Ω, καπετάνιο... ξέχασες τις σωματικές μου ανάγκες... που, αν συνυπολογίσεις κι αυτές, μα τον Άγιο Αντώνιο της Βέροιας και τον Άγιο Διονύσιο του Τζάντε, ο καπνός και το μέλι πάνω στις σελίδες των πολύτιμων και σπάνιων τούτων χειρογράφων θα ήταν ό,τι πιο εύοσμο και εύγευστο θα μπορούσε να τους συμβεί... Αναμφίβολα, δεν θέλεις να φανταστείς, αλλά, με λίγη προσπάθεια...
...θα μπορούσες: όλο και κάπου θα υπάρχει λίγο νερό για το χαμομήλι μου, και σίγουρα, ένας μικρός, απόμερος χώρος για να καπνίσει κανείς, μετά από την πολύωρη και κοπιώδη μελέτη, ενώ, παράλληλα, για να ξελαμπικάρει, να ξεφυλλίσει και κάποιο τεύχος, που, δεν μπορεί, θα βρίσκεται κάπου εκεί, που να μιλά για τις περιπέτειες και τα κατορθώματά σου, καπετάνιο...