Εμπειρίες από λογοτεχνικούς διαγωνισμούς
- Thread starter Χρυσηίδα
- Start date
Τεσπα, έχω αναρτήσει τις προκηρύξεις δύο πολύ αξιόλογων ετήσιων λογοτεχνικών διαγωνισμών. Ο ένας, της Π. Ε. Λ. είναι για βιβλία ενηλίκων και ο άλλος, της Γ. Σ. Λ., για παιδικά βιβλία. Τα βραβεία του πρώτου είναι μόνο τιμητικά, ενώ του δεύτερου, όπως θα είδατε, και χρηματικά.
Έχω πάρει στο παρελθόν μέρος και στους δύο κι αν πήρα την απόφαση να αναρτήσω εδώ τις προκηρύξεις τους είναι γιατί διαπίστωσα από πρώτο χέρι ότι και οι δύο αυτοί φορείς αντιμετωπίζουν τους διαγωνιζόμενους με σεβασμό (σε αντίθεση με κάποιους άλλους που είναι καθαρή εκμετάλλευση).
Έχω πάρει στο παρελθόν μέρος και στους δύο κι αν πήρα την απόφαση να αναρτήσω εδώ τις προκηρύξεις τους είναι γιατί διαπίστωσα από πρώτο χέρι ότι και οι δύο αυτοί φορείς αντιμετωπίζουν τους διαγωνιζόμενους με σεβασμό (σε αντίθεση με κάποιους άλλους που είναι καθαρή εκμετάλλευση).
γνωρίζω πως διάφορα μέλη μας έχουν πάρει μέρος σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και έχουν διακριθεί. Έτσι πρόχειρα μου έρχονται στο μυαλό τέσσερις και φαντάζομαι πως θα υπάρχουν κι άλλοι 
Νομίζω πως μπορείς να ασκήσεις ανεμπόδιστα κριτική σε κάποιον φορέα.
Πριν δυο - τρία χρόνια πήρα μέρος με ένα θεατρικό έργο στο λογοτεχνικό διαγωνισμό που διοργανώνει κάθε χρόνο το Καφενείο των Ιδεών, με έδρα τη Σαλαμίνα.
Κάποια στιγμή έλαβα ειδοποίηση ότι το έργο μου είχε κερδίσει το β' βραβείο (χαρά εγώ!!!) και ότι το τάδε Σάββατο, 9 η ώρα το πρωί πρέπει να βρίσκομαι Σαλαμίνα, σε μια συγκεκριμένη καφετέρια για την απονομή.
Φτάνοντας στο χώρο, βλέπω μια τεράστια καφετέρια κατάμεστη από κόσμο. Είχα καθυστερήσει και λίγο και ούτε καρέκλα δεν υπήρχε να καθίσω. Βολεύομαι όπως - όπως και περιμένω, γιατί δεν αρχίσει τίποτα ακόμα. Πιάνω κουβέντα με τον διπλανό και με πληροφορεί ότι κι εκείνος έχει βραβευτεί στην ποίηση. Κάτι αρχίζει να μη μου πολυαρέσει, αλλά κάνω υπομονή .....
Κάποτε αρχίζει, επιτέλους, η διαδικασία. Αρχίζει και μιλάει ο διοργανωτής, λέγοντας ότι είναι μια διαδικασία που θα διαρκέσει ως αργά το απόγευμα, ότι δε θα δεχτεί από τον έναν και τον άλλον να του πει ότι βιάζεται να φύγει και να καθίσουμε όλοι να απολαύσουμε μια μέρα αφιερωμένη στην τέχνη.
Το μεσημέρι, είπε, θα γίνει μια μικρή διακοπή για να πάμε να φάμε. Μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε, αλλά αν θέλουμε να φάμε καλά, θα μας πει εκείνος πού να πάμε (δηλ. αφού φρόντισε για τον τζίρο της καφετέριας του κολλητού του, ήθελε να εξασφαλίσει και τον τζίρο της ταβέρνας του άλλου κολλητού)!
Μπαίνει και στο προκείμενο. Θα φωνάζει έναν - έναν, λέει, κοντά του και για να παραλάβει το βραβείο του θα πρέπει να δώσει 10 ευρώ!!!!!!!
Κανονικά, στο σημείο αυτό θα έπρεπε να είχα φύγει, αλλά έμεινα λίγο ακόμα για να επιβεβαιώσω μια υποψία μου. Και η υποψία μου επιβεβαιώθηκε. Όλος αυτός ο κόσμος που ήταν εκεί είχε πάρει και από ένα βραβείο. Δεν ήταν δηλαδή ότι ο καθένας που είχε βραβευτεί είχε φέρει κι από δυο - τρία άτομα μαζί του κι έτσι γέμισε η καφετέρια. Ο άνθρωπος είχε βραβεύσει, μάλλον, όλους όσους είχαν πάρει μέρος στο διαγωνισμό. Χοντρικά, υπολογίζοντας, μπορεί να ήταν 150 -200 άτομα (ίσως και παραπάνω). Επί δέκα .... κάν' τε το λογαριαμό.
Και αρχίζει να βραβεύει. Και παρελαύνουν από δίπλα του, όλες οι ηλικίες, από μικρά παιδάκια 15 ετών μέχρι και υπερήλικες!
Ναι, το' ζησα κι αυτό!
Κάποια στιγμή έλαβα ειδοποίηση ότι το έργο μου είχε κερδίσει το β' βραβείο (χαρά εγώ!!!) και ότι το τάδε Σάββατο, 9 η ώρα το πρωί πρέπει να βρίσκομαι Σαλαμίνα, σε μια συγκεκριμένη καφετέρια για την απονομή.
Φτάνοντας στο χώρο, βλέπω μια τεράστια καφετέρια κατάμεστη από κόσμο. Είχα καθυστερήσει και λίγο και ούτε καρέκλα δεν υπήρχε να καθίσω. Βολεύομαι όπως - όπως και περιμένω, γιατί δεν αρχίσει τίποτα ακόμα. Πιάνω κουβέντα με τον διπλανό και με πληροφορεί ότι κι εκείνος έχει βραβευτεί στην ποίηση. Κάτι αρχίζει να μη μου πολυαρέσει, αλλά κάνω υπομονή .....
Κάποτε αρχίζει, επιτέλους, η διαδικασία. Αρχίζει και μιλάει ο διοργανωτής, λέγοντας ότι είναι μια διαδικασία που θα διαρκέσει ως αργά το απόγευμα, ότι δε θα δεχτεί από τον έναν και τον άλλον να του πει ότι βιάζεται να φύγει και να καθίσουμε όλοι να απολαύσουμε μια μέρα αφιερωμένη στην τέχνη.
Το μεσημέρι, είπε, θα γίνει μια μικρή διακοπή για να πάμε να φάμε. Μπορούμε να πάμε όπου θέλουμε, αλλά αν θέλουμε να φάμε καλά, θα μας πει εκείνος πού να πάμε (δηλ. αφού φρόντισε για τον τζίρο της καφετέριας του κολλητού του, ήθελε να εξασφαλίσει και τον τζίρο της ταβέρνας του άλλου κολλητού)!
Μπαίνει και στο προκείμενο. Θα φωνάζει έναν - έναν, λέει, κοντά του και για να παραλάβει το βραβείο του θα πρέπει να δώσει 10 ευρώ!!!!!!!
Κανονικά, στο σημείο αυτό θα έπρεπε να είχα φύγει, αλλά έμεινα λίγο ακόμα για να επιβεβαιώσω μια υποψία μου. Και η υποψία μου επιβεβαιώθηκε. Όλος αυτός ο κόσμος που ήταν εκεί είχε πάρει και από ένα βραβείο. Δεν ήταν δηλαδή ότι ο καθένας που είχε βραβευτεί είχε φέρει κι από δυο - τρία άτομα μαζί του κι έτσι γέμισε η καφετέρια. Ο άνθρωπος είχε βραβεύσει, μάλλον, όλους όσους είχαν πάρει μέρος στο διαγωνισμό. Χοντρικά, υπολογίζοντας, μπορεί να ήταν 150 -200 άτομα (ίσως και παραπάνω). Επί δέκα .... κάν' τε το λογαριαμό.
Και αρχίζει να βραβεύει. Και παρελαύνουν από δίπλα του, όλες οι ηλικίες, από μικρά παιδάκια 15 ετών μέχρι και υπερήλικες!
Ναι, το' ζησα κι αυτό!
μια περίτρανη κομπίνα! αναρωτιέμαι, δεν γινόταν να το καταγγείλεις κάπου;
Σίγουρα θα γινόταν, αλλά είμαι απ' αυτούς που δύσκολα μπαίνουν σε τέτοιες διαδικασίες.
Πάντως υποψιάζομαι ότι κάποιος του την έκανε του κυρίου, γιατί το σάιτ του βρίσκεται σε "αποσύνθεση", ενώ την εποχή που την έπαθα εγώ ήταν σε πλήρη "άνθηση".
(Το λεξιλόγιό μου σε θέματα που αφορούν τα πισιά είναι παροιμιώδες).
Πάντως υποψιάζομαι ότι κάποιος του την έκανε του κυρίου, γιατί το σάιτ του βρίσκεται σε "αποσύνθεση", ενώ την εποχή που την έπαθα εγώ ήταν σε πλήρη "άνθηση".
(Το λεξιλόγιό μου σε θέματα που αφορούν τα πισιά είναι παροιμιώδες).
Έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, ας μοιραστώ την εμπειρία μου. Πήρα μέρος στον πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης που διοργάνωσε η Ένωση Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος (εδρεύει στη Θεσσαλονίκη) το 2001. Η εμπειρία συνολικά ήταν πολύ ωραία. Τότε έμενα ακόμα στο εξωτερικό και είχα στείλει τη συμμετοχή μου από κει αφού πρώτα με κατατόπισε κάποιος φίλος από την Ελλάδα. Στο μεταξύ, μετακόμισα στην Ελλάδα και μετά από αρκετούς μήνες με ενημέρωσαν τηλεφωνικά ότι είχε επιλεχθεί η συμμετοχή μου. Η απονομή των βραβείων έγινε στο Βαφοπούλειο πνευματικό κέντρο μέσα σε ένα πολύ ωραίο κλίμα. Βραβείο δεν πήρα (ήταν τρία), αλλά πήρα έναν από τους τρεις επαίνους (και έμεινα ευχαριστημένη γιατί οι συμμετοχές ήταν γύρω στις 650)
. Η κριτική επιτροπή απαρτιζόταν, αν θυμάμαι καλά, από δυο καθηγητές του ΑΠΘ και έναν συγγραφέα/ ποιητή. Χρηματικά έπαθλα είχε μόνο για τα βραβεία. Οι υπόλοιποι αρκεστήκαμε σε ένα βιβλίο, μια ανθοδέσμη, φωτογραφίες, ένα δείπνο και ενδιαφέρουσες γνωριμίες.
. Η κριτική επιτροπή απαρτιζόταν, αν θυμάμαι καλά, από δυο καθηγητές του ΑΠΘ και έναν συγγραφέα/ ποιητή. Χρηματικά έπαθλα είχε μόνο για τα βραβεία. Οι υπόλοιποι αρκεστήκαμε σε ένα βιβλίο, μια ανθοδέσμη, φωτογραφίες, ένα δείπνο και ενδιαφέρουσες γνωριμίες.
Χρυσηιδα, που εχεις αναρτησει πληροφοριες για τους λογοτεχνικους διαγωνισμους που αναφερεις;
Εγω δεν εχω συμμετασχει ποτε. Περσυ ελαβα ενα μηνυμα απο ενα φιλο οτι προκειται να γινουν δυο διαγωνισμοι και οτι μπορει να ενδιαφερομαι. Πραγματι το βρηκα πολυ ενδιαφερον και ειπα να το δοκιμασω. Τελικα ομως δεν συμμετειχα. Περασαν πολλες σκεψεις απο το μυαλο μου και διστασα. Δεν ξερω αν θα εστελνα ποτε γιατι το θεωρω και ως μια μεγαλη προσωπικη εκθεση και δε θεωρω οτι θα ειχα ποτε ελπιδα να διακριθω με καποιο επαινο-για βραβειο ουτε λογος! Βεβαια δεν ξερω κατα ποσο θα ειχε σημασια ενας επαινος, νομιζω μονο για την τονωση της αυτοπεποιθησης (μιλαω προσωπικα) αφου φανταζομαι οτι ο διαγωνισμος δε θα εξασφαλιζε και καποιο εκδοτικο οικο να αναλαβει δουλειες σου! (βεβαια και αυτο δεν ξερω κατα ποσο θα με καλυπτε..!)
Παρα λοιπον την ομορφια που βλεπω σε καποια πραγματα,παρα την αφελεια μου και τον ιδανικο τροπο που φανταζομαι πως ειναι καποια πραγματα, θα το σκεφτομουν πολυ να συμμετασχω σε καποιον τετοιο διαγωνισμο. Αλλωστε δεν μπορω τις προθεσμιες οταν προκειται για τεχνη!
Εγω δεν εχω συμμετασχει ποτε. Περσυ ελαβα ενα μηνυμα απο ενα φιλο οτι προκειται να γινουν δυο διαγωνισμοι και οτι μπορει να ενδιαφερομαι. Πραγματι το βρηκα πολυ ενδιαφερον και ειπα να το δοκιμασω. Τελικα ομως δεν συμμετειχα. Περασαν πολλες σκεψεις απο το μυαλο μου και διστασα. Δεν ξερω αν θα εστελνα ποτε γιατι το θεωρω και ως μια μεγαλη προσωπικη εκθεση και δε θεωρω οτι θα ειχα ποτε ελπιδα να διακριθω με καποιο επαινο-για βραβειο ουτε λογος! Βεβαια δεν ξερω κατα ποσο θα ειχε σημασια ενας επαινος, νομιζω μονο για την τονωση της αυτοπεποιθησης (μιλαω προσωπικα) αφου φανταζομαι οτι ο διαγωνισμος δε θα εξασφαλιζε και καποιο εκδοτικο οικο να αναλαβει δουλειες σου! (βεβαια και αυτο δεν ξερω κατα ποσο θα με καλυπτε..!)
Παρα λοιπον την ομορφια που βλεπω σε καποια πραγματα,παρα την αφελεια μου και τον ιδανικο τροπο που φανταζομαι πως ειναι καποια πραγματα, θα το σκεφτομουν πολυ να συμμετασχω σε καποιον τετοιο διαγωνισμο. Αλλωστε δεν μπορω τις προθεσμιες οταν προκειται για τεχνη!
Νά 'ξερες πόσο σε νιώθω σε αυτό!... Είναι ο βασικός λόγος που δεν ακολούθησα τον τομέα της μουσικής σύνθεσης στο Πανεπιστήμιο (κι έτσι έκανα ιστορική έρευνα, που επίσης μ' αρέσει πάρα πολύ). Γι' αυτό επίσης δεν συμμετέχω ούτε σε διαγωνισμούς σύνθεσης. Προτιμώ να γράφω μουσική χωρίς καμμία χρονική πίεση. Αυτό βέβαια καταδικάζει τα κομμάτια μου να παραμένουν άπαιχτα. Και δεν εννοώ μόνο "μη παιγμένα".Αλλωστε δεν μπορω τις προθεσμιες οταν προκειται για τεχνη!
Σίγουρα προθεσμίες και τέχνη δεν πάνε μαζί αλλά μπορεί κανείς να πάρει μέρος εφόσον έχει κάτι έτοιμο και συμπίπτει με τους όρους του διαγωνισμού (πράγμα που έκανα εγώ). Όσο για την τόνωση της αυτοπεποίθησης που αναφέρει η Πιούζυ, έχει απόλυτο δίκιο, εμένα προσωπικά αυτό ήταν το κίνητρό μου. Είχα κάποια ποιήματα που εμένα μου άρεσαν αλλά έλεγα από μέσα μου: «ρε, μπας και είναι εντελώς βλακώδη;». Βασικά έκανα άλμα! Αντί να τα δώσω σε κάποιον δικό μου άνθρωπο να τα διαβάσει, τα έστειλα απευθείας στον διαγωνισμό, χωρίς πριν να τα δείξω σε κανέναν. Ήταν ωραία η αίσθηση ότι εκτός από μένα άρεσαν και σε τρεις άλλους, άγνωστους ανθρώπους, που δεν χρειαζόταν να δείξουν ίχνος επιείκειας.
Προς Πιούζυ
http://www.λεσχη.gr/forum/showthread.php?t=422
http://www.λεσχη.gr/forum/showthread.php?t=429
Παιδιά, εννοείται ότι πρέπει να έχεις κάτι έτοιμο. Αλλιώς δε γίνεται.
Τώρα, κατά πόσο βοηθάει μια διάκριση σε τέτοιο διαγωνισμό, μάλλον ό,τι έχει πει η Οκτάνα.
http://www.λεσχη.gr/forum/showthread.php?t=422
http://www.λεσχη.gr/forum/showthread.php?t=429
Παιδιά, εννοείται ότι πρέπει να έχεις κάτι έτοιμο. Αλλιώς δε γίνεται.
Τώρα, κατά πόσο βοηθάει μια διάκριση σε τέτοιο διαγωνισμό, μάλλον ό,τι έχει πει η Οκτάνα.
Συμμετείχα σε αρκετούς διαγωνισμούς και σε ομαδικά ανθολόγια. Τα περισσότερα ή μια κοροιδία με στόχο το κέρδος ή στημμένα μέχρι εκεί που δεν πάει(κυρίως όσα είχαν χρηματικό έπαθλο).Έχω σταματήσει εδώ και τρία χρόνια να στέλνω.
Πάντως υπάρχουν και σοβαρές διοργανώσεις, όπως αυτή του Συμποσίου Ποίησης που γίνεται στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας (μόνο μία φορά διοργάνωσε διαγωνισμό) και οι Δελφικοί Αγώνες Ποίησης, στους οποίους προκρίθηκα και πήγα. Η εμπειρία ήταν εκπληκτική!
Απ΄ όλες τις συμμετοχές αυτό που κρατάω είναι οι πολλοί καλοί φίλοι που γνώρισα!Και μόνο γι΄ αυτό, άξιζε!
Πάντως για όσους θέλουν να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς, πολύ καλή ενημέρωση μπορούν να βρουν εδώ :
http://www.apostaktirio.gr/index.php?option=com_content&view=category&id=31:general&Itemid=34&layout=default
και εδώ:
http://logotexnika-epikaira.blogspot.com/
Α, όσο για τον διαγωνισμό Σικελιανά, που οργανώνει το Καφενείο των Ιδεών, μου έστειλαν ότι πήρα το πρώτο βραβείο συμβολικής ποίησης (χαρά και εγώ Χρυσηίδα και καμάρι!!), όταν μου το στείλανε (δεν είχα πάει) έλεγε πάνω πρώτο βραβείο ποίησης (όχι συμβολικής...) και μετά διαπίστωσα ότι όλοι όσοι ήξερα είχαν διακριθεί!
Πολύ γέλιο...
Πάντως υπάρχουν και σοβαρές διοργανώσεις, όπως αυτή του Συμποσίου Ποίησης που γίνεται στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας (μόνο μία φορά διοργάνωσε διαγωνισμό) και οι Δελφικοί Αγώνες Ποίησης, στους οποίους προκρίθηκα και πήγα. Η εμπειρία ήταν εκπληκτική!
Απ΄ όλες τις συμμετοχές αυτό που κρατάω είναι οι πολλοί καλοί φίλοι που γνώρισα!Και μόνο γι΄ αυτό, άξιζε!
Πάντως για όσους θέλουν να συμμετέχουν σε διαγωνισμούς, πολύ καλή ενημέρωση μπορούν να βρουν εδώ :
http://www.apostaktirio.gr/index.php?option=com_content&view=category&id=31:general&Itemid=34&layout=default
και εδώ:
http://logotexnika-epikaira.blogspot.com/
Α, όσο για τον διαγωνισμό Σικελιανά, που οργανώνει το Καφενείο των Ιδεών, μου έστειλαν ότι πήρα το πρώτο βραβείο συμβολικής ποίησης (χαρά και εγώ Χρυσηίδα και καμάρι!!), όταν μου το στείλανε (δεν είχα πάει) έλεγε πάνω πρώτο βραβείο ποίησης (όχι συμβολικής...) και μετά διαπίστωσα ότι όλοι όσοι ήξερα είχαν διακριθεί!
Πολύ γέλιο...
Last edited by a moderator:
Λόγω του ενδιαφέροντος μου προς το παιδικό βιβλίο ήθελα να συμμετέχω στο διαγωνισμό της ΓΛΣ (Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά), όχι τόσο για το χρηματικό έπαθλο αλλά περισσότερο γιατί θα ήθελα να δω τι γνώμη θα είχαν οι τρίτοι για τα γραπτά μου.Ο λόγος που μέχρι στιγμής δεν το κάνω είναι γιατί προκηρύσσονται συγκεκριμένα θέματα κι αυτό με περιορίζει.Έμπνευση κατά παραγγελία δεν έρχεται, συνήθως όταν ξεκινώ να γράψω ο,τιδήποτε γράφοντας το Α η φαντασία μου οδηγεί την πλοκή στο Β και η σύνδεση είναι τόσο αρμονική.Όταν όμως προσπαθώ να προσεγγίσω ένα προκαθορισμένο θέμα το αποτέλεσμα είναι τόσο πεζό σαν έκθεση ιδεών και δεν θέλω ένα τέτοιο κείμενο να κρίνει το ταλέντο μου(τουλάχιστον αυτό που θεωρώ ότι έχω).
Περιμένω την στιγμή που ένα θέμα θα πλησιάζει κάτι από όσα έχω ήδη γράψει.
Ένας δεύτερος λόγος είναι πως μάλλον δεν έχω την στόφα του καλλιτέχνη, του ανθρώπου που θέλει να κάνει τα έργα του γνωστά στο ευρύ κοινό.Εγώ τα γράφω και τα κλειδώνω στο συρτάρι μου,είναι το πιο βαθύ κομμάτι της ψυχής μου και δεν θέλω να εκτεθεί.Γράφω γιατί το έχω ανάγκη.....
Σε συνάρτηση με αυτό τα όσα διάβασα για στημένους διαγωνισμούς με λυπούν ακόμα περισσότερο.Πως κάποιος μπορεί να σου εμπιστεύεται κάτι τόσο προσωπικό κι εσύ να το υποτιμάς τόσο για το εύκολο κέρδος,κρίμα η χαρά που πήραν όσοι νόμιζαν πως προκρίθηκαν.
Περιμένω την στιγμή που ένα θέμα θα πλησιάζει κάτι από όσα έχω ήδη γράψει.
Ένας δεύτερος λόγος είναι πως μάλλον δεν έχω την στόφα του καλλιτέχνη, του ανθρώπου που θέλει να κάνει τα έργα του γνωστά στο ευρύ κοινό.Εγώ τα γράφω και τα κλειδώνω στο συρτάρι μου,είναι το πιο βαθύ κομμάτι της ψυχής μου και δεν θέλω να εκτεθεί.Γράφω γιατί το έχω ανάγκη.....
Σε συνάρτηση με αυτό τα όσα διάβασα για στημένους διαγωνισμούς με λυπούν ακόμα περισσότερο.Πως κάποιος μπορεί να σου εμπιστεύεται κάτι τόσο προσωπικό κι εσύ να το υποτιμάς τόσο για το εύκολο κέρδος,κρίμα η χαρά που πήραν όσοι νόμιζαν πως προκρίθηκαν.
Last edited:
Χρύσα, μόλις έλαβα μια ειδοποίηση για τον φετινό διαγωνισμό. Μου είπαν ότι η ιστορία μου κέρδισε το Α΄βραβείο κι ότι για να το παραλάβω πρέπει να στείλω 15 ευρώ. Δεν με χαλάει το ποσό, αρκεί το βραβείο να έχει αντίκρυσμα και να μην το έχουν πάρει 200 άτομα. Τι να κάνω;
Το έψαξα λίγο το ζήτημα και είναι να κλαις και να γελάς...Διαβάστε εδώ, αξίζει! Ενδεικτικά:
"Περιττό να σας πω, πως πήγα στην εκδήλωση για να βραβευτώ με το πρώτο βραβείο ποίησης, για το ποίημά μου «Ένας Άγγελος» και τελικά βραβεύτηκα με το πρώτο βραβείο «ανένταχτης ποίησης» για κάποιο ποίημα με τον τίτλο «Αναμενόμενη έπαρση» που φυσικά ΔΕΝ είναι δικό μου."