Οι ερωτικές σκηνές είναι στη λογοτεχνία, όπως και στον κινηματογράφο, κάτι το οποίο μας μένει, ειδικά αν είναι καλές. Αυτό το καλές, βέβαια, είναι πολύ σχετικό και έχει σίγουρα να κάνει με το φύλο μας αλλά και τη γενικότερη αισθητική και ιδιοσυγκρασία μας.
Από την ατέλειωτη γκάμα ερωτικών σκηνών που μου έρχονται στο μυαλό, θεωρώ ότι αυτές του Κούντερα είναι πολύ πετυχημένες και ρεαλιστικές, με μια θαυμαστή ισορροπία μεταξύ ρομαντικού και χυδαίου. Συγχρόνως, νομίζω ότι οι περιγραφές του είναι πραγματικά αποκαλυπτικές για μας τις γυναίκες, γιατί μας φανερώνουν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι άντρες το σεξ.
Παρόλα αυτά, η ερωτική σκηνή που μου έχει μείνει αξέχαστη δεν ανήκει στον Τσέχο αλλά σε έναν Έλληνα, το Μυριβήλη. Είναι από το μυθιστόρημα Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια, όπου όλο το μυθιστόρημα είναι μία εσωτερική πάλη κυρίως του άντρα, που είναι ο κεντρικός ήρωας, και δευτερευόντως της γυναίκας, για το αν θα συνευρεθούν τελικά. Γιατί μπορεί η έλξη μεταξύ τους να είναι τεράστια, τεράστιοι είναι όμως και οι παράγοντες που τους κρατούν μακριά.
Τελικά, και μόλις στην τελευταία σελίδα του μυθιστορήματος έχουμε την παρακάτω σκηνή, που εμένα πολύ απλά «με έστειλε». Τη θυμάμαι πάντα. Και ίσως δεν είναι τόσο ο τρόπος που περιγράφεται (σίγουρα και αυτός) αλλά πολύ περισσότερο το πόσο δένει με ό, τι έχει προηγηθεί.
"Σαν πάτησε χάμω δεν την άφησε . Ξαμόλησε μόνο το μπαστούνι να κρέμεται στην αγριόριζα κ’ έσφιξε γύρω στο κορμί της και τ’ άλλο του το μπράτσο. Τήνε κράτησε έτσι σαν ένα παιδί, σαν ένα θησαυρό. Την έσφιξε στην αγκαλιά σαν ένα λάφυρο. Έσκυψε στο πρόσωπό της έξαλλος, έσκυψε πολύ κοντά, πάνω από τα χρυσά μάτια της. Και τα βρήκε να τον κοιτάνε από κάτω, όπως κοιτάνε τα μάτια των αρρώστων μες από το βύθος της θέρμης. Η ματιά του μπήκε μέσα της αρσενική και βάρβαρη. Είταν η αστραψιά της τρέλας του, κυκλοφόρεσε μονομιάς μέσα της. Πήγε κι ήρθε ο σπασμός ως τα ακρότατα των νεύρων της. Ένα γλυκό ρίγος την συντάραξε σύγκορμη, και σφίχτηκε σπασμωδικά πάνω του με όλη της την ύπαρξη.
Τότες αυτός γύρισε τα μάτια του ένα γύρω, σαν ένα αγρίμι που γυρεύει καταφύγι για να σπαράξει το θήραμά του. Είδε τις πυκνές τούφες της φτέρης, την πήγε βιαστικά εκεί, την απόθεσε προσεχτικά πάνω στο παχύ στρώμα της πρασινάδας, που τσακίστηκε και μύρισε βαριά κάτ’ από τα γόνατά του, και την έκαμε δική του μ’ έναν τρόπο βίαιο, σχεδόν εχτρικό.
Τα μάτια της βασίλεψαν κάτω από τα βαριά ματόκλαδα, τα δάχτυλα ξαμόλησαν λίγο – λίγο το μαντίλι με τα καβούρια"
Αυτά από τη λογοτεχνία. Από τον κινηματογράφο πραγματικά δεν θα ξεχάσω ποτέ την ερωτική σκηνή από την ταινία Άγρια Ορχιδέα με τον Μίκι Ρουρκ και την Κάρε Ότις. Ίσως γιατί δεν περίμενα ότι σε μια τέτοια ταινία θα μπορούσε να μπει μια τόσο πολύ τολμηρή σκηνή. Με ξάφνιασε ….. προφανώς ευχάριστα.
Τότε, μάλιστα, είχαν κυκλοφορήσει οι φήμες ότι οι πρωταγωνιστές κάνουν πραγματικό σεξ και όχι δήθεν. Υπάρχει η σκηνή στο δίκτυο αλλά δεν δίνω σύνδεσμο
:χεχ:
Από την ατέλειωτη γκάμα ερωτικών σκηνών που μου έρχονται στο μυαλό, θεωρώ ότι αυτές του Κούντερα είναι πολύ πετυχημένες και ρεαλιστικές, με μια θαυμαστή ισορροπία μεταξύ ρομαντικού και χυδαίου. Συγχρόνως, νομίζω ότι οι περιγραφές του είναι πραγματικά αποκαλυπτικές για μας τις γυναίκες, γιατί μας φανερώνουν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι άντρες το σεξ.
Παρόλα αυτά, η ερωτική σκηνή που μου έχει μείνει αξέχαστη δεν ανήκει στον Τσέχο αλλά σε έναν Έλληνα, το Μυριβήλη. Είναι από το μυθιστόρημα Η Δασκάλα με τα Χρυσά Μάτια, όπου όλο το μυθιστόρημα είναι μία εσωτερική πάλη κυρίως του άντρα, που είναι ο κεντρικός ήρωας, και δευτερευόντως της γυναίκας, για το αν θα συνευρεθούν τελικά. Γιατί μπορεί η έλξη μεταξύ τους να είναι τεράστια, τεράστιοι είναι όμως και οι παράγοντες που τους κρατούν μακριά.
Τελικά, και μόλις στην τελευταία σελίδα του μυθιστορήματος έχουμε την παρακάτω σκηνή, που εμένα πολύ απλά «με έστειλε». Τη θυμάμαι πάντα. Και ίσως δεν είναι τόσο ο τρόπος που περιγράφεται (σίγουρα και αυτός) αλλά πολύ περισσότερο το πόσο δένει με ό, τι έχει προηγηθεί.
"Σαν πάτησε χάμω δεν την άφησε . Ξαμόλησε μόνο το μπαστούνι να κρέμεται στην αγριόριζα κ’ έσφιξε γύρω στο κορμί της και τ’ άλλο του το μπράτσο. Τήνε κράτησε έτσι σαν ένα παιδί, σαν ένα θησαυρό. Την έσφιξε στην αγκαλιά σαν ένα λάφυρο. Έσκυψε στο πρόσωπό της έξαλλος, έσκυψε πολύ κοντά, πάνω από τα χρυσά μάτια της. Και τα βρήκε να τον κοιτάνε από κάτω, όπως κοιτάνε τα μάτια των αρρώστων μες από το βύθος της θέρμης. Η ματιά του μπήκε μέσα της αρσενική και βάρβαρη. Είταν η αστραψιά της τρέλας του, κυκλοφόρεσε μονομιάς μέσα της. Πήγε κι ήρθε ο σπασμός ως τα ακρότατα των νεύρων της. Ένα γλυκό ρίγος την συντάραξε σύγκορμη, και σφίχτηκε σπασμωδικά πάνω του με όλη της την ύπαρξη.
Τότες αυτός γύρισε τα μάτια του ένα γύρω, σαν ένα αγρίμι που γυρεύει καταφύγι για να σπαράξει το θήραμά του. Είδε τις πυκνές τούφες της φτέρης, την πήγε βιαστικά εκεί, την απόθεσε προσεχτικά πάνω στο παχύ στρώμα της πρασινάδας, που τσακίστηκε και μύρισε βαριά κάτ’ από τα γόνατά του, και την έκαμε δική του μ’ έναν τρόπο βίαιο, σχεδόν εχτρικό.
Τα μάτια της βασίλεψαν κάτω από τα βαριά ματόκλαδα, τα δάχτυλα ξαμόλησαν λίγο – λίγο το μαντίλι με τα καβούρια"
Αυτά από τη λογοτεχνία. Από τον κινηματογράφο πραγματικά δεν θα ξεχάσω ποτέ την ερωτική σκηνή από την ταινία Άγρια Ορχιδέα με τον Μίκι Ρουρκ και την Κάρε Ότις. Ίσως γιατί δεν περίμενα ότι σε μια τέτοια ταινία θα μπορούσε να μπει μια τόσο πολύ τολμηρή σκηνή. Με ξάφνιασε ….. προφανώς ευχάριστα.
Τότε, μάλιστα, είχαν κυκλοφορήσει οι φήμες ότι οι πρωταγωνιστές κάνουν πραγματικό σεξ και όχι δήθεν. Υπάρχει η σκηνή στο δίκτυο αλλά δεν δίνω σύνδεσμο
:χεχ:
εμενα για ερωτικη στιγμη στη λογοτεχνια μονο της νανας του Ζολα μου έρχεται στο μυαλό.δεν θυμαμαι αν ειχε ερωτικη στιγμη αλλά επειδή ηταν ολο γυμνη αυτή μου θυμιζει κατι τετοιο...Αλλιως δεν διαβάζω τέτοια εγω 
