Θα το γράφατε;

[Αριάδνη]

Ας φανταστούμε φιλοι λεσχίτες πως είμαστε συγγραφεις, άλλωστε έχουμε εδώ μέσα και επαγγελματίες πια. Το ερωτημα είναι θα γράφαμε κατι που δεν θα πολυσυμφωνούσαμε να το κάναμε αν ήμασταν καλύτερα οικονομικά; εννοω θα γράφαμε πχ. πολλές σκηνες με σεξ όπως στις 50 αποχρωσεις του γκρι που έσχισε κιολας και έγινε μπεστ-σελλερ, για να γινουμε κάπως γνωστοι και μετα φυσικά να γράφαμε την λογοτεχνια που θέλαμε εμεις; ή να γράφαμε κατι με βαμπιρ που είναι της μόδας. Τι λέτε Πραγματικά και γω δεν ξέρω από την άλλη αν εισαι συγγραφέας και μονο συγγραφέας πρεπει κιολας να επιβιώσεις κάπως, ετσι δεν είναι; Το θέμα της επιβίωσης είναι ένα ισχυρό κομμάτι, ψεματα να πούμε...Οσο μεγαλώνεις το καταλαβαίνεις ολο και καλυτερα, οποτε δεν πολυκριτικάρεις κιολας Αλλωστε τι φταιει και ο συγγραφεας αν αυτά ζητα το αναγνωστικο κοινό καποια στάνταρντ πραγματα, τι να κανει, δεν το πολυρισκαρει.

 

[Αμφισβητίας]

ο σκοπος αγιαζει τα μεσα;

 

[Ναπολέοντας]

Δύσκολα. Όχι λόγω ηθικισμού, αλλά επειδή δεν θα μπορούσα να γράψω τέτεια πράγματα. Ειδικά στο θέμα του σεξ, σε όλες τις ιστορίες που έχω γράψει, δέν μπορώ να είμαι λεπτομερής (εννοώ, δεν υπάρχει καθόλου στα έργα μου), λόγω ότι και να ήθελα, απλά δεν μπορώ να το γράψω. Δεν μου βγαίνει.

 

[Μονόκερος]

Εχεις δυο επιλογές:
α) να γράψεις όπως θέλεις και να πεθάνεις στην αφάνεια. (εκτός αν θες να γράφεις αποχρώσεις του γκρι, συνεπώς δεν τίθεται θέμα)
β) να γράψεις όπως θέλουν εκείνοι, με την ελπίδα πως κάποια στιγμή θα γράφεις όπως θέλεις εσύ

Εσχάτως έχω αρχίσει να πιστεύω στη δεύτερη κατηγορία. Χωρίς σεξ, λίγο αιματάκι και κομματάκι σασπένς, δεν υπάρχει περίπτωση να εκδοθείς, έστω κι αν γράφεις όπως ο Καζαντζάκης.

 

[Άγγελος Κ]

Αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει. (Βασίλης Παπακωνσταντίνου)

Δύσκολο το θέμα που έθεσες Αριάδνη.
Νομίζω πως δεν είναι εύκολο να αναλυθεί μέσα σε λίγες γραμμές, μα θα κάνω μια προσπάθεια.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή... Γιατί γράφει κάποιος; Για να λευτερωθεί, για να πει πράγματα που δεν μπορεί να τα εκφράσει αλλιώς, γιατί απλά ξεδίνει;
Όπως και να έχει γράφει γιατί το γουστάρει.
Ας συμφωνήσουμε λοιπόν πως κανένας δεν ξεκινάει να γράφει για να βγάλει λεφτά.
Για να φτάσει στο σημείο να σκέφτεται πως μπορεί από τα γραπτά του να βγάλει χρήματα, αυτό σημαίνει πως έχει δώσει ένα δείγμα γραφής και αυτό είναι θετικό.
Έχουν υπάρξει δηλαδή 5-10 άνθρωποι (ειδικοί ή μη) που έχουν εκφραστεί θετικά για το αποτέλεσμα.
Αν το δείγμα αυτό λοιπόν είναι σε θετική κατεύθυνση (δηλαδή αρέσει) γιατί να πρέπει αν το αλλάξει κάποιος; (Για να αρέσει περισσότερο;)
Δεν ξέρω κάποιον που να έχει ταλέντο στο να γράφει γενικά και απλά να θέλει κάποιον να του ορίζει θέμα, ότι και να είναι αυτό.
Επομένως θα συμφωνήσουμε και πάλι πως αν κάποιος αλλάξει τον τρόπο γραφής του για οικονομικούς λόγους, θα το κάνει με βάρος στη συνείδησή του ή έστω χωρίς να το απολαύσει.
Και εδώ ερχόμαστε και πάλι στην αρχική μου πρόταση: Γιατί γράφει κανείς;
Αν είναι να κάνεις κάτι που δεν σε εκφράζει για να βγάλεις λεφτά, υπάρχουν πολλοί τρόποι και δεν είναι ούτε κακό ούτε κατακριτέο.
Γιατί λοιπόν να τσαλακώσεις κάτι που κάνεις με μεράκι για να βγάλεις χρήματα (χωρίς να είναι βέβαιο) και όχι κάτι που σου είναι αδιάφορο;

Υπάρχει και κάτι ακόμα.

Σε πολλές δουλειές που βασίζονται στην τέχνη ή τις καλές τέχνες όπως συνηθίζεται να τις λέμε, υπάρχει το σενάριο που θέλει ο άμεσα εμπλεκόμενος να πρέπει αν κάνει κάποιες δουλειές κατώτερες ή έστω διαφορετικές μέχρι να έρθει η στιγμή που θα κάνει αυτό που θέλει.

Ένας ηθοποιός θα παίξει σε φθηνές ταινίες μέχρι να του "κάτσει" η υπερπαραγωγή.
Ένας κιθαρίστας θα μπει σε μπάντα που παίζει σε πανηγύρια μέχρι να βρει το ροκ συγκρότημα που ονειρεύεται και λοιπά.
Εδώ όμως μιλάμε για δουλειά... Δεν ευθύνεται ο ηθοποιός για την ποιότητα της ταινίας ούτε ο κιθαρίστας για το επίπεδο της μουσικής που παράγει η μπάντα του. Παίρνουν και οι δυο τα λεφτά τους και φεύγουν.
Ο συγγραφέας όμως υπογράφει το γραπτό του και παίρνει την απόλυτη ευθύνη του αποτελέσματος. Δεν γράφει σε κανένα βιβλίο, κάτω από το όνομα του συγγραφέα το όνομα αυτού που το "παρήγγειλε" στη συγκεκριμένη μορφή.
Ούτε και θα κατηγορήσει ο αναγνώστης ποτέ κανέναν "σπόνσορα" για το αποτέλεσμα.

Ελπίζω να μη σας κούρασα και να έγινα κατανοητός
Την καληνύχτα και τον σεβασμό μου σε όλους σας

 

[Αριάδνη]

Αγγελε εισαι πολύ διαφωτιστικος, οντως τα γραπτα μένουν και σε προσδιοριζουν αλλά να θέσω και το εξης ερωτημα: τι είναι χειρότερο να εισαι γιατρος και να ζητας φακελάκι από έναν φτωχο άρρωστο ή να γραψεις σε ένα βιβλίο κάτι από τις αποχρωσεις του γκρι( καλα το συγκεκριμενο βιβλίο το χρησιμοποιούμε ως προτυπο)) Νομιζω πως και ο Μονοκερος δινει ένα στιγμα αλήθειας παραπάνω. Το καλύτερο θα ηταν και να γραφεις όπως θέλεις και να εκδοθείς.

 

[Μπου Ραντλι]

Ένα βασικό στοιχείο που απ'ότι φαίνεται όλοι συμφωνούμε είναι πως πρέπει και να σου "βγαίνει" να γράψεις a la mode (με βάση τη μόδα).Πρακτικά όχι ιδεολογικά.Με αυτή την προυπόθεση πιστεύω εξαρτάται από τη στιγμή.αν σου προτείνουν ένα καλό συμβόλαιο δύσκολο να αρνηθείς,ελπίζοντας στο μέλλον να μπορείς να κάνεις αυτό που λέει ο Μονόκερος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Χίσλοπ που αρνήθηκε- την πολύ καλή οικονομικά-πρόταση του Χόλυγουντ να γίνει το "Νησί" ταινία γιατί έπρεπε να παραιτηθεί από κάθε έλεγχο του σεναρίου.Θέλει δύναμη να το κάνεις αυτό!

Αριάδνη,δεν τίθεται θέμα.Το πρώτο είναι σαφώς χειρότερο!!

 

[Φαντινα]

Συμφωνω με τον ΜΠΟΥ ΡΑΝΤΛΙ,Αριαδνακι,δεν τιθεται καν ζητημα.Ο γιατρος που εκβιαζει ασθενεις για χρηματα για μενα εχει τη λογικη κοινου ,καθ'εξην δολοφονου-τελεια και παυλα!!Ντροπη σε οποιον σκεφτεται ετσι.

Το βιβλιο -οσο ιερο κι αν ειναι -ειναι ενα σχετικα πιο ελαστικο πεδιο.Στο κατω-κατω οι 50 Αποχρωσεις του Γκρι δε βλαπτουν καποιον.

Μου αρεσε πολυ η αναλυση του Αγγελου Κ.Τη βρηκα πολυ ευστοχη και καιρια,ενω βλεπω πως κι ο Μονοκερος υπογραμμιζει μια μεγαλη αληθεια.

Απο τη δικη μου τη σκοπια-συμφωνω οτι γραφουμε για το σαρακι εντος μας...

Ωστοσο υπαρχει και μια ορθολογιστικη και πιο πρακτικη διασταση.Ετσι...Θεωρω απολυτα θεμιτο καποιος να επιστρατευσει τη δεξιοτεχνια του και να παραγει μια ιστορια με κλισε στοιχεια του συρμου,που θα του αποφερει απηχηση και χρηματα -εστω κι αν συναισθανεται κι ο ιδιος οτι το βιβλιο του στερειται της ποιοτητας η της πρωτοτυπιας που θα ενδομυχα ηθελε.Αρκει να μην εκτραπεις σε ακραια χυδαιοτητα.

Μπορει αλλωστε αποκτωντας αναγνωρισιμοτητα ο γραφων να στρεψει το εργο του σε αλλες κατευθυνσεις.

Φανταζεστε τι πανικος θα γινοταν στα εκδοτικα δρωμενα πχ αν η εξαιρετικη στο ειδος της ΛΕΝΑ ΜΑΝΤΑ -αποφασιζε να καταπιαστει με κατι πραγματικα βαθυστοχαστο????Θα πουλουσε σαν τρελο -συμπαρασυροντας και το κοινο της σε ενα πραγματικα ποιοτικο αναγνωσμα-περαν των τετριμμενων.Ενα εργο που αν το εξεδιδε καποιος αγνωστος συγγραφεας ,θα περνουσε στα αζητητα...

 

[Ιόληαν]

Πραγματικά η ερώτηση σου προβληματίζει πολλούς νέους συγγραφείς. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να είσαι αρκετά ταλαντούχος και έμπειρος για να γράφεις κάτι που δε σου βγαίνει απο μόνο του. Επειδή πειραματίζομαι κι εγώ με τη συγγραφή καταλαβαίνω πως κάποια στοιχεία (τύπου σεξ) δε βγαίνουν σε όλους. Πάντως θα συμφωνήσω με τον μονόκερο. Αν δε γράψεις όπως θέλουν δύσκολα να εκδόσεις βιβλίο σου. Αν είσαι πετυχημένος συγγραφέας έχεις τη δυνατότητα να μεταβείς σε όποιο είδος θέλεις. Οι φανατικοί θαυμαστές σου θα σε υποστηρίξουν.... Το παράδειγμα σου για τη Μαντά , ΦΑΝΤΙΝΑ, είναι εξαιρετικό!

 

[Άγγελος Κ]

Αγγελε εισαι πολύ διαφωτιστικος, οντως τα γραπτα μένουν και σε προσδιοριζουν αλλά να θέσω και το εξης ερωτημα: τι είναι χειρότερο να εισαι γιατρος και να ζητας φακελάκι από έναν φτωχο άρρωστο ή να γραψεις σε ένα βιβλίο κάτι από τις αποχρωσεις του γκρι( καλα το συγκεκριμενο βιβλίο το χρησιμοποιούμε ως προτυπο)) Νομιζω πως και ο Μονοκερος δινει ένα στιγμα αλήθειας παραπάνω. Το καλύτερο θα ηταν και να γραφεις όπως θέλεις και να εκδοθείς.

Γλυκιά Αριάδνη καλησπέρα.

Δεν αναφέρθηκα στη γραφή κατά παραγγελία ως κάτι το ηθικά μεμπτό. Κάθε άλλο. Το θεωρώ απόλυτα σεβαστό σαν επιλογή. Απλά επεσήμανα την οπτική μου πάνω στο θέμα.
Και φυσικά δεν εννοώ την συντακτική επιμέλεια που μπορεί να κάνει κάποιος σε ένα ήδη έτοιμο κείμενο, αλλά την γραφή ενός κειμένου κατά πως το επιθυμεί κάποιος τρίτος.

 

[Μεταλλαγμένη]

Συμφωνώ με τον Αγγελο Κ!

Αν μου άρεσε η συγγραφή, θα προτιμούσα να γράφω για ό, τι με εκφράζει και παράλληλα να έχω την κανονική μου δουλειά για να επιβιώνω παρά να κάνω τεράστιες εκπτώσεις στα συγγραφικά μου θέλω για να κερδίζω τα προς το ζην από την συγγραφή. Θα σταματούσε να με γεμίζει μετά και δεν θα είχε νόημα.

 

[Μοναδικά ασήμαντος]

Τα εννέα στα δέκα απ΄όσα έγραψα ποτέ, τα διάβασε έστω ένας ακόμη. Το "δέκατο", είτε φυλαγμένο κι αδιάβαστο, είτε λιωμένο πλέον απόρριμμα, δεν είχε αποδέκτη και γι αυτό δεν ήταν επεξεργασμένο. Δεν είχε τίτλο,δεν περιείχε συμπεράσματα, συχνά ήταν δυσνόητο, δε ζητούσε κριτική, ούτε απέβλεπε σ οφέλη. Ήταν ένα καθαρό στιγμιαίο απόβλητο, για την προσωρινή ανακούφιση της ψυχής. Ήταν μια απόπειρα με οικείο τρόπο, για ένα "σκίτσο" του πάθους του νου, για την άμεση διευκόλυνση της προσέγγισής του.Τελικά, όπως και η μουσική, υπάρχει μόνο όταν την ακούμε, κι ας παίζει, έτσι και η γραπτή έκφραση αναζητά αναγνώστη και "χειροκρότημα". Γιατί γραπτό αδιάβαστο είναι δημιούργημα ανύπαρκτο. Και πιο κυνικά, όσο δεν έχουμε υπερβεί την ανθρώπινη ανάγκη/έξη στην αλυσίδα προβολή/αποδοχή/αναγνώριση/εκτίμηση/φήμη/δόξα/χρήμα, τόσο θα συνεχίζουμε να παλεύουμε σ αυτόν τον πρωτόγονο ακόμη αγώνα της επικοινωνίας. Και θα το κάνουμε, ανήμποροι ακόμη να διακρίνουμε το σύνορο ανάμεσα στην ανάγκη να συμμετέχουμε στην κοινή αγωνία και την ανάγκη να γίνουμε οι αγαπημένοι του πλήθους, οι διασκεδαστές, ο πασατέμπος, οι πρωτοπόροι νέων ιδεών και οι δημιουργοί νέων αποφθεγμάτων. Το καίριο ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν θα γράφαμε κάτι, αυτό ή το άλλο, κατά τις επιταγές της μόδας ή των εκδοτών, αλλά αν θα γράφαμε γενικά. Και για να είναι η παρέμβασή μου χρήσιμη, καταθέτω τη συγγραφική ιδέα, ότι η συγγραφή, αλλά και οι περισσότερες σημερινές δραστηριότητες που αποβλέπουν στο βιοπορισμό, σε έναν άλλο κόσμο, δε θα έπρεπε να περιλαμβάνεται στα επαγγέλματα. Αυτό το τελευταίο, προτίθεμαι να το αναρτήσω στη συνέχεια ως νέο νήμα και καλό μας ξεμπέρδεμα. Έτσι συγχυσμένος υπήρξα πάντα και κατά πως φαίνεται έτσι θα συνεχίσω. Ευχαριστώ για την ανοχή.

 

[Αριάδνη]

Καλως μας ηρθες μοναδικε ασημαντε, υπέροχο το νήμα σου και μαλλον μιλας αν κατάλαβα καλά για την αναγνωριση που όλοι θέλουμε από το κοινωνικό μας σύνολο και γι'αυτο αγωνιούμε αλλα μπορει να εισαι ενας υπέροχος άνθρωπος η αντιστοιχα ενας υπέροχος συγγραφεας και πάλι να βιωσεις την απόρριψη, αυτό πια δεν με ξενίζει , απλα ας εχουμε την δυναμη να το αντιμετωπίσουμεΚαι παλι μπορει κατι να μην είναι θέμα βιοπορισμού αλλα και παλι να μην αναγνωριστεί, είναι που θα απευθυνθεις και δεν ζουμε σε έναν αγγελικό κόσμο ! Επίσης εσεις οι συγγραφεις μας μην το βαζετε κατω ακόμα και αν δεν κάνετε την σουπερ-επιτυχια , το θεμα είναι να επικοινωνησει κανεις με το κοινό που πρέπει
αγγελε κ ναι είναι σαφες το πρωτο σου κειμενο και πολύ διαφωτιστικο

 

[Μια]

Εγώ άμα μπορούσα να γράφω και να πληρώνομαι θαγραφα ότι μου παραγγέλνανε οι μάνατζερ και οι εκδοτικοί οίκοι και δεν ξέρω και γω ποιος άλλος ,και παράλληλα με ψευδώνυμο τα δικά μου. Οπως ήθελε και ο συγγραφέας στο "Misery" του Κινγκ . Μήπως κι οι δουλειές που κάνουμε τώρα καταπίεση δεν είναι;

 

[Παράδοξος]

Θα έγραφα μόνο αν γι' αυτό που σε όλους βράζει μέσα, είχα τον κώδικα για να το βγάλω προς τα έξω, με σκοπό να ηρεμήσω τα μέσα μου και να βοηθήσω άλλους που κινούνται σε παράλληλους βίους. Και για να το κάνω αυτό απαραίτητα θα ήταν δυο στοιχεία: Να έχω μια δουλειά που θα μου εξασφαλίζει τις φακές και το ψαρονέφρι μου και την πλήρη ανωνυμία που θα μου επιτρέπει να συνεχίζω να κινούμαι ανάμεσα στους ανθρώπους.

 

[Πολύνιους]

Αν ήμουν επαγγελματίας συγγραφέας νομίζω θα το έκανα και θα έβαζα ψευδώνυμο ... Όχι από ντροπή, απλώς για να είναι διαφορετικό το σήμα από αυτά που θα έγραφα και θα γούσταρα. Πιστεύω πως μπορείς να βρεις την ευχαρίστηση και το κίνητρο σε ό,τι και να σου πουν να κάνεις που αφορά την τέχνη σου. Και ηθοποιός αν ήμουν, θα έπαιζα σε κάτι που δεν με εκφράζει για να βγάλω χρήματα.

Οι καλλιτέχνες μπορεί να είναι και επαγγελματίες και κατά την γνώμη μου αυτό είναι παραπάνω από θεμιτό! Πιστεύω πως όταν ξέρεις καλά την τέχνη σου, θα το κάνεις καλά ό,τι και να είναι Από το να κάνω σερβιτοριλίκι, ταξί και άλλα τέτοια, όπως πολλοί επαγγελματίες καλλιτέχνες, καλύτερα κάτι που δεν με εκφράζει αισθητικά! Γιατί ας μην ξεχνάμε πως πολλοί συγγραφείς, και καλλιτέχνες γενικότερα, το έχουν σπουδάσει το αντικείμενό τους, έχουν φάει χρόνια και χρόνια σ' αυτό και δεν είναι εύκολο να βρουν δουλειά σε άλλο αντικείμενο πέρα από αυτά που δεν χρειάζονται πτυχία, εξειδικευμένες γνώσεις κ.λπ

 

[Ίζι]

Δεν είμαι συγγραφέας, βέβαια, αλλά έχω αρκετή εμπειρία στο κατά παραγγελία γράψιμο, μια που επί χρόνια εργαζόμουν σε διάφορα περιοδικά. Μάλιστα κάποιων το αντικείμενο δεν μου ήταν απλώς αδιάφορο, αλλά και αντιπαθές. Δεν υπάρχει τίποτε πιο βαρετό και κουραστικό απ' το γράψιμο κατά παραγγελία. Αν ήμουν συγγραφέας, μπορεί να το έκανα μια-δυο φορές για τα λεφτά, αλλά δεν νομίζω ότι θα είχα το κουράγιο και την υπομονή να το συνεχίσω για πολύ. Εκτός αν ήταν πραγματικά πολύ καλά τα λεφτά.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ίζι

 

[Αριάδνη]

Αν διαβάζατε την πολυάννα και την ακτινοβολία της αγάπης θα βλέπατε πως η πολυαννα κατσαδιάζει εναν συγγραφεα που απο ποιοτικος γινεται πιο "ελαφρυς" και παρασύρει μια νεαρα στην αμαρτία με εναν παντρεμενο πραγμα που κανει και η ηρωιδα του βιβλίου! Με αλλα λογια μεσα απο ενα παιδικο βιβλιο μαθαινουμε πως ασυνειδητα μιμουμαστε τους ηρωες των βιβλίων κάπως έτσι το θέτει....

 

[Ίζι]

Θενκς Νικόλα

Αριάδνη, κάτι ήξερα που δεν τη συμπάθησα ποτέ την Πολυάννα . Γενικά αυτού του τύπου τα ηθικοπλαστικά μηνύματα σε παιδικά βιβλία τα βρίσκω τουλάχιστον εμετικά. Εντάξει, εδώ η συγγραφέας δικαιολογείται λόγω εποχής.