Αγαπητή Φαντίνα (και λέω αγαπητή, γιατί, αν και δεν έχει τύχει να μιλήσουμε, μου αρέσουν πολύ οι αναρτήσεις σου, θαυμάζω την οπτική σου και σέβομαι τη γνώμη σου, ακόμα κι αν κάποιες φορές διαφωνώ), μια απορία...
Έχω την αίσθηση πως δεν λες κάτι τόσο διαφορετικό στην παραπάνω ανάρτησή σου απ' ό,τι ο Μάριος. Ουσιαστικά σύγκριση δεν είναι και αυτά που λες, πως πρόκειται για δύο διαφορετικούς ανθρώπους, από τους οποίους ο ένας είναι ελπιδοφόρο δείγμα της ελληνικής διανόησης και η άλλη μια πετυχημένη συγγραφέας ανάλαφρων βιβλίων? Ή πως το γλωσσικό επίπεδο του ενός είναι ακατέργαστο σε σχέση με του άλλου? Και βέβαια δεν έχει τίποτα κακό μια τέτοια σύγκριση, και ίσως, όπως και να την ονομάσουμε, είναι και απαραίτητη κάποιες φορές, δεν είναι όλα αυτονόητα. Τώρα, το να απολαμβάνει κανείς διαφορετικούς συγγραφείς και είδη, έχοντας ταυτόχρονα επίγνωση της θέσης και του ρόλου τους, είναι αναμφίβολα σπουδαίο, γιατί, αν μη τι άλλο, δεν δημιουργεί ανούσιες αντιπαλότητες.