Δημοτικό (και μάλλον με χιούμορ)

[Φαροφύλακας]

Ο φαροφύλακας πάντως συμφωνεί... οπότε μέχρι να συγκληθεί η σύγκλητος, πάμε έτσι..!

 

[Χίμαιρα]

Μέτριο το θες, λεβέντη μου, γι(α) ασήκωτο με δίχως;
πο'χεις πουλόβερ ροζουλί και τόσ' αντρίκιο ύφος

Μα δε μπορώ η γλωσσού! Δε γίνεται, θα σκάσω!
Ροζουλί πουλόβερ;... Αντρίκιο ύφος;...
Να δω τον Κίτσο αληθινά και τι στον κόσμο!

 

[Φαροφύλακας]

Μα δε μπορώ η γλωσσού! Δε γίνεται, θα σκάσω!
Ροζουλί πουλόβερ;... Αντρίκιο ύφος;...

γιατί; μόνο ένας πραγματικά αρρενωπός άντρας μπορεί να υπερασπιστεί επιλογές που ανήκουν περισσότερο στο γυναικείο στερεότυπο! Επιτέλους, θέλουμε πίσω το ροζ μας!!!

 

[Γονυπλυθής]

1. Να μη χρειάζεται να μεσολαβούν 2 απαντήσεις άλλων χρηστών για να ξαναγράψει κάποιος. Μου φαίνεται και μία είναι αρκετή.
2. Να μην είναι υποχρεωτικά τα 2στιχα. Να μπορεί να γράψει κάποιος ένα μόνο στίχο. Αρκεί ο επόμενος να τηρήσει τη ρίμα.

κι η γονυπλυθής συμφωνεί (με μια καθυστέρηση!), οπότε μέχρι να συγκληθεί η σύγκλητος!..

 

[Αριστοτέλης]

(αφήστε τις λέξεις και πιάστε τις πλέξεις)

σκέτο ρε μάνα και βαρύ να δουν πως είμαι άντρας
κι όχι κουκλίτσα λυγερή κι αρχόντισσα της πάστρας

 

[Γονυπλυθής]

 

[Χίμαιρα]

γιατί; μόνο ένας πραγματικά αρρενωπός άντρας μπορεί να υπερασπιστεί επιλογές που ανήκουν περισσότερο στο γυναικείο στερεότυπο! Επιτέλους, θέλουμε πίσω το ροζ μας!!!

τι θέλετε; τι θέλετε;
το ροζουλί σας; χάρισμά σας!

ο σκέτος και βαρύς σας μάρανε Αριστοτέλη!

 

[Φαροφύλακας]

Σύνοψη

Νέα σύνοψη:
Του Κίτσου η μάνα κάθεται και πλέκει ένα πουλόβερ...
της έφυγε η βελονιά και βρίζει στον αέρα

η μάννα του Κίτσου:
«Γιατί βρε σακοράφα μου το στραβοβελονιάζεις;
Μην θέλεις στην πελότα σου απάνω να κουρνιάζεις;
Δεν βλέπεις πώχουμε δουλειά, δύο φαρδιά μανίκια
Για να τυλίξουνε ζεστά τα χέρια τα αντρίκεια;»

η βελόνα
«Μάνα του Κίτσου του βαρύ του άντρακλα του μέγα
Βαρέθηκα στα σκοτεινά κάτω απ΄το φως του Βέγα!
Και πώς με θέλεις να πιαστώ με τα φαρδιά μανίκια
Αφού αντί γι' αγνό μαλλί μού 'δωκες μαύρα φύκια;
Κάλλιο να μου 'βαζες, κυρά, χρυσές κλωστές γνεσμένες
Τα χέρια του να ντύνουνε φτερούγες στολισμένες
Κι όταν θ' ανοίγει τα φτερά ψηλά θε να πετάει
Κι ακόμη και το σούπερμαν να τονε κοπανάει
Και άμα ρίχνει από καμιά φτυσιά παλικαρίσια
Να βρέχει, να ποτίζονται αγροί και κυπαρίσσια»

αυτά ο Κίτσος σκέφτουνταν με φαντασία περίσσια
κι η μάνα τ' εκαμάρωνε γνέθοντας πλέξη ίσια

«Μάνα παράτα τα πλεκτά, φτιάξε ένα καφεδάκι
να πάρω μία ρουφηξιά πριν πάω για μπιλιαρδάκι»

«Μέτριο το θες, λεβέντη μου, γι(α) ασήκωτο με δίχως;
πο'χεις πουλόβερ ροζουλί και τόσ' αντρίκιο ύφος»

«Σκέτο ρε μάνα και βαρύ να δουν πως είμαι άντρας
κι όχι κουκλίτσα λυγερή κι αρχόντισσα της πάστρας»

 

[Γλωσσολάγνος]

Μον' βιάσου, τα λεπτά περνάν, η ώρα πάει χαμένη,
κι έχω στη στάνη μου δουλειά σκληρή να περιμένει!

 

[Φαροφύλακας]

επ! εδώ χτυπήθηκε η νοηματική συνοχή! Εάν πράγματι μιλάει ο Κίτσος, μόλις πριν λίγο μάς είπε πως πάει για μπιλιάρδο! (για να προλάβω: εάν μιλάει η μάννα του, από αυτήν εξαρτάται εάν θα προετοιμάσει γρήγορα τον καφέ.)

Το ξαναλέω, το βασικότερο πρόβλημα τής συλλογικής γραφής -ακόμη κι εδώ που γράφουμε για την πλάκα- είναι η συνοχή μεταξύ των κειμένων. Έχω διαπιστώσει πως οι περισσότεροι δεν διαβάζουμε καλά (έως καθόλου) τα προηγούμενα.

 

[Γλωσσολάγνος]

Ουψ! Ναι, όντως το χάλασα! [Φαντάσου ν' ασχολιόμουν και με την σοβαρή Κυκλομυθία τώρα χειμωνιάτικα! ] Χε χε, ναι, η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να το διαβάσω το Δημοτικό μας, και η μνήμη μου με πρόδωσε. Μόνο τα δύο τελευταία δίστιχα διάβασα πριν το συνεχίσω. Διορθώνω λοιπόν:

Κι όταν με στέκα θα οπλιστώ, μπιλιάρδο για να παίξω,
τη λεβεντιά μου την τρανή ούλη θα βγάλω έξω!

 

[Φαροφύλακας]

Για να κορίτσια να την δουν* κι έτσι να τα θαμπώσω
στις μπάλες και την στέκα μου που είμαι πού 'μαι λεβέντης τόσο

*την λεβεντιά του την τρανή που ούλη θα βγάλει έξω

 

[Γλωσσολάγνος]

Παραλεβεντώθηκε ο Κίτσος!!!

Παρεμπιπτόντως, μήπως εννοείς: "Για τα κορίτσια;" Δεν την πιάνω τη σύνταξη στην αρχή του δίστιχου.

 

[Φαροφύλακας]

μού έδωσες τρομερό πάτημα.. δεν μπόρεσα να αντισταθώ!!

 

[Λορένα]

Συρε λεβέντη μ’ στο καλό, τις τσούπρες να μαγέψεις
Μον’ έλα αργά το σούρουπο, τις γίδες να μαζέψεις

Καλό ειναι ?

 

[Γλωσσολάγνος]

Α, πολύ χαίρομαι που τελικά το σκηνικό της στάνης δεν θα μείνει ανεκμετάλλευτο! Να 'σαι καλά Λορένα που βάζεις και λίγο βουκολικό τοπίο.

 

[Φαροφύλακας]

Βέβαια υποτίθεται πως θα του ετοίμαζε καφέ και τώρα τον ξάφνου τον ξαποστέλνει! Να υποθέσουμε πως αυτή βουβά τον σέρβιρε κι αυτός βουβά τον ήπιε; Την πλοκή, κυρίες και κύριοι! Την πλοκή!

 

[Φαροφύλακας]

Λοιπόν, δεν μου πάει να αφήσουμε απ' έξω τον καφέ για τον οποίο τόσην ώρα, τόσος ντόρος. Οπότε, ας τον πάρει, τέλος πάντων, να τον πιει στον δρόμο:

Και τον καφέ σου στο θερμός πάρε ζεστό μαζί σου
Να πίνεις στην διαδρομή να αγάλλεται η ψυχή σου

 

[Λορένα]

Την έχουμε.... την πλοκή, αγαπητέ Φαροφύλακα, αλλά υποτίθεται οτι κανουμε και σχέδια για τις δουλειές που έχουμε να κανουμε, (μπιλιάρδο και στάνη). θελει προγραμματισμό η μέρα : και.. τα κορίτσια, και οι δουλειές!

Και.. στο ενδιαμεσο, ρουφαμε και τον καφέ!!

 

[Φαροφύλακας]

έτσι..! και το θερμός ζωσμένο στην μέση! γκουκ κάθε τόσο και συνεχίζουμε! (Τώρα γλυκιά μου, έρχομαι! μια γουλιά καφέ όμως πρώτα!)