Είναι η Αθήνα μια πολύ άσχημη πόλη;

[Χρυσόστομος]

Απο την όλη κουβεντα βλεπω πόσο υποκειμενικό ειναι το θεμα της ομορφιας. Προσωπικα δεν την θεωρω την Αθηνα ασχημη πολη. Ουτε όμορφη μπορεις να την πεις. Εχει τα ασχημα σημεια της αλλά έχει και τις ομορφιες της. Ειναι κατανοητο σε κάποιον να μην του αρεσει και να την βρισκει ασχημη αλλά διαφωνω καθετα με φρασεις όπως "η πιο άθλια πρωτευουσα της Ευρωπης", "το μόνο που έχει μείνει είναι η Ακροπολη" που ειπε ο φιλος @Βιβλιολάγνος . Τις βρισκω υπερβολικες και δεν ισχυουν. Δεν ειναι μονο η Ακροπολη, υπάρχουν πολλές ομορφες γειτονιες και όμορφα σημεια. Σιγουρα έχει τα θεματα της και σε αυτο ευθυνονται πολυ οι κυβερνωντες. Αυτοι στελνανε το μηνυμα οτι μονο στην Αθηνα υπάρχει μέλλον και ζωη και ο κόσμος παραταγε την επαρχια και μαζευονταν εκεί. Η επαρχια αφεθηκε στην τύχη της να παλέυει με πενιχρα μέσα. Ολο το βαρος των κυβερνωντων επεφτε στην Αθήνα.
Ακομα και σημερα που μιλαμε εδω στην Κρητη που ζω το κεντρικο οδικο δικτυο που ενωνει τις τεσσερεις μεγαλες πολεις του νησιου είναι αθλιο. Μιλαμε για ένα εκτρωμα. Πας απο Ηρακλειο στο Ρεθυμνο και βλεπεις εναν δρομο κινδυνο θανατο λες και είσαι στο 1970. Και αυτο αποτυπωνεται και στα τροχαια που γινονται στο νησι. Δεν ξερω και εγω πόσα χρονια λένε οτι θα φτιαξουν το οδικο δικτυο. Και μιλαμε τωρα για το μεγαλυτερο νησι της Ελλαδας με πολυ τουρισμο μαλιστα. Τελος παντων ξεφυγαμε όμως απο το αρχικο ερωτημα του Φαρου.
Γεννηθηκα, μεγαλωσα και εζησα μεχρι τα 30+ στην Αθηνα. Την αγαπαω αυτην την πολη και παρολο που εχω φυγει σχεδον δεκα χρόνια την νοιωθω ακομα και πάντα θα την νοιωθω σαν την πολη μου. Χαιρομαι καθε φορα που την επισκεφθομαι. Μου αρεσει να τριγυριζω στο κεντρο, στο Μοναστηρακι, στα εξάρχεια και στις γειτονιες. Το κεντρο δυστυχως έχει επιβαρυνθει και έχει ασχημυνει πολυ. Και τα σαινια οταν αναπλασανε την Ομονοια πηραν απο εκει το συντριβανι και την στρωσανε ολη την πλατεια με πλάκες. Εβλεπες ενα απαραδεκτο γκριζο πραγμα. Ευτυχως μετα απο τοσα χρονια επαναφερανε το συντριβανι. Εστω και αυτο δινει μια αλλή νοτα στο ταλαιπωρημενο κεντρο.
Για αλλες πρωτευουσες που ειπωθηκαν και εδω βλεπουμε την υποκειμενικοτητα της ομορφιας. Η Βουδαπεστη για παραδειγμα που ο Φαρος νομιζω ειπε οτι του αρεσε, του Δομαζ δεν του αρεσε, εγω την βρηκα εξαιρετικά ομορφη. Ισως απο τις πιο ομορφες πολεις που εχω επισκεφθει. Μετα την Βιεννη που ειναι η ομορφοτερη όλων. Επίσης και η Βαρκελωνη όμορφη πολη αν και βρωμικη. Το Παρισι απο την αλλη μου θυμισε πολύ την Αθηνα. Προσωπικα αν και θα ξαναπηγαινα και μου αρεσε δεν το λεω πάντως όμορφη πόλη.

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Δεν ξέρω τι λέτε εσείς αλλά εμένα μου αρέσει πολύ η Αθήνα. Ακόμα και οι πιο παρακμιακές γωνιές της(εκεί γύρω στην Ομόνοια, σε κάποια σημεία της Αχαρνών κλπ). Βέβαια, αυτό δεν ξέρω αν είναι καλό για την Αθήνα αν σκεφτούμε ότι δεν μου αρέσει γενικά τίποτα...

 

[Ειφφελ]

@Χρυσόστομος , οι επιρροές της Κρητικής αισθητικής σίγουρα συτέλεσαν στην αλλαγή της Ομονοίας. Βλέπε αλλαγή πλατείας ελευθερίας στο Ηράκλειο

Τη Βιέννη ήθελα να την αναφέρω και εγώ. Πραγματικά η μόνη πόλη που όσο και να απομακρυνθείς από το κέντρο, όλα τα κτήρια έχουν την ίδια αισθητική.

Αυτό που μου αρέσει στα μέρη που επισκέπτομαι είναι να έχουν ένα χαρακτήρα. Γι αυτό συμπαθώ πολύ τα γραφικά χωριά. Η Βιέννη είναι η μόνη πόλη που μου προκάλεσε αντίστοιχο συναίσθημα.

Θα συμφωνήσω ότι η Αθήνα έχει όμορφα μέρη αλλά αναφέρομαι, πιστεύω και οι υπόλοιποι, στην αίσθηση που σου αφήνει η πόλη σαν σύνολο.

 

[Αντίβαρο]

Μιλώντας για πολυκατοικίες και αισθητική, μου ήρθε στο μυαλό μια ωραία ρωσική ταινία που είδα τον χειμώνα, "the fool/durak" του 2014.

 

[Βάγγυ]

@Μοκαντάσα αλ Σάφερ Έχω ειλικρινή απορία για τις Αχαρνές. Πού ακριβώς σου άρεσε και τι; Περνούσα καθε μέρα τόσους μήνες μέχρι να φτάσω στο σχολείο κι ειλικρινά δεν υπήρξε τίποτα που να μου αρεσει.
Επίσης, όντως υποκειμενικό Χρυσόστομε. Η Βιέννη αν κι όμορφη πόλη, δε με ενθουσίασε σχεδόν καθόλου. Δεν ξέρω γιατί.

 

[ΚρίτωνΓ]

@Μοκαντάσα αλ Σάφερ Έχω ειλικρινή απορία για τις Αχαρνές. Πού ακριβώς σου άρεσε και τι; Περνούσα καθε μέρα τόσους μήνες μέχρι να φτάσω στο σχολείο κι ειλικρινά δεν υπήρξε τίποτα που να μου αρεσει.

Ίσως του άρεσε το σχολείο σου!

 

[Φαροφύλακας]

Παιδιά, άλλο να σου αρέσει ή όχι μια πόλη κι άλλο να είναι άσχημη. Και ναι, η ομορφιά είναι υποκειμενική, μέχρι κάποιο σημείο, αλλά και κάπως πιο αντικειμενική μέχρι κάποιο άλλο. Μπορεί να μην σου αρέσει ο Μπραντ Πιτ, αλλά κάπως αντικειμενικά, είναι ομορφόπαιδο. Ε όπως με τους ανθρώπους, κάπως έτσι και με τις πόλεις.

Μπορώ να καταλάβω εάν σε κάποιον αρέσει η Αθήνα (αν και ακόμη κι αυτό, μου κάνει εντύπωση), ειδικά εάν μεγάλωσε σε αυτήν, και άρα έχει συνυφασμένες εμπειρίες μαζί της.

Προσωπικά, όταν περπατάω στην Αθήνα, στην κυριολεξία, δεν χορταίνω να κοιτάζω δεξιά-αριστερά. Εκπλήσσομαι (άσχημα) καί με το τοπίο, καί με την δράση. Πού αλλού θα δω άνθρωπο να έχει ακουμπήσει γκαζάκι στην άσφαλτο και να θερμαίνει γυάλινο σωλήνα για να κάνει ηρωίνη, εκεί καταμεσής στον δρόμο, μέρα μεσημέρι; Και δίπλα άλλοι ναρκομανείς να κάνουν τα κουμάντα τους σε μικρές παρέες; Αυτά τα έβλεπες κάποτε σε αμερικάνικες ταινίες, μόνο λίγο πιο γυαλισμένα. Τώρα απλά περνάς π.χ. από την Κουμουνδούρου. Δεν μπορώ να φανταστώ τι ταμπλάς θα ερχόταν στον Κουμουνδούρο εάν περνούσε να δει την "οδό του".

Εντωμεταξύ, πήγαινα πέρα-πέρα την Αχαρνών και γυρνούσα από Αλκιβιάδου. Θα έλεγε κανείς πως έχει γίνει κατάληψη από συγκεκριμένα έθνη και στο σύνολο είναι σε τόση αντίθεση το όλο τοπίο ως προς τα αρχαία ονόματα: Αχαρνών, Μενάνδρου, Αλκιβιάδου κτλ.

Έλεγε η @Βάγγυ πιο πάνω για τον θόρυβο. Τι να σου πω. Μου έχει τύχει να έχω πολύ σοβαρή συζήτηση και να μην μπορώ να ολοκληρώσω την σκέψη μου, γιατί έπρεπε κάθε τρεις και λίγο να σταματάω για να περάσει κάποιο βαβούρικο μηχανάκι κτλ.

Ίσως κάποιος τα συνηθίζει όλα αυτά, αλλά σαν επισκέπτης και ουκ ολίγο γυρισμένος, επιτρέψτε μου να πω πως αυτό το πράγμα εδώ, δεν είναι νορμάλ.

Επίσης, σκέφτομαι το εξής. Εάν θεωρούμε την Αθήνα εξαιρετικά όμορφη και όχι στην ανάπλαση κτλ κτλ. πώς θα αλλάξει ποτέ όλη αυτή η τόσο άσχημη εικόνα;

 

[ΚρίτωνΓ]

Παιδιά, άλλο να σου αρέσει ή όχι μια πόλη κι άλλο να είναι άσχημη. Και ναι, η ομορφιά είναι υποκειμενική, μέχρι κάποιο σημείο, αλλά και κάπως πιο αντικειμενική μέχρι κάποιο άλλο. Μπορεί να μην σου αρέσει ο Μπραντ Πιτ, αλλά κάπως αντικειμενικά, είναι ομορφόπαιδο. Ε όπως με τους ανθρώπους, κάπως έτσι και με τις πόλεις.

Μέτρο και συμμετρία - αυτά είναι τα αντικειμενικά κριτήρια της ομορφιάς. Τα πρόσωπα, οι άνθρωποι, τα χτίσματα, τα έργα τέχνης που έχουν αυτά τα δυο είναι αυτά που κρίνονται "αντικειμενικά ωραία". Ο Μπραντ Πιτ που αναφέρεις έχει αυτό. Κάποιος (πολλοί) θα σου πει (πουν) ωραίο τον Μπελμοντό ή τον Βινσέντ Κασέλ. Εκεί όμως είναι άλλα τα κριτήρια της γοητείας που σε κάνουν να βλέπεις - υποκειμενικά - όμορφο κάποιον.
Ο Ερμής του Πραξιτέλη ή η Κοιμωμένη του Χαλεπά είναι αντίστοιχα αντικειμενικά ωραία αγάλματα (δεν θα βρεθεί κάποιος να σου πει ότι είναι άσχημα) - ο δρομέας του Βαρώτσου (απέναντι από το Χίλτον) για κάποιους είναι πολύ ωραίος (συμπεριλαμβανομένου εμού) για κάποιους όχι.
Αντιστοίχως η Βιέννη (ή η Λωζάνη στην Ελβετία) είναι πόλεις με συμμετρία και μέτρο - άρα αντικειμενικά ωραίες. Η Αθήνα, η Θεσ/νίκη, η Κωνσταντινούπολη, η Βαρκελώνη, το Βερολίνο και η Ρώμη ακόμη-ακόμη, όχι - με αυτά τα αντικειμενικά κριτήρια. Για κάποιους είναι ωραίες για κάποιους όχι.

 

[Αντέρωτας]

Οσον αφορα την υποκειμενικοτητα της ομορφιας, εγω εχω να πω οτι οταν ελειπα πολυ απο την Αθηνα (βλ. στρατος) οταν γυρνουσα, χαιρομουν πολυ και μου αρεσε. Ναι, εφευγα απο τα βουνα και τα λαγκαδια και επεστρεφα στο τσιμεντο, και χαιρομουν, επειδη ηταν το δικο μου τσιμεντο. Δεν ειχα αυταπατες, δεν ελεγα "αχ ποσο μου ελειψε η αρχοντια της Αθηναρας μου, οι καφετεριες, τα σινεμα, οι ανεσεις". Ειχα πληρη συνειδηση οτι μου ελειπε κατι που δεν ειναι αντικειμενικα ομορφο. Απλα οικείο. Κατι σαν ιδρυματοποιηση. Ιδια αισθηση με το να απολαμβανεις μια καλη ταινια με καφριλες, σκοτωμους, γκοριές.

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

@Μοκαντάσα αλ Σάφερ Έχω ειλικρινή απορία για τις Αχαρνές. Πού ακριβώς σου άρεσε και τι; Περνούσα καθε μέρα τόσους μήνες μέχρι να φτάσω στο σχολείο κι ειλικρινά δεν υπήρξε τίποτα που να μου αρεσει.
Επίσης, όντως υποκειμενικό Χρυσόστομε. Η Βιέννη αν κι όμορφη πόλη, δε με ενθουσίασε σχεδόν καθόλου. Δεν ξέρω γιατί.

Την οδό Αχαρνών λέω. Όχι τις Αχαρνές, το Μενίδι. Δεν έχω πάει προς τα εκεί. Στην Αχαρνών έχει κάποια εξαιρετικά σημεία, εκεί ανάμεσα σε Άγιο Παντελεήμονα και στην Αγ. Μελετίου και λίγο παρακάτω.

 

[ΚρίτωνΓ]

Στην Αχαρνών έχει κάποια εξαιρετικά σημεία, εκεί ανάμεσα σε Άγιο Παντελεήμονα και στην Αγ. Μελετίου και λίγο παρακάτω.

Σε μπαρ για κυρίους αναφέρεσαι;

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Σε μπαρ για κυρίους αναφέρεσαι;

Μ'αρέσει όπως σκέφτεσαι αλλά όχι.

 

[Βάγγυ]

Αα, είπα κι εγώ!!!

 

[Φαροφύλακας]

Αν καταφέρνεις να δεις ομορφιά στην Οδό Αχαρνών, θα καταφέρεις να την δεις παντού!

 

[Φαροφύλακας]

Εντωμεταξύ, κατέληξα στην Οδό Φυλής.

Εντάξει, πάνω που έλεγα δεν έχει χειρότερα.

Πρώτη φορά ένιωσα ανασφάλεια. Γενικότερα, έχω άγρια όψη που λειτουργεί αποτρεπτικά, ως κάποιον βαθμό. Αλλά είχα μαζί μου βαλίτσα, και λάπτοπ ακριβό, σε καινούργια θήκη, κι έχω και τενοντίτιδα στο δεξί, και δεν μπορώ να σφίξω γροθιά, και με έπιασε μια ανασφάλεια πως αν μου την πέσουν, κάτι θα πάρουν. Θα μου πεις, γιατί να υποθέσεις πως θα στην πέσουν. Δεν ξέρω, το αποπνέει όλο το τοπίο πως δεν είναι πια το πιο ανήκουστο σενάριο.

Πέρασαν κάποια στιγμή δύο μηχανές με αστυνομικούς, και ήθελα να τους χαιρετίσω και να τους κεράσω (και θυμήθηκα κουβέντα σε άλλο νήμα, για την αστυνομία. )

Εντωμεταξύ, μεσημεριάτικα, μέσα στον καύσωνα, πέρασα τουλάχιστον από 3 ανοιχτούς οίκους ανοχής. Βέβαια, αν έχουν AC το καταλαβαίνω ("Όχι Όλγκα, ας καθίσουμε απλά για λίγο στην δροσιά. Πες μου αν θες για την παιδική σου ηλικία.")

Και βέβαια... "Οδός Φυλής". Δηλαδή, της Ελληνικής Φυλής. Ναι, καλά. Οδός Διαφόρων Φυλών αν και πρέπει να έχει και λίγους Έλληνες.

Άλλη μια αθηναϊκή οδός που χάθηκε... στον δρόμο.

Μου κάνουν τόόοοση εντύπωση όλα αυτά. Τα μάτια μου τα ρουφάνε αχόρταγα.

 

[Πεταλούδα]

Εντωμεταξύ, κατέληξα στην Οδό Φυλής.


Εντωμεταξύ, μεσημεριάτικα, μέσα στον καύσωνα, πέρασα τουλάχιστον από 3 ανοιχτούς οίκους ανοχής. Βέβαια, αν έχουν AC το καταλαβαίνω ("Όχι Όλγκα, ας καθίσουμε απλά για λίγο στην δροσιά. Πες μου αν θες για την παιδική σου ηλικία.")

Εντάξει, η οδός Φυλής.. είναι η οδός Φυλής! Αναμενόμενο να κινήσει τέτοιου είδους συναισθήματα. Μια οδός που δημιουργούσε παρόμοια αίσθηση, υπήρξε και η Λεωφόρος Συγγρού, η οποία το βράδυ άλλαζε όψη. Δεν είμαι σίγουρη, αλλά νομίζω τα τελευταία δέκα και ίσως λίγο παραπάνω χρόνια, εξασθένισε η εξάσκηση του αρχαιότερου επαγγέλματος στον δρόμο της.

Μιας και έχουν αναφερθεί και σε προηγούμενες αναρτήσεις κακόφημες περιοχές της Αθήνας, θυμήθηκα ένα περιστατικό που το έζησα μία και μοναδική φορά, σε μια από τις καλές περιοχές της, πολύ κοντά στη στάση μετρό Πανεπιστήμιο. Αύγουστος ήταν σαν και τώρα, μεσημέρι, άδειοι οι δρόμοι και βγαίνοντας από ένα κτίριο, έκπληκτη είδα στην μεγάλη του είσοδο και στα σκαλιά 5 - 6 άτομα που ετοιμάζονταν να πάρουν ηρωίνη. Ένας πέρασε δίπλα μου καθώς έσφιγγε στο μπράτσο του, με τα δόντια και το άλλο χέρι, τις άκρες ενός λάστιχου. Στα πάνω σκαλοπάτια ένας είχε μόλις κατεβάσει το παντελόνι του και ετοιμαζόταν να χτυπήσει την ένεση που κρατούσε στα οπίσθια και λίγο πιο κει ένας άλλος ζέσταινε το κάτω μέρος ενός μικρού κουταλιού με την φλόγα ενός αναπτήρα. Όλα αυτά τα είδα τα 7 με 8 δευτερόλεπτα που χρειάστηκα να απομακρυνθώ από το κτίριο. Αυτό που μου προξένησε έκπληξη δεν ήταν τόσο οι περίεργες στάσεις που τους πέτυχα, όσο τα κενά τους μάτια που δεν με είδαν και αδιαφορούσαν για τον οποιονδήποτε άλλο εκείνη την στιγμή.

Η ομορφιά και η αισθητική μιας πόλης έχει τους δικούς της κανόνες, αλλά παρόλο που δεν τους ξέρουμε είναι η αίσθηση που μας αφήνει μια πόλη σύμφωνα με τα βιώματά μας και σε σύγκριση με ότι άλλο έχουμε ζήσει. Όσον αφορά την Αθήνα, πιστεύω ότι έχει όμορφα σημεία, αλλά και αρκετά άσχημα. Όταν είχα επισκεφτεί την Ρώμη, κατάλαβα τι ήταν αυτό που με χάλαγε. Τα καινούργια κτίρια της Ρώμης είναι εναρμονισμένα με τα παλιά και ταιριάζουν και στην αισθητική τους και στα χρώματα. Αυτή την ομοιομορφία της παρατήρησα και σε περιοχή μη τουριστική. Στην Αθήνα από την άλλη, σε διάφορες γειτονιές του κέντρου τα κτίρια είναι παράταιρα και παρατηρεί κανείς δίπλα από ένα νεοκλασικό πολλές φορές παρατημένο, ένα τσιμέντινο μαυρισμένο από το καυσαέριο. Κυριαρχεί μια άναρχη δόμηση, στα κτίρια, στα στενά πεζοδρόμια, στους δρόμους. Ένα παράδειγμα που μου έρχεται είναι η οδός Θεμιστοκλέους από την Ομόνοια προς το τέρμα της τα Εξάρχεια, που ένας πεζός, σε σημεία θα χρειαστεί να κατέβει από το πεζοδρόμιο, όταν διασταυρωθεί με άλλο πεζό, όχι λόγω κορονοιού, αλλά στενότητας.

Στις ωραίες περιοχές της Αθήνας περιλαμβάνονται κυρίως όσες είναι τουριστικού ενδιαφέροντος, που έχουν σημεία είτε με αρχαία, είτε από την παλιά πόλη των Αθηνών, είτε είναι πλατείες, πάρκα κτλ Τα ξενοδοχεία σε εκείνα τα μέρη, όπως και τα καταστήματα φαγητού, ποτού κτλ που άνοιξαν λόγου του τουρισμού είναι συνήθως εναρμονισμένα με τον περιβάλλοντα χώρο.

Ο @Βιβλιολάγνος αναφέρθηκε στις πολιτικές αποφάσεις και θα συμφωνήσω. Αν αναλογιστούμε δύο σημαντικά σχέδια για την πόλη που παρθήκαν το τελευταίο διάστημα (το τσιμέντο στην Ακρόπολη και ο Μεγάλος Περίπατος), είναι ενδεικτικά παραδείγματα πως λαμβάνονται οι αποφάσεις τα τελευταία πολλά χρόνια στον τόπο μας.

@Δομάζ, σχετικά με την Τρούμπα στον Πειραιά, δεν ξέρω τι είχαν στο μυαλό τους όταν οργάνωναν την αναγέννηση στην περιοχή, αλλά προσωπικά με απογοήτευσε. Τα δολάρια του στόλου έχουν χρόνια που δεν κυκλοφορούν στην πιάτσα της Τρούμπας, αλλά τα ονόματα των νέων καταστημάτων που θύμιζαν εκείνες τις εποχές πρόσθεσαν μια "νοσταλγική" νότα μνήμης. Το άσχημο όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των καταστημάτων έχουν την ίδια γραμμή, που είναι η ελαφρολαϊκή μουσική είτε σε στυλ ορθάδικου, είτε σε "καθιστά" με ναργιλέδες. Μια φορά μόνο πήγα βράδυ στην περιοχή και ήταν η τελευταία. Δεν ξέρω με ποια λογική είναι κλώνοι το ένα μαγαζί του άλλου (αφού τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα θέλουν να ακούσουν και της πατρίδας τους ακούσματα ), αλλά αν υπήρχε ποικιλομορφία νομίζω θα γέμιζε πραγματικά η περιοχή της Τρούμπας.

 

[Δομάζ]

Εντωμεταξύ, κατέληξα στην Οδό Φυλής.

Ένας παλιός μου φίλος, που ασχολήθηκε σε βάθος με τέτοιου είδους συνοικίες, όταν τον ρωτούσα "μα καλά δεν φοβάσαι να κυκλοφορείς σε τέτοια μέρη;" με διαβεβαίωνε πως είναι πολύ πιο ασφαλή καθώς ουσιαστικά κουμάντο κάνει η μαφία που ελέγχει αυτές τις επιχειρήσεις και δεν θέλει τυχαία κλεφτρόνια να τρομάζουν τους πελάτες και να χαλάνε τη φήμη της πιάτσας. Να γίνει κανένα ξεγυρισμένο ξεκαθάρισμα με 15 νεκρούς μπορεί. Ληστεία στον δρόμο δύσκολο.

Απλά μεταφέρω λόγια "ειδικών", μην πυροβολείτε... :φατσάκιπουκουνάειάσπρησημαία:


@Πεταλούδα
δεν είπε κανείς ότι θα γίνει μέγαρο μουσικής Πειραιά η Τρούμπα. Όμως προσελκύει ξανά πολύ κόσμο που είναι αυτού του στυλ, όπως θα διαπίστωσες...

 

[Φαροφύλακας]

Καταρχήν, θα αναγνωρίσω κι εγώ όμορφα σημεία στην Αθήνα. Αλλά είπαμε, ακόμη κι η κόλαση είμαι βέβαιος πως θα έχει τα δικά της. Το θέμα δεν είναι αν μια βόλτα στο Θησείο είναι πανέμορφη. Ή αν η Ακρόπολη θα με κάνει να ανατριχιάσω από το αισθητικό κι ιστορικό της μεγαλείο. Το θέμα είναι το μεγαλύτερο μέρος της πόλης όπου οι άνθρωποι ζουν, κοιμούνται, περπατούν, εργάζονται κτλ.

Γράφεις, @Πεταλούδα :

Όταν είχα επισκεφτεί την Ρώμη, κατάλαβα τι ήταν αυτό που με χάλαγε. Τα καινούργια κτίρια της Ρώμης είναι εναρμονισμένα με τα παλιά και ταιριάζουν και στην αισθητική τους και στα χρώματα. Αυτή την ομοιομορφία της παρατήρησα και σε περιοχή μη τουριστική. Στην Αθήνα από την άλλη, σε διάφορες γειτονιές του κέντρου τα κτίρια είναι παράταιρα και παρατηρεί κανείς δίπλα από ένα νεοκλασικό πολλές φορές παρατημένο, ένα τσιμέντινο μαυρισμένο από το καυσαέριο. Κυριαρχεί μια άναρχη δόμηση, στα κτίρια, στα στενά πεζοδρόμια, στους δρόμους.

Πράγματι, στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις, μικρές και μεγάλες, βλέπεις συχνά τα κτήρια να δένουν το ένα με το άλλο κάτω από μια κοινή αισθητική ή και αρχιτεκτονική. Οι ελληνικές πόλεις είναι όπως τις περιγράφεις, με κορωνίδα, βέβαια, την εκτρωματική, δυστυχώς, Αθήνα όπου όλα αυτά ενυπάρχουν πολλαπλασιαστικά.

Ένα παράδειγμα που μου έρχεται είναι η οδός Θεμιστοκλέους από την Ομόνοια προς το τέρμα της τα Εξάρχεια, που ένας πεζός, σε σημεία θα χρειαστεί να κατέβει από το πεζοδρόμιο, όταν διασταυρωθεί με άλλο πεζό, όχι λόγω κορονοιού, αλλά στενότητας.

Άλλη μια καίρια όψη της έλλειψης πολιτισμού. Εγώ με την σιλουέτα του μπαλαρίνου και τις αντανακλαστικές κινήσεις της σάλσα, περνάω γατίσια ανάμεσα από φιλητά παρκαρισμένα αμάξια, ισορροπώ στην άκρη του πεζοδρομίου, σαλτάρω πάνω από μια τρύπα κι ελίσσομαι για να μην τρακάρω με τον απέναντι. Και κάθε φορά σκέφτομαι τον γονιό με το καροτσάκι και τον ανάπηρο. Δεν έχουν ελπίδα.

Κι είναι σε όοοολα αυτά που φαίνεται το σημαντικό υστέρημα πολιτισμού, διότι ο πολιτισμός είναι πρωταρχικά η πρακτική της κάθε ημέρας κι η ημέρα του καθημερινού ανθρώπου.


Ανέφερες τον Πειραιά. Πέρασα δυο-τρεις ημέρες κι εκεί. Δυστυχώς, δεν ξεχωρίζει σε κάτι από την Αθήνα. Το καλύτερο που μπορώ να του δώσω είναι αδιάφορος, αλλά δυστυχώς, μάλλον αρκετά άσχημος κι αυτός.


Τώρα, όσον αφορά τις σκηνές με τους ηρωινομανείς κτλ. είναι από τις πολλές σκληρές εικόνες της πόλης, που στο τέλος σκληραίνουν τα αντανακλαστικά, τους αισθητήρες ή την ψυχή. Το βλέπω με τον εαυτό μου. Παλιότερα, όταν επισκεπτόμουν την Αθήνα, έφευγα "ράκος" όπως το περιέγραφα πάντα, και το εννοούσα. Οι σκληρές εικόνες με άγγιζαν. Παρατηρώ πως αυτό πια δεν συμβαίνει. Μπορώ να φανταστώ πως αυτός που ζει εδώ, έχει αποκτήσει πολύ σκληρές αντοχές και ανοχές για να τον βγάζουν από την μια μέρα στην άλλη, σε αυτό το τοπίο.

Είναι όμως, από τα πολλά που κάνουν αυτήν την πόλη σκληρή. Και μέσα από ένα τέτοιο πρίσμα περιγράφω πάντα την Θεσσαλονίκη σαν πιο φιλική και λιγότερο σκληρή, από την Αθήνα.


Μου περιέργραφε μια φορά, ένας φίλος που ζει εδώ, πως κάποιος έπεσε κάτω κι ο από πίσω απλά πήδηξε από πάνω του και συνέχισε. Δεν έσπευσε να βοηθήσει.

 

[Φαροφύλακας]

@Δομάζ αδιάκοπες μικροληστείες (όμως αδιάκοπες) είναι το λιγότερο που έχουν αυτά τα μέρη. Καί η Θεσσαλονίκη σήμερα, άλλωστε.

Δεν ξέρω σε πόσα τέτοια έχω υπάρξει προσωπικά μάρτυρας, που σκέψου, απλά έρχομαι με καταδρομικές.

 

[Λούνα]

@Βάγγυ και @Μοκαντάσα αλ Σάφερ μιας και αναφέρατε τις Αχαρνές-Μενίδι επειδή εγώ μένω εκεί σε σύνορα με Θρακομακεδόνες να ξέρετε πως δεν χάνετε και κάτι που δεν έχετε έρθει ..