Εσύ πόσα αδιάβαστα έχεις;

Ένιωσα ανακούφιση διαβάζοντας για τα αδιάβαστα σας. :) Υπάρχουν καμιά εικοσαριά στο σπίτι που περιμένουν τη σειρά τους και μου φαινόταν πολλά. Μου αρέσει που υπάρχουν και μου άρεσε ο χαρακτηρισμός "κονσέρβες" αν και δεν αφήνω να πλησιάσει η ημερομηνία λήξης τους, σε 1-2 χρόνια οι προμήθειες ανανεώνονται. Τα περισσότερα είναι από εφημερίδες (στην αρχή ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος αλλά μπήκε φρένο από νωρίς) και από την καινούρια, για μένα, αμαρτία το amazon αλλά τα τελευταία δεν πρόκειται να περιμένουν πολυ.
 
Παζαρι βιβλιου τον Γεναρη στην Αθηνα.Παζαρι βιβλιου τον Σεπτεμβριο στην Πατρα.Προσφορες απο περιοδικα,δανεικα απο φιλους,κτλ κτλ...Πως να μην μαζευτουν μετα;Αδυνατον μου φαινεται.Ετσι,τα δικα μου αδιαβαστα ειναι μεταξυ 35 και 40(νομιζα ειναι πολλα,αλλα βλεπω υπαρχουν και "χειροτερα":χαχα:).Παντως αυτο ουδολως με χαλαει.

Οπως αναφερθηκε και απο καποια αλλα παιδια,το βλεπω σα να τα αγοραζω ενα ενα.Δηλαδη,καθε φορα που τελειωνω καποιο βιβλιο και ειναι να αρχισω ενα αλλο,δεν το κανω ελαφρα τη καρδια.Θα αναρωτηθω τι ειδος θελω αν διαβασω.Θα ειναι τουβλο ή κατι μικρο;θα παω στη βιβλιοθηκη,θα κοιταξω ενα ενα τα βιβλια.Θα τα ξεφυλλισω,θα διαβασω την περιληψη(αν και την ξερω πανω κατω στα περισσοτερα) και θα παω στο ταμειο....εεε,στο κρεβατι εννοω!:))))

Θεωρω δεδομενο,οτι η λιστα θα συνεχισει να μεγαλωνει.Μεχρι να φτασουν τα αδιαβαστα να ειναι πιο πολλα απο τα διαβασμενα!
 
Εγώ έχω φτιάξει ειδική βιβλιοθήκη αδιάβαστων βιβλίων και θα σας εξηγήσω τους λόγους.

Επειδή από τις πιο αγαπημένες μου ενασχολήσεις, ( όπως και των περισσοτέρων απ' ότι φαντάζομαι) είναι να περνάω τον ελεύθερο χρόνο μου σε βιβλιοπωλεία - αγαπημένοι χώροι η "Στοά του Βιβλίου" και ο "Παπασωτηρίου" (όπου και αν έχει κατάστημα και τύχει να περνάω) - αναπόφευκτο είναι κάτι να δεις, να σου αρέσει και να το πάρεις. Συμπεριλαμβανομένου δε και την καθιερωμένη εδώ και χρόνια εβδομαδιαία - τουλάχιστον - επίσκεψη στα παλαιοβιβλιοπωλεία στο Μοναστηράκι - όπου δεν κάνει να μπαίνεις και να φεύγεις με άδεια χέρια - καταλήγουμε στο εύλογο συμπέρασμα πως αναπόφευκτα μαζεύονται γρηγορότερα τα βιβλία απ΄ότι διαβάζονται. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα λοιπόν να δημιουργήσω την προσωπική μου αδιάβαστη βιβλιοθήκη. Το σκεπτικό αυτής της απόφασης είναι ακριβώς ίδιο και απαράλλακτο με το σκεπτικό της Λορένας.

Επίσης απολύτως σύμφωνο με βρίσκει και η θεώρηση του Λευτέρη Λ. Ουδέποτε διαβάζω βιβλίο που δεν ανήκει σε μένα!
 
Last edited:
Σαν τον ονειρευτή και εγώ έχω το "ράφι των αδιάβαστων" ... έχει πάνω του 29 βιβλία. Όλα εκτός από ένα είναι προσφορές από εφημερίδες ή άλλα παρόμοια !!! Το ένα αυτό είναι δώρο από γνωστό γνωστού που ήταν ξεκάθαρο πως όταν το αγόραζε δεν με ήξερε καθόλου :ρ !!
 
Έχουμε και λέμε: Με μια πρώτη ματιά (γιατί με δεύτερη θα βρω και άλλα) εντόπισα και έφτιαξα μια στοίβα με τα ακόλουθα αδιάβαστα βιβλία - ορισμένα από τα οποία είναι και ιδιαίτερα γνωστά:
Όλα ανεξαιρέτως τα άνοιξα κάποια στιγμή, αλλά για κάποιο λόγο δεν με τράβηξαν και τα ξαναέκλεισα. Εάν τυχόν έχετε διαβάσει κάποιο από αυτά και σας άρεσε, πείτε το μήπως και του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία!

1. Το παιχνίδι των Θεών, Κατριν Κλεμάν
2. Ο Θεός των μικρών πραγμάτων, Αρουντάτι Ρόι
3. Κινέζικα Κουτιά, Σώτη Τριανταφύλλου
4. Το ταξίδι του ελέφαντα, Ζοζέ Σαραμάγκου (το μόνο του που δεν κατάφερα να διαβάσω)
5. Η μάγισσα του Πορτομπέλο, Πάολο Κοέλο
6. Η κόκκινη πριγκίπισσα, Σόφκα Ζηνόβιεφ
7. Αμίλητα βαθιά νερά, Ρέα Γαλανάκη
8. Μια σταγόνα ιστορία, Δημήτρης Καμπουράκης
9. Ατίμωση, Τζ. Μ. Κούτσι
10. Μπαουντολίνο, Ουμπέρτο Έκο
 
8. Μια σταγόνα ιστορία, Δημήτρης Καμπουράκης
το συγκεκριμενο αποτελειται απο δυο μερη,εχω κ τα δυο κ μπορω να πω οτι τα διαβασα πολυ ευχαριστα.
σιγουρα δεν μπορουν να χαρακτηριστουν ιστορικα βιβλια αλλα δινουν ενδιαφερουσες κ αγνωστες πληροφοριες.
ειναι χωρισμενα σε κεφαλαια, στην ουσια μικρες ιστοριες για συγκεκριμενα γεγονοτα κ κ προσωπα. τρελες μορφες στο τιμονι της εξουσιας οπως χαρακτηριστικα λεει, ιντριγκες, δολοφονιες κ παθη.
στο δευτερο τομο αναφερει μεθοδους βασανιστηριων που εχουν χρησιμοποιηθει στην πορεια της ιστοριας, πειραματα που γινανε σε στρατοπεδα συγκεντρωσεων.

εχει χρονια που τα διαβασα, μπορει να τους ξαναριξω μια ματια

δωστους μια ευκαιρια, διαβαζονται ανετα κ σε συνδυασμο με αλλο βιβλιο αν εισαι λατρης του..διπλου :)))
 
Έχουμε και λέμε: Με μια πρώτη ματιά (γιατί με δεύτερη θα βρω και άλλα) εντόπισα και έφτιαξα μια στοίβα με τα ακόλουθα αδιάβαστα βιβλία - ορισμένα από τα οποία είναι και ιδιαίτερα γνωστά:
Όλα ανεξαιρέτως τα άνοιξα κάποια στιγμή, αλλά για κάποιο λόγο δεν με τράβηξαν και τα ξαναέκλεισα. Εάν τυχόν έχετε διαβάσει κάποιο από αυτά και σας άρεσε, πείτε το μήπως και του δώσω μια δεύτερη ευκαιρία!

1. Το παιχνίδι των Θεών, Κατριν Κλεμάν
2. Ο Θεός των μικρών πραγμάτων, Αρουντάτι Ρόι
3. Κινέζικα Κουτιά, Σώτη Τριανταφύλλου
4. Το ταξίδι του ελέφαντα, Ζοζέ Σαραμάγκου (το μόνο του που δεν κατάφερα να διαβάσω)
5. Η μάγισσα του Πορτομπέλο, Πάολο Κοέλο
6. Η κόκκινη πριγκίπισσα, Σόφκα Ζηνόβιεφ
7. Αμίλητα βαθιά νερά, Ρέα Γαλανάκη
8. Μια σταγόνα ιστορία, Δημήτρης Καμπουράκης
9. Ατίμωση, Τζ. Μ. Κούτσι
10. Μπαουντολίνο, Ουμπέρτο Έκο

Πιστεύω ότι πρέπει να δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία στα 5,7,8 και 10, ειδικά στην Γαλανάκη. Γράφει πολύ ωραία.
 
Χμ, περίπου 30! Και όμως συνεχίζω να αγοράζω και να γεμίζω αυτό το αγαπημένο ράφι στη βιβλιοθήκη :ρ
 
Και νόμιζα ότι μόνο εμένα μου συμβαίνει αυτό και αισθανόμουν άσχημα! Είναι σαν να έχω γράψει εγώ το αρχικό μήνυμα. Κι εγώ έχω αρκετά αδιάβαστα (που δεν ξέρω πότε θα έρθει η ώρα τους, όταν τελειώνω ένα βιβλίο και πηγαίνω και τα κοιτάω αποφασίζω συνήθως ότι θέλω να αγοράσω ένα καινούριο). Επίσης λέω ότι θα είναι τέλειο να έχω να διαβάζω σε περιόδους που δεν θα έχω τη δυνατότητα να αγοράζω καινούρια βιβλία (εύχομαι ότι αυτό δεν θα συμβεί ποτέ). Το χειρότερο απ'όλα είναι ότι, ενώ δεν αφήνω αδιάβαστα βιβλία σχεδόν ποτέ έχω αρκετά κι από αυτά (θεωρητικά αυτή τη στιγμή διαβάζω 6-7). :ωιμέ:
 
Πολλά. Δυστυχώς, γιατί δεν τα "έζησα" ακόμα, διαβάζοντάς τα. Κι ευτυχώς, γιατί έχω ένα σωρό επιλογές, για πολύ, πολύ καιρό ακόμα... Αλλά έχω διαβάσει επίσης και πολλά, οπότε δεν με κατηγορώ...
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Να μην σε κατηγορείς, Γοργόνα. Τα βιβλία είναι απόλαυση κι όχι υποχρέωση. :ναι:

Αν και να πω την αλήθεια, καμιά φορά σκέφτομαι πως κάθε βιβλίο θα πρεπει να διαβαστεί τουλάχιστον μια φορά.
 
Τα αδιάβαστα βιβλία εξαρτώνται από το πόσο συχνά αγοράζεις βιβλία...
Αν μπεις σε βιβλιοπωλείο και δεν μπορείς να κρατηθείς, αν περάσεις από παζάρι βιβλίου και πρέπει οπωσδήποτε να πάρεις κάτι, αν δεις πάγκο και δεν αντέχεις αν δεν ξεθάψεις και το τελευταίο βιβλίο κάτω κάτω, ε τότε έχεις πολλά αδιάβαστα!

Εγώ έχω σίγουρα καμιά 50αριά!

ΥΓ. Εξαρτάται και από τον χρόνο που διαθέτεις για διάβασμα. Παλαιότερα είχα περισσότερο χρόνο να αφιερώσω στο διάβασμα και λιγότερα λεφτά στην τσέπη. Μέχρι πριν την κρίση ακριβώς το αντίθετο, περισσότερο λεφτά αλλά λιγότερο χρόνο (εκεί χτίστηκε και η στοίβα με τα αδιάβαστα) και τώρα εξισορροπήθηκαν τα πράγματα...
 
Έχω πολλά βιβλία αδιάβαστα.Με μία πρόχειρη καταμέτρηση είναι γύρω στα 150.Αυτό συμβαίνει γιατί ο ρυθμός αγοράς βιβλίων είναι πολύ μεγαλύτερος απο το ρυθμό ανάγνωσης.Ειδικά τους τελευταίους μήνες αγόρασα πολλά βιβλία σε μία προσπάθεια να ξορκίσω τη γενικότερη κατήφεια που επικρατεί γύρω μας ελέω κρίσης. Από την άλλη ,βέβαια, η ζέστη του παρατεταμένου καλοκαιριού(τελειωμό δεν είχε το σκασμένο) με αποσυντόνισε εντελώς και έριξα πολύ τον αριθμό των βιβλίων που διάβασα.

Βέβαια δεν πτοούμαι.Θα συνεχίσω να αγοράζω βιβλία και ας μεγαλώνει ο σωρός με τα αδιάβαστα.Εξάλλου , όπως μου έλεγε και ο παππους μου , η ευτυχία για έναν άντρα είναι να έχει τη βιβλιοθήκη του και την κάβα του γεμάτες και το κρεβάτι του ζεστό.

 
Last edited:
Εξάλλου , όπως μου έλεγε και ο παππους μου , η ευτυχία για έναν άντρα είναι να έχει τη βιβλιοθήκη του και την κάβα του γεμάτες και το κρεβάτι του ζεστό.
Πολύ σωστός ο Παππούς. Μπράβο του.
Με την άδεια σου, θα το χρησιμοποιήσω.
 
Να πω κι εγώ το πόνημα μου!
Λοιπόν, αδιάβαστα βιβλία δεν υπάρχουν -εκτός από ένα που το πήρα το 2007.
Είναι το: "Το Σιωπηλό Κορίτσι" του Πέτερ Χόε, αν και έχει καλές "συστάσεις?" είναι ο συγγραφέας που έγγραψε το: "Η δεσποινίς Σμίλλα διάβαζε το χιόνι" που έγινε μπεστ-σέλερ, και το Σιωπηλά Κορίτσι δεν είναι και κακό βιβλίο, παρ' όλα αυτά δεν μπορώ να το τελειώσω με τίποτα! Έφτασα μέχρι την 100 σελίδα (επί συνόλου 500) και μέχρι εκεί! Με αφορμή τούτου του θρεντ, θα το...ξαναπαλέψω :)))
 
Καμιά πενηνταριά τουλάχιστον.
Αν και ο λόγος μου είναι κάπως αστείος. Ομολογώ λοιπόν πως τα παίρνω για να έχω απόθεμα σε περίπτωση που καταλυθεί ο πολιτισμός, ή που απαγορευτούν πολλά από αυτά (ναι αυτό το βλέπω πολύ τελευταία ως πιθανότητα). Ή αν φτάσουν τα πράγματα σε πολύ άσχημο σημείο, τουλάχιστον θα έχω μπόλικη από την ψυχαγωγία μου, διαθέσιμη στο ράφι μου. Χώρια του ότι, όντως είναι ωραίο να στέκεσαι μπροστά από τη βιβλιοθήκη και να σκέφτεσαι τι να διαλέξεις.
 
Top