@
Μπέιζιλ, προσωπικά σε καταλαβαίνω. Κι εγώ μόνο ατέλειες βλέπω στα τελείως ερασιτεχνικά δικά μου, που βέβαια τις δικαιολογώ καθώς πρώτη φορά γράφω με τέτοια πένα. Η οποία, παρεμπιπτόντως, μου άρεσε πολύ. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα εάν θα της κάνω καναλάκι για τη μελάνη καθώς όπως είναι κρατάει αρκετό (αν και μετά την βούτα θέλει αρκετό ξεφόρτωμα πριν την ακουμπήσεις στο χαρτί).
@
Έλλη, γλυκά κοριτσίστικη η γραφή σου και, φυσικά, πολύ καλύτερη από την επιτήδευση της πένας.
Αν θυμάμαι καλά, ο Μπόρχες κάπου λέει πως τον μάγευε ο φράση του Πόε: "Ah, bear in mind that garden was enchanted"
Υπάρχουν πολλά αποσπάσματα που ξεχωρίζω κι εγώ, όπως όλοι, δεξιά κι αριστερά, σε αυτά που διαβάζω αλλά υπάρχουν ελάχιστες (αν όχι μόνο δύο) φράσεις που με μαγεύουν, που από μόνες τους μου μοιάζουν σαν την επιτομή της λογοτεχνίας ή των παραμυθιών ή της ανθρώπινης ιστορίας ή κάτι άλλο, οτιδήποτε, αρκεί να είναι αφηγηματικό, καθολικό και καθορισμένο.
Μια τέτοια φράση, μαγική για εμένα, είναι αυτή που απαντά στον "Δημιουργό" του Μπόρχες:
φήμες γι' ανθρώπους που υπερασπίζονται έναν ναό που οι θεοί δεν πρόκειται να σώσουν.