Kαστάλια, μου θύμησες τον καιρό του Λυκείου αλλά και αργότερα όταν καθόμουν και μετέφραζα για χόμπι κείμενα από τα αγγλικά (ναι, ήμουν Πολύτλας Οδυσσέας στα νιάτα μου χεχεχε!!!). Με αυτή τη διαδικασία καταλαβαίνει κανείς πόσο καλά γνωρίζει μια γλώσσα. Είχα φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι στα αγγλικά. Μετέφραζα κείμενα από ξένα περιοδικά, άρα δεν υπήρχε άλλη τους μετάφραση και άρα δεν ήταν λογοτεχνία. Ως φανταστικούς μου αναγνώστες είχα τους γονείς μου που ως αδαείς που ήταν, θα έπρεπε να τους δώσω να καταλάβουν με τις μεταφράσεις μου. Ήθελα να μπορούν να καταλάβουν ένα θέμα όπως αυτό.
Να σε καθησυχάσω λέγοντάς σου ότι η αδολεσχία για θέματα που αγαπούμε ποτέ δεν είναι ελάττωμα και υπάρχουν πάντα αυτοί που θα την εκτιμήσουν και θα συντονιστούν μαζί της.
Να σε καθησυχάσω λέγοντάς σου ότι η αδολεσχία για θέματα που αγαπούμε ποτέ δεν είναι ελάττωμα και υπάρχουν πάντα αυτοί που θα την εκτιμήσουν και θα συντονιστούν μαζί της.