Διαβάζετε βιβλία από το πρωτότυπο;

Kαστάλια, μου θύμησες τον καιρό του Λυκείου αλλά και αργότερα όταν καθόμουν και μετέφραζα για χόμπι κείμενα από τα αγγλικά (ναι, ήμουν Πολύτλας Οδυσσέας στα νιάτα μου χεχεχε!!!). Με αυτή τη διαδικασία καταλαβαίνει κανείς πόσο καλά γνωρίζει μια γλώσσα. Είχα φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι στα αγγλικά. Μετέφραζα κείμενα από ξένα περιοδικά, άρα δεν υπήρχε άλλη τους μετάφραση και άρα δεν ήταν λογοτεχνία. Ως φανταστικούς μου αναγνώστες είχα τους γονείς μου που ως αδαείς που ήταν, θα έπρεπε να τους δώσω να καταλάβουν με τις μεταφράσεις μου. Ήθελα να μπορούν να καταλάβουν ένα θέμα όπως αυτό.

Να σε καθησυχάσω λέγοντάς σου ότι η αδολεσχία για θέματα που αγαπούμε ποτέ δεν είναι ελάττωμα και υπάρχουν πάντα αυτοί που θα την εκτιμήσουν και θα συντονιστούν μαζί της.
 
Να σε καθησυχάσω λέγοντάς σου ότι η αδολεσχία για θέματα που αγαπούμε ποτέ δεν είναι ελάττωμα και υπάρχουν πάντα αυτοί που θα την εκτιμήσουν και θα συντονιστούν μαζί της.
Σε ευχαριστώ για την υπέροχη απάντησή σου, ήταν συνάμα μορφωτική, παρηγορητική και άκρως ευφραίνουσα διότι μελέτησα τι εστί αδολεσχία που δεν το ήξερα και έτσι μόλις το έμαθα, μορφώθηκα, παρηγορήθηκα και ευφράνθηκε η καρδιά μου (σημαίνει η ακατάσχετη, υπερβολική σε μάκρος (αμετροέπεια, λογοδιάρροια), φλύαρη, απερίσκεπτη και κουραστική ομιλία (αργολογία, κενολογία), η πολυλογία, η περιττολογία και η ματαιολογία (μωρολογία ή αερολογία).

Ουφ, και προς στιγμής τρόμαξα μήπως με είπες φαφλατού!:μουάχαχα:

Πέραν της πλάκας, χαίρομαι ότι δεν είμαι μόνη μου στην τρέλα μου, αν και εμένα οι μεταφράσεις μου είναι πολύ ταπεινότερης φύσης από όσες αφήνεις να εννοηθεί πως είναι οι δικές σου. (ή του Πολύτλα, for that matter).
 
Last edited:
Ω, οι δικές μου είναι πολύ ταπεινότερες του Πολύτλα, καθώς αυτός...

He is the leader!!!

Mα αυτό είναι η Λέσχη, όλοι εμείς που μοιραζόμαστε τις ίδιες η παρόμοιες τρέλες...
 
Καλέ μου Στράτη, φοβάμαι ότι κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια, νομίζοντας ότι όλοι έχουν την ίδια τρέλα με μένα όσον αφορά τις γλώσσες. Δεδομένου ότι εδώ και σχεδόν 20 χρόνια η πρόσβασή μου σε βιβλία στη μητρική μου γλώσσα είναι αρκετά περιορισμένη (αν εξαιρεθούν όσα ήδη υπήρχαν στη βιβλιοθήκη μου), αναγκαστικά θεωρώ πλέον τα ελληνικά "πρώτη γλώσσα" ανάγνωσης, και η αλήθεια είναι ότι ούτε καν το αντιλαμβάνομαι σαν "διάβασμα σε ξένη γλώσσα" - από κει και μόνο μπορείς να καταλάβεις πόσο θεωρητική και σχηματική είναι η όλη σύλληψη του "διαβάζω σε ξένη γλώσσα". Έχω εκτιμήσει τη δουλειά πολλών καλών μεταφραστών στα ελληνικά (και μερικών που δεν ήταν τόσο καλοί, δυστυχώς...). Αν ρίξεις μια ματιά στο προφίλ μου, μεταξύ πολλών σαχλών θα δεις ότι σε ανύποπτο χρόνο έχω σημειώσει τη μετάφραση ως ένα από τα αγαπημένα μου πράγματα. Είναι μια τέχνη που λατρεύω, και στην οποία έχω αφιερώσει αμέτρητες ώρες, γιατί υπάρχει πολύς κόσμος που για τον έναν ή άλλον λόγο δεν θέλει ή δεν μπορεί να απολαύσει ένα κείμενο ή μια ταινία στο πρωτότυπο, και όλοι αξίζουν την ευκαιρία να τα γνωρίσουν με έναν κατανοητό τρόπο, αν το επιθυμούν. Εξού ποτέ δε θα υποτιμούσα τη δουλειά του μεταφραστή, αντίθετα μερικά έργα που διάβασα πρώτα μεταφρασμένα είχαν αποδοθεί τόσο δεξιοτεχνικά ώστε σκοπίμως δεν επιχείρησα ποτέ να τα ξαναδιαβάσω σε άλλη γλώσσα, για να μη χάσω την αίσθηση των μαγικών καλαμπουριών που είχε ζωγραφίσει ο μεταφραστής (λογοπαίγνια που βασίζονταν στη γλώσσα στόχο δηλαδή, άρα δεν ήταν η τέχνη του συγγραφέα, αλλά του μεταφραστή, που τα έκανε τόσο μαγικά).

Το θέμα είναι ότι αν κάποιος έχει μάθει μια ξένη γλώσσα σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, ειδικά τα αγγλικά εν προκειμένω, μπορεί όχι μόνο να την εκμεταλλευτεί για να απολαμβάνει το βιβλίο έτσι όπως το συνέγραψε ο δημιουργός του, αλλά να αναπτύξει τις γνώσεις του ακόμα παραπέρα με το διάβασμα βιβλίων σ' αυτή τη γλώσσα, και να διευρύνει γενικότερα τους ορίζοντές του. Συμπαθάτε με, ξέρω ότι είμαι λίγο υπερβολική με τον ενθουσιασμό μου για το θέμα, αλλά και εγώ σαν τους ευαγγελιστές που προσπαθούν με ζήλο τρομερό να προσηλυτίσουν τους άλλους στα πιστεύω τους, έχω αυτή την χαζή έφεση να διακηρύσσω τις αρετές της ανάγνωσης σε ξένες γλώσσες. Υπάρχουν και χειρότερα ελάττωματα που θα μπορούσαν να μου τύχουν, παρηγοριέμαι η δόλια... Ευτυχώς η φλυαρία δεν είναι ένα από αυτά, χαχαχα!
Καλησπέρα υπέροχη Καστάλια.
Απευχή στην απευκταία κατρακύλα -που λέει κι ένας φίλος μακρινός-, το ουμανιστικό στοιχείο μακριά απ' τις πλάτες μου, άπαξ δια παντός -που λέει, άλλος μακρινός μου φίλος. Λωλοκάνα η μισή γνώση, κι η μετάφραση ακόμα· οι γλώσσες έχουν πολλά παραπαίδια κι η φιλολογία παίδεμα (χωρίς τα παραπαίδια), το πολύγλωσσο και στη σύγχρονη Αίγυπτο ακόμα, ή από ένα τσουβάλι διαφορετικές λέξεις, το καθετί που περπατά (οτιδήποτε όμως), Ρόδος με γραία· ομιλούμενη γλώσσα κι η Τσαμπίκα στην Παλιά Πόλη, κατευθύνει πλήθη τουριστών σε πέντε, έξι, ίσως και εφτά διαφορετικές γλώσσες. Ζευγάρι στη ζωή, Έλληνας και γιαπωνέζικο ταίρι, παιδιά δύο και πολύγλωσσα (ελληνικά, γιαπωνέζικα, αγγλικά και ολίγα γερμανικά / έτη πέντε)· δηλαδής... όλα αυτά ασκαρδαμυκτί, κι ο Θεός να βάλει το χέρι του, είθισται να παραγνωρίζουμε το ξένο, άλλο μπορώ άλλο γνωρίζω, άλλο λέω κι άλλο εννοώ· προμελετημένα πασαλείμματα -πρόβλημα η αποδεικτέα πρόταση, η παύση μητρικής γλώσσας σε τρυφερή ηλικία και με το πέρασμα του χρόνου ακόμα πιο περιορισμένη, οι δυσχέρειες τής λύσης και της απάντησης, σε κάθε γλώσσα και με διαφορετικό πολιτισμό· όλα τούτα απαιτούν ορθή θέση -πάντα θα υπάρχει η πρωτογλώσσα και η πρώτη γλώσσα. Πάντα θα υπάρχει η μήτρα και τα τέκνα. Εγώ προσπαθώ σε πρόβλημα συντονισμού, ο τρόπος και τα εργαλεία για κοινή ικανοποίηση στόχων, χωρίς, ωστόσο, να πάψουμε να διευρύνουμε τα όσα μπορούμε να γνωρίζουμε, ακόμα κι όταν οι συνθήκες γίνονται πολυσύνθετες, για επίτευξη συντονισμού (περισσότεροι από έναν πιθανοί τρόποι συνάντησης). Ξένη γλώσσα δεν υπάρχει, ίσως υπάρχει το παραπάνω πρόβλημα συντονισμού, η ποίηση τής κάθε γλώσσας, δεν περιορίζει τη σκέψη και τον πλούτο, που ο καθένας μας κουβαλάει βαριά. Η κατανόηση με το σύνολο τού συλλαμβάνω· άλλο διαβάζω, άλλο κατανοώ, άλλο μεταφέρω, άλλο αποδίδω (εδώ, θυμήθηκα τον Κωστή Παπαγιώργη / τρανή απόδειξη). Όπερ και εγένετο, το λοιπόν. Η λήψη στο πρωτότυπο, η μετάφραση -κι ως τέχνη-, η γνώση, και τέλος, η σπουδή. Οι περιγραφικές προτάσεις ως σκέψεις, και κάπου εκεί στριμώχνονται και οι ιδεατές ματιές μας· τα λογοπαίγνια, δεν βασίζονται σε καμία γλώσσα στόχο, η απόδοση είναι αυτή που δίνει το παραπάνω. Η γνώση σε “ικανοποιητικό” επίπεδο σκοντάφτει στις κρίσεις και στο να δηλώνουμε τις ιδιότητες των λέξεων (πιστεύω για να κατανοήσω). Ο ενθουσιασμός σου είναι σωστός και η έφεση καθόλου χαζή, οι αρετές, που αναφέρεις, στην ανάγνωση άλλης γλώσσας, υπάρχουν.
Λοιπόν, εμπειρικές ενδείξεις ή λογικές αποδείξεις; Και τα δύο;

Λογοκρατικού τρελού καράτε και μεταφορά, πιστιοκρατία και γλώσσες μακρινές, χμμ..
θα έλεγα: αρετολογία και γλώσσα, αερολογία και μεταφορά, αισθητική και απόδοση.



Περιγραφική πλάνη... :χαχα:

 
Καλησπέρα υπέροχη Καστάλια.
Απευχή στην απευκταία κατρακύλα -που λέει κι ένας φίλος μακρινός-, το ουμανιστικό στοιχείο μακριά απ' τις πλάτες μου, άπαξ δια παντός -που λέει, άλλος μακρινός μου φίλος. Λωλοκάνα η μισή γνώση, κι η μετάφραση ακόμα· οι γλώσσες έχουν πολλά παραπαίδια κι η φιλολογία παίδεμα (χωρίς τα παραπαίδια), το πολύγλωσσο και στη σύγχρονη Αίγυπτο ακόμα, ή από ένα τσουβάλι διαφορετικές λέξεις, το καθετί που περπατά (οτιδήποτε όμως), Ρόδος με γραία· ομιλούμενη γλώσσα κι η Τσαμπίκα στην Παλιά Πόλη, κατευθύνει πλήθη τουριστών σε πέντε, έξι, ίσως και εφτά διαφορετικές γλώσσες. Ζευγάρι στη ζωή, Έλληνας και γιαπωνέζικο ταίρι, παιδιά δύο και πολύγλωσσα (ελληνικά, γιαπωνέζικα, αγγλικά και ολίγα γερμανικά / έτη πέντε)· δηλαδής... όλα αυτά ασκαρδαμυκτί, κι ο Θεός να βάλει το χέρι του, είθισται να παραγνωρίζουμε το ξένο, άλλο μπορώ άλλο γνωρίζω, άλλο λέω κι άλλο εννοώ· προμελετημένα πασαλείμματα -πρόβλημα η αποδεικτέα πρόταση, η παύση μητρικής γλώσσας σε τρυφερή ηλικία και με το πέρασμα του χρόνου ακόμα πιο περιορισμένη, οι δυσχέρειες τής λύσης και της απάντησης, σε κάθε γλώσσα και με διαφορετικό πολιτισμό· όλα τούτα απαιτούν ορθή θέση -πάντα θα υπάρχει η πρωτογλώσσα και η πρώτη γλώσσα. Πάντα θα υπάρχει η μήτρα και τα τέκνα. Εγώ προσπαθώ σε πρόβλημα συντονισμού, ο τρόπος και τα εργαλεία για κοινή ικανοποίηση στόχων, χωρίς, ωστόσο, να πάψουμε να διευρύνουμε τα όσα μπορούμε να γνωρίζουμε, ακόμα κι όταν οι συνθήκες γίνονται πολυσύνθετες, για επίτευξη συντονισμού (περισσότεροι από έναν πιθανοί τρόποι συνάντησης). Ξένη γλώσσα δεν υπάρχει, ίσως υπάρχει το παραπάνω πρόβλημα συντονισμού, η ποίηση τής κάθε γλώσσας, δεν περιορίζει τη σκέψη και τον πλούτο, που ο καθένας μας κουβαλάει βαριά. Η κατανόηση με το σύνολο τού συλλαμβάνω· άλλο διαβάζω, άλλο κατανοώ, άλλο μεταφέρω, άλλο αποδίδω (εδώ, θυμήθηκα τον Κωστή Παπαγιώργη / τρανή απόδειξη). Όπερ και εγένετο, το λοιπόν. Η λήψη στο πρωτότυπο, η μετάφραση -κι ως τέχνη-, η γνώση, και τέλος, η σπουδή. Οι περιγραφικές προτάσεις ως σκέψεις, και κάπου εκεί στριμώχνονται και οι ιδεατές ματιές μας· τα λογοπαίγνια, δεν βασίζονται σε καμία γλώσσα στόχο, η απόδοση είναι αυτή που δίνει το παραπάνω. Η γνώση σε “ικανοποιητικό” επίπεδο σκοντάφτει στις κρίσεις και στο να δηλώνουμε τις ιδιότητες των λέξεων (πιστεύω για να κατανοήσω). Ο ενθουσιασμός σου είναι σωστός και η έφεση καθόλου χαζή, οι αρετές, που αναφέρεις, στην ανάγνωση άλλης γλώσσας, υπάρχουν.
Λοιπόν, εμπειρικές ενδείξεις ή λογικές αποδείξεις; Και τα δύο;

Λογοκρατικού τρελού καράτε και μεταφορά, πιστιοκρατία και γλώσσες μακρινές, χμμ..
θα έλεγα: αρετολογία και γλώσσα, αερολογία και μεταφορά, αισθητική και απόδοση.



Περιγραφική πλάνη... :χαχα:
Στράτη, χρυσέ μου, κοπέλι μου καλό, πρώτη φορά εδώ και χρόνια νιώθω ότι χρειάζομαι μετάφραση από κάποιον πιο άξιο να διεισδύσει στα μονοπάτια της σκέψης του δημιουργού ενός κειμένου.
Πιστεύω πως διαβάζω, μα δεν κατανοώ το λογοκρατικό τρελό καράτε, και ο συντονισμός της θέλησης να δω το νόημα με την ικανότητα να το πράξω, ανύπαρκτος. Ο στόχος του διαλόγου κάπου εχάθη, ...
Η γνώση μου σκοντάφτει στην ανεπάρκειά μου, και μόνο με ενθουσιασμό δε σώζομαι.
Διαφώτισέ μας πιο λιτά;
Η αρετή της συζήτησης αξίζει την προσπάθεια.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
(να θυμίσω πως όταν απαντάμε ακριβώς κάτω από την ανάρτηση κάποιου δεν χρειάζεται να την παραθέσουμε; :) )
 
Xoxo xo Καστάλια, καλημέρα καλημέρα.
Κοπελάρα είσαι φοβερή.

Ήταν ένας Άγγλος, ένας Γερμανός, ένας Γάλλος, ένας Κινέζος, κι ένας Έλληνας.
Τ' αεροπλάνο τους πέφτει στη ζούγκλα, κι ευτυχώς επιζούν όλοι. Βρίσκονται αιχμάλωτοι απ' την άγρια φυλή τής ζούγκλας,
και τους πάνε στον βασιλιά τους· ο βασιλιάς λέει στους ξένους:
– Όποιος καταλάβει την ανάρτηση τού Στράτη θα είναι σωθεί, διαφορετικά θα σας θυσιάσουμε στον Θεό μας.
– Ωραία, λένε οι αιχμάλωτοι με μια φωνή, ευτυχώς που γνωρίζουμε ελληνικά.
Λέει πρώτος ο Άγγλος,
– Η ανάρτηση λέει για μια γριά απ' τη Ρόδο...
– Θάνατος, λέει ο βασιλιάς.
Λέει ο Γερμανός,
– Όχι, η ανάρτηση λέει για τρελό καράτε...
– Θάνατος, λέει ο βασιλιάς.
Λέει ο Γάλλος,
Όχι, όχι, η ανάρτηση λέει για ένα ζευγάρι με δυο παιδιά πολύγλωσσα...
– Θάνατος, λέει ξανά ο βασιλιάς.
Ο Κινέζος, σαν πιο διαβασμένος, απαντά
– Όχι βρε παιδιά, η ανάρτηση λέει για τις χαμένες γλώσσες...
– Θάνατος, λέει, κατακόκκινος από οργή, ο βασιλιάς.
Στο τέλος ο Έλληνας, μες στα γέλια, λέει
– Ρε βασιλιά, επειδή ξέρω το πρωτότυπο· η ανάρτηση δεν λέει τίποτα, γιατί δεν κατάλαβα και τίποτα.
– Ελεύθερος ο νέος!
 
Last edited:
Προτιμώ οταν ο συγγραφεας ειναι αγγλός ή αμερικανος να το παιρνω στα αγγλικά. Σιγουρα στις μεταφρασεις κατι χάνεται αλλα υπαρχει και αλλος λογος. Πρωτον διαβαζα ενα συγραφέα φανατικά (Τερύ Πρατσετ). Στην Ελλαδα είχαν μεταφραστεί περιπου 4 βιβλία ενω στην Αγγλια κυκλοφορούσαν περιπου 20. Σιγα μην περιμενα λοιπον. 2) οταν ενα μεταφρασμένα κανει περιπου 16-20 ευρω και στα αγγλικα κανει 9 ε συγγνωμή αλλα χιλιες φορες το πρωτοτύπο.
 
Top