Η εκδίκηση στη λογοτεχνία

[Παρωνύμιος]

Σαίξπηρ, Κοριολανός....
Α. Δουμά, Κόμης Μόντε Κρίστο....
Χ. Μέλβιλ, Μόμπι Ντικ...

Βιβλία με θέμα την εκδίκηση, τον αγώνα και την αγωνία του γδικιωμού, το "θύμα" που την αναζητάκαι γίνεται "θύτης", το σχέδιο στο μυαλό του, η προσήλωση στο στόχο του...

Ποια βιβλία έχετε διαβάσει με θέμα την εκδίκηση; Πώς "περάσατε"; Ταυτιστήκατε με τον ήρωα που αναζητά την εκδίκηση; Ποιο ήταν το τέλος του; Καλό ή κακό; Τι μας λέει ο συγγραφέας; Θα χάσουμε τη ζωή μας, όπως ο σαιξπηρικός Κοριολανός ή ο Καπετάν-Άχαμπ του "Μόμπι Ντικ" ή θα ζήσουμε να την απολαύσουμε;

Το ξέρω, δύσκολο θέμα, ωστόσο είναι πολλοί οι συγγραφείς που διαχρονικά έχουν ασχοληθεί με το θέμα (πιο πάνω ανέφερα μόλις τρεις βιαστικά).

 

[Ανναμου]

απο αυτα τα τρία βιβλία που αναφέρεις Παρωνυμιε εχω διαβασει μονο τον Κομη Μοντε Κρίστο σε πιο νεαρή ηλικία αλλά θυμάμαι οτι με είχε συγκλονίσει!!ενα απο τα βιβλία που ευχαρίστως θα ξαναδιάβαζα!
και εδω εξηγω τις λεπτομέρεις για οσους το εχουν διαβάσει:

Spoiler

το τέλος του βιβλιου ηταν βέβαια καλο, ο κόμης Μοντε Κρίστο δικαιώνεται και βέβαια παίρνει την εκδίκηση που επιζητούσε μετα απο τοσα χρόνια εγκλεισμού!!βρίσκει και την κορη του- για τη γυναικα του δε θυμάμαι καθολου τι εγινε η αλήθεια ειναι!!

τωρα γενικεύω και τη συζήτηση αλλα ηθελα να σταθω και τη λεξη εκδικηση.γενικά δεν πιστευω στο μίσος τοσο,προσωπικα δεν εχω μισήσει καποιον για να μπορώ να εκφέρω αποψη. γιατι για να επιζητάς τοσο πολυ το να εκδικηθείς καποιον εχει και ενα στοιχείο τρέλας και βεβαια απλετου μίσους μέσα του.

βεβαια, αν ο αλλος σου προκαλέσει τόσο πόνο φαντάζομαι οτι αυτόματα και άμεσα θα σου βγει και η επιθυμία να τον εκδικηθείς κάποτε και με καποιον τρόπο!

ενα άλλο βιβλίο το οποιο μου βγάζει πολυ την εκδίκηση,αν κ θα μπορουσαμε να το χαρακτηρισουμε περισσοτερο ως καθηκον, ειναι αυτο στο βιβλιο του Ουγκώ "οι άθλιοι".

Spoiler

ο Ιαβέρης πιστευω οτι αν και δεν ειχε καποιο προσωπικο όφελος, ειχε φτάσει στο να μισεί τον Γιάννη και στην ουσια να επιζητεί την παραδειγματική του τιμωρια!δεν ειναι ακριβως εκδικηση,αλλα τετοιο παθος στην αναζητηση του Γιαννη Αγιάννη πρωτα φορα συναντώ σε βιβλιο!!αγγίζει τα ορια της τρελας αυτη η μανια του να τον πιασει!!οποτε κατα κάποιον τροπο μοιάζει πολυ με την εκδίκηση που οφείλει ο Γιαννης Αγιάννης να υποστεί για τη πράξη του.

 

[Μια]

Η ιστορία του κόμη Μοντεκρίστο με γοητεύει απο παιδί ,και γενικώς οι ιστορίες εκδίκησης .Υπάρχει κάθαρση όταν το θύμα ή ο αδικημένος παίρνει το αίμα του πίσω,είναι κάτι που επιφέρει την ισοροπία στην πάλη καλου-κακού.Το "οφθαλμός αντί οφθαλμού" είναι βασικό χαρακτηριστικό θρησκειών ,κι αυτο απο μόνο του σημαίνει ότι η ανάγκη για εκδίκηση είναι απλά στην ανθρώπινη φύση.Δεν μουρχεται κανενα άλλο βιβλίο με κύριο θέμα την εκδικηση, (να θυμηθώ φυσικά τον χηθκλιφ που επιστρεφει και παιρνει την εκδίκηση του)

 

[Χρυσηίδα]

Ένα βιβλίο που διάβασα πριν πολλά χρόνια με θέμα την εκδίκηση ήταν το ...ύστερα ήρθαν οι μέλισσες του Γιάννη Ξανθούλη, το οποίο κάποτε γυρίστηκε και τηλεοπτική σειρά, αλλά δεν την είχα δει.

Τώρα, επειδή ακριβώς έχουν περάσει πολλά χρόνια που το διάβασα δεν θυμάμαι αν ταυτίστηκα με τον ήρωα που ζητούσε εκδίκηση. Πάντως είναι ένα θέμα που με αφήνει πάντα αρκετά αμήχανη, με την έννοια ότι αυτή η ανάγκη εκδίκησης που μπορεί να νιώθει κάποιος, δεν θα του φέρει τη λύτρωση. Δεν νομίζω δηλαδή ότι και να εκδικηθεί κανείς, θα νιώσει μετά δικαιωμένος, θα λυτρωθεί από το μίσος του κλπ. Σαν βιβλίο, πάντως, το είχα βρει πολύ καλό.

Προσπαθώ να θυμηθώ κι άλλα βιβλία με εκδίκηση, αλλά δε μου έρχεται τίποτα. Περιμένω να ακούσω κι άλλους τίτλους από τα μέλη, μήπως πω "α, ναι μωρέ".

 

[Μελουζίνα]

Έχεις δίκιο Χρυς. Προσπάθησα μπας και μου έρθει τίποτα στο μυαλό, αλλά κάτι μου διαφεύγει. Προς το παρόν, θα αναφέρω τα βιβλία της Άγκαθα Κρίστι, όπου πολλοί θάνατοι είναι το αποτέλεσμα της εκδίκησης που ήθελαν να πάρουν οι δολοφόνοι για παλιές υποθέσεις (πχ ο Απρόσμενος Επισκέπτης, Έγκλημα στο Όριαν Εξπρές, Διπλό είδωλο στο σπασμένο καθρέφτη κλπ).

Θα επανέλθω...

 

[Μαργαριτα]

Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το Φιλί του δράκου της Δημουλίδου όπου

Spoiler

μια ερμαφρόδιτη κοπέλα (λέω κοπέλα γιατί ένιωθε γυναίκα) ψάχνει την μητέρα της που την παράτησε και κάνει διάφορα για να εκδικηθεί

δεν ταυτίστηκα καθόλου απλά ήταν ένα βιβλίο που με κράτησε σε αγωνία απο την αρχή ως το τέλος.Απλά ένιωθα λύπη για την πρωταγωνίστρια γιατί σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις δύσκολα μπορείς με σιγουριά να πεις αν ο θύτης δεν είχε σοβαρούς λόγους για να εκδικηθεί.

 

[Παρωνύμιος]

Θυμήθηκα και τον Άμλετ. Να ένα χαρ/κό απόσπασμα:

Spoiler

Φαντ.του πατέρα: (...) Άκου, άκου, ω, άκου!
Αν τον καλό σου κάποτε πατέρ' αγάπησες, -
Άμλετ: Ω, Θεέ μου!
Φαντ.του πατέρα: Τον άνομο κι αφύσικό του φόνο εκδικήσου.
Άμλετ: Φόνο!
Φαντ.του πατέρα: Φόνο πάρα άνομο όπως κι αν τον πάρεις,
μα τούτος πάρα είν' άνομος, παράξενος κι αφύσικος.
Άμλετ: Κάμε γοργά να μάθω και γοργόφτερος,
σαν σκέψη ή σαν ερωτικοί διαλογισμοί,
πετάω για γδικιωμό.

Father's Ghost. (...) List, list, O, list!
If thou didst ever thy dear father love-
Hamlet. O God!
Father's Ghost. Revenge his foul and most unnatural murther.
Hamlet. Murther?
Father's Ghost. Murther most foul, as in the best it is;
But this most foul, strange, and unnatural.
Hamlet. Haste me to know't, that I, with wings as swift
As meditation or the thoughts of love,
May sweep to my revenge.

Ηamlet, Πράξη 1η, Σκ. 5η.

 

[Μήτις]

Το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό είναι τα Ανεμοδαρμένα Ύψη -αν και δεν είναι αμιγώς ιστορία εκδίκησης- όπου

Spoiler

ο Χίθκλιφ κάνει τα πάντα για να εκδικηθεί την Κάθι που δεν τον παντρέυτηκε εξαιτίας της κοινωνικής του θέσης. Και όχι μόνο αλλά εκδικείται τον Χίντλει και τον Έντγκαρ επίσης.

 

[Φένια]

Η Αλλη Πλευρά του Μεσονυκτίου (The Other Side of Midnight) του Σίντνευ Σέλντον. Ενα κοινωνικό δράμα/ θρίλλερ, best seller το 1973. Δεν διεκδικεί λογοτεχνικές δάφνες, αλλά από άποψη πλοκής διατηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Γυρίστηκε και (πολύ καλή και πιστή στο βιβλίο) ταινία το 1977 με τις Μαρί Φρανς Πισιέ και Σούζαν Σαράντον. Κλασσική ιστορία ερωτικής εκδίκησης.

 

[Ραψωδός]

Ένα καλό βιβλίο (και μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών) πραγματεύεται το θέμα της εκδίκησης. Είναι "Η Ρίτα Χέιγουωρθ στις φυλακές Σωσανγκ" του Στήβεν Κινγκ. (τίτλος ταινίας: Ρίτα Χέιγουωρθ, τελευταία έξοδος. Με Τιμ Ρόμπινς και Μόργκαν Φρίμαν)
Πάρα πολύ ωραίο νήμα.

 

[Μανταλενα]

το πιο χαρακτηριστικο που μου 'ρχεται απο τα δικα μου αναγνωσματα ειναι ο Αμλετ, ενας πριγκηπας ταγμενος να εκδικηθει τη δολοφονια του πατερα του ξεσκεπαζοντας τον δολοφονο θειο του. ηταν πολυ δυνατο το κειμενο ,κ πως θα μπορουσε να γινει διαφορετικα εξαλλου...δεν μπορεσα να ταυτιστω με τον ηρωα ,καταλαβαινα την επιθυμια για εκδικηση αλλα η μεταφυσικη διασταση με το φαντασμα κλπ με εμποδισε..Βεβαια ο Σαιξπηρ εκτος απο την επιθυμια για εκδικηση εχει προσθεσει εντονα το ηθικο διλημμα που αντιμετωπιζει ο Αμλετ.η αναποφασιστικοτητα του κ η αντιμετωπιση των καταστασεων οδηγησε γενικως σε ασχημα αποτελεσματα. (δισταζω να μπω γενικα σε λεπτομερειες για το τελος του κ την εκβαση των πραγματων για να μην γινω ενοχλητικη σε οσους δεν το διαβασαν ακομη)

 

[Παρωνύμιος]

το πιο χαρακτηριστικο που μου 'ρχεται απο τα δικα μου αναγνωσματα ειναι ο Αμλετ, ενας πριγκηπας ταγμενος να εκδικηθει τη δολοφονια του πατερα του ξεσκεπαζοντας τον δολοφονο θειο του. ηταν πολυ δυνατο το κειμενο ,κ πως θα μπορουσε να γινει διαφορετικα εξαλλου...δεν μπορεσα να ταυτιστω με τον ηρωα ,καταλαβαινα την επιθυμια για εκδικηση αλλα η μεταφυσικη διασταση με το φαντασμα κλπ με εμποδισε..Βεβαια ο Σαιξπηρ εκτος απο την επιθυμια για εκδικηση εχει προσθεσει εντονα το ηθικο διλημμα που αντιμετωπιζει ο Αμλετ.η αναποφασιστικοτητα του κ η αντιμετωπιση των καταστασεων οδηγησε γενικως σε ασχημα αποτελεσματα. (δισταζω να μπω γενικα σε λεπτομερειες για το τελος του κ την εκβαση των πραγματων για να μην γινω ενοχλητικη σε οσους δεν το διαβασαν ακομη)

Βάλε ό,τι νομίζεις σε πλοκή οπότε όποιος την ανοίξει παίρνει και την ευθύνη Σε μένα δεν θα γινόσουν ενοχλητική.

 

[Λοανα]

Διαβάζοντας την Άννα Καρένινα και προσπαθώντας να κατανοήσω τον ψυχισμό της,

Spoiler

κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ένας από τους λόγους που την οδήγησαν στην αυτοκτονία(ο σημαντικότερος κατ'εμέ) ήταν δίψα για εκδίκηση προς τον Βρόνσκι!

 

[Φαροφύλακας]

( Λοάνα, κι οι υπόλοιποι, σημαντικά σημεία της πλοκής, όπως το τέλος ενός βιβλίου, να το βάζεται μέσα σε [ΠΛOΚΗ] και [/ΠΛOΚΗ] ώστε να κρύβεται ;)

 

[Ωρείθυια Χάμιλτον]

Αυτό το βιβλίο που θυμάμαι τώρα(αλλά δεν ξέρωαν εμπίπτει ακριβώς σε αυτήν την κατηγορία)είναι οι "20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα"του Βερν, το οποίο με υγκίνησε πολύ και αισθάνθηκα μεγάλη συμπάθεια προς το επίμαχο πρόσωπο... Δεν μπορώ νασκεφτώ κάτι άλλο...Πολύ ενδιαφέρον νήμα!Μας έβαλες σε σκέψη!

 

[Μελουζίνα]

Αυτό το βιβλίο που θυμάμαι τώρα(αλλά δεν ξέρωαν εμπίπτει ακριβώς σε αυτήν την κατηγορία)είναι οι "20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα"του Βερν, το οποίο με υγκίνησε πολύ και αισθάνθηκα μεγάλη συμπάθεια προς το επίμαχο πρόσωπο... Δεν μπορώ νασκεφτώ κάτι άλλο...Πολύ ενδιαφέρον νήμα!Μας έβαλες σε σκέψη!

Συμπάθεια προς τον κάπτεν Νίμο; Κάτι είναι κι αυτό. Πάντως ναι, εκδίκηση θα το έλεγα κι εγώ αυτό που έκαναν οι επισκέπτες του υποβρυχίου στο τέλος...

 

[Λοανα]

Δεύτερη φορά που το κάνω Φάρε.Συγγνώμη δεν θα επαναληφθεί!

 

[Συγγραφέας]

Θα ξεφύγω λίγο απ' το θέμα αλλά αυτό μου θυμίζει πολύ στην φιλοσοφία των Anime. Με μία τεράστια διαφορά! Πως αυτοί παρουσιάζουν πρώτα τα άτομα ως κακούς και μετά πάντα πίσω από έναν κακό υπήρχε μια θλιβερή ιστορία που τον δικαιολογούσε εν μέρη και έδειχνε πως κατάντησε έτσι εξαιτίας της αδιαφορίας της κοινωνίας. Και όχι αυτό δεν είναι σε κάποιο συγκεκριμμένο, έχουν τα περισσότερα anime αυτή τη φιλοσοφία που "φωνάζει" ισσοροπία. Θέλει ίσως να μας δείξει τη διαφορά ανάμεσα στο φαίνεσθε και το είναι. Αντί να μας πάει απ΄την αρχή στον ήρωα, να μας δείξει την θλιβερή του ιστορία και πως μετατρέπεται σε ένα θηρίο έτοιμο για εκδίκηση και για άγρια μάχη προκειμένου να προστατέψει ό'τι αγαπάει, μας αποκαλύπτει την ιστορία στο τέλος, θέλοντας να μας κάνει να ευαισθητιποιηθούμε προς κάποια άτομα και να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τη δική τους πλευρά, προκειμένου να υπάρξει μια ισσοροπία και μια αρμονική συνύπαρξη. Γιατί, ας μην κοροιδευόμαστε, στης ζωή ποτέ δεν θα ξέρεις τον άλλον απ΄τη στιγμή που γεννήθηκες ούτε θα μάθεις τους σκοπούς του.. και σίγουρα θα έβλεπες με πρώτη ματιά τον πολυαγαπημένο και χιλιοταλαιπωρημένο ήρωα, που αποφάσισε να ξυπνίσει και να πολεμήσει γενναία ως μια απειλή, κάποιον κακό. Μας κινητοποιεί να μπούμε λίγο σε μια τέτοια νοοτροπία...... (σόρυ που βγήκα λίγο εκτός θέματος....)

 

[Αξία]

Πολύ ωραίο νήμα! Κατά τη γνώμη μου το στοιχείο της εκδίκησης είναι έντονο στην τριλογία Μιλένιουμ του Στιγκ Λάρσον. Θα έλεγα πως είναι ένας από τους βασικούς κινητήριους μοχλούς της ιστορίας. Και ναι πολλές φορές ταυτίστηκα με το κορίτσι με το τατουάζ!

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

πέρα από τα έργα του Σαίξπηρ που προαναφέρθηκαν (Άμλετ και Κοριολανό) να προσθέσω και τα Τίτος Ανδρόνικος και Οθέλος,
ο Σαλταπίδας και το Βαρέλι του Αμοντιλάδο του Πόε,
ο Φρανκεστάιν (η εκδίκηση του Δημιουργήματος προς τον Δημιουργό) της Σέλεϊ,
τα Εφιαλτικά Χριστούγεννα και το Έγκλημα στο Όριεν Εξπρές της Αγκάθα Κρίστι...