Γιατί διαβάζουμε; Διάφορες σκέψεις
- Thread starter Ειφφελ
- Start date
Παιδιά αν σας πω εγώ πως ξεκίνησα να διαβάζω, θα με διώξετε από την Λέσχη..
Καλοκαίρι 1999, Βρυξέλλες, Βέλγιο.
Η οικογένεια έχει γυρίσει στην Ελλάδα και έχω μείνει εγώ μόνος στο σπίτι. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και λέω "ρε φίλε είσαι 1.80 και 90 κιλά, συνεχίζεις και τρως, ε που θα πάει; Πρέπει να κάνεις δίαιτα". Και ξεκινάω δίαιτα. Αλλά όλο ήθελα να τσιμπογολάω. Έπρεπε να βρω κάτι να ξεχνιέμαι. Τότε σειρές και νετφλιξ δεν υπήρχαν (Ω ναι υπήρξε και αυτή η περίοδος). Τι να έκανα; Κοίταξα προς την βιβλιοθήκη..
Έτσι λοιπόν έπιασα το πρώτο βιβλίο "Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ". Και το διάβασα όλο μέσα σε μια ημέρα. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι είναι βράδυ. Και δεν είχα σκεφτεί καθόλου το φαΐ... Λέω μέσα μου "εδώ είμαστε.. γίναμε.."
Κατάλαβα πόσο είχα απορροφηθεί, πόσο είχα ταξιδέψει, πόσο είχα φύγει μακριά. Επόμενο βιβλίο. "1984". Φαινόταν τρομερά ελκυστικό. Δεύτερη ημέρα, λοιπόν, που την έβγαλα μόνο με καφέ, τσιγάρα και νερό.
Επειδή καταλάβατε πως πήγε όλο το καλοκαίρι μου, με είδαν μετά από ένα δίμηνο οι δικοί μου πετσί και κόκκαλο και νόμισαν ότι έχω σοβαρή αρρώστια για να έχω χάσει τόσα κιλά. Με έτρεχαν σε γιατρούς κλπ.. Που να τους περάσει από το μυαλό το πόσο χαζό παιδί είχαν. Τουλάχιστον πήρα καινούρια ρούχα.
Είχα σταματήσει, λόγω φόρτου εργασίας, το διάβασμα για χρόνια. Και μου έλειπε. Και ξαναξεκίνησα τον Σεπτέμβριο. Αναζητώντας δε προτάσεις, κατέληξα στην ΛτΒ.
Τα βιβλία με ταξιδεύουν σε μέρη που δεν θα πάω ποτέ, σε κόσμους που (καλώς ή κακώς) δεν θα επισκεφθώ και σε περιπέτειες που δύσκολα θα ζήσω. Έστω νοερά όμως τα βιώνω. Για αυτό και σε αντίθεση με πολλούς φίλους εδώ, δεν διαβάζω ιστορικά βιβλία. Θέλω να δω μέχρι που πάει η φαντασία και το μυαλό ενός ανθρώπου.
Κλείνοντας (και ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα), θεωρώ ότι αν δεν υπήρχαν τα βιβλία, ακόμη και αν δεν το γνώριζα, θα έλειπε ένα κομμάτι της ζωής μου..
Καλοκαίρι 1999, Βρυξέλλες, Βέλγιο.
Η οικογένεια έχει γυρίσει στην Ελλάδα και έχω μείνει εγώ μόνος στο σπίτι. Κοιτάζομαι στον καθρέφτη και λέω "ρε φίλε είσαι 1.80 και 90 κιλά, συνεχίζεις και τρως, ε που θα πάει; Πρέπει να κάνεις δίαιτα". Και ξεκινάω δίαιτα. Αλλά όλο ήθελα να τσιμπογολάω. Έπρεπε να βρω κάτι να ξεχνιέμαι. Τότε σειρές και νετφλιξ δεν υπήρχαν (Ω ναι υπήρξε και αυτή η περίοδος). Τι να έκανα; Κοίταξα προς την βιβλιοθήκη..
Έτσι λοιπόν έπιασα το πρώτο βιβλίο "Το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ". Και το διάβασα όλο μέσα σε μια ημέρα. Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι είναι βράδυ. Και δεν είχα σκεφτεί καθόλου το φαΐ... Λέω μέσα μου "εδώ είμαστε.. γίναμε.."
Κατάλαβα πόσο είχα απορροφηθεί, πόσο είχα ταξιδέψει, πόσο είχα φύγει μακριά. Επόμενο βιβλίο. "1984". Φαινόταν τρομερά ελκυστικό. Δεύτερη ημέρα, λοιπόν, που την έβγαλα μόνο με καφέ, τσιγάρα και νερό.
Επειδή καταλάβατε πως πήγε όλο το καλοκαίρι μου, με είδαν μετά από ένα δίμηνο οι δικοί μου πετσί και κόκκαλο και νόμισαν ότι έχω σοβαρή αρρώστια για να έχω χάσει τόσα κιλά. Με έτρεχαν σε γιατρούς κλπ.. Που να τους περάσει από το μυαλό το πόσο χαζό παιδί είχαν. Τουλάχιστον πήρα καινούρια ρούχα.
Είχα σταματήσει, λόγω φόρτου εργασίας, το διάβασμα για χρόνια. Και μου έλειπε. Και ξαναξεκίνησα τον Σεπτέμβριο. Αναζητώντας δε προτάσεις, κατέληξα στην ΛτΒ.
Τα βιβλία με ταξιδεύουν σε μέρη που δεν θα πάω ποτέ, σε κόσμους που (καλώς ή κακώς) δεν θα επισκεφθώ και σε περιπέτειες που δύσκολα θα ζήσω. Έστω νοερά όμως τα βιώνω. Για αυτό και σε αντίθεση με πολλούς φίλους εδώ, δεν διαβάζω ιστορικά βιβλία. Θέλω να δω μέχρι που πάει η φαντασία και το μυαλό ενός ανθρώπου.
Κλείνοντας (και ζητώ συγγνώμη αν σας κούρασα), θεωρώ ότι αν δεν υπήρχαν τα βιβλία, ακόμη και αν δεν το γνώριζα, θα έλειπε ένα κομμάτι της ζωής μου..
Διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία για να ηρεμήσω, να ξεχαστώ, να ταξιδέψω.Διαβάζω γιατί απλά είναι απόλαυση.Διαβάζω για να περάσω ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο.Διαβάζω για τον λόγο που βλέπω ταινίες ή παίζω videogames.Είναι άλλη μια μορφή ψυχαγωγίας.Επιπλέον διαβάζω γιατί με ενδιαφέρει ο φανταστικός κόσμος των βιβλίων και έχω την περιέργεια να μάθω περισσότερα γι'αυτόν.
Επίσης η ανάγνωση βιβλίων εξασκεί τον εγκέφαλο.
Για μένα δεν τίθεται ζήτημα γιατί διαβάζουμε.Ο καθένας έχει τους λόγους του.Αν δεν ξέρει γιατί διαβάζει, δεν ξέρει και γιατί βλέπει τηλεόραση και ούτω καθεξής....
Επίσης η ανάγνωση βιβλίων εξασκεί τον εγκέφαλο.
Για μένα δεν τίθεται ζήτημα γιατί διαβάζουμε.Ο καθένας έχει τους λόγους του.Αν δεν ξέρει γιατί διαβάζει, δεν ξέρει και γιατί βλέπει τηλεόραση και ούτω καθεξής....
Last edited:
Χρυσένια
Αρχαιολόγος του Φόρουμ
Οι περισσότεροι σε αυτή τη λέσχη αφιερώνουμε χρόνο μεταξύ άλλων και για την ανάγνωση λογοτεχνικων βιβλίων.
Αυτό, που με απασχολεί τις τελευταιες μέρες, είναι αφενός γιατί επιλέγουμε το διαβασμα, αφετέρου ποιά είναι τα οφελη αυτής της επιλογής.
Για να κάνω fair play θα ξεκινήσω λέγοντας, πως επιλέγω να διαβάζω, γιατί είμαι εκ φύσεως ακόρεστη και αυτος ειναι ένας τρόπος να αισθάνομαι πληροτητα. Λίγη σημασία δίνω στην γραφή του βιβλίου, πολλη στην πλοκη. Ανηκω στην average κατηγορία αναγνωστών, που είναι ικανοποιημένοι απλως με την απόλαυση της ψευδαίσθησης, πως ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Αισθάνομαι, πως κάθε βιβλίο είναι μια ζωή, στην οποία είτε πρωταγωνίστησα, είτε ήμουν απλή θεατής. Και μέσω των βιβλίων εκτός από τον πλούτο των λέξεων, που απολαμβανω, έχει μάθει να "κόβει" διαφορετικά το μάτι μου στην καθημερινότητα, να διαβάζω τους ανθρώπους, να κάνω εναλλακτικές σκέψεις, κάποιες φορές ακόμα και να προβλέπω καταστάσεις.
Το βιβλίο για μένα αποτελεί τρόπον τινά μια αυθύπαρκτη υπαρξη και από μια οπτική μια ανεξάντλητη δεξαμενή, που συμβουλευομαι καθε φορά, για το πώς είναι καλύτερο σε κάθε φάση να παίξω τα χαρτιά μου στο παιχνίδι που λεγεται ζωή.
Εσείς γιατί επιλεγετε να διαβάζετε λογοτεχνικα βιβλια; Τί αισθάνεστε, πως κερδιζετε από αυτή την ενασχόληση;
Αυτό, που με απασχολεί τις τελευταιες μέρες, είναι αφενός γιατί επιλέγουμε το διαβασμα, αφετέρου ποιά είναι τα οφελη αυτής της επιλογής.
Για να κάνω fair play θα ξεκινήσω λέγοντας, πως επιλέγω να διαβάζω, γιατί είμαι εκ φύσεως ακόρεστη και αυτος ειναι ένας τρόπος να αισθάνομαι πληροτητα. Λίγη σημασία δίνω στην γραφή του βιβλίου, πολλη στην πλοκη. Ανηκω στην average κατηγορία αναγνωστών, που είναι ικανοποιημένοι απλως με την απόλαυση της ψευδαίσθησης, πως ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν. Αισθάνομαι, πως κάθε βιβλίο είναι μια ζωή, στην οποία είτε πρωταγωνίστησα, είτε ήμουν απλή θεατής. Και μέσω των βιβλίων εκτός από τον πλούτο των λέξεων, που απολαμβανω, έχει μάθει να "κόβει" διαφορετικά το μάτι μου στην καθημερινότητα, να διαβάζω τους ανθρώπους, να κάνω εναλλακτικές σκέψεις, κάποιες φορές ακόμα και να προβλέπω καταστάσεις.
Το βιβλίο για μένα αποτελεί τρόπον τινά μια αυθύπαρκτη υπαρξη και από μια οπτική μια ανεξάντλητη δεξαμενή, που συμβουλευομαι καθε φορά, για το πώς είναι καλύτερο σε κάθε φάση να παίξω τα χαρτιά μου στο παιχνίδι που λεγεται ζωή.
Εσείς γιατί επιλεγετε να διαβάζετε λογοτεχνικα βιβλια; Τί αισθάνεστε, πως κερδιζετε από αυτή την ενασχόληση;
Τι σας έχει πιάσει και βάζετε όλοι δύσκολα; Μια η @Πεταλούδα με τους τίτλους που μας σημάδεψαν, μια η @Χρυσένια με το φιλοσοφικό ερώτημα.
Επειδή δεν "πετάω" αυτή τη στιγμή (και ως εκ τούτου δεν μπορώ να πω βαθυστόχαστα),
το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι διαβάζω γιατί α) είμαι ερωτευμένος με τη διαδικασία. Είναι ο μεγαλύτερος (σε διάρκεια σίγουρα κ πάθος ίσως) έρωτας της ζωής μου , και φυσικά β) είμαι εθισμένος (με την έννοια ότι μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα πάντα, ακόμα και χωρίς ίντερνετ- μην σας πω ευχαρίστως κιόλας, αλλά όχι χωρίς βιβλίο).
Επειδή δεν "πετάω" αυτή τη στιγμή (και ως εκ τούτου δεν μπορώ να πω βαθυστόχαστα),
το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι διαβάζω γιατί α) είμαι ερωτευμένος με τη διαδικασία. Είναι ο μεγαλύτερος (σε διάρκεια σίγουρα κ πάθος ίσως) έρωτας της ζωής μου , και φυσικά β) είμαι εθισμένος (με την έννοια ότι μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα πάντα, ακόμα και χωρίς ίντερνετ- μην σας πω ευχαρίστως κιόλας, αλλά όχι χωρίς βιβλίο).
Last edited:
Τι ωραίο νήμα!
Επειδή με απασχόλησε κι εμένα η ερώτηση αυτή, κατέληξα στις εξής απαντήσεις:
1. Θεωρώ το διάβασμα (όπως και τις ταινίες) ενα είδος μανιουαλ της ζωής. Μέσα στα βιβλία βλέπεις άλλους ανθρώπους να περνάνε διάφορες καταστάσεις, παρεμφερείς -καποτε- με οικείες δικές σου. Βλέπεις πώς τις αντιμετωπίζουν. Αντιλαμβάνεσαι πως δεν είσαι ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που σου συμβαίνει το Χ,ψ,ω.
Ακόμη βλέπεις ανθρώπινους χαρακτήρες, κι αυτό βοηθά στην "ανάγνωση" των άλλων ανθρώπων. Διότι κατά βάση είμαστε κοινωνικά όντα και οι όποιοι "άλλοι άνθρωποι" είναι κομμάτι της ζωής μας. Σχετιζομαστε με τους άλλους εκούσια ή ακούσια, οπότε είναι καλό να μπορούμε να τους καταλάβουμε, όχι τίποτα, αλλά για να μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Το διάβασμα σε φέρνει σε επαφή με τη συνοψισμενη ανθρώπινη εμπειρία σε αυτό που λέγεται ζωή.
2. Διαβάζω για να περνάω καλά.
3. Διαβάζω για να πάρω νέα γνώση. Τα βιβλία αποτελούν μια από τις σημαντικότερες πηγές γνώσης.
Επειδή με απασχόλησε κι εμένα η ερώτηση αυτή, κατέληξα στις εξής απαντήσεις:
1. Θεωρώ το διάβασμα (όπως και τις ταινίες) ενα είδος μανιουαλ της ζωής. Μέσα στα βιβλία βλέπεις άλλους ανθρώπους να περνάνε διάφορες καταστάσεις, παρεμφερείς -καποτε- με οικείες δικές σου. Βλέπεις πώς τις αντιμετωπίζουν. Αντιλαμβάνεσαι πως δεν είσαι ο πρώτος άνθρωπος στον κόσμο που σου συμβαίνει το Χ,ψ,ω.
Ακόμη βλέπεις ανθρώπινους χαρακτήρες, κι αυτό βοηθά στην "ανάγνωση" των άλλων ανθρώπων. Διότι κατά βάση είμαστε κοινωνικά όντα και οι όποιοι "άλλοι άνθρωποι" είναι κομμάτι της ζωής μας. Σχετιζομαστε με τους άλλους εκούσια ή ακούσια, οπότε είναι καλό να μπορούμε να τους καταλάβουμε, όχι τίποτα, αλλά για να μπορούμε να συνεννοηθούμε.
Το διάβασμα σε φέρνει σε επαφή με τη συνοψισμενη ανθρώπινη εμπειρία σε αυτό που λέγεται ζωή.
2. Διαβάζω για να περνάω καλά.
3. Διαβάζω για να πάρω νέα γνώση. Τα βιβλία αποτελούν μια από τις σημαντικότερες πηγές γνώσης.
Διαβάζουμε για να χαλαρώσουμε, να ξεχαστούμε από τις σκοτούρες της καθημερινότητας και από προβλήματα που μας απασχολούν, και για να ταξιδέψουμε σε έναν άλλο κόσμο (όσοι διαβάζουμε φαντασίας).
Το διάβασμα είναι ένας ιδανικός τρόπος να αποκτήσει κάποιος γαλήνη και ηρεμία και να απαλλαγεί από το στρές καθώς επίσης και να εξασκήσει το μυαλό του ευχάριστα ώστε να μην το αφήνει να σκουριάζει.
Είναι μέρες που είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο που αν δεν ήταν είτε το διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων είτε οι σπουδές να απασχολούν το μυαλό μου, θα είχα τρελαθεί.
Επίσης με πωρώνει να μαθαίνω τα πάντα γύρω από έναν κόσμο τον οποίον έχω γνωρίσει είτε μέσα από τα videogames είτε μέσα από τις ταινίες.
Στην ουσία μέσα από το διάβασμα ταξιδεύω. Δεν ταξιδεύω με την κυριολεξία της λέξης αλλά κάνω ένα ταξίδι στον χρόνο. Δεν είναι τόσο έντονο όσο με την χρήση της τεχνολογίας αλλά γίνεται μέσω της φαντασίας η οποία όσο πιο πολύ διαβάζουμε, τόσο πιο πολύ ενισχύεται.
Το διάβασμα είναι ένας ιδανικός τρόπος να αποκτήσει κάποιος γαλήνη και ηρεμία και να απαλλαγεί από το στρές καθώς επίσης και να εξασκήσει το μυαλό του ευχάριστα ώστε να μην το αφήνει να σκουριάζει.
Είναι μέρες που είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο που αν δεν ήταν είτε το διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων είτε οι σπουδές να απασχολούν το μυαλό μου, θα είχα τρελαθεί.
Επίσης με πωρώνει να μαθαίνω τα πάντα γύρω από έναν κόσμο τον οποίον έχω γνωρίσει είτε μέσα από τα videogames είτε μέσα από τις ταινίες.
Στην ουσία μέσα από το διάβασμα ταξιδεύω. Δεν ταξιδεύω με την κυριολεξία της λέξης αλλά κάνω ένα ταξίδι στον χρόνο. Δεν είναι τόσο έντονο όσο με την χρήση της τεχνολογίας αλλά γίνεται μέσω της φαντασίας η οποία όσο πιο πολύ διαβάζουμε, τόσο πιο πολύ ενισχύεται.
Last edited:
Μπορεί να το έχω ξαναπεί και παλιότερα αυτό που θα πω.
Αρχικά δεν διάβαζα λογοτεχνικά βιβλία. Ναι μέν, βλέποντας την τηλεοπτική σειρά Game of Thrones σκεφτόμουν να ξεκινήσω , αλλά δεν το είχα αποφασίσει και δεν με απασχολούσε.
Μια ωραία μέρα , εκεί που έπαιζα το βιντεοπαιχνίδι Witcher 3 και ψάχνοντας για τους χαρακτήρες και την υπόθεση τριγύρω, μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να μάθω περισσότερα γύρω από την Triss, Yennefer και τον όλο κόσμο και μάλιστα στην ελληνική γλώσσα και έτσι ξεκίνησα τα λογοτεχνικά.
Η λατρεία μου για φάντασι και μεσαίωνα πηγάζει από τα βντεοπαιχνίδια όπως Skyrim και Dark Souls αλλά και από το Game of Thrones. Για κάποιο λόγο μετά τα 30 μου δημιουργήθηκε μεγάλη λατρεία.
Και επίσης με φτιάχνει να σκέφτομαι πως κυκλοφορούν διάφορα τέρατα και άγρια ζώα όπως λύκοι στα δάση μέσα στην νύχτα. Να είναι χειμώνας ειδικά , να ακούς το άνεμο να βροντάει και να διαβάζεις τέτοιες ιστορίες γεμάτες μυστήριο είναι πώρωση.
Στην συνέχεια ενώ ήμουν ήδη στο mood του να διαβάζω βιβλία και καθώς έβλεπα τον Άρχοντα του Peter Jackson άρχισα να αναρωτιέμαι τι συμβολίζει αυτό το λευκό δέντρο της Γκόντορ ; Επιπλέον, όταν είδα το εξώφυλλο τότε του Μπέρεν και Λούθιεν ξετρελάθηκα και μάλιστα γνωρίζοντας πως έχει εικονογράφηση και το ήθελα πολύ. Τότε δεν γνώριζα την ύπαρξη του Σιλμαρίλλιον ακόμα ούτε των Παιδιών του Χούριν.
Επίσης δοκίμαζα κατά διάστήματα και άλλες κατηγορίες βιβλίων όπως τρόμου Stephen King ή με φαντάσματα αλλά το φάντασυ με κέρδισε για την ώρα. Όχι πως το φάντασυ δεν έχει τρόμο ! Δεν μπορώ με τίποτα όμως τα αστυνομικά όπως Nesbo.
Μάρτιν δεν έχω πάρει ακόμα ενώ τον θεωρώ από τους top και ξετρελάθηκα με το Ιππότης των Επτά Βασιλείων που διάβασα σε pdf, γιατί πρώτον έχω δεί την τηλεοπτική σειρά και δεύτερον δεν έχει ολοκληρώσει την συγγραφή.
Αυτές τις μέρες βέβαια σκοπεύω να πάρω το Ο κόσμος της φωτιάς και του πάγου καθώς παρέχει μια σφαιρική εικόνα γύρω από το παρελθόν του Game of Thrones.
Αρχικά δεν διάβαζα λογοτεχνικά βιβλία. Ναι μέν, βλέποντας την τηλεοπτική σειρά Game of Thrones σκεφτόμουν να ξεκινήσω , αλλά δεν το είχα αποφασίσει και δεν με απασχολούσε.
Μια ωραία μέρα , εκεί που έπαιζα το βιντεοπαιχνίδι Witcher 3 και ψάχνοντας για τους χαρακτήρες και την υπόθεση τριγύρω, μου δημιουργήθηκε η επιθυμία να μάθω περισσότερα γύρω από την Triss, Yennefer και τον όλο κόσμο και μάλιστα στην ελληνική γλώσσα και έτσι ξεκίνησα τα λογοτεχνικά.
Η λατρεία μου για φάντασι και μεσαίωνα πηγάζει από τα βντεοπαιχνίδια όπως Skyrim και Dark Souls αλλά και από το Game of Thrones. Για κάποιο λόγο μετά τα 30 μου δημιουργήθηκε μεγάλη λατρεία.
Και επίσης με φτιάχνει να σκέφτομαι πως κυκλοφορούν διάφορα τέρατα και άγρια ζώα όπως λύκοι στα δάση μέσα στην νύχτα. Να είναι χειμώνας ειδικά , να ακούς το άνεμο να βροντάει και να διαβάζεις τέτοιες ιστορίες γεμάτες μυστήριο είναι πώρωση.
Στην συνέχεια ενώ ήμουν ήδη στο mood του να διαβάζω βιβλία και καθώς έβλεπα τον Άρχοντα του Peter Jackson άρχισα να αναρωτιέμαι τι συμβολίζει αυτό το λευκό δέντρο της Γκόντορ ; Επιπλέον, όταν είδα το εξώφυλλο τότε του Μπέρεν και Λούθιεν ξετρελάθηκα και μάλιστα γνωρίζοντας πως έχει εικονογράφηση και το ήθελα πολύ. Τότε δεν γνώριζα την ύπαρξη του Σιλμαρίλλιον ακόμα ούτε των Παιδιών του Χούριν.
Επίσης δοκίμαζα κατά διάστήματα και άλλες κατηγορίες βιβλίων όπως τρόμου Stephen King ή με φαντάσματα αλλά το φάντασυ με κέρδισε για την ώρα. Όχι πως το φάντασυ δεν έχει τρόμο ! Δεν μπορώ με τίποτα όμως τα αστυνομικά όπως Nesbo.
Μάρτιν δεν έχω πάρει ακόμα ενώ τον θεωρώ από τους top και ξετρελάθηκα με το Ιππότης των Επτά Βασιλείων που διάβασα σε pdf, γιατί πρώτον έχω δεί την τηλεοπτική σειρά και δεύτερον δεν έχει ολοκληρώσει την συγγραφή.
Αυτές τις μέρες βέβαια σκοπεύω να πάρω το Ο κόσμος της φωτιάς και του πάγου καθώς παρέχει μια σφαιρική εικόνα γύρω από το παρελθόν του Game of Thrones.