'Εμιλυ Μπροντέ (Emily Bronte): "Ανεμοδαρμένα ύψη"
- Thread starter Μαργαριτα
- Start date
τοσο παλια...παντως πρεπει να παρατηρησουμε οτι μεχρι το τελος της δεκαετιας του 90' γυριζονταν πολλες ταινιες βασισμενες σε βιβλια.απο το 2000 και μετα αυτο το ειδος εχει εκλειψει καπως ή μου φαινεται...
Ας καταθεσω και εγω την αποψη μου για το συγκεκριμενο βιβλιο (παλι καλα δηλ που ειχα και καπου να ξεσπασω).
Το βιβλιο δεν με ενθουσιασε Ισως ειναι μακρια απο τα γουστα μου στα κλασσικα (που συνηθως δινουν ενα αισιο τελος, αν και εδω κατι δινει) ωστοσο δεν μπορεσα να δικαιολογησω τους χαρακτηρες που υπαρχουν σ'αυτη την ιστορια και την ιδια την ιστορια
Τον Χηθκλιφ τον δικαιολογω, και ειμαι συμφωνη με οσα ειπε εδω η Χρυς, ομως η Καθριν ειναι απαραδεκτη. Δεν τον αγαπησε τοσο, οσο αυτος εκεινη. Δεν δικαιολογω (αν και εν μερει τον κατανοω) ουτε τον χαρακτηρα της που καταληγει σε τρελα (αναρωτιεμαι αν οι υπηρετριες εκεινης της εποχης ειχαν δικαιωμα σ' αυτη την αρρωστια ή ηταν αποκλειστικο προνομιο των πλουσιων κυριων.. Πολυ τρελα παντως πεφτει στα πλουσιοσπιτα)
Αυτη ομως που θεωρω εντελως απαραδεκτη ειναι η υπηρετρια η Νελι (αυτη που εξιστορει τα παντα και που παιζει ρολο στην ανατροφη καποιων ηρωων εκει μεσα).
Δεν φτανει που ειναι εντελως.. χαζη να την πω.. που ενω ο Χηθκλιφ της εχει γνωστοποιησει απο νωρις τα σκοτεινα του σχεδια, μεχρι την ωρα που τα πραγματοποιει δεν εχει παρει ιδεα τι σκοπευει να κανει. Απο την αλλη, ενω εχει γνωριζει σχεδον τα παντα (αφου ειναι μαρτυρας στα περισσοτερα) δισταζει πολλες φορες να ομολογησει κατι και σχεδον παντα ( τυχαιο για την εξελιξη..) καταληγει να ειναι εις βαρος των υπολοιπων. πχ οι επισκεψεις της νεαρης Καθριν τον ξαδερφο της εν αγνοια του πατερα της με την εξελιξη που εκπλησει και.. την Νελι
(εκτος αν η παρουσια της βολευει μονο στην μετεπειτα εξιστορηση)
Ενα αλλο που δεν καταλαβαινω ειναι η φυματιωση. Εφοσον εκεινη την εποχη ηταν μια διαδεδομενη αρρωστια με σιγουρη καταληξη τον θανατο, και ολοι λιγο πολυ ειχαν καποιο γνωστο που πεθανε.. απο την αλλη ενω βλεπουν εναν φυματικο μπροστα τους, με ολα τα συμπτωματα, αδυνατουν να καταλαβουν τι εχει; Τι ειδους (σκοπιμη) αγνοια ειναι αυτο, μεχρι να φτασει στα τελευταια του, δεν την καταλαβαινω..
Ευαισθητοι στην υγεια τους ολοι τους.. Μια υγρασια, μια βροχη στο δρομο και ξανα στον ηλιο βγαινουν οταν καλοκαιριασει, εαν δεν πεθανουν τελικα.. (πχ ο νεαρος νοικαρης που γυρισε σπιτι του, ενα απογευμα μεσα στο χιονι και ξαναβγηκε απο αυτο (με εντολη γιατρου) το καλοκαιρι). Θα μου πεις Αγγλια ειναι.. αλλα ελεος πια!
Τελος.. που στο καλο ηταν αυτα τα δυο σπιτια, που περα απο την αποσταση 4 μιλιων (νομιζω) μεταξυ τους, κατα τα αλλα δειχνουν να ειναι μονο αυτα σε ολοκληρη την Αγγλια; Χωριο δεν υπηρχε τριγυρω; τοση απομονωση πια για την νεαρη Καθυ, να μην βλεπει ανθρωπο περα απο τους υπηρετες και τους κατοικους του αλλου σπιτιου (και ειδικα αντρες) με τις γνωστες (σε οσους εχουν διαβασει το βιβλιο) συνεπειες;
Στο δασος (ή εστω εξοχη) ολομοναχη.. με το αλογο της και την Νελι την αφηναν να πηγαινει. Στο διπλανο (4 μιλια) σπιτι πηγαινε. Σε χωριο εκει κοντα δεν πηγαινε;
Μεχρι το σημειο που αρχιζε η πτωση του Χήθκλιφ το μονο που συσωρευοταν ηταν : νευρα.. νευρα.. και παλι νευρα (για τα αδικαιολογητα που εγραψα πιο πανω).
Προς το τελος ομως.. μπορω να πω οτι ηρεμησα και μπορεσα να εκτιμησω το βιβλιο, και φυσικα εξακολουθω να το εχω αναμεσα στα κλασσικα (αν και δεν περιμενε εμενα
)) )
Δεν ξερω αν το ειχα διαβασει μικρη, αν θα ειχα την ιδια γνωμη (μπορει να μου αρεσε οσο και τα αλλα αγαπημενα κλασσικα.. ποιος ξερει) , παντως.. τωρα, θα αργησω πολυ να το ξαναπιασω
Το βιβλιο δεν με ενθουσιασε Ισως ειναι μακρια απο τα γουστα μου στα κλασσικα (που συνηθως δινουν ενα αισιο τελος, αν και εδω κατι δινει) ωστοσο δεν μπορεσα να δικαιολογησω τους χαρακτηρες που υπαρχουν σ'αυτη την ιστορια και την ιδια την ιστορια
Τον Χηθκλιφ τον δικαιολογω, και ειμαι συμφωνη με οσα ειπε εδω η Χρυς, ομως η Καθριν ειναι απαραδεκτη. Δεν τον αγαπησε τοσο, οσο αυτος εκεινη. Δεν δικαιολογω (αν και εν μερει τον κατανοω) ουτε τον χαρακτηρα της που καταληγει σε τρελα (αναρωτιεμαι αν οι υπηρετριες εκεινης της εποχης ειχαν δικαιωμα σ' αυτη την αρρωστια ή ηταν αποκλειστικο προνομιο των πλουσιων κυριων.. Πολυ τρελα παντως πεφτει στα πλουσιοσπιτα)
Αυτη ομως που θεωρω εντελως απαραδεκτη ειναι η υπηρετρια η Νελι (αυτη που εξιστορει τα παντα και που παιζει ρολο στην ανατροφη καποιων ηρωων εκει μεσα).
Δεν φτανει που ειναι εντελως.. χαζη να την πω.. που ενω ο Χηθκλιφ της εχει γνωστοποιησει απο νωρις τα σκοτεινα του σχεδια, μεχρι την ωρα που τα πραγματοποιει δεν εχει παρει ιδεα τι σκοπευει να κανει. Απο την αλλη, ενω εχει γνωριζει σχεδον τα παντα (αφου ειναι μαρτυρας στα περισσοτερα) δισταζει πολλες φορες να ομολογησει κατι και σχεδον παντα ( τυχαιο για την εξελιξη..) καταληγει να ειναι εις βαρος των υπολοιπων. πχ οι επισκεψεις της νεαρης Καθριν τον ξαδερφο της εν αγνοια του πατερα της με την εξελιξη που εκπλησει και.. την Νελι
(εκτος αν η παρουσια της βολευει μονο στην μετεπειτα εξιστορηση)
Ενα αλλο που δεν καταλαβαινω ειναι η φυματιωση. Εφοσον εκεινη την εποχη ηταν μια διαδεδομενη αρρωστια με σιγουρη καταληξη τον θανατο, και ολοι λιγο πολυ ειχαν καποιο γνωστο που πεθανε.. απο την αλλη ενω βλεπουν εναν φυματικο μπροστα τους, με ολα τα συμπτωματα, αδυνατουν να καταλαβουν τι εχει; Τι ειδους (σκοπιμη) αγνοια ειναι αυτο, μεχρι να φτασει στα τελευταια του, δεν την καταλαβαινω..
Ευαισθητοι στην υγεια τους ολοι τους.. Μια υγρασια, μια βροχη στο δρομο και ξανα στον ηλιο βγαινουν οταν καλοκαιριασει, εαν δεν πεθανουν τελικα.. (πχ ο νεαρος νοικαρης που γυρισε σπιτι του, ενα απογευμα μεσα στο χιονι και ξαναβγηκε απο αυτο (με εντολη γιατρου) το καλοκαιρι). Θα μου πεις Αγγλια ειναι.. αλλα ελεος πια!
Τελος.. που στο καλο ηταν αυτα τα δυο σπιτια, που περα απο την αποσταση 4 μιλιων (νομιζω) μεταξυ τους, κατα τα αλλα δειχνουν να ειναι μονο αυτα σε ολοκληρη την Αγγλια; Χωριο δεν υπηρχε τριγυρω; τοση απομονωση πια για την νεαρη Καθυ, να μην βλεπει ανθρωπο περα απο τους υπηρετες και τους κατοικους του αλλου σπιτιου (και ειδικα αντρες) με τις γνωστες (σε οσους εχουν διαβασει το βιβλιο) συνεπειες;
Στο δασος (ή εστω εξοχη) ολομοναχη.. με το αλογο της και την Νελι την αφηναν να πηγαινει. Στο διπλανο (4 μιλια) σπιτι πηγαινε. Σε χωριο εκει κοντα δεν πηγαινε;
Μεχρι το σημειο που αρχιζε η πτωση του Χήθκλιφ το μονο που συσωρευοταν ηταν : νευρα.. νευρα.. και παλι νευρα (για τα αδικαιολογητα που εγραψα πιο πανω).
Προς το τελος ομως.. μπορω να πω οτι ηρεμησα και μπορεσα να εκτιμησω το βιβλιο, και φυσικα εξακολουθω να το εχω αναμεσα στα κλασσικα (αν και δεν περιμενε εμενα
)) )Δεν ξερω αν το ειχα διαβασει μικρη, αν θα ειχα την ιδια γνωμη (μπορει να μου αρεσε οσο και τα αλλα αγαπημενα κλασσικα.. ποιος ξερει) , παντως.. τωρα, θα αργησω πολυ να το ξαναπιασω
Last edited:
σ εκευριζει η νελι και δεν σε εκνευριζει ο χηθκλιφ????εγω διαβαζα το βιβλιο και μονο νευρα μου προκαλουσε η συμπεριφορα του!εμενα παντως μου πηρε κανενα μηνα να το διαβασω δεν εβγαινε πιο γρηγορα,κουραζει σε μερικα σημεια και πιστευω θελει το χρονο του.
Last edited:
Έχοντας διαβάσει πριν το Τζέην Έιρ της Σ. Μπροντέ και το Περηφάνια και Προκατάληψη της Τ. Όστεν, νόμισα ότι κι αυτό θα είναι ένα βιβλίο παρόμοιου ύφους. 'Επεσα έξω. Το Ανεμοδαρμένα Ύψη, μου εδειξαν την άλλη όψη της αγγλικής τότε κοινωνίας και ζωής. Οι ήρωες και οι λοιποί πρωταγωνιστές καλά σκιαγραφημένοι, με τα πάθη τους και τα αληθοφανή ελλατώματά τους. Χωρίς λουστραρισμένους διαλόγους και γλαφυρές περιγραφές, έζησα μια πραγματικά σκληρή ιστορία. Με λύπησε σε αρκετά σημεία, μπορώ να πω. Κι όταν τελείωσα την ανάγνωση του βιβλίου, ένιωσα ότι η ιστορία έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο, με το "χαρούμενο" τέλος που της ταίριαζε.
Όσα από τα αγόρια θα ήθελαν να πάρουν μια γεύση από την λογοτεχνία εκείνης της εποχής, χωρίς να νιώθουν ότι διαβάζουν κάτι σχετικά "γυναικείο", θα τους πρότεινα να το δοκιμάσουν.
Όσα από τα αγόρια θα ήθελαν να πάρουν μια γεύση από την λογοτεχνία εκείνης της εποχής, χωρίς να νιώθουν ότι διαβάζουν κάτι σχετικά "γυναικείο", θα τους πρότεινα να το δοκιμάσουν.
Last edited:
εχοντας διαβασει αυτο το βιβλιο οπως λεει και παραπανω η φιλη πεταλουδα μπορω να πω οτι δεν με ενθουσιασε.εχω δει και τη ταινια και ειναι απο τις λιγες φορες που η ταινια μου αρεσε περισσοτερο απο το βιβλιο.αναπαριστουσε πολυ ομορφα το κλιμα της εποχης εκεινης, τη σκοτεινοτητα το μυστηριο την υγρασια κτλ. μαλιστα στην αρχη-δεν ειμαι καθολου φαν των θριλερ- ετσι οπως αρχιζει η ταινια ειχα σκιαστει!!χαχαχα
το βιβλιο σε ορισμενες στιγμες μου αρεσε αρκετα, αν και για τα γουστα μου μου φανηκε βαρυ.
το βιβλιο σε ορισμενες στιγμες μου αρεσε αρκετα, αν και για τα γουστα μου μου φανηκε βαρυ.
Για μένα, το "Ανεμοδαρμένα Ύψη" , απεικονίζει τον ρομαντισμό στην πιο σκοτεινή πλευρά του.Ο Χήθκλιφ από την αρχή μου φάνηκε επιπόλαιος, και εν συνεχεία ανακάλυψα πως διαθέτει ένα ακόμα σοβαρό ελάττωμα: τη μνησικακία !
Δεν νοιάζονταν ΚΑΝ για τον γιο του, τι σκληρός πατέρας! Δεν συμφωνείτε?
Αλλά αν μπορώ να πω κάτι με σιγουριά, είναι πως αγάπησε με όλο του το είναι την Κάθριν, η οποία δεν τον αγάπησε (κατά τη γνώμη μου) ούτε το μισό από ότι την αγάπησε εκείνος.Ίσως αυτό να είναι και η αιτία όλων των δυστυχιών τους...Η αποξένωση,η αρρώστια και μετέπειτα ο θάνατος που επακολούθησαν τη δυστυχία της Κάθριν με τον Λίντον είναι όλα φυσικές συνέπειες της περιορισμένης αγάπης της, για τον Χήθκλιφ.(Ελπίζω να μη σας κούρασα με τις απόψεις μου :Ρ )
Δεν νοιάζονταν ΚΑΝ για τον γιο του, τι σκληρός πατέρας! Δεν συμφωνείτε?
Αλλά αν μπορώ να πω κάτι με σιγουριά, είναι πως αγάπησε με όλο του το είναι την Κάθριν, η οποία δεν τον αγάπησε (κατά τη γνώμη μου) ούτε το μισό από ότι την αγάπησε εκείνος.Ίσως αυτό να είναι και η αιτία όλων των δυστυχιών τους...Η αποξένωση,η αρρώστια και μετέπειτα ο θάνατος που επακολούθησαν τη δυστυχία της Κάθριν με τον Λίντον είναι όλα φυσικές συνέπειες της περιορισμένης αγάπης της, για τον Χήθκλιφ.(Ελπίζω να μη σας κούρασα με τις απόψεις μου :Ρ )
Μαργαρίτα μπορώ να σου πω πως συμφωνούμε ΑΠΟΛΥΤΑ! Και για μένα ο Χήθκλιφ είναι ένας εκνευριστικός, επιπόλαιος, έμμονος άνδρας κάθως και ένας άκαρδος πατέρας.Θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω και αθυρόστομο, ίσως και ασυγχώρητο για όλο αυτό που έκανε με τους τάφους.Είναι απλά αντιπαθητικός :| 'Οσο για το ότι θέλει ένα μήνα να το διαβάσεις, εδώ ίσως διαφωνούμε, καθώς το διάβασα σε λιγότερο απο 3 μέρες (το βιβλίο ήταν βέβαια στα αγγλικά, και έτσι ίσως να ήταν πιο ελλειπής έκδοση).
Last edited:
Σίγουρα η μνησικακία και η σκληρότητα του Χήθκλιφ είναι γεγονός. Σαν πατέρας ήταν κατάπτυστος το δίχως άλλο. Ωστόσο θα πρέπει να λάβουμε υπόψη πρώτον, πόσο βασανισμένος ήρωας είναι πράγμα που συμβάλει στην τελική "σκοτεινή" του κατάληξη και δεύτερον, ένα μήνυμα που πιθανώς ήθελε να περάσει η συγγραφέας σχετικά με τον έρωτα. Όταν κάποιος βυθίζεται τόσο στον έρωτα μπορεί να υπερνικήσει οποιαδήποτε αγάπη "επιβάλει" κατά μία έννοια η φύση, χάνεται στα συναισθήματά του και τελικά τρελαίνεται αποκτώντας εμμονές, κακίες και μια απίστευτη εκδικητικότητα.
Δεν θα έλεγα ότι με εκνεύρισε. Αντίθετα τον συμπάθησα πολύ περισσότερο από την Κάθριν, την οποία είδα μάλλον ως ανήθικη και ρηχή. Θα συμφωνήσω με αυτό που ειπώθηκε παραπάνω. Σίγουρα δεν τον αγάπησε ούτε στο μισό απ ότι την αγάπησε εκείνος.
Εμένα μου πήρε μια εβδομάδα περίπου αν θυμάμαι καλά....
Δεν θα έλεγα ότι με εκνεύρισε. Αντίθετα τον συμπάθησα πολύ περισσότερο από την Κάθριν, την οποία είδα μάλλον ως ανήθικη και ρηχή. Θα συμφωνήσω με αυτό που ειπώθηκε παραπάνω. Σίγουρα δεν τον αγάπησε ούτε στο μισό απ ότι την αγάπησε εκείνος.
Εμένα μου πήρε μια εβδομάδα περίπου αν θυμάμαι καλά....
είναι το βιβλιο που έχω διαβάσει περισσότερες φορές απο οποιοδήποτε άλλο.Δέν μοιάζει με οποιοδήποτε άλλο.Η Ρομαντική λογοτεχνία δεν είναι του γούστου μου εκτός αν συνοδεύεται απο μαύρα σκοτάδια και εμμονές.Αλλα το βιβλίο ειναι απλά διαχρονικό και μοντέρνο ακριβώς επειδή είναι ανένταχτο σε φόρμες,είναι έντονο και δυνατά πρωτότυπο.Δεν σου θυμίζει τιποτε άλλο .Οι ήρωες του είναι ζοφεροί και ανήθικοι,γιαυτό και οι κριτικες της εποχής(νομίζω 1847) ήταν ψιλοτραγικές.Λέγεται μάλιστα ότι η Εμιλυ Μπροντέ είχε γράψει και ένα δεύτερο βιβλιο που οι συγγενεις της κατέστρεψαν για να προστατευσουν την φήμη της.Ο Χηθκλιφ φυσικά είναι ενα πολύ κακό παιδί που δέρνει την γυναίκα του,οδηγεί στην καταστροφή τους εχθρους του και έχει μόνο μία εμμονή ,τον έρωτα του για την κάθριν ,κι αυτό και μόνο τον δικαιώνει στα μάτια των απανταχού ερωτευμένων.Η Κάθριν πάλι τι να πω...ούτε γειτόνισα δεν θάθελα να την έχω.Ειναι εντυπωσιακό πόσους καλλιτέχνες έχει εμπνεύσει αυτο το μυθιστόρημα.Η Kate Bush σενέθεσε το ομωνυμο τραγούδι,το αναφέρει ο Τρουμαν Καπότε στο "breakfast in tiffanys" ,η Σινεντ ο Κόνορ επαιξε στην ταινία του 1992 γιατί ήθελε τρελλα να παίξει την Μπροντε ,ακόμα και η Στεφανι Μαγιερς το αναφέρει στα βιβλια της.Τόσο όμορφο,τόσο γκόθικ!
ομως προσεξε,μην απογοητευτεις!Δεν ειναι το κλασσικο γκοθικ αν αυτο ειναι που θελεις
όχι καθόλου γλυκαναλατο δεν ειναι.Αν διαβασεις κριτικες,(της εποχης εκεινης βεβαια) γραφεται σχετικα:"το βιβλιο ειναι ισχυρο,ιδιοτυπο,ποιητικο,απογειο,ανισοροπο,χαοτικο,θυελλωδες,προκλητικο,αηθες αν οχι ανηθικο,εμπαθες.Με δυο λογια ειναι ανυποχωρητα και αφορητα ρομαντικό"
Μιλα για φαντασματα,και εμμονες και περιφρονηση ,εχει κατι μεταφυσικο στην γραφη του,και φυσικα οταν το πρωτοδιαβασα στα 16 μου,το βρηκα αφανταστα ανοητο και κουραστικο.
Φροντισε να μην την πατησεις και αγορασεις καμμια ασχετη εκδοση γιατι το εχω διαβασει σε 3 διαφορετικες και ειναι σαν να διαβαζεις τελειως αλλο βιβλιο.Ανυπομονω να μας πεις την γνωμη σου!
Μιλα για φαντασματα,και εμμονες και περιφρονηση ,εχει κατι μεταφυσικο στην γραφη του,και φυσικα οταν το πρωτοδιαβασα στα 16 μου,το βρηκα αφανταστα ανοητο και κουραστικο.
Φροντισε να μην την πατησεις και αγορασεις καμμια ασχετη εκδοση γιατι το εχω διαβασει σε 3 διαφορετικες και ειναι σαν να διαβαζεις τελειως αλλο βιβλιο.Ανυπομονω να μας πεις την γνωμη σου!