Επάγγελμα συγγραφέας;

[Μοναδικά ασήμαντος]

Κάποια στιγμή, επηρεασμένος εν μέρει από μια σκέψη-ευχή του Γούντυ Άλεν, να γεννιόταν γέρος και να πέθαινε μωρό,τρυπώνοντας και πάλι στη μήτρα της μητέρας του, μου πέρασε από το νου ένας άλλος φανταστικός κόσμος.
Σ αυτόν, κάθε πολίτης θα είχε εξ αρχής και για πάντα ότι ήθελε και ότι ονειρευόταν, σε όλα τα στάδια της ζωής του, χωρίς εμπόδια, αποκλεισμούς, διατιμήσεις, κέρδη, ανταλλάγματα και άλλα σκοτεινά και συναφή, με μόνο αντίτιμο, την αυτόβουλη και κοινά αυτονόητη προσφορά εργασίας, στην οποία θα ήταν ικανός, σε όποιο τόπο και αν βρισκόταν για κάποιες ώρες τις ημέρας.
Οι λεπτομέρειες της λειτουργίας ενός τέτοιου κόσμου πλημμύρισαν το μυαλό μου και θεωρώ πως σα σχέδιο συγγράμματος Ε.Φ. δε μπορώ να τις αποκαλύψω.
Σ έναν τέτοιο κόσμο λοιπόν, κατά κανόνα ομαλό και αλληλέγγυο, τι θέση θα είχε το επάγγελμα του συγγραφέα με την πρωτότυπη αυτή έννοια του επαγγέλματος; Συμφωνώ πως τα δεδομένα είναι ελάχιστα και οπωσδήποτε φανταστικά. Κάνω πράξη παρ όλα αυτά, την υπόσχεση που έδωσα σε απάντηση μου στο ίδιο φόρουμ, να ξεκινήσω ένα νέο νήμα, ισχυριζόμενος ότι η συγγραφή δε θα έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται στα επαγγέλματα ενός άλλου κόσμου, αλλά ίσως και αυτού, για τον ίδιο λόγο που δε δικαιούμαι να αμείβομαι επειδή αναπνέω, ή να αμείβομαι περισσότερο επειδή αναπνέω βαθύτερα και καλύτερα.
Γιατί το να εκφράζομαι, είναι ανάγκη αλλά και υποχρέωση. Όλα τα άλλα είναι απρόσκλητα καθιερωμένο μάρκετινγκ.
Παρακαλώ για τη γνώμη σας.

 

[Διατσέντα]

Μ’ αρέσει πολύ όλη η σκέψη σου. Ταυτίζομαι. Η δημιουργία είναι φυσική ανθρώπινη λειτουργία. Άλλοι την “καλλιεργούν” κι άλλοι την έχουν να κοιμάται. Η εργασία είναι δημιουργία. Η εργασία στο κοινωνικό σύστημα που είμαστε είναι σκλαβιά. Οι πιο πολλοί έτσι τη βλέπουν και δύσκολα κανείς να δει πέρα απ’ αυτό. Θα πρέπει να έχει υψηλό βαθμό συνείδησης για να μπορεί μια διαδικασία καθαρά εγκλωβισμού να την πηγαίνει πιο κει. Υπάρχουν τέτοιοι. Ακόμα και με μια σκούπα στο χέρι να σκουπίζεις τα πεζοδρόμια της πόλης, αν είσαι χαρισματικός θα δώσεις αξία σ’ αυτό που κάνεις. Η συγγραφή γιατί θα έπρεπε να εξαιρείται. Μάλιστα μια έκφραση που είναι συνειφασμένη μ’ αυτό που γίνεται γύρω μας και μέσα μας κι αλληλένδετα. Νομίζω αυτός που γράφει σαν δέντρο πρέπει να είναι, με τα κλαριά στον αέρα και τις ρίζες στη γη...κι αυτό είναι φυσική λειτουργία. Δεν πρέπει να εγκλωβίζεται στους νόμους της κερδοσκοπικής αγοράς. Το ίδιο πιστεύω και για τη μουσική. Τραγουδά κανείς όταν σπέρνει στο χωράφι του, τραγουδά καμμιά όταν πλένει τα πιάτα της, τραγουδά κάποιος παρεΐτσα με τους δικούς του κι αν έχει καλή φωνή όλα καλά. Και φάλτσος να’ναι ας τραγουδά αν αυτό του λέει η καρδιά του. Είναι δημιουργία. Μια απόλυτα φυσική διαδικασία για τον άνθρωπο.

 

[Στράτης]

Καλημέρα κι από εδώ, αγαπητέ φίλε.

Το θέμα έχει ξανασυζητηθεί και τέλος δεν έχει (δεν είναι κακό).
Παράλληλα διάβαζα και το νήμα της υπέροχης Αριάδνης, και σαν αναγνώστης δεν ήθελα να τρυπώσω άσκοπα.
Παρ' όλα αυτά, σ' αυτό εδώ το νήμα θα τρυπώσω...

Καταφρονεμένη μου γνώμη:
Ο συγγραφέας πρέπει να είναι πόρνη (λατρεύω τις πόρνες).
Ο κόσμος πρέπει να έχει και παράδεισο και κόλαση, (εδώ, όχι αλλού).
Σε καμία περίπτωση (προσωπικά πάντα) δεν θα ήθελα να είμαι παραδείσιο φυτό.

Σημ. Και στο άλλο νήμα το ίδιο θα απαντούσα (πάντα σαν αναγνώστης):
Ναι, ο συγγραφέας πρέπει να πληρωθεί, / ναι, να γράψει και ό,τι άσχετο του δώσουν (αν πληρωθεί ασφαλώς) /
σαν δύσκολα μαθηματικά: αν μπορείς λύσε, αν όχι, κάτσε στη ρομάντζα).

Σημ.2 Αν ακούγομαι αστείος ή γελοίος είναι επειδή προτιμώ να είμαι άνθρωπας παρά υπεράνθρωπας.

 

[Μοναδικά ασήμαντος]

Φίλιε Στράτη συμμερίζομαι τη θέση σου. Δεν τη βρίσκω αστεία, μήτε γελοία. Είναι ολότελα ανθρώπινη τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά. Ίσως όμως είναι λίγο παραδομένη στο τυχαίο ή μήπως στους "τυχαίους" επιτήδειους που θέλουν και μπορούν να φτιάχνουν την επίγεια κόλασή μας;

* Δε μπορώ να συσχετίσω το επάγγελμα του συγγραφέα με το επάγγελμα της πόρνης. Το επάγγελμα της πόρνης θα έχει πάντα ζήτηση, λόγω της αδυναμίας κορεσμού της ανδρικής φύσης και στηρίζεται αποκλειστικά στην ελεύθερη έκθεση της πόρνης. Δεν απαιτείται κατά βάση ιδιαίτερο ταλέντο. Εξαιρούνται κάποιες πόρνες (ελπίζω να υπάρχουν) που μπορούν να δημιουργούν την απόλυτη ψευδαίσθηση του έρωτα και του πάθους.

* Ο συγγραφέας που γράφει ότι άσχετο του δώσουν,θεωρώ πως είναι επικίνδυνος για το κοινό και κατά την απλοϊκή άποψή μου περί κοινού δικαίου δεν μπορεί να αξιώνει αμοιβή, αφού η κατά παραγγελία συγγραφή βιάζεται και στηρίζεται στη λογοπλοκή τη λογοπλάνη και την επανάληψη.

* Ε και τα μαθηματικά, δεν παράγουν συναισθήματα, πέρα από αυτό της ατομικής ικανοποίησης του γνώστη τους.

 

[Στράτης]

Καλησπέρα.
Είδες που συμφωνούμε σε όλα, αγαπητέ φίλε;


*Κανένας δεν θέλει στο καθαρό του σπίτι την πόρνη, κι όλοι περνούν απ' το κορμί της. / Έτσι κι ο συγγραφέας, μας δίνει το κορμί του, πληρώνεις και δεν ξέρεις, μα πάντα το ζητάς.
/ Όπως όμορφα λες κι εσύ, δεν απαιτείται ιδιαίτερο ταλέντο, εξαιρούνται κάποιοι, που ελπίζουμε να υπάρχουν, που μπορούν να δημιουργούν την απόλυτη ψευδαίσθηση, έρωτα και πάθους.

*Πρέπει να είναι επικίνδυνη η πένα.

*Η ατομική ικανοποίηση του συγγραφέα. / Όλα είναι μαθηματικά, όταν δω πως όλα γύρω μου παράγουν συναισθήματα, μέχρι και το τελευταίο, το ασήμαντο.

 

[Μονόκερος]

Μεγάλη πόρνη η πένα, την κρατάς, τη χαϊδεύεις, ηδονίζεσαι και φωνάζεις.
Σου χτυπάει την πόρτα ο σπιτονοικοκύρης και σου λέει σταμάτα τη φασαρία και πλήρωσε το νοίκι.
- "Τσίμπα 14 σελίδες αποθημένα" κι εκείνος σου λέει "έχω κωλόχαρτο".
- Μα εγώ αυτό ξέρω να κάνω
- χέστηκα και χαρτί έχω, εσύ πάλι αν δεν πληρώσεις, πάρε τα κωλόχαρτά σου αλλού. Αααα, βρες καμιά δουλειά μπας και πάρεις κάνα κιλό πάνω σου, πεινάλα.

 

[Μοναδικά ασήμαντος]

Στράτη, θέλω να ξεπεράσω την επιλογή σου να ταυτίζεις το συγγραφέα με την πόρνη, γιατί δε μπορούμε να συμφωνήσουμε σ αυτό, γι αμέτρητους λόγους.
Θαρρώ πως οι δυο μας θ ανακατέβουμε ασταμάτητα τις λέξεις.
Πάντως, αν ο συγγραφέας μπορεί να ταυτίζεται κατά την άποψή σου με την πόρνη, τότε "όλα είναι πόρνη". (Ωραίος τίτλος για βιβλίο)

* Η πένα είναι επικίνδυνη για τους ανόητους και οπωσδήποτε πρέπει να είναι επικίνδυνη για τους ένοχους, συνένοχους, σκοτεινούς κι αμέτοχους.

* Τώρα για τη μαθηματική σου θεώρηση των πραγμάτων, υποχωρώ. Όπως μάθει ο καθένας.

 

[Στράτης]

Συγγνώμη, τώρα είδα την ανάρτηση.

Είναι μεγάλη τιμή για μένα, να είμαι ανόητος και βλάκας.

 

[Μοναδικά ασήμαντος]

Κατανοώ...
Έχω κι εγώ ελαττώματα.
Αργώ...
Η τελευταία λέξη δική σου.

 

[Στράτης]

Φίλε @Σημαντικέ.
Κοίτα, δεν μου αρέσουν οι ατάκες,
όταν μιλάμε να μιλάμε και οι δύο παρόντες, το κρυφτούλι είναι άσκοπο.

 

[Διατσέντα]

@Στράτης: Ο διάλογος με φράσεις-νομοτέλειες είναι ατάκες. Να η δική μου ατάκα καθώς σας διαβάζω. Ο ένας να απαντά στον άλλον μ’ αυτό τον τρόπο.

Θα ήθελα να ξέρω γιατί καθένας από μας θα πρέπει να έχει τη σχέση της “πόρνης” μ’ αυτό που κάνει. Είναι κατά την αίσθησή μου, όπως διαβάζω εδώ, η συλλογιστική της αποδοχής αυτού που συμβαίνει με την παραγωγή έργου γενικότερα στην κοινωνία που ζούμε. Άρα αποδοχή αυτής της κοινωνίας και των συνθηκών της. Να μια ακόμα νομοτέλεια. Αποδέχομαι αυτό που συμβαίνει κι επειδή ο νοικοκύρης θέλει το νοίκι, βουτάω μέσα σ’ αυτό που συμβαίνει σαν καλά ελισσόμενο ψαράκι και διεκδικώ “τα καλύτερα” δίνοντας “τα καλύτερα”. Τα όλα “καλύτερα”, έτσι όπως η τρέχουσα κατάσταση επιτάσσει.

Όμως, αν κατάλαβα καλά, ο Μοναδικά Ασήμαντος ξεκινάει την υπόθεσή του, τοποθετώντας τις σχέσεις του συγγραφέα με την πληρωμή της εργασίας του, στη βάση μιας άλλης κοινωνίας, μιας κοινωνίας ιδανικής. Φυσικά και σ’ αυτή την κοινωνία, που όλοι διαβιούμε σήμερα, όλα πληρώνονται. Δεν κατανοώ όμως γιατί αυτό είναι το ιδανικό. Είναι αυτό που μας κάνει απλούς ανθρώπους με κόλαση και παράδεισο κι όχι παραδείσια φυτά και υπερανθρώπους...Μένω στανική.

Επίσης τα μαθηματικά είναι υψηλή φιλοσοφία κι όχι αστεία. Κι αν η αναφορά στα μαθηματικά συνεπάγεται την επικράτηση του άκρατου ορθολογισμού, ώπα φίλιοι, αλλά να κι άλλη νομοτέλεια κι ατάκα. Δεν είναι απλά οι δέκα σελίδες που γράφω κάνουν εκατό ευρώ, δόστα μου κολαριστά και τελειώσαμε κι εσύ αναγνώστη πάρε το "σκληρό πορνό" μου κι όλοι χαρούμενοι. “Πορνό” = το μοδάτο κείμενο που μου παράγγειλαν να γράψω. “Σκληρό” = γαργαλιστικό κι ερεθιστικό στην πνευματική καταναλωτική τάση της μάζας, δηλαδή της τρέχουσας αγοράς. Δεν είναι τόσο απλό.

Και για να έρθω στα καθ’ ημάς τώρα. Σ’ αυτό το μικρό κοινωνικό γκρούπ που συνιστά αυτό το φόρουμ, υπάρχουν γωνιές που αρκετοί γράφουν τα πρωτότυπα κείμενά τους και κρατούν κατά κάποιο τρόπο το ρόλο του συγγραφέα, έστω και για εκατό ή διακόσιες λέξεις, έστω για ένα ποίημα. Τι ακριβώς κάνει όποιος γράφει; Καλλιεργεί τον μελλοντικό του ρόλο του συγγραφέα-πόρνη; Είναι ένα σχολείο προς τα εκεί, ας πούμε; Ποιά ανάγκη μας κάνει και μετέχουμε σ’ όλο αυτό; Το να αναμετρηθεί το κείμενό μας και να δούμε πόσο καλές εν δυνάμει “πόρνες" είμαστε; Εξαίρετη μαθηματική εξίσωση; Νέτη και σκέτη; Ουδέν συναίσθημα;

Όπως καταλαβαίνετε “φίλιοι" αμφότεροι, προσπαθώ να βάλω προδιαγραφές non-τσιτάτων, non-ατάκας.
Έχετε την καλημέρα μου. Το θέμα είναι άκρως ενδιαφέρον για να τοποθετείται σε επίπεδο φράσεων νομοτελειακών. Ή κάπως έτσι το βλέπω εγώ.

 

[Στράτης]

Καλημέρα σε όλους.
@Διατσέντα καλημέρα.

Δεν περιμένω -ποτέ- να δεχτεί τα λόγια μου κανένας, ούτε ο διάβολος, φαντάσου λοιπόν να είχα και ελπίδα να αποδεχτεί κάποιος την εικόνα τής πόρνης.
Ατάκες έχει παντού, από παρωνύμια μέχρι τρόπο ζωής· (ασφαλώς, δεν θα μπορούσα κι εγώ να λείπω απ' το πάρτι).

Δεν απλώνω την κουβέντα γιατί δεν θέλω άλλο.

 

[Μοναδικά ασήμαντος]

Άστο Στράτη. Το νήμα αυτό φαίνεται δεν έχει ενδιαφέρον για άλλους και δε βλέπω την ουσία να προσπαθούμε να πείσουμε ο ένας τον άλλο. Το κάναμε διάλογο και μάλιστα ασυνεχή. Κάποιος από τους δυο μας διαβάζει βιαστικά και κάποιος γράφει βιαστικότερα. Όσο για τις ατάκες, είμαι σίγουρος ότι αρέσουν και στους δυο μας. Τώρα αν κατάφερα λιγάκι να σε τσαντίσω, χαίρομαι, αφού περιδιαβαίνοντας ως νέο μέλος της αγοράς αυτής τα νήματά της, ολοένα ανακαλύπτω ότι διαθέτεις περισσότερο από άλλους, ατίθασο, αντιδραστικό, ανατρεπτικό και ακανθώδες πνεύμα.
Και έτσι για να σε τσαντίσω λίγο ακόμη, λυπάμαι που δεν είμαι "κοπελάρα"

 

[Στράτης]

Προσοχή. Ατάκα κοπελάρες:
Δεν είμαι καλός, δεν είμαι αγνός, δεν είμαι ήσυχος. Δεν είμαι το φως, είμαι η νύχτα.
Αμήν