Γελάω τόση ώρα με τα δικά σας, αλλά όσο σκέφτομαι τα δικά μου κολλήματα :χμχμ:Δεν αντέχω τα ανοιχτά καπάκια. Μπορεί να μη με πιάνει ο ύπνος αν ξέρω ότι υπάρχει π.χ. σαμπουάν στο μπάνιο με ανοιχτό καπάκι.
Μπορεί στο νεροχύτη να υπάρχουν άπλυτα, αλλά η πετσέτα κουζίνας για τα χέρια πρέπει να είναι διπλωμένη ή κρεμασμένη. Ποτέ παραπεταμένη.
Πίνω καφέ μόνο από τα χεράκια μου & αν χρειαστεί να μου τον φτιάξει άλλος, θα βάλω οπωσδήποτε έστω και λίγο το χεράκι μου.
Δεν μπορώ να βλέπω να ακουμπάει κάποιος το ποτήρι του πάνω σε βιβλία ή σε περιοδικά. Κι ας μην είναι δικά μου, ή να είναι παλιά περιοδικά για πέταμα. Με την πρώτη ευκαιρία που δεν θα κοιτάζει θα του το μετακινήσω.
Ενώ δεν έχω υψοφοβία, δεν μπορώ να περπατήσω επάνω σε διάφανες επιφάνειες. Αυτόματα μετατοπίζω το βάρος μου προς τα πάνω για να νιώθω ελαφρύτερη ή γαντζώνομαι στον διπλανό μου για να μην πέσω
.
))
Επίσης με ενοχλεί η μυρωδιά που αφήνει στα χέρια το αγγούρι (αλλά σε φάση που το αντέχω και το καθαρίζω για να φάω αλλά δεν χαίρομαι όταν το κάνω 
) και ξέρω πως μου δημιουργήθηκε αυτό. Όταν ήμουν μικρή πήγαινα ρυθμική γυμναστική και μοντέρνο χορό και ένα κοριτσάκι σε κάθε μάθημα ερχόταν και τα χέρια της μύριζαν αγγούρι και όταν έπρεπε να κάνουμε καμιά άσκηση και να της πιάσω το χέρι δεν ήθελα και δεν μπορούσα να το αποφύγω .. :λυγμ:
