Γιατί αγαπάμε τα κακά παιδιά και κολλάμε

Αντέρωτας · 4 Ιούν 2016

Βασει εξελιξης, απορω πως δεν εχει εκλειψει ακομα το γονιδιο των καλων παιδιων. :))))

Τοστογεύσκυ · 4 Ιούν 2016

κι όμως, αγαπητέ αντέρωτα (οκ, παρεκτοπίζω λίγο το θέμα, αλλα μόνο γι' αυτή την τελευταία σημείωση), ο άνθρωπος έχει εξελιχθεί μέσω των 'κακών παιδιών'. Εξελίχθηκε μέσω εκείνου του κακού παιδιού που πήρε τη ματσούκα και κυνήγησε τους μειονεκτικούς ομοίους του απο την πηγή με το νερό, καταδικάζοντάς τους στο θάνατο, αλλά αποκτώντας το νερό για τους ''δικούς του''. Εξελίχθηκε μέσω του πολέμου, του ''πατρός πάντων'', κι όχι μέσω των ειρηνιστών.
σε πνευματικό επίπεδο, η ίδια η γνώση εξελίχθηκε απο τους αμφισβητίες, τα ''κακά παιδιά'', κι όχι απο τους δασκάλους της καθεστηκυίας γνώσης.
η εξέλιξη είναι η διάζευξη απο το σύνηθες και το πρέπον.

Μοκαντάσα αλ Σάφερ · 4 Ιούν 2016

Μάλλον εξελίχθηκε από κάποιο καλό παιδί που σκέφτηκε να μοιραστεί το νερό και με άλλες ομάδες αντί να σκοτώνονται και να γεμίζουν πτώματα το χώρο γύρω από την πηγή.

Αριάδνη · 4 Ιούν 2016

Επισης να σημειωσω πως σωστα η φαντι κανει πανω την παρατηρηση πως αλλος ο "δυστροπος" και αλλος ο κακος-κακος που νιαζεται μονο για τον εαυτο του και για κανεναν αλλον! Ο δυστροπος εχει αισθηματα απλα τα χει στο πιο αθορυθο μεχρι να δοθει η ευκαιρια να ενεργοποιηθουν! Τοτε φαινεται μεγαλόψυχος! κακο παιδι στον ελληνικο κινηματογραφο ηταν ο Αλκης Γιαννακας στο ρεμαλι της φωκιωνος νεγρη!

Μπου Ραντλι · 4 Ιούν 2016

Θα ήθελα να πω κι εγώ λίγο μερικά πράγματα για το θέμα μας : δεν πιστεύω και πολύ σ'αυτές τις κατηγοριοποιήσεις. Η πραγματικότητα στη ζωή είναι συνήθως...γκρίζα. Οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μας βρίσκονται στα ενδιάμεσα στάδια...του ουράνιου τόξου!!! η μέχρι σήμερα εμπειρία μου λέει πως υπάρχουν άπειρες γυναίκες με προτερήματα, αντίστοιχες μ'ελαττώματα, όχι τέλειες. Εγώ ο ίδιος κουβαλώ στοιχεία από το "καλό" και το "κακό" παιδί. Αν μία κοπέλα προσπαθήσει να μ'ερμηνεύσει με βάση τις παραπάνω "ετικέτες",πολύ απλά...δε θα με καταλάβει. Μου έχει συμβεί συχνά ως τώρα, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι γι'αυτό. Είμαι σύνθετος, ίσως κάποιες φορές αντιφατικός. Αυτό δείχνει πως είμαι πραγματικός, ότι κι αν σημαίνει το συγκεκριμένο. Συνήθως όταν ένας άνθρωπος έχει κάποια χαρακτηριστικά που του δίνουν μία ιδιαίτερη εικόνα του "φορτώνουμε" όλο το πακέτο της...κατηγορίας του, σαν μικροί "Προκρούστηδες" τον μαζεύουμε και τον τεντώνουμε για να ταιριάζει στο καλούπι του...

Αυτός είναι ο λόγος που η λογοτεχνία, ο κινηματογράφος κι οι άλλες τέχνες εξιτάρουν τη φαντασία μας : προσφέρουν τη δυνατότητα διαφυγής στο σύμπαν που λατρεύουμε!!! Μας ταξιδεύουν στη "Χώρα Των Θαυμάτων" όπου όλα γίνονται, ικανοποιώντας τις βαθύτερες επιθυμίες μας. Αντικαθιστούν την πραγματικότητα, εκπληρώνουν τα όνειρα μας...

Τελικά θεωρώ πως το καλύτερο ερωτικό κριτήριο για "το αντικείμενο του πόθου μας" είναι η συμβίωση. Εκεί βλέπεις πολλά πράγματα στη/στο σύντροφο σου, εσύ επίσης ξεγυμνώνεσαι (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Δεν είναι πανάκεια, όμως πρόκειται γι'αξιόπιστη μέθοδο!!!

Αριάδνη, δε γίνεται αλλιώς, θα πληγωθούμε και θα πονέσουμε. Ωστόσο "αν δεν σπάσουμε αυγά, δε θα φτιάξουμε ομελέτα"...

Τοστογεύσκυ · 6 Ιούν 2016

φίλε μοκαντάσα, θα ήθελα να υιοθετούσα τη δική σου εκδοχή (ότι ο άνθρωπος δηλαδή εξελίχθηκε μέσω της συνδιαλλαγής κι όχι μέσω του πολέμου), στην ουσία όμως εξελίχθηκε μέσω αμφοτέρων (όπως, εδώ που τα λέμε, εξελίσσονται και όλα τα είδη στη φύση, όπου οι ''απωστικές'' / ανταγωνιστικές διεργασίες συμβαδίζουν με τις ''ελκτικές'' / συναγωνιστικές). Πράγματι, πολλοί κοινωνιολόγοι πιστεύουν ότι ακόμα και το εμπόριο ξεκίνησε απο την ''ανταλλαγή δώρων'' προς τους γείτονες, με σκοπό την ειρηνική συνύπαρξη και τη διάδοση γονιδίων και προϊόντων εξ ίσου. Κι αυτό επιβεβαιώνεται φυσικά. Οι ίδιοι όμως σκοποί εξυπηρετούνται και με τον πόλεμο, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Κι αυτό επιβεβαιώνεται, τόσο απο την αρχαιολογία, όσο και απο τη ζωή. Το κατα πόσον ο πόλεμος μπορεί να θεωρηθεί σε κάποιο απώτερο μέλλον παρωχημένη μορφή ελέγχου πληθυσμών και πηγών, και το με τί θα αντικαθίστατο, υπερβαίνει τη φαντασία μου.

επι του θέματος, και συνεχίζοντας όσα σημείωνα πιό πρίν : όντως, πιστεύω ότι οι γυναίκες θα έπρεπε να τεκνοποιούν ΚΑΙ με ''κακά παιδιά'' (διότι αυτά συνήθως έχουν κακή κοινωνικότητα, αλλά καλά γονίδια, τουλάχιστον στο κλασικό αρχέτυπο του ''κακού παιδιού'') και να τα ανατρέφουν με ''καλά παιδιά'' (που βέβαια τίποτε δέν αποκλείει να έχουν επίσης καλά γονίδια) - κοινώς, να ευνοούν τη γονιδιακή διάχυση δια της ελευθερογαμίας. Φυσικά, αυτό αντιβαίνει στα κρατούντα ήθη, δυστυχώς ...

Μπιατριξ Κιντο · 17 Φεβ 2019

Ο/Η Τοστογεύσκυ έγραψε:
είμαστε βιολογικά όντα, υποκείμενα στο συμπεριφορισμό και στις φερομόνες μας.
υποθέτω ότι μιά γυναίκα θα ήθελε ένα 'καλό παιδί' για το σπίτι της, κι ένα 'κακό παιδί' για το κρεβάτι της : το 'κακό παιδί' αποπνέει συνήθως την αίσθηση της δύναμης, τη λάμψη του ναρκισσισμού που, ακόμα κι άν ενοχλεί, (ίσως) υπαινίσσεται ισχυρά γονίδια, την αίσθηση της υπεροχής που δείχνει αρρενωπότητα και υγεία.
κοινώς, το ''καλό παιδί'' είναι ωραίο για την καθημερινότητα, το ''κακό παιδί'' για την ίδια την τεκνοποιϊα.

Σε αυτο θα συμφωνησω απολυτα! :ναι:

Τσίου · 18 Φεβ 2019

Ο/Η Αντέρωτας έγραψε:
Βασει εξελιξης, απορω πως δεν εχει εκλειψει ακομα το γονιδιο των καλων παιδιων.

Εγώ απορώ πως δεν έχει εκλείψει ακόμα το γονίδιο των "κακών" παιδιών, μιας και είναι υποψήφιοι για βραβείο Δαρβίνου :))))

Σχετικό-άσχετο (νομίζω)

Αριάδνη · 18 Φεβ 2019

To καλό παιδί είναι για τεκνοποίηση το κακό γιατί; Να κάνεις κακά παιδιά πάλι στα βάσανα!

Μπιατριξ Κιντο · 18 Φεβ 2019

Οταν εννοουν ''κακο'' εννοουν οτι μαλλον ειναι αποτομος, ''δυσκολος'', λιγο απομακρος, ''αλανι'' που λεμε.. οχι απαραιτητα ''κακος''. Δεν θα ελεγα τοσο για τεκνοποιηση βεβαια, οσο για καλο σεξ. Και ο χαρακτηρας δεν εχει να κανει με τα γονιδια.

Στιλλ ιλλ · 18 Φεβ 2019

Κορίτσια σας έχω ενα μυστικό...το μυστικό για καλό σεξ (και εννοώ πολύυυυ καλό) είναι να σας θέλει καποιος.... και οχι να τον θελετε μονο εσείς.
Αλλά τι ξέρω και γώ ?? Μονο με καλά κορίτσια εχω κάνει σεξ... :ωραίος: