Τίτλος: Όλα τα ονόματα
Πρωτότυπος τίτλος: Todos os nomes
Συγγραφέας: Josè Saramago
Μετάφραση: Αθηνά Ψυλλιά
Εκδόσεις: Καστανιώτη
Χρονολογία έκδοσης: 1999
Πρώτη έκδοση: 1997 (Πορτογαλικά)
Αριθμός σελίδων: 300
ISBN: 978-960-03-6207-7
Για τον συγγραφέα:
O Ζοζέ (Ιωσήφ) ντε Σόζα Σαραμάγκου (José de Sousa Saramago) γεννήθηκε στην Πορτογαλία την 16.11.1922 και απεβίωσε την 18.06.2010. Εργάσθηκε ως δημοσιογράφος, μεταφραστής, κριτικός λογοτεχνίας, αλλά διακρίθηκε, κυρίως, για το συγγραφικό του έργο (μυθιστορήματα, ποιήματα, δοκίμια, κ.ά.). Έλαβε πολυάριθμες διακρίσεις με κυριότερη αυτή του Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1998. Ανάμεσα στα βιβλία του ξεχωρίζει κανείς το "Κάιν", "Το Κατά Ιησούν Ευαγγέλιο", "Άνθρωπος Αντίγραφο", "Πέτρινη Σχεδία" (το οποίο είναι στο μπάκετ λιστ μου), την τριπλέτα "Περί τυφλότητος", "Περί φωτίσεως", "Περί θανάτου", και πολλά πολλά άλλα.
Γενικά για το βιβλίο:
Με σταματάτε στον δρόμο εσείς ο απλός καθημερινός κόσμος και μου ζητάτε παρουσίαση. Παιδιά σας είπα ανοίγουν ξανά τα δικαστήρια. Δείξτε κατανόηση, δεν έχω χρόνο. Αλλά με ξέρετε. Είμαι ψυχοπονιάρης. Θα σας το κάμω το χατίρι βρε μπαγάσες. Για πάμε, λοιπόν:
Το συγκεκριμένο βιβλίο του Πορτογάλου παραμυθά (που διαβάζω παντού ότι θεωρείται ο Πορτογάλος Καζαντζάκης, θέση με την οποία διαφωνώ γιατί ο Σαραμάγκου είναι/ήταν ο Σαραμάγκου και ο Καζαντζάκης είναι/ήταν ο Καζαντζάκης) γράφτηκε αμέσως μετά την τεράστια επιτυχία "Περί τυφλότητος". Διηγείται την ιστορία ενός χαμηλόβαθμου γραφιά του Γενικού Ληξιαρχείου της Χώρας, ο οποίος κάθε μέρα καταχωρίζει στοιχεία σε απρόσωπες καρτέλες ζωντανών και νεκρών στα Μητρώα. Ακούγεται απίστευτα βαρετό επάγγελμα; Πιστέψτε με είναι.
Για να εμβαθύνουμε λίγο:
Παιδιά κοιτάξτε να δείτε. Ο Σαραμάγκου και τιμοκαταλόγους για σφολιάτες σε καντίνες της Εθνικής Οδού να έγραφε, προσωπικά θα τις διάβαζα. Και κατά πάσα πιθανότητα θα παρήγγελνα ότι έχει το μενού. Τόσο μου αρέσει η γραφή του. Σε αυτό βοηθάει η -και πάλι- πολύ καλή μετάφραση της Αθηνάς Ψυλλιά αλλά και η καλή επιμέλεια των εκδόσεων Καστανιώτη.
Έχουμε και λέμε. Ο κ. Ζοζέ, ένας χαμηλόμισθος πενηντάρης γραφιάς, αποφασίζει να αρχίσει την έρευνα για μία άσημη κοπέλα, φαινομενικά αδιάφορη, η οποία δεν μπορεί, θα είναι κάτι παραπάνω από μία ημερομηνία γέννησης, στοιχεία γονέων και διεύθυνση. Ερευνά, λοιπόν, στοιχείο το στοιχείο, χτυπάει την μία πόρτα μετά την άλλη και αναζητά το επόμενο στοιχείο. Ο κ. Ζοζέ αφήνει για λίγο στην άκρη την (ασφαλή) ρουτίνα των καρτελών του Ληξιαρχείου και κάνει παρανόμως τον ντέντεκτιβ εν αγνοία, βεβαίως, του αυστηρού Ληξιάρχου.
Ο Σαραμάγκαρος δίνει και πάλι ρέστα περιγράφοντας τις σκέψεις, τις φοβίες, τις συζητήσεις πραγματικές ή φανταστικές, τις υπόλοιπες προσωπικότητες του βιβλίου (μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή του) και δομεί λιθαράκι λιθαράκι τον κεντρικό μας χαρακτήρα.
Προσωπική γνώμη:
Παιδιά μου, θα ήθελα να σταθώ στα εξής:
1. Τον λατρεύω αυτόν τον συγγραφέα. Λέω από μέσα του να τον είχα μες στο σπίτι, να του έδινα ένα στυλό μπλε μπικ και ένα χαρτί και να του έλεγα γράψε παλικάρι μου ότι γουστάρεις (βέβαια δεν θα καταλάβαινα τίποτα, γιατί δεν ξέρω γρι πορτογαλικά). Αλλά η ιδέα μου φάνηκε τόσο αδύναμη που αδιαφόρησα. Το διάβασα βέβαια ως το τέλος, αλλά επειδή μου άρεσε η γραφή.
2. Επίσης, οκ, ναι ο Σαραμάγκου δεν γράφει πολύ ρεαλιστικά βιβλία ναι, γνωστό. Αλλά ρε παιδιά, βρε καλά μου παιδιά, ήταν τόσο ΜΗ αληθοφανείς οι ενέργειες και οι επιλογές του πρωταγωνιστή, που δεν μπήκα καν στο κλίμα του βιβλίου.
3. Προσοχή, τον αγαπούσα, ως συγγραφέα, και ακόμα τον αγαπώ, για τις στιγμές που μου έχει προσφέρει. Αλλά ως βιβλίο δεν με άγγιξε (προσωπική γνώμη θυμίζω ε) και δεν θα το συνιστούσα.
Βαθμολογία:
Πλοκή 2/5 και γραφή 4/5 = 6/10
Last edited:
