Ντρέπομαι που θα το πω, αλλά νομίζω ότι ανήκω στην μειοψηφία του κόσμου εδώ που διαβάζει πλεόν σχεδόν αποκλειστικά ηλεκτρονικά βιβλία, αν και φυσικά την απόλαυση της βόλτας στα βιβλιοπωλεία δεν πρόκειται να την απαρνηθώ ποτέ των ποτών. Αλλά να... Κάποια στιγμή η οικονομική μου κατάσταση δε μου επέτρεπε να αγοράζω όσα χρειαζόμουν για την τακτική αναγνωστική κατανάλωσή μου, και έτσι με μισή καρδιά είπα να επενδύσω κάποια χρήματα σε ένα e-reader. Λίγο οι τιμές στο Amazon, που για ορισμένους τίτλους είναι ουσιαστικά συμβολικές, λίγο το Project Gutenberg, που είχε ΟΛΟΥΣ τους κλασικούς δωρεάν, λίγο η κατάντια της βιβλιοθήκης στη γειτονιά μου που πλεόν είχε ελάχιστα που με δελέαζαν... Έκανα το βήμα, και έκτοτε δεν μπορώ να πω ότι το μετάνιωσα, παρά μόνο όταν πρόκειται γι' αυτό το τόσο πονεμένο θέμα της λίστας "προς ανάγνωση". Η ευκολία στην απόκτηση ηλεκτρονικών βιβλίων είναι απίστευτη, χώρος δε χρειάζεται κανένας (αν και αυτό για μένα είναι σοβαρό μείον, η βιβλιοθήκη είναι το ομορφότερο έπιπλο στο σπίτι μου, και τα βιβλία μου η καλύτερη διακοσμητική άποψη που θα μπορούσα να έχω), και έτσι πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, είχα βρεθεί με όλο τον Ντίκενς και τον Αλέξανδρο Δουμά στις αγκάλες μου, και από κει ήταν μόνο μια κατρακύλα προς την άβυσσο των αμέτρητων αδιάβαστων βιβλίων. (Μια παρένθεση, όσοι δεν διάβασαν τους Τρεις Σωματοφύλακες, μην το αναβάλλετε άλλο, είναι αντάξιο της αθάνατης φήμης του, εγώ προσωπικά το έχω διαβάσει καμιά δεκαριά φορές τουλάχιστον - αν και μόνο ο πρώτος τόμος αξίζει, μετά μου τα χάλασε πολύ ο συγγραφέας: οι αρπαχτές της εποχής του είναι κάπως εξώφθαλμες, θα έλεγα...).
Συμφωνώ απόλυτο με το φίλο ή τη φίλη που σημείωσε ότι όλα όσα δεν έχουμε διαβάσει ακόμα, είναι στην ουσία αδιάβαστα. Έχω μαζέψει τόσα πολλά που θεωρώ ότι με ενδιαφέρουν, και πάντα θεωρώ ότι κάποια στιγμή θα έρθει η ώρα τους... Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία (γι' αυτό είναι και το χειρότερο όνομα για πεθερά άλλωστε).
Τέλος, για μένα προσωπικά τα ακουστικά βιβλία έχουν φανεί ανεκτίμητα στην καταπολέμηση του φαινομένου αυτού, δεδομένου ότι μου προσφέρουν την ευκαιρία να τελειώνω ένα βιβλίο σε λίγες μέρες εκει που κανονικά θα ήθελε βδομαδα (-ες), την ώρα που κάνω δουλειές, που τρέχω, που ταξιδεύω, που καταπιάνομαι με άλλα χίλια δυο τα οποία κρατάνε τα χέρια μου απασχολημένα, αλλά όχι το μυαλό και τα αφτιά μου. Nα, από την Κυριακή μέχρι σήμερα "διάβασα" The Scarlet Pimpernel", και το ευχαριστήθηκε η ψυχή μου. Και αφού στο mp3 player ακολουθούσε ο Γκάτσμπι, πριν καλά καλά το καταλάβω, να που έφυγαν ακόμα δυο βιβλία από τη λίστα... Η ελπίδα που λέγαμε...