Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ (Jean-Patrick Manchette) : "Μοιραία" (Fatale)

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης


Τίτλος: Μοιραία
Πρωτότυπος τίτλος: Fatale
Συγγραφέας: Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ (Jean-Patrick Manchette)
Γλώσσα: Ελληνικά
Μετάφραση: Ειρήνη Τσολακέλλη
Εκδόσεις: Άγρα
Έτος πρώτης έκδοσης: 1977 (Γαλλικά)
Αριθμός σελίδων: 176
ISBN: 960-325-636-6


Ένα μικρό βιβλίο που διαβάζεται στην καθισιά και με μια ανάσα. Πρωταγωνίστρια εδώ είναι μια γυναίκα, η Αιμέ, μια πληρωμένη δολοφόνος που τελειώνει μια "δουλειά" σε μια πόλη και έπειτα φεύγει και εγκαθίσταται στην Μπελβίλ με νέα εμφάνιση και νέα ταυτότητα και γρήγορα καταφέρνει να αναμειχτεί με την τοπική πλουτοκρατία ελπίζοντας πως θα προκύψει κάποια νέα καλοπληρωμένη δουλειά. Και πράγματι, με λίγη βοήθεια από μέρους της, βρίσκονται κάμποσοι εντολοδόχοι για έναν φόνο.

Σκέφτομαι πως τα βιβλία τού Μανσέτ πραγματικά ταιριάζει να τα δεις και σε κινηματογραφική εκδοχή αν, κι από ό,τι καταλαβαίνω, κάποια λίγα έχουν γίνει ήδη ταινία όπως, για παράδειγμα, η Νάδα, το 1974. Πολύ θα ήθελα, λοιπόν, να δω και σε εικόνα την σκηνή τού τέλους τής Μοιραίας, με την Αιμέ αντιμέτωπη με την ομάδα που την κυνηγάει να δείχνει όλη την μαεστρία τής τέχνης της ως δολοφόνου.

Μου φάνηκε λίγο παράξενο που η Αιμέ είναι μοναχά 46 κιλά καθώς, κατά τ' άλλα, μπορεί να σκοτώσει και μοναχά με τα γυμνά της χέρια έναν ρωμαλαίο άντρα. Όσο κι αν παρουσιάζεται να γνωρίζει πολεμικές τέχνες κάπως με παραξένεψε αυτό. Σαράντα έξι κιλά είναι λίγα για ενήλικη γυναίκα και θα υποπτευόμουν μεταφραστικό σφάλμα αν το πρωτότυπο δεν αφορούσε την Γαλλία όπου κι αυτοί χρησιμοποιούν το μετρικό σύστημα.

Ένα πολύ καλό, μικρό αστυνομικό.
 
Last edited:
βιβλίο-σφηνάκι για τις δύσκολες ώρες. Καταιγιστική σχεδόν κινηματογραφική δράση με γεμάτες βία σκηνές. Υπολέιπεται της πρήνης θέσης σε πολλά εκφραστικά στοιχεία, αλλά δεν παύει να είναι διαμαντάκι.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα..
 
Πολύ ενδιαφέρον μου ακούγεται! Κάποτε ήθελα να δανειστώ το Νάδα, από μια βιβλιοθήκη εδώ κοντά αλλά για κάποιο λόγο τελικά δεν το έκανα.
Λέω να επανορθώσω τώρα, και, ευκαιρίας δοθείσης, να πάρω και τη μοιραία.

Σημ.: Πάντως εγώ, που είμαι "ενήλικη γυναίκα", ζυγίζω 47 κιλά. Βέβαια, είμαι κι ένα πενήντα πέντε ύψος. Κι επιπλέον, δεν συνηθίζω να σκοτώνω ρωμαλαίους άντρες με τα γυμνά μου χέρια!
 
Top