Εμείς χτες γυρίσαμε ένα βιντεάκι χορευτικό με καρσιλαμά και ζεϊμπέκικο της Μικρασιάτικης παράδοσης...(αυτά είχα κέφι ν’ ακούσω ως πρωινό ξύπνημα, καλό κουμάσι και του λόγου μου!) κι ως τόλμησα να κρατήσω ρυθμό με ένα δυό δαχτυλιές (τρελό κέφι μιλάμε), αυτή πετάχτηκε απ’ το στρώμα της κι άρχισε τα χοροπηδητά...δώστου κι εγώ μαζί (χορό εγώ, χοροπηδητά αυτή)... μετά το βράδυ το κοιτούσα και γέλαγα και με τις δυό μας! πρωί-πρωί, με την πυτζάμα, κατ’ ευθείαν απ’ τον ύπνο, με τις τσίμπλες στα μάτια, που λένε, χορεύαμε γιατί αυτό ήθελε το κορίτσι...μετά πέφτει σ’ έναν τρελό ύπνο ακίνητη...
ε, βρε τι πάθαμε...έχουμε δεν έχουμε όρεξη...