Διαβάζω το αγαπημένο σου βιβλίο (Άνοιξη 2023)

@Ανυποψίαστη ξεκίνησα το Όλιβ Κίτριτζ της Ελίζαμπεθ Στράουτ, παράλληλα με τη σειρά.
Λοιπόν είμαι λίγο μετά τα γεγονότα της σειράς. Η πλοκή προχωράει αρκετά γρήγορα, και ήδη έχουμε αρκετούς χαρακτήρες.
Εστιάζει πάρα πολύ στην πλοκή και θα ήθελα να είχα περισσότερα στοιχεία για τις σκέψεις και τα συναισθήματα των χαρακτήρων και όχι μια απλή αναφορά.
Η ΜακΝτόρμαντ τα σπάει στο ρόλο της Όλιβ σε σημείο που και εγώ φοβάμαι το βλέμμα ή την αντίδρασή της, κάτι που δυστυχώς δε μου το μετέφερε το βιβλίο.

Πάντως για την ώρα είναι αρκετά ευχάριστο. ❤
Θα διαβάσω λίγο ακόμα και θα βάλω το δεύτερο επεισόδιο για να μη με σποιλάρω ούτε στο βιβλίο ούτε στη σειρά.
 

Σαώρη

Θεραπεύτρια Μαγικών Πλασμάτων
@Σαώρη χαίρομαι που σου άρεσε και τι ωραία που μου θύμισες αυτά τα αποσπάσματα. Ήσουν πολύ γρήγορη επίσης, εγώ φοβάμαι πως θα καθυστερήσω να διαβάσω το Ρουμπαγιάτ, θα σου'ρθει ξαφνικά στο μέλλον ένα feedback από μένα :ωραίος:.
Μην σε αγχώνει το γεγονός ότι το διάβασα γρήγορα. Κανονικά υπολόγιζα ότι θα το παραλάβω μόλις χθες το βιβλίο, αλλά λόγω συγκυριών το παρέλαβα πολύ νωρίτερα. Και το γεγονός ότι δεν είχα τι να κάνω στο πήγαινε-έλα στο λεωφορείο, το διάβασα σε 2 δρομολόγια. Γι' αυτό έφυγε εύκολα σαν νεράκι, ήταν και μικρό..

Εσύ όποτε νιώσεις ότι θες να το διαβάσεις, διάβασέ το. Δεν είναι όλες οι ώρες/μέρες/περίοδοι ιδανικές για όλα τα αναγνώσματα. Ελπίζω μόνο να σου αρέσει και να σου αφήσει κάτι όμορφο. ^^
 
@Ανυποψίαστη σχεδόν το έχω τελειώσει. Ενώ είναι ευχάριστο το βιβλί, θεωρώ ότι έχει αρκετές ελλίψεις ως προς το πως μας παρουσιάζονται τα γεγονότα. Δεν είμαι λάτρεις των απότομων αλλαγών και των χρονικών αλμάτων στο μέλλον. Παρόλο που πολλά γεγοντα είναι ωραία, θα ήθελα περισσότερες λεπτομέριες για την ψυχοσύνθεση της Όλιβ και όχι απλές αναφορές. Νομίζω ότι στο σημείο αυτό έρχεται η σειρά και συμπληρώνει το βιβλίο. Δεν μπορώ να πω ότι συμπαθώ την Όλιβ, αλλά σαν λογοτεχνικός εκκεντρικός (ε! και λιγο κάφρος) χαρακτήρας είναι ενδιαφέρουσα περίπτωση.
 
Λοιπόν το τελείωσα σήμερα το πρωι.
Δεν μπόρεσα να συνηθίσω τον ρυθμό του βιβλίου και πολλές φορές βαριόμουν με τα διάφορα γεγονότα που συνεβαινάν σε χαρακτήρς που απλά μετά δε ξανασυναντούσαμε. Κάποιοι ονομαστικά ξαναέρχονταν στην ιστορία, αλλά χωρίς κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο.
Όπως είπα και στις προηγούμενες αναρτήσεις Η Όλιβ είναι λίγο κάφρος, θα προσθέσω ότι είναι και ξεροκέφαλη και πολλές φορές μπούχτιζα λίγο με τη συμπεριφορά της. Σίγουρα δε είναι αγαπημένος χαρακτήρας, αλλά όπως προείπα είναι ενδιαφέρουσα. Ευτυχώς δεν είχα την Όλιβ για μητέρα, θα στρεσαριζόμουν πάρα πολύ. Εδώ μέσα από τις σελίδες ένοιωσα μια κάποια πίεση...
Δε ξέρω αν είχε σκοπό να γράψει τη συνέχεια ή όχι - τα δυο βιβλία απέχουν μεταξύ τους 10 χρόνια και το δεύτερο βιβλίο γράφτηκε μετά τη σειρά- πάντως το τέλος είναι λίγο απότομο (ειδικά στη σειρά).

Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα ή ότι μου άρεσε πάρα πολύ.
Είμαι κάπου στη μέση.
Κάποια στιγμή θα πιάσω και το Όλιβ, Ξανά.
 
Α, τι ωραία! Νικόλα, το Μπίλυ Μπαντ, ο ναύτης το 'χω διαβάσει.
Πρώτα-πρώτα θα διαβάσω του Τηκ, διότι το είχα ματιάσει ήδη από την αρχή, χαχα
 
Τελεια, χαίρομαι! Θα ξεκινησω και γω συντομα! Οπως και συ, έχω το κοιμητηριο της Πράγας ήδη στη βιβλιοθήκη γιατί μου το έχουν κάνει δώρο. Ήρθε η ώρα να το διαβάσω! Θα ξεκινήσω με αυτό, και αν προλάβω θα διαβάσω και τον Ντίκενς. Ντίκενς δεν έχω διαβάσει κανένα (μη βαράτε) οπόταν είναι η τέλεια ευκαιρία.
Τελικά αποφάσισα να ξεκινήσω από τις μεγάλες προσδοκίες! @Κεχριμπάρι θα σε ενημερώνω!
 
@Σαώρη γεια! Διάβασα το Ρουμπαγιάτ σε μια καθισιά αλλά ομολογώ πως χρειάστηκε να διαβάσω λίγο περισσότερο για τον Καγιάμ, τον Ε.Φιτζέραλντ που το μετέφρασε πρώτος, και γενικά να πλαισιώσω την ανάγνωσή του με περαιτέρω πληροφορίες για να μπορέσω να συνδεθώ και να μην κρίνω αυτό που διάβασα επιπόλαια και άδικα. Όταν διαβάζεις γρήγορα κάτι τόσο μικρό, μόλις 32 τετράστιχα στην έκδοση του Ηριδανού που πήρα, μπορεί να περάσει και να μην ακουμπήσει.
Αντιλαμβάνομαι ότι πρόκειται για ένα σημαντικό κείμενο με το οποίο ασχολήθηκε πολύς κόσμος. Ο Καγιάμ ήταν μάλλον μπροστά για τον 11ο αιώνα που έζησε και τολμηρός γιατί, αν κατάλαβα καλά, δεν πιστεύει σε κάποιον θεό. Θεός γι'άυτόν είναι η ζωή αυτή που ζούμε, μετά δε γύρισε ποτέ κανείς πίσω για να μας δώσει νέα. Μου άρεσε η απλή φιλοσοφία τού carpe diem και η σύνδεση της ζωής και των εμπειριών με την έκσταση που προκαλεί το κρασί, εμένα που αγαπώ να πίνω τα ποτηράκια μου:σάλια:Το κρασί βέβαια εδώ είναι ένα σύμβολο, είναι η ίδια η ζωή: πιείτε απ'αυτό πριν σωθεί και βρεθείτε στην άλλη μεριά χωρίς να πάρετε χαμπάρι. "Άσε τις προσευχές, ξέχνα αυτά που ήξερες κι έλα τσούγκρισε μαζί μας" λέει ο συγγραφέας στον ταβερνιάρη, σαν να του λέει "έλα εδώ και τώρα να ζήσουμε, δεν έχει νόημα να προσεύχεσαι, δεν υπάρχει τίποτα μετά απ'αυτή τη ζωή".

"Σαν να'τανε φτιαγμένος για το κέφι σου ο κόσμος ζήσε,
λες και τον έχουνε ξομπλιάσει για την αφεντιά σου μόνο.
Μα μην το λησμονάς πως δεν είσ'άλλο από μια χούφτα χιόνι
στην αμμουδιά στρωμένο μια δυο μέρες, που θα λιώσει."

Δε μου κάνει εντύπωση που ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου ασχολήθηκε με τον Καγιάμ μελοποιώντας τα "Τρία ρουμπαγιάτ" στην Αγία Νοσταλγία το 1993 -κι ας μην ακούω αυτή τη μουσική, τον εκτιμώ με έναν πλάγιο τρόπο.

"Όταν θελήσει η μοίρα μου τον κόσμο αυτό ν' αφήσω
και κάθε ελπίδα για ζωή απ' την καρδιά μου σβήσω
μια κούπα από τη στάχτη μου να φτιάξετε συντρόφοι
σαν θα γεμίζει με κρασί ίσως να ξαναζήσω."

Αυτό που διαπιστώνω τελικά, είναι πως αυτά τα τετράστιχα, όσο τα διαβάζω και τα ξαναδιαβάζω, αποκτούν ένα άλλο βάρος, από ελαφριά, γίνονται πιο στιβαρά, και ίσως να είναι απλά η συνειδητοποίηση της αλήθειας τους που τα κάνει να αποκτούν αυτό το βάρος.

Σ'ευχαριστώ πολύ Σαώρη, ήσουν όντως η αφορμή να βρεθεί κάτι καινούριο στον δρόμο μου και να εκπληρωθεί ο στόχος αυτού του παιχνιδιού :ευχαριστώ:
 
Λοιπόν το τελείωσα σήμερα το πρωι.
Δεν μπόρεσα να συνηθίσω τον ρυθμό του βιβλίου και πολλές φορές βαριόμουν με τα διάφορα γεγονότα που συνεβαινάν σε χαρακτήρς που απλά μετά δε ξανασυναντούσαμε. Κάποιοι ονομαστικά ξαναέρχονταν στην ιστορία, αλλά χωρίς κάποιο ουσιαστικό αντίκτυπο.
Όπως είπα και στις προηγούμενες αναρτήσεις Η Όλιβ είναι λίγο κάφρος, θα προσθέσω ότι είναι και ξεροκέφαλη και πολλές φορές μπούχτιζα λίγο με τη συμπεριφορά της. Σίγουρα δε είναι αγαπημένος χαρακτήρας, αλλά όπως προείπα είναι ενδιαφέρουσα. Ευτυχώς δεν είχα την Όλιβ για μητέρα, θα στρεσαριζόμουν πάρα πολύ. Εδώ μέσα από τις σελίδες ένοιωσα μια κάποια πίεση...
Δε ξέρω αν είχε σκοπό να γράψει τη συνέχεια ή όχι - τα δυο βιβλία απέχουν μεταξύ τους 10 χρόνια και το δεύτερο βιβλίο γράφτηκε μετά τη σειρά- πάντως το τέλος είναι λίγο απότομο (ειδικά στη σειρά).

Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα ή ότι μου άρεσε πάρα πολύ.
Είμαι κάπου στη μέση.
Κάποια στιγμή θα πιάσω και το Όλιβ, Ξανά.
Έτυχε να το διαβάσω στα αγγλικά οπότε ο ρυθμός του πρωτότυπου λειτουργησε καλυτερα (στα ελληνικά εχω διαβασει "το όνομά μου είναι Λούσι Μπαρτον"). Επισης το αντίτυπό μου ήταν δανεισμένο και πολυ βοηθητικά σημειωμένο με χειρόγραφες παραπομπές στα σημεία του βιβλίου όπου υπήρχαν αντιστοιχίες. Από ο,τι κατάλαβα πρόκειται για ανθολογηση μικρών ιστοριών που η συγγραφέας είχε γράψει σε ανάκατες χρονικές στιγμές και δημοσιεύσει κατά καιρούς στον περιοδικό τύπο, οπότε δεν περίμενα και πολλά από άποψη συνοχής. Νομίζω το δεύτερο γράφτηκε ενιαία. Μου άρεσε η διεισδυτικότητα της γραφής, η επιλογή καθημερινών ανθρώπων για ήρωες, η εμβάθυνση στο βίωμα. Και όταν είδα τη Φράνσις ΜακΝτόρμαντ είπα "ώστε έτσι είναι λοιπόν η ηρωίδα!". Ηταν η απόλυτη ενσάρκωσή της! Ακόμη και το τρέιλερ ή τα αποσπάσματα της μίνι σειράς στο YouTube με βοήθησαν να κατανοήσω αυτόν τον χαρακτήρα.
 

Σαώρη

Θεραπεύτρια Μαγικών Πλασμάτων
@Σαώρη γεια! Διάβασα το Ρουμπαγιάτ σε μια καθισιά αλλά ομολογώ πως χρειάστηκε να διαβάσω λίγο περισσότερο για τον Καγιάμ, τον Ε.Φιτζέραλντ που το μετέφρασε πρώτος, και γενικά να πλαισιώσω την ανάγνωσή του με περαιτέρω πληροφορίες για να μπορέσω να συνδεθώ και να μην κρίνω αυτό που διάβασα επιπόλαια και άδικα. Όταν διαβάζεις γρήγορα κάτι τόσο μικρό, μόλις 32 τετράστιχα στην έκδοση του Ηριδανού που πήρα, μπορεί να περάσει και να μην ακουμπήσει.

[...]
Αυτό που διαπιστώνω τελικά, είναι πως αυτά τα τετράστιχα, όσο τα διαβάζω και τα ξαναδιαβάζω, αποκτούν ένα άλλο βάρος, από ελαφριά, γίνονται πιο στιβαρά, και ίσως να είναι απλά η συνειδητοποίηση της αλήθειας τους που τα κάνει να αποκτούν αυτό το βάρος.

Σ'ευχαριστώ πολύ Σαώρη, ήσουν όντως η αφορμή να βρεθεί κάτι καινούριο στον δρόμο μου και να εκπληρωθεί ο στόχος αυτού του παιχνιδιού :ευχαριστώ:
Χαίρομαι που έγινα η αφορμή για να διαβάσεις κάτι καινούργιο, ειδικά αν δεν έτυχε να διαβάσεις πολύ αραβο-περσική λογοτεχνία.
Αν ποτέ θελήσεις προτάσεις, κάποιο σύγγραμμα ή ό,τι άλλο σχετικό για να ψάξεις (σ)την αραβική λογοτεχνία, να μου πεις. :ματιά:
 
@Ανυποψίαστη στα αγγλικά το διάβασα. Θα συμφωνήσω σε όλα όσα είπες για τους καθημερινούς ήρωες και την ΜακΝτόρμαντ.
Κατά τα άλλα βαρέθηκα γιατί από το ένα χρονικό σημείο πηγαίνανε στο άλλο και οι διάφορες ιστορίες δε μου πρόσφεραν κάτι ιδιαίτερο. Πάντως μου έδωσε αρκετά πατήματα για να πιάσω -μελλοντικά- το 2ο βιβλίο της σειράς.

Το επόμενο διάστημα σκοπεύω να ξαναπιάσω το Γκίλιαντ. Μπορεί να το καταφέρω αυτή τη φορά...
 
@Θεκλη θα περιμένω εντυπώσεις! :)
Και εγώ σήμερα ξεκινώ διάβασμα μετά απο αποχή αρκετών ημερών, με το Περί τυφλότητος του Σαραμάνγκου. Θα γράψω και εγώ τις εντυπώσεις μου μόλις το τελειώσω, αν και είμαι σίγουρη οτι θα το ευχαριστηθώ!
 
Α, τι ωραία! Νικόλα, το Μπίλυ Μπαντ, ο ναύτης το 'χω διαβάσει.
Πρώτα-πρώτα θα διαβάσω του Τηκ, διότι το είχα ματιάσει ήδη από την αρχή, χαχα
Λοιπόν Διχασμένη, τελικά βρήκα το ταίρι μου!

Αφού έχεις διαβάσει τον Μπίλι Μπαντ να το αλλάξω.
Εγώ από τα δικά σου έχω διαβάσει μόνο το Μεφίστο!

Άλλαξε το και θα έχουμε μια πολύ ωραία τριάδα.

Εγώ αν θες βάζω αντί του Μπίλι το "Ονειρική Ιστορία - Άρθουρ Σνίτσλερ".
 
Συγνώμη που δεν απάντησα για τόσο καιρό. Δεν σε ξέχασα, απλώς προέκυψαν διάφορα και δεν έβρισκα την ευκαιρία.
Ωραία και η αντικατάστασή σου! Ενδιαφέρουσα επιλογή, γιατί είχα διαβάσει ένα μυθιστόρημα με τίτλο "το καπέλο του κου Φρόυντ" όπου αναφέρονται και τα έργα του Σνίτσλερ.
Για το τι αντικατάσταση να κάνω εγώ προβληματίστηκα πολύ! Τριχάστηκα! (Τρεις ήταν οι επιλογές, για αυτό το λογοπαίγνιο). Λοιπόν, αν θες, αντί του Μέφιστο βάζω τη "Μάνη" του Πάτρικ Λη Φέρμορ.
 
Λοιπόν εγώ, εντελώς αψυχολόγητα, από όλα τα βιβλία που πρότεινες διάλεξα να πρωτοπιάσω το "όλα τα αίματα". Λέω αν το βρω στην πορεία βαρύ το αφήνω. Πού να φανταστώ ότι με το καλημέρα θα βρεθώ ενώπιον όλης αυτής της φρικαλεότητας! Ομολογώ ότι μου μετέφερε με απόλυτη αμεσότητα τόσο το τραυματικό βίωμα του πρωταγωνιστή (και ναι δέχθηκα την ωμότητα των περιγραφών ως απαραίτητη) όσο και το άλμα αυτό που μέσα στον πόλεμο γεφυρώνει το φρικιαστικά απάνθρωπο με τον πυρήνα της ανθρωπιάς. Σκληρό ανάγνωσμα για μένα που αποστρεφομαι τη βία τόσο ως αναγνώστρια όσο και ως θεατής, αλλά σίγουρα αξιόλογο.
 
Ομολογώ ότι δεν περίμενα να το πιάσεις.
Χαίρομαι που το βρήκες αξιόλογο.
Δυστυχώς πιστεύω ότι η φρικαλεότητα παρόλο που είναι παρούσα μέσα στις λέξεις
είναι ενδεικτική σε σχέση με την πραγματικοτήτα.
Η ανθρώπινη φρίκη, χυδαιότητα και εξαθλίωση του πολέμου είναι πολύ μεγάλη.
'Ισως λίγο πιο κοντά στην αλήθεια να παρουσιάζεται μέσα από τις ταινίες, αλλά και πάλι...
 
@Θεκλη τελειώνω σχεδόν το Περι τυφλότητος και απο τώρα έχω να πω πολλά και διάφορα, αλλά θα συγκρατηθώ! Κάποιοι χαρακτήρες του βιβλίου είναι μοναδικοί!!! Το μυαλό μου είναι στο βιβλίο συνέχεια και τι επίκειται...
 
Α, Νικόλα, αν θες και το βρεις, πάρε για τρίτο το με μολύβι Φαμπερ νούμερο 2, δηλαδή τα νεανικά απομνημονεύματα της Άλκης Ζέη. Αυτό ήθελα να σου προτείνω, επειδή το λάτρεψα, αλλά στην Πολιτεία το λέει εξαντλημένο και διαθέσιμο μόνο μετά από παραγγελία για αυτό δίστασα.
 
Top