Η Χρυσηίδα Δημουλίδου για τις δανειστικές βιβλιοθήκες

[Χρυσηίδα]

Πάντως, αν όντως την "στόλισε" για τα καλά όπως λέει, ο υπεύθυνος της βιβλιοθήκης, μπράβο του

Όσο για το αν είναι δικαίωμά του συγγραφέα να δώσει αντίτυπο στη βιβλιοθήκη, οι αναρτήσεις που προηγούνται δείχνουν αυτό ακριβώς που είπα παραπάνω: δεν έχουμε ιδέα στην Ελλάδα για το ρόλο που παίζουν οι βιβλιοθήκες. Και φυσικά δεν φταίμε εμείς, φταίει οι εκπαίδευσή μας και τα σχολειά μας. Οπότε εμείς συγχωρούμαστε. Αυτός που δεν μπορεί να συγχωρεθεί είναι αυτός που φέρει τον τίτλο του συγγραφέα.

 

[Διας]

Αντέρωτας, υπάρχει ξεχωριστή νομοθεσία πνευματικών δικαιωμάτων για τα βιβλία; Δεν το νομίζω, γιατί σε κάθε βιβλίο αναφέρει τον νόμο περι πνευματική ιδιοκτησίας (πως τα λέει ακριβώς δεν θυμάμαι)

 

[Ελένιον]

και τώρα, θα ξεκατινιαστώ (διάβασα σχόλια, είδα βίντεο...)

Παντως ολοκληρο σπιτι εναν τοιχο-βιβλιοθηκη δεν εχει; Τι σοι συγγραφεας ειναι; Κριμα, κριμα. Οσο παει με απογοητευει ολο κ περισσοτερο.

Όταν γράφεις αριστουργήματα, δεν χρειάζεται να διαβάζεις τίποτα άλλο.
Βέβαια το τίμημα είναι βαρύ. Η μοναξιά του συγγραφέα για την οποία μίλησε.
Και ένα δίκιο μπορεί κάπου να το έχει, όπως κι ο Δίας στο σχολιασμό του, αλλά θα πιαστώ από το απειροελάχιστο δίκιο που είχε κι ο Πέτρος Γαϊτάνος στις πρόσφατες δηλώσεις του, ότι η πολύ ευγένεια μας έφαγε (που βεβαίως διαφωνώ) και θα το βρίσω το νούμερο (προφορικά). Έλεος πια!
Όταν ξεκουραστεί ο εγκέφαλος της μπορεί να σκεφτεί ότι "καλύτερα να εκδίδεσαι παρά να μιλάς". Όταν διαβάσει κάποιος, έστω και δανεικό ένα βιβλίο, αν του αρέσει θα μπει ο συγγραφέας στη λίστα του. Συμφέρον του συγγραφέα είναι να διαδίδεται η δουλειά του. Κι ένα σχολείο (οι μαθητές του) που ζητάει δωρεάν βιβλία, δεν έχει θράσος. Έχει ίσως μία κακή ιδέα, κάποια άγνοια. Του εξηγείς, δεν το εξευτελίζεις (αλλά το είδα εγώ το animal print στην κρεβατοκάμαρα, κατά βάθος είναι μία dominatrice κρυμμένη στο κορμί γατούλας με εγκέφαλο Τολστογιέγφσκι). Ήμαρτον! Ούτε ήθος, ούτε ύφος διακρίνω, ούτε πνεύμα, ούτε λόγο πόσο μάλλον ελληνικό. Ούτε καν τα προσχήματα μίας κόσμιας συμπεριφοράς και λογικής. Φταίει που είμαι κομπλεξική κουλτουριάρα με τρελά απωθημένα γιατί μπορεί να ήθελα κι εγώ να γίνω συγγραφέας και τη ζηλεύω. Κι έχω πολλά προβλήματα. Κι ο καθένας έχει δικαίωμα να διαβάζει και να καταναλώνει ότι θέλει, αλλά θα πω κι εδώ εγώ μία φορά, σε αυτή τη γωνιά, ζητώντας αληθινά συγνώμη από όσους ενοχλώ, ότι αν μη τι άλλο τα σκουπίδια δεν ευωδιάζουν (ούτε καν όταν κρύβουν και κάποιο θησαυρό).

Υ.Γ. 1: Χρυσηίδα "μας" σε καταλαβαίνω και συμπαρίσταμαι.
Υ.Γ. 2: όπως πολύ σωστά της έγραψαν ήδη, πως σέβεται η ίδια τα πνευματικά δικαιώματα όταν "παίρνει" φωτογραφίες άλλων και ενθέτει το δικό της προσωπάκι;

 

[Μαργαριτα]

Οκ αυτό που είπε ήταν άσχημο και το σχολίασα παραπάνω κι εγώ και μάλιστα όλο αυτό θα με κάνει να μην την ξαναδιαβάσω γιατί πλέον δεν την εκτιμώ σαν άνθρωπο με αυτά που λέει και δεν θέλω να της αφήνω χρήματα αλλά να μη ξεχνάμε πως αυτό δεν έχει να κάνει με το αν γράφει καλά ή όχι και να μη μπερδεύουμε τα πράγματα,Τα δάκρυα του Θεού και το Φιλί του Δράκου που έχω διαβάσει εγώ μια χαρά βιβλία ήταν,καλογραμμένα και με ωραίο στόρυ ,μια χαρά για το είδος τους όπως ξαναείπα.Το ότι σαν άνθρωπος το έχει χάσει λίγο και είναι αντιεπαγγελματίας είναι άλλο θέμα νομίζω!

 

[Δρουγγάριος]

Πάντως ο επιμελητής/διορθωτής πρέπει να ρίχνει τρελή δουλειά ο άνθρωπος...

 

[Διας]

Ακριβώς αυτό που λέει η Μαργαρίτα.

Πάντως προτείνω για όποιον ενδιαφέρετε να πληρώσει τα βιβλία και τα έξοδα αποστολής και να τα χαρίζει(αν πάρει ποσότητα θα του κάνουν και καλή τιμή)

 

[Πίπη Φακιδομύτη]

Από νομικής πλευράς, ο Ν. 2121/1993 (περί πνευματικής ιδιοκτησίας), η Οδηγία 92/100 ΕΕ και οι ισχύουσες διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας αναγνωρίζουν στους δημιουργούς το αποκλειστικό και απόλυτο περιουσιακό δικαίωμα να επιτρέπουν ή να απαγορεύουν την εκμίσθωση και τον δημόσιο δανεισμό των έργων τους χωρίς την άδειά τους. Συνεπώς ένας συγγραφέας δικαιούται να επιλέξει αν θα επιτρέψει ή όχι λ.χ. σε μια δανειστική βιβλιοθήκη το δημόσιο δανεισμό των δημιουργημάτων του. Απορίας άξιο (και ανησυχητικό) βέβαια ότι υπάρχουν σχολεία / δανειστικές βιβλιοθήκες που επιθυμούν διακαώς να αποκτήσουν αντίτυπο των βιβλίων της κας Δημουλίδου (μήπως την μπέρδεψαν με τη Δημουλά?!)

 

[Μαργαριτα]

Πάντως, αριστουργήματα δεν τα λες.

Δεν τα λες εσύ όπως δεν τα λέω κι εγώ αλλά κάποιος μπορεί έτσι να τα βλέπει,σαν αριστουργήματα. Όπως και να έχει ακόμη και με αυτά που λέει είναι άσχετο το αν γράφει καλά ή όχι.Δηλαδή ξέρουμε με σιγουριά αν οι παλιοί συγγραφείς ήταν καλοί άνθρωποι;;Κι όμως μπορεί και να μην ήταν μερικοί ,όμως κάποιοι μας άφησαν μεγάλη κληρονομιά.Και για να μη πιαστείτε από τις λέξεις ,όχι δεν συγκρίνω τα βιβλία της Δημουλίδου με την κλασσική λογοτεχνία,αλλά υπάρχουν άνθρωποι που την προτιμούν και δεν αντέχουν πχ Ντίκενς , προσωπικά δεν καταλαβαίνω πως μπορούν αλλά είναι κάτι που ισχύει και συμβαίνει γύρω μας.

 

[Παρί]

Ένας συγγραφέας είναι θεωρώ εκείνος που γράφει γιατί νιώθει την ανάγκη να γράφει, γιατί πολύ απλά ζει μέσα από τις λέξεις και ανασαίνει καταγράφοντας τις σκέψεις του σε μια κόλλα χαρτί. Χωρίς να είμαι η ίδια συγγραφέας, πιστεύω ότι ένας συγγραφέας δεν θεωρεί αυτή την ιδιότητά του επάγγελμα, ακόμη και στην περίπτωση που ζει υλικά από αυτό. Πολύ απλά τα χρήματα που κερδίζει τον βοηθούν να μπορέσει να έχει τη δυνατότητα να ασχοληθεί όσο μπορεί πιο άνετα, από υλικής πλευράς, με τη συγγραφή του επόμενου βιβλίου του.
Δεν έχω διαβάσει κάποιο βιβλίο της κας Δημουλίδου για να έχω άποψη, αλλά έχω την αίσθηση ότι πρόκειται για βιβλία καθαρά εμπορικού χαρακτήρα που κάποιοι χαρακτηρίζουν "γυναικεία λογοτεχνία" (διαφωνώ με τον όρο) και τα οποία αν δεν απατώμαι διαφήμιζε το ALTER. Δεν νομίζω ότι τα βιβλία αυτά έχουν θέση στη βιβλιοθήκη κάποιου σχολείου γιατί πολύ απλά δεν πιστεύω ότι ένα παιδί θα έχει το ενδιαφέρον να τα διαβάσει.
Τέλος πάντων, το όλο κείμενο, το οποίο διάβασα κι εγώ διανθισμένο με φωτογραφίες της συγγραφέως σε πόζες που παραπέμπουν σε φωτογραφίσεις "μόδας" δεν πιστεύω ότι ανταποκρίνεται στα λόγια ενός πραγματικού συγγραφέα ο οποίος εκθέτει τον εαυτό του και την ψυχή του μέσα από τον λόγο του και μοιράζεται με τον άγνωστο προς εκείνον αναγνώστη του τις σκέψεις και τις ανησυχίες του. Σε μια συνέντευξή του ένας συγγραφέας έλεγε ότι από τη στιγμή που τελειώνει τη συγγραφή ενός βιβλίου του, το κείμενό του ξεκινά το δικό του ταξίδι μακριά από εκείνον, δείχνοντας έτσι ότι, πολύ απλά, το πόνημά του ανήκει πια σε όποιον το πιάνει στα χέρια του για να το διαβάσει.

 

[Ελένιον]

Συμφωνώ με την Κικίτσα. Κι επειδή πριν ήμουν εκνευρισμένη, να αποσαφηνίσω ότι διαχωρίζεται σαφώς ο δημιουργός ως άνθρωπος από το έργο του. Ανεξάρτητα από τα βιβλία της, ακόμα κι αν είναι αριστουργήματα και παρόλο που αναμφισβήτητα ο καλλιτέχνης πρέπει να πληρώνεται όταν παράγει έργο, η κυρία είναι εντελώς ...φάουλ. Για τη δημόσια συμπεριφορά και παρουσία της. Ειδικά όταν έχει έναν ευγενή σκοπό και αξιώνεται σεβασμό (μάλιστα πληρωτέο σε νόμισμα). Αν δεν μπορεί παρά βιβλία να γράφει καλά, ας πληρώνει κάποιον (πάλι τα λεφτά στη μέση) να της γράφει τα υπόλοιπα. Εδώ ακούγεται ότι άλλοι συγγραφείς πληρώνουν για να τους γράφουν τα βιβλία!

 

[Χρυσηίδα]

Η ποιότητα του ανθρώπου και η ποιότητα του έργου είναι πάντα σχετικά, γιατί ο καθένας μας έχει διαφορετική αντίληψη για το τι είναι σωστό, καλό, δίκαιο, πολιτισμένο. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι τι δουλειά έχουν τα πνευματικά δικαιώματα, όταν μιλάμε για βιβλιοθήκες. Οι βιβλιοθήκες είναι συνήθως δημόσιοι ή δημοτικοί οργανισμοί που η μόνη τους δουλειά είναι να γεμίζουν τα ράφια τους με βιβλία. Βιβλία καινούργια και παλιά. Ο κάθε εκδότης κάθε τόσο (δεν ξέρω λεπτομέρειες για τη διαδικασία) στέλνει αντίτυπα από τα βιβλία που εκδίδει σε βιβλιοθήκες. Από κει και πέρα, το βιβλίο γίνεται κτήμα της και διαφυλάττει η ίδια η βιβλιοθήκη τα πνευματικά δικαιώματα του κάθε αντιτύπου με τους ισχύοντες νόμους (πχ. απαγορεύει την ολική αναπαραγωγή ενός βιβλίου κλπ)

Τα πνευματικά δικαιώματα δεν έχουν θέση στη συγκεκριμένη συζήτηση, πολύ απλά γιατί από τη στιγμή που αποφασίζεις να εκδώσεις ένα βιβλίο το πρώτο μέρος που θα περιμένεις και που θα ήθελες να το δεις είναι στις βιβλιοθήκες και όχι σε σαλόνια. Η γνώση και το βιβλίο, στις προηγμένες κοινωνίες, είναι αγαθά, τα οποία πρέπει να είναι προσβάσιμα σε όλους τους πολίτες. Στις χώρες της δύσης, οι πολίτες μαθαίνουν από πολύ νωρίς να χρησιμοποιούν τις βιβλιοθήκες και όταν θέλουν ένα βιβλίο εκεί θα το αναζητήσουν πρώτα. Οι συγγραφείς πολύ συχνά παρουσιάζουν τα βιβλία τους σε βιβλιοθήκες και όχι σε βιβλιοπωλεία όπως έχει γίνει κανόνας εδώ.

Ο King τα λέει πολύ καλύτερα από μένα για το τι σημαίνει βιβλιοθήκη εδώ.

Στην Ελλάδα ο θεσμός της βιβλιοθήκης δεν λειτουργεί καλά, γιατί δεν έχουμε πολλές. Δεν έχουμε πολλές γιατί τα κονδύλια που εγκρίνονται κάθε τόσο γι' αυτές ξοδεύονται και μοιράζονται με τους γνωστούς ελληνικούς τρόπους. Ίσως να μην έχουμε και πολλές, γιατί όπως φαίνεται διαθέτουμε συγγραφείς που θα προτιμούσαν να δωρίσουν ένα αντίτυπο του βιβλίου τους στην Ελένη Μενεγάκη, με το αζημίωτο φυσικά, παρά σε δέκα βιβλιοθήκες.

Το τελευταίο που αναρωτιέμαι είναι μήπως αυτή η διαμαρτυρία της Δημουλίδου είναι φτιαχτή, γιατί ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο να αυξήσει τις πωλήσεις της, που όπως όλα γύρω μας, θα πρέπει να είναι πεσμένες.

 

[Ίζι]

Συμφωνώ σε όλα με τη Χρυσηίδα (όχι τη Δημουλίδου, την εδώ!). Άλλο σκέφτομαι, μετά τη σημερινή μου πολύ εποικοδομητική ( ) ενασχόληση με όλα τα κουτσομπολιά του θέματος, τα βίντεο κ.λπ. και τη "γνωριμία" μου με την κυρία. Δεν μπορώ να τη φανταστώ ρε παιδί μου να κάθεται μέσα σε όλο αυτό το λεοπαρ-έθνικ περιβάλλον και να στύβει το μυαλό της γράφοντας ιστορίες που, όπως λέτε, κακές δεν τις λες! Πώς τις γράφει; Με κεφαλαία; Πριν τη Μενεγάκη ή μετά; Που γράφει "Λιλίκα Ζωγράφου" και "κωνειοφόρα σχόλεια"; Δεν μ' αρέσει να μιλάω έτσι για κανέναν, αλλά αλλιώς έχω τον "συγγραφέα" στο μυαλό μου, και τούτη δεν με πείθει. (Συγγνώμη για τις κακίες).

 

[Φαροφύλακας]

Το τελευταίο που αναρωτιέμαι είναι μήπως αυτή η διαμαρτυρία της Δημουλίδου είναι φτιαχτή, γιατί ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο να αυξήσει τις πωλήσεις της, που όπως όλα γύρω μας, θα πρέπει να είναι πεσμένες.

Κι εγώ, έτσι το κόβω...

 

[Μήτις]

Και η άποψη του Σαραντάκου.

 

[Μαύρο Βέλος]

Το περιεχόμενο της δήλωσης της Δημουλίδου είναι ότι δημιουργεί έργα όχι για να διαβαστούν, όχι για να περάσει ιδέες, όχι για να εκδηλώσει τον εσωτερικό της κόσμο αλλά μόνο για να καρπευτεί οικονομικά ένα "πνευματικό" δημιούργημά της, το οποίο -κατά συνέπεια- προκείπτει ότι φτιάχνεται σύμφωνα με τα εμπορικά δεδομένα... δηλαδή φτιάχνεται για να πουλήσει!

 

[Αλίκη]

Ενα ακομα αρθρο σχετικα με το θεμα που μας απασχολησε, που περιλαμβανει κ την πολυ ενδιαφερουσα απαντηση της Κατερινας Κεραστα, αλλα κ την σχετικη απαντηση των εκδοσεων Ψυχογιος που προσπαθουν να μαζεψουν τα ασυμμαζευτα. Να σημειωσω επισης πως στο αρθρο λεει οτι η κυρια Δημουλιδου απεσυρε την επιστολη της απο το fb τελικα.

 

[Φαίη]

Από τη στιγμή που ο ίδιος ο Ψυχογιός ισχυρίζεται πως στηρίζει τον θεσμό της βιβλιοθήκης (φαντάζομαι πως δεν θα ψεύδεται ότι έχει δωρίσει αντίτυπα) είναι σαφές πως η Δημουλίδου δεν μπήκε στον κόπο καν να συζητήσει το θέμα με τον εκδοτικό της οίκο πριν κάνει την επίμαχη ανάρτηση...
Προφανώς, θα απέσυρε και την ανάρτηση της γιατί δεν θα προλάβαινε να σβήνει σχόλια (ή μήπως σχόλεια; )

 

[Διας]

Κοιτάξ΄τε είναι σωστά όλα που ειπώθηκαν, πχ ότι από την βιβλιοθήκη μπορείς να κάνεις διαφήμιση , να σώσεις τον πολιτισμό , να σαι μεγάλος συγραφεας και όλα τα συναφή.

Παρόλα αυτά μπορεί η Δημουλίδου να μην τα θέλει όλα αυτά και είναι αναφαίρετο δικαίωμα της. Είναι πονήματα της και αν θέλει τα καίει, δεν τα εκδίδει, τα χαρίζει τα κάνει κομφετί.
Στην τελική θέλει να βγάζει χρήματα, αν δεν σ αρέσει ο τρόπος της δεν αγοράζεις .- Δεν την υποχρεώνεις να κάνει κάτι που δεν θέλει, όπως δεν σε υποχρεώνει να αγοράσεις με το ζόρι.

 

[Φαίη]

δεν σε υποχρεώνει να αγοράσεις με το ζόρι.

Αυτό μας έλειπε τώρα !!!

 

[Μήτις]

Δία, εννοείται πως είναι αναφαίρετο δικαίωμά της, αλλά να κατηγορεί όσους δανείζονται βιβλία ή τα ανταλάσσουν, ε όχι αυτό είναι απαράδεκτο.