Πρόκειται για ένα σατιρικό τραγούδι από το θεατρικό έργο "Οι Κουραμπιέδες" τού Γιώργου Χασάπογλου!
Γραμμένο κάπου το '70, αν δεν κάνω λάθος, βαριά βαριά αρχές '80, κατά κάποιον τρόπο απεικονίζει πολύ πετυχημένα μια πλευρά του Νεοέλληνα.
Γραμμένο κάπου το '70, αν δεν κάνω λάθος, βαριά βαριά αρχές '80, κατά κάποιον τρόπο απεικονίζει πολύ πετυχημένα μια πλευρά του Νεοέλληνα.
Το Τραγούδι τού Άστεγου
Ο φτωχός πατέρας μου, μια ζωή στα νοίκια
τα μισοκατάφερνε, τίμια και αντρίκια.
Είχε οικογένεια για να τον αρμέγει
και ονειρευότανε μια δικιά του στέγη.
Κάποτε του είπανε, κόπιασε κουμπάρε,
κλέβουν την Πατρίδα σου, το ντουφέκι πάρε!
Έφερε απ’ τον πόλεμο, δύο δεκανίκια,
στέγη δεν απόχτησε, πέθανε στα νοίκια!
Ο φτωχός πατέρας μου, μια ζωή στα νοίκια
τα μισοκατάφερνε, τίμια και αντρίκια.
Είχε οικογένεια για να τον αρμέγει
και ονειρευότανε μια δικιά του στέγη.
Κάποτε του είπανε, κόπιασε κουμπάρε,
κλέβουν την Πατρίδα σου, το ντουφέκι πάρε!
Έφερε απ’ τον πόλεμο, δύο δεκανίκια,
στέγη δεν απόχτησε, πέθανε στα νοίκια!
