (Αμφισβητίας π.χ.) εννοείτε ότι απλώς δεν θέλετε να παντρευτείτε ή ότι είστε ενάντια στον ίδιο τον θεσμό και προτιμάτε να καταργηθεί; Πάνω σ' αυτό έχω να πω ότι υπάρχουν άνθρωποι βαθιά θρησκευόμενοι που θεωρούν το μυστήριο του γάμου ιερό και την τέλεσή του μια απ' τις σημαντικότερες στιγμές στη ζωή τους. Κι αυτό οφείλουμε να το σεβαστούμε.

 

[Μαργαριτα]

Εμένα μου αρέσει αλλά δεν μου αρέσουν οι πολυτέλειες και ολα αυτα τα πανάκριβα .Αν παντρευτώ θέλω να είναι με πολιτικό και να έρθουν μόνο όσοι πραγματικά αγαπώ και όχι όλοι όσοι θέλουν οι γονείς μου και μετά να πάμε κάπου να διασκεδάσουμε όλοι μαζί . (σε φάση ταβερνάκι όχι τίποτα σπουδαίο ) Όλο το πανηγύρι και η πολυτέλεια μου φαίνονται υπερβολικά και κάπως αστεία αλλά ο καθένας όπως νιώθει καλά . Αν έχει λεφτά να το κάνει και θέλει γιατί όχι ; Και όταν λέω αστεία εννοώ κάτι σούπερ υπερβολικά πράγματα που εχω δει (καρτελάκι με φωτο του ζευγαριού για σουβενίρ όταν φεύγεις ) αλλά και πάλι άμα αυτοί που το κάνουν νιώθουν καλά εγώ περισσεύω.

 

[Στράτης]

Τέτοια κούκλα χωρίς γλέντι; Απλά ξέχασέ το.

 

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Ναι ρε συ Ίζι, όμως εδώ δεν μιλάμε για ένα απλό φαγοπότι, μιλάμε για το φαγόποτι, αν το δεις συνολικά. Ο ετήσιος τζίρος γάμων είναι ασύλληπτος, μιλάμε δηλαδή για μια απίστευτη μπίζνα.

Σ'αυτό που ρωτάς, όχι, δεν θέλω να παντρευτώ, αλλά από που κι ως που να καταργήσει κανείς το θεσμό του γάμου; Όχι βέβαια. Πως σου ήρθε αυτό;

 

[Βασια]

Για το αν θα χαλάσεις η όχι μια περιουσία νομίζω ότι αυτό θα είναι καθαρά απόφαση δική σου. Κανένας δεν θα σου πει πως θα τον κάνεις η όχι τον γάμο. Άλλοι θέλουν μια απλή τελετή και άλλοι πανηγύρια όπως εκφράζεται ο καθένας.

Προσωπικά τα θεωρώ πεταμένα λεφτά και πιστεύω ότι ποτέ κανένας δεν μένει ευχαριστημένος. Υπάρχουν πάντα οι γκρινιάρηδες σε κάθε οικογένεια που θα βρίσκουν να σχολιάσουν τα πάντα.
Οπότε το καλύτερο είναι να έχει το ζευγάρι μια καλή επικοινωνία και να αποφασίσουν μόνοι τους για το τι θέλουν να κάνουν στην ζωή τους.

Ο γάμος γίνεται συνήθως για να μην υπάρχουν παρατράγουδα μετά με την κοινή περιουσία και για τα παιδιά.
Πάντως από τότε που βγήκε το σύμφωνο συμβίωσης πολλά ζευγάρια καταλήγουν εκεί και καλά κάνουν.

Και τέλος θα συμφωνήσω με τους υπόλοιπους ότι στην τελική ο γάμος είναι ένα απλό χαρτί. Αλίμονο σε όποιον πιστεύει ότι μπορεί να κρατήσει κάποιον μέσα από αυτόν.

Όσο για την πλήξη,την ανία και την απομυθοποίηση συμβαίνει και στα δυο φύλα. Πολλές γυναίκες αν ήξεραν πως θα ήταν η ζωή τους σε δέκα χρόνια θα έφευγαν τρέχοντας. Είναι λογικό και αναμενόμενο και δεν έχει να κάνει με τον θεσμό του γάμου. Σε όλες τις μακροχρόνιες σχέσεις συμβαίνει αυτό. Η καθημερινότητα,τα προβλήματα,τα απλά πρακτικά θέματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσεις να σκοτώσουν τον έρωτα.

 

[Στράτης]

Να συμπληρώσω: δεν θα 'χεις και την άγρια χαρά να χωρίσεις.

 

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

@Χρήστο.
Πουθενά δεν υπάρχει «πρέπει».
Δεν θέλεις γάμο; Θέλεις γάμο; Θέλεις θρησκευτικό, πολιτικό; Θες γλέντια και χορούς;

Αν μπαίνει το «πρέπει» τότενες δεν πρέπει να κάνουμε κουβέντα εμείς αλλά οι κηδεμόνες μας.

Σημ. Βέβαια, σε μαύρες εποχές υπάρχει και το «δεν μπορώ».

Πουθενά δεν θα έπρεπε (εκτός από εδώ ) να υπάρχει "πρέπει". Όμως υπάρχει, δυστυχώς.

 

[Αντέρωτας]

Και το άλλο, έστω ότι παντρεύεσαι με θρησκευτικό. Γιατί να πρέπει να χαλάσεις μια περιουσία;

Οι σπαταλες βεβαια δεν ειναι υποχρεωτικο προαπαιτουμενο του θρησκευτικου γαμου. Ειναι κοινωνικη συμβαση. Παρομοίως ειναι καθαρα θεμα κοινωνικής αντίληψης οτι ο πολιτικος γαμος "επιτρεπεται" να ειναι λιτος και πρόχειρος (βλ. Μαργαριτα). Στην πραγματικοτητα μπορει ο καθε τσιγγουνης να παντρευτει σε ενα εκκλησακι με λιγους συγγενεις, και ο καθε κουβαρντας να κανει πολιτικο γαμο και να καεί το πελεκουδι. Ασχετως αν συνηθιζεται το αναποδο. Παρε(μ)πιπτόντως, και ο Κλουνει με πολιτικο παντρευτηκε

Στο ενδεχομενο επιστημονικης φαντασιας οπου θα ηθελα να κανω θρησκευτικο γαμο (και δεν ειχα λεφτα ή εστω τα λυπομουν) θα εκανα ενα ταπεινο κλειστο γαμο (οπως στις ταινιες) και δεν πα να τρωγονται οι συγγενεις και να μη με ξανακαλεσουν σε γαμο

 

[Στράτης]

Χοχο χο ναι, σωστό μέχρι ένα σημείο.
Κοίτα, αν με παντρέψουν και βάλουν τα φράγκα οι άλλοι, κανένα πρόβλημα.
Και ναι ρε συ Χρήστο, δεν είναι απλά φάγαμε και ήπιαμε, είναι μια βρομερή μπίζνα από πίσω,
με ό,τι σαβούρα θες μέσα. Απλώς, δεν είναι μονόδρομος.

Σημ. Άσε δε και το βασικότερο: μπουμπούκι θα πάρει η κοπέλα.

 

[Χρηστος Αλεξανδριδης]

Οι σπαταλες βεβαια δεν ειναι υποχρεωτικο προαπαιτουμενο του θρησκευτικου γαμου.

Εννοείται, επιλογή των ανθρώπων είναι.

Στο ενδεχομενο επιστημονικης φαντασιας οπου θα ηθελα να κανω θρησκευτικο γαμο (και δεν ειχα λεφτα ή εστω τα λυπομουν) θα εκανα ενα ταπεινο κλειστο γαμο (οπως στις ταινιες) και δεν πα να τρωγονται οι συγγενεις και να μη με ξανακαλεσουν σε γαμο

Μαζί σου.

Σημ. Άσε δε και το βασικότερο: μπουμπούκι θα πάρει η κοπέλα.