Έχετε παρατηρήσει ότι πολλές φορές στον προφορικό (αλλά και γραπτό) μας λόγο, κάνουμε λάθη στην φωνολογική κυρίως απόδοση των λέξεων; Ένα παράδειγμα που μου έρχεται πολύ πρόχειρο είναι οι περίφημες
Μαλδίβες, τις οποίες το 90% των ομιλητών, και γω μέσα, τις προφέρω Μαλβίδες (δεν ξέρω γιατί, αλλά με βολεύει καλύτερα)!
Από τα χρόνια και με τους μαθητές μου, παρατήρησα πως κάποια λάθη είναι πολύ κοινά τελικά και τα κάνει μεγάλη μερίδα ομιλητών. Για να δούμε μερικά και να μου πείτε αν συμφωνείτε ή όχι...
Πόσα λάθη κάνετε?
(από το βιβλίο: "Το λέμε σωστά; Το γράφουμε σωστά;" των Ίνα Αναγνωστοπούλου και Λίας Μπουσούνη- Γκέσουρα)
Μαλδίβες, τις οποίες το 90% των ομιλητών, και γω μέσα, τις προφέρω Μαλβίδες (δεν ξέρω γιατί, αλλά με βολεύει καλύτερα)!

Από τα χρόνια και με τους μαθητές μου, παρατήρησα πως κάποια λάθη είναι πολύ κοινά τελικά και τα κάνει μεγάλη μερίδα ομιλητών. Για να δούμε μερικά και να μου πείτε αν συμφωνείτε ή όχι...
- -αφλογιστία όχι αφλογισία
- -άρδευση όχι άρδρευση
- -ανδριάντας όχι αδριάντας
- -ινστιτούτο όχι ινστιντούτο
- -όσφρηση όχι όσφρηνση
- -Νηρηίδες όχι Νηιρίδες
- -Oκτώβριoς όχι Οκτώμβριος
- -μεγέθυνση όχι μεγένθυ(ν)ση
- -παρονομαστής όχι παρανομαστής
- -πολιομυελίτιδα όχι πολιομελίτιδα
- -συμπαρομαρτούντα (= τα συνοδευτικά, τα παρεπόμενα) όχι συμπαραμαρτούντα
- -συνονθύλευμα όχι συνοθύλευμα
- -φoρoφυγάς όχι φοροδιαφυγάς
αλλά φοροδιαφεύγω όχι φοροφεύγω - -περιβαλλοντολόγος όχι περιβαντολόγος
- -ακατονόμαστος όχι ακατανόμαστος
- -γενεαλογικός όχι γενεολογικός
- -παλιρρoϊκός όχι παλιρροιακός
- -απoτάθηκα όχι αποτάνθηκα
να/θα αποταθώ όχι να/θα αποτανθώ - -εξοκέλλω (= προσαράζω, μτφ . παραστρατώ) όχι εξοκείλλω
(αόρ. εξόκειλα και εξώκειλα, ΠΡΚ. έχω εξοκείλει, να/θα εξοκείλω) - -περιθάλπω (θαλπωρή) όχι περιθάλπτω
- -τίθενται (γ' πληθ.) όχι τίθονται
- -παρεμπιπτόντως (εμπίπτω < εν + πίπτω) όχι παρεπιπτόντως
Πόσα λάθη κάνετε?

(από το βιβλίο: "Το λέμε σωστά; Το γράφουμε σωστά;" των Ίνα Αναγνωστοπούλου και Λίας Μπουσούνη- Γκέσουρα)
Last edited: