Νομιζω οτι χειροτερο....Για το μασαζ λεω...Μονο αυτο απολαμβανω...χαχχαχαχαχαχα....Εγω ζηλευω παντως που δεν κληρονομω βιβλιοθηκες η κατι αλλο....Εγω μονο τους δασκαλους μου σοκαρα στο δημοτικο με τις επιλογες μου στα βιβλια
Δικές μας Βιβλιοϊστορίες
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Μαργαρίτα, συμπάσχω 100% μαζί σου σ' αυτήν την ιστορία. Ελπίζω να την έψησες!
Δεν έχουν περάσει πολλοί μήνες από τότε που πήρα την γενναία απόφαση να ξεκινήσω το "Έγκλημα και Τιμωρία" του Ντοστογιέφσκι.
))
Τους δύο τόμους τους είχα προμηθευτεί από προσφορά εφημερίδας προ αρκετού καιρού, αλλά δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα μου να ασχοληθώ με τον συγκεκριμένο συγγραφέα. Ενώ λοιπόν έχω φτάσει με πολλή όρεξη στα μέσα του πρώτου τόμου, και έχοντας αφήσει το βιβλίο στον καναπέ του σαλονιού όπου διάβαζα, ο γιος μου όλο περιέργεια γι'αυτό το αντικείμενο που δεν έλεγα να αφήσω από τα χέρια μου, το βρίσκει και, φυσικά, το κάνει κομμάτια (κατά διαβολική σύμπτωση, από το σημείο που είχα σταματήσει και μετά)...
Η απελπισία μου και το σοκ που έπαθα όταν τον είδα όλο χαρά να σκίζει τις σελίδες και να κάνει παλαμάκια...δεν περιγράφεται!!! Εκτός που του πάτησα τις φωνές (ήταν μόλις ενός έτους το καημένο
), πάτησα και τα κλάμματα συντετριμμένη (λες και δεν θα υπήρχαν στον κόσμο άλλα αντίτυπα του έργου)! :λυγμ::κλαψ::λυγμ::κλαψ:
Έλα όμως που εγώ ήθελα ΤΟ ΙΔΙΟ βιβλίο από τις ίδιες εκδόσεις! Τηλεφωνώ λοιπόν στη μάνα μου στη Θεσσαλονίκη και με την φωνή σπασμένη από τα κλάμματα, την ρωτώ μήπως είχαν προμηθευτεί και αυτοί τους ίδιους τόμους τότε. Και οποία ευτυχία!!! Είχαμε το ίδιο αντίτυπο!!!
Εννοείται πως την επόμενη κιόλας μέρα είχε φτάσει ο τόμος σπίτι μου με κούριερ, εννοείται πως από τότε ο γιος μου βλέπει βιβλία και λέει "κακά" (εννοώντας πως δεν κάνει να τα πάρει, αν και τρελαίνεται με τα δικά του) και εννοείται πως η μάνα μου έχασε για ακόμη μία φορά πάσα ιδέα για την κόρη της..
))Τους δύο τόμους τους είχα προμηθευτεί από προσφορά εφημερίδας προ αρκετού καιρού, αλλά δεν είχε έρθει ακόμη η ώρα μου να ασχοληθώ με τον συγκεκριμένο συγγραφέα. Ενώ λοιπόν έχω φτάσει με πολλή όρεξη στα μέσα του πρώτου τόμου, και έχοντας αφήσει το βιβλίο στον καναπέ του σαλονιού όπου διάβαζα, ο γιος μου όλο περιέργεια γι'αυτό το αντικείμενο που δεν έλεγα να αφήσω από τα χέρια μου, το βρίσκει και, φυσικά, το κάνει κομμάτια (κατά διαβολική σύμπτωση, από το σημείο που είχα σταματήσει και μετά)...
Η απελπισία μου και το σοκ που έπαθα όταν τον είδα όλο χαρά να σκίζει τις σελίδες και να κάνει παλαμάκια...δεν περιγράφεται!!! Εκτός που του πάτησα τις φωνές (ήταν μόλις ενός έτους το καημένο
), πάτησα και τα κλάμματα συντετριμμένη (λες και δεν θα υπήρχαν στον κόσμο άλλα αντίτυπα του έργου)! :λυγμ::κλαψ::λυγμ::κλαψ:Έλα όμως που εγώ ήθελα ΤΟ ΙΔΙΟ βιβλίο από τις ίδιες εκδόσεις! Τηλεφωνώ λοιπόν στη μάνα μου στη Θεσσαλονίκη και με την φωνή σπασμένη από τα κλάμματα, την ρωτώ μήπως είχαν προμηθευτεί και αυτοί τους ίδιους τόμους τότε. Και οποία ευτυχία!!! Είχαμε το ίδιο αντίτυπο!!!
Εννοείται πως την επόμενη κιόλας μέρα είχε φτάσει ο τόμος σπίτι μου με κούριερ, εννοείται πως από τότε ο γιος μου βλέπει βιβλία και λέει "κακά" (εννοώντας πως δεν κάνει να τα πάρει, αν και τρελαίνεται με τα δικά του) και εννοείται πως η μάνα μου έχασε για ακόμη μία φορά πάσα ιδέα για την κόρη της..
Βρε, Κικίτσα είπαμε... όχι και να κλαίμε για τέτοια πράματα
Πάντως γέλασα με την ιστορία σου και με τον τρόπο που μας την περιγράφεις. Το πολύ γέλιο, μάλιστα, το έριξα εκεί που λες για τα "κακά", γιατί έτσι βιαστικά που το διάβαζα, στην αρχή κατάλαβα ότι ο μικρός τρελαίνεται για τα κακά του :χαχαχα:
Πάντως γέλασα με την ιστορία σου και με τον τρόπο που μας την περιγράφεις. Το πολύ γέλιο, μάλιστα, το έριξα εκεί που λες για τα "κακά", γιατί έτσι βιαστικά που το διάβαζα, στην αρχή κατάλαβα ότι ο μικρός τρελαίνεται για τα κακά του :χαχαχα:
νομιζω πως κι εγω θα εκλαιγα κικτσα.γενικα δεν μπορω την βιαιη συμπεριφορα στα βιβλια οποτε σε καταλαβαινω.δανειζω στη μαμα μου βιβλια και τα ξεχναει εξω στο μπαλκονι,μα αν βρεξει??????μετα την πειραζει που δεν θελω να της δανειζω.παντως κι εγω γελασα με την ιστορια σου,ο μικρος ειναι τοσο ομορφουλης που δεν ξερω αν θα μπορουσα να του φωναξω!
Εγώ μόνο αυτό έχω να πω Κικίτσα, πως έχεις ένα πάρα πολύ καλό παιδάκι! Ο γιος σου καταλάβε το λάθος του και δεν θα το ξανακάνει (κακά! ).
Αλήθεια, ο ταλαιπωρημένος τόμος τι απέγινε; Του τον άφησες να να τον αποτελειώσει ή θα του τον δώσεις όταν μεγαλώσει, λέγοντας του ότι, η αγάπη του για την κλασική λογοτεχνία ξεκίνησε από ενός χρονού;
).Αλήθεια, ο ταλαιπωρημένος τόμος τι απέγινε; Του τον άφησες να να τον αποτελειώσει ή θα του τον δώσεις όταν μεγαλώσει, λέγοντας του ότι, η αγάπη του για την κλασική λογοτεχνία ξεκίνησε από ενός χρονού;
Κικίτσα, πολύ γέλιο με τον γιο σου! Η ιστορία σου μου θύμισε κάτι αντίστοιχο που μου συνέβη με το Όνομα του Ρόδου.
Το παραδέχομαι: μου πήρε μήνες να το διαβάσω. Χειμώνα το άρχισα, καλοκαίρι το τελείωσα. Ήταν Ιούλιος και μου είχαν μείνει λιγότερες από εκατό σελίδες. Το έπαιρνα μαζί μου παντού και πάντα, κυρίως στην παραλία. Ένα (καυτό!) Σάββατο του Ιουλίου πήγαινα για μπάνιο στην αγαπημένη μου παραλία: στην Αργολίδα, ερημική, περνάς χωματόδρομο, παρκάρεις, σκαρφαλώνεις βραχάκια κι αν είσαι τυχερός, την απολαμβάνεις ολομόναχος ή μόνο με την παρέα που έχεις διαλέξει
Σκαρφάλωνα τα βραχάκια κρατώντας πετσέτα, αντηλιακό και το βιβλίο μου.
Ξαφνικά, παρ’ το κάτω το βιβλίο. Αρχίζει να κατρακυλάει προς τη θάλασσα Οι φίλοι μου φώναζαν ότι θα μου πάρουν άλλο, αλλά εγώ αφήνω όλα μου τα πράγματα επιτόπου και - με κίνδυνο της ζωής μου (λέμε τώρα!)- το ακολουθώ στην κατηφόρα. Φτάνω λαχανιασμένη και γδαρμένη απ’ τις πέτρες στη θάλασσα πιστεύοντας ότι θα το βρω σφηνωμένο ανάμεσα στα βράχια, γιατί εντωμεταξύ δεν το έβλεπα να επιπλέει. Πουθενά το βιβλίο! Παιδιά, μιλάμε για θρήνο και οδυρμό! Όχι μόνο γιατί είχα φτάσει στο παρά πέντε για τη λύση του μυστηρίου, αλλά επιπλέον, γιατί το συγκεκριμένο βιβλιαράκι το είχα αγοράσει στο Παρίσι και ήταν αδύνατο να το ξαναβρώ. Μετά από αυτή την απογοήτευση, η ανάβαση ήταν δραματική! 
Την επόμενη μέρα, κοιμόμουν ακόμα (δεν θυμάμαι καλά, αλλά πιστεύω ότι είχα ξενυχτήσει πίνοντας και κλαίγοντας για την αγάπη που μου πήρε η θάλασσα:λυγμ, όταν μου τηλεφώνησε μια φίλη. Κολυμπούσε στην πιο προσιτή παραλία κοντά στα βράχια. Μου λέει ότι βλέπει ένα βιβλίο να επιπλέει δίπλα σε ένα βραχάκι.
Δεν ξέρω σε πόση ώρα βρέθηκα εκεί με το μαγιό μου
Το είδα από μακριά. Ήταν Εκείνο!!! Βούτηξα. Κατοστάρι σε χρόνο dt. To έφτασα και το έπιασα σαν να είχα ανακαλύψει κανένα χαμένο έργο του Αριστοτέλη (if you know what I mean) ). Ξεκόλλησα τις σελίδες μία-μία και το άφησα να λιαστεί για καναδυό μέρες. Και, ναι! Μετά από όλα αυτά ήταν...αναγνώσιμο! Τις τελευταίες εκατό σελίδες τις διάβασα χωρίς ανάσα. Είναι πάντα στη βιβλιοθήκη μου, κάπως ταλαιπωρημένο και...«κατσαρό», αλλά πολύ αγαπημένο.
Είναι κάπως...ανορθολογικό που δεν μου φαίνεται και πολύ σύμπτωση ότι ένα βιβλίο που μιλάει -μεταξύ άλλων- για την περιπέτεια των βιβλίων (ως υλικών αντικειμένων, εννοώ...) πέρασε μία νύχτα επιπλέοντας στη θάλασσα μέχρι να με ξαναβρεί; (Χμ, μήπως έχουν δίκιο οι φίλοι που με λέν' τρελή;:ιδού::ιδού: )
Το παραδέχομαι: μου πήρε μήνες να το διαβάσω. Χειμώνα το άρχισα, καλοκαίρι το τελείωσα. Ήταν Ιούλιος και μου είχαν μείνει λιγότερες από εκατό σελίδες. Το έπαιρνα μαζί μου παντού και πάντα, κυρίως στην παραλία. Ένα (καυτό!) Σάββατο του Ιουλίου πήγαινα για μπάνιο στην αγαπημένη μου παραλία: στην Αργολίδα, ερημική, περνάς χωματόδρομο, παρκάρεις, σκαρφαλώνεις βραχάκια κι αν είσαι τυχερός, την απολαμβάνεις ολομόναχος ή μόνο με την παρέα που έχεις διαλέξει
Σκαρφάλωνα τα βραχάκια κρατώντας πετσέτα, αντηλιακό και το βιβλίο μου. Ξαφνικά, παρ’ το κάτω το βιβλίο. Αρχίζει να κατρακυλάει προς τη θάλασσα
Οι φίλοι μου φώναζαν ότι θα μου πάρουν άλλο, αλλά εγώ αφήνω όλα μου τα πράγματα επιτόπου και - με κίνδυνο της ζωής μου (λέμε τώρα!)- το ακολουθώ στην κατηφόρα. Φτάνω λαχανιασμένη και γδαρμένη απ’ τις πέτρες στη θάλασσα πιστεύοντας ότι θα το βρω σφηνωμένο ανάμεσα στα βράχια, γιατί εντωμεταξύ δεν το έβλεπα να επιπλέει. Πουθενά το βιβλίο! Παιδιά, μιλάμε για θρήνο και οδυρμό! Όχι μόνο γιατί είχα φτάσει στο παρά πέντε για τη λύση του μυστηρίου, αλλά επιπλέον, γιατί το συγκεκριμένο βιβλιαράκι το είχα αγοράσει στο Παρίσι και ήταν αδύνατο να το ξαναβρώ. Μετά από αυτή την απογοήτευση, η ανάβαση ήταν δραματική! Την επόμενη μέρα, κοιμόμουν ακόμα (δεν θυμάμαι καλά, αλλά πιστεύω ότι είχα ξενυχτήσει πίνοντας και κλαίγοντας για την αγάπη που μου πήρε η θάλασσα:λυγμ
, όταν μου τηλεφώνησε μια φίλη. Κολυμπούσε στην πιο προσιτή παραλία κοντά στα βράχια. Μου λέει ότι βλέπει ένα βιβλίο να επιπλέει δίπλα σε ένα βραχάκι. Δεν ξέρω σε πόση ώρα βρέθηκα εκεί με το μαγιό μου
Το είδα από μακριά. Ήταν Εκείνο!!! Βούτηξα. Κατοστάρι σε χρόνο dt. To έφτασα και το έπιασα σαν να είχα ανακαλύψει κανένα χαμένο έργο του Αριστοτέλη (if you know what I mean) ). Ξεκόλλησα τις σελίδες μία-μία και το άφησα να λιαστεί για καναδυό μέρες. Και, ναι! Μετά από όλα αυτά ήταν...αναγνώσιμο! Τις τελευταίες εκατό σελίδες τις διάβασα χωρίς ανάσα. Είναι πάντα στη βιβλιοθήκη μου, κάπως ταλαιπωρημένο και...«κατσαρό», αλλά πολύ αγαπημένο.Είναι κάπως...ανορθολογικό που δεν μου φαίνεται και πολύ σύμπτωση ότι ένα βιβλίο που μιλάει -μεταξύ άλλων- για την περιπέτεια των βιβλίων (ως υλικών αντικειμένων, εννοώ...) πέρασε μία νύχτα επιπλέοντας στη θάλασσα μέχρι να με ξαναβρεί; (Χμ, μήπως έχουν δίκιο οι φίλοι που με λέν' τρελή;:ιδού::ιδού: )
χαχαχα! φανταστική ιστορία και απίθανη εξιστόρηση, Αθηνάααα!
Τι να πεις; Η ζωή...
Τι ιστορίες είναι αυτές!!! Εντυπωσιάστηκα.
Μία ωραία σειρά ταινιών μικρού μήκους θα μπορούσε να γίνει. Δεν το προτείνεται στο κέντρο βιβλίου;
Έχω και τίτλους εργασίας
Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΝΤΑ ΚΑΖΑΝΤΑΚΙ
Ο ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ /ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ
ΈΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΜΙΖΑΝΠΛΙ
ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ ΚΑΙ ΗΡΩΔΗ
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ (ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ)
Η δική μου ιστορία δεν είναι σπουδαία. Ήταν η σκιά στον μέγιστο βιβλιοφαγικό μου άθλο: τελευταία μέρα της πέμπτης δημοτικού, πετάω την τσάντα με τα σχολικά βιβλία
, τρυπώνω στη γωνιά μου και διαβάζω απνευστί (δύο μέρες έκανα με διάλειμμα μόνο για τα απαραίτητα) το "Μιχαήλ Στρογκόφ", το "Χωρίς Οικογένεια" και τέλος το 400σέλιδο "Με Οικογένεια". Σ' αυτό έλειπε η τελευταία σελίδα! :κατάρα!:
Χρόνια αργότερα σε ένα πάρτι (τελείωνα πια το λύκειο) το βρήκα στη βιβλιοθήκη του οικοδεσπότη και τιμής ένεκεν τη διάβασα. Όχι ότι θυμόμουν και πολλά.
Μία άλλη φορά θα σας πω πως ξεκίνησε να διαβάζει ένας φίλος
Μία ωραία σειρά ταινιών μικρού μήκους θα μπορούσε να γίνει. Δεν το προτείνεται στο κέντρο βιβλίου;
Έχω και τίτλους εργασίας
Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΝΤΑ ΚΑΖΑΝΤΑΚΙ
Ο ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΑΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ /ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΑΣ
ΈΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΜΙΖΑΝΠΛΙ
ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ ΚΑΙ ΗΡΩΔΗ
ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΡΟΔΟΥ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ (ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΡΑΧΟΥ)
Η δική μου ιστορία δεν είναι σπουδαία. Ήταν η σκιά στον μέγιστο βιβλιοφαγικό μου άθλο: τελευταία μέρα της πέμπτης δημοτικού, πετάω την τσάντα με τα σχολικά βιβλία
, τρυπώνω στη γωνιά μου και διαβάζω απνευστί (δύο μέρες έκανα με διάλειμμα μόνο για τα απαραίτητα) το "Μιχαήλ Στρογκόφ", το "Χωρίς Οικογένεια" και τέλος το 400σέλιδο "Με Οικογένεια". Σ' αυτό έλειπε η τελευταία σελίδα! :κατάρα!:Χρόνια αργότερα σε ένα πάρτι (τελείωνα πια το λύκειο) το βρήκα στη βιβλιοθήκη του οικοδεσπότη και τιμής ένεκεν τη διάβασα. Όχι ότι θυμόμουν και πολλά.
Μία άλλη φορά θα σας πω πως ξεκίνησε να διαβάζει ένας φίλος
Κάποια στιγμή είχα δώσει σε μία κοπέλα ένα βιβλίο με κινέζικα παραμύθια από τις εκδόσεις terra nova. Λίγο πριν το πάρει της είχα φτιάξει μία ζωγραφιά στην πρώτη σελίδα. Μετά από λίγο καιρό χαθήκαμε. Πέρασε περίπου μία τριετία κι είδα τον τίτλο σε ένα μπακάλικο. Μου έκανε εντύπωση γιατί είχε εξαντληθεί. Ρώτησα τον άνθρωπο εκεί πόσο το πουλούσε, μου λέει "δώσε δύο ευρώ, είναι μεταχειρισμένο". Ανοίγω την πρώτη σελίδα, και βλέπω το σχέδιό μου. Το μετάνιωσα και το άφησα εκεί.
Περίεργη σύμπτωση..! Αλήθεια, πως ένιωσες εκείνη την στιγμή;
Και όσο εχθές έπαιζα Trivial Pursuit μου τυχαίνει η ερώτηση : "Τι έκανε η Άννα Καρένινα στο ομώνυμο βιβλίο του Λέων Τολστόι;" Εγώ δεν έχω διαβάσει το βιβλίο και θέλω πάρα πολύ να το κάνω κάποια στιγμή κι έτσι για αστείο απαντάω,σίγουρη πως κάνω λάθος(αν θελετε κι εσεις να το διαβασετε μην δείτε τι υπάρχει στην πλοκή)
και η απάντηση μου ήταν σωστή
για κακή μου τύχη.Και φτάνω στο σημείο να καταλαβαίνω απόλυτα τον Ross Geller στα φιλαράκια,στο επεισόδιο με την έκρηξη του σαμπουάν μέσα στην τσάντα του,όταν αναρωτιέται "Why do bad things happen to good people??!!!????"
:κατάρα!:
ξέρω κι εγώ αυτοκτόνησε
για κακή μου τύχη.Και φτάνω στο σημείο να καταλαβαίνω απόλυτα τον Ross Geller στα φιλαράκια,στο επεισόδιο με την έκρηξη του σαμπουάν μέσα στην τσάντα του,όταν αναρωτιέται "Why do bad things happen to good people??!!!????":κατάρα!:Πριν πολλά χρόνια, φοιτητής ακόμα στη Σαλονίκη, είχα αγοράσει από παλαιοβιβλιοπωλείο το βιβλίο "Η διαλεκτική του σεξ" της Σούλαμιτ Φάιρστον (κακή μετάφραση αντί για "διαλεκτική του φύλου" που ήταν μάλλον το σωστό). Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης ήταν κάποιος ψυχίατρος που είχε βάλει τη σφραγίδα του στη σελίδα των τίτλων, με το όνομα και την ιδιότητά του, σε πολύ καλλιγραφικά στοιχεία.
Όταν μετά από μέρες άρχισα να διαβάζω το βιβλίο, παρατήρησα έκπληκτος ότι ο ψυχίατρος είχε υπογραμμίσει με κόκκινο μαρκαδοράκι ολόκληρο το βιβλίο! Ήταν σχεδόν αρρωστημένο, σ' ένα βιβλίο 200 ή 300 σελίδων είναι ζήτημα αν υπήρχαν 2 ή 3 παράγραφοι που δεν είχε υπογραμμίσει! (ποιός ξέρει γιατί δεν τις βρήκε του ίδιου επιπέδου με το υπόλοιπο βιβλίο).
Το ερώτημα που μου μπήκε στο μυαλό ήταν: αφού το βιβλίο του άρεσε τόσο πολύ, γιατί το πούλησε??? Δεν το έχω πια ούτε κι εγώ, δεν θυμάμαι αν το πούλησα ξανά ή έπεσε θύμα δανεισμού κι αυτό. Κρίμα πάντως γιατί ήταν κάτι πολύ αξιοπερίεργο.
Όταν μετά από μέρες άρχισα να διαβάζω το βιβλίο, παρατήρησα έκπληκτος ότι ο ψυχίατρος είχε υπογραμμίσει με κόκκινο μαρκαδοράκι ολόκληρο το βιβλίο! Ήταν σχεδόν αρρωστημένο, σ' ένα βιβλίο 200 ή 300 σελίδων είναι ζήτημα αν υπήρχαν 2 ή 3 παράγραφοι που δεν είχε υπογραμμίσει! (ποιός ξέρει γιατί δεν τις βρήκε του ίδιου επιπέδου με το υπόλοιπο βιβλίο).
Το ερώτημα που μου μπήκε στο μυαλό ήταν: αφού το βιβλίο του άρεσε τόσο πολύ, γιατί το πούλησε??? Δεν το έχω πια ούτε κι εγώ, δεν θυμάμαι αν το πούλησα ξανά ή έπεσε θύμα δανεισμού κι αυτό. Κρίμα πάντως γιατί ήταν κάτι πολύ αξιοπερίεργο.
Μπάμπη, πραγματικά γέλασα..! 
Μαργαρίτα, δεν είναι ανόητοι οι άνθρωποι; Αν θες, οργανωνόμαστε να προχωρήσουμε σε μήνυση κατά παντός υπευθύνου!
Μαργαρίτα, δεν είναι ανόητοι οι άνθρωποι; Αν θες, οργανωνόμαστε να προχωρήσουμε σε μήνυση κατά παντός υπευθύνου!
εντελως και δεν ειναι η πρωτη φορα που βλεπω κατι τετοιο σε αυτο το παιχνιδι το κανει και σε αλλα βιβλια αλλα και σε ταινιες!!!αλλο να ρωτησεις ενα ονομα η ποιος εγραψε το ταδε βιβλιο και γενικα κατι πιο ασημαντο αλλα κατι τετοιο;;που ακομη και να μην απαντησεις σωστα μετα πρεπει να σου πουν την απαντηση η μπορει να τυχει σε καποιον αλλο κι εσυ να το ακουσεις!!!
α ρε κατι μηνυσεις που θα πεσουν
:χαχαχα:
Last edited:
Σας έχει τύχει ποτέ να χάσετε βιβλίο;;;Από χθες ψάχνω τον μυστικό κήπο που είναι ένα απο τα δυο βιβλία που διαβάζω τώρα και δεν το βρίσκω..Έχω κάνει άνω κάτω το σπίτι και δεν είναι πουθενα!Τώρα ή είναι μπροστά στα μάτια μου ή ποιος ξέρει;;Χάθηκε για πάντα;!;!;!:λυγμ::λυγμ::λυγμ::κλαψ: