Θρίλερ: σε ταινία ή σε βιβλίο;

[Πορωμενη βιβλιοφαγα]

Θριλερ. Μονο η λεξη σε τρομαζει!! Θριλερ επιστημονικης φαντασιας, θριλερ τρομου, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ ΘΡΙΛΕΡ!!! Το ζητημα ειναι σε βιβλιο ή σε ταινια;;;:ε;: Στην οθονη ή μονο στο μυαλο;:ε;:


Εμενα προσωπικα μου αρεσουν και τα δυο αλλα περισσοτερο σε βιβλιο (ιδιως Στεφαν Κινγκ)!! Το βιβλιο σε βαζει να σκεφτεται!! Εσεις τι λετε;

 

[Αλίκη]

Για μενα ειναι τελειως διαφορετικα... η ταινια εχει εφε, εχει μουσικη, εχει ξαφνικες σκηνες που σου κοβουν την ανασα, ενω το βιβλιο εχει αγωνια σιγουρα και σε βαζει πιο πολυ μεσα στην ιστορια, σα να εισαι εκει και να το ζεις... δεν ξερω... παντως τον king τον προτιμω σε βιβλιο, οι μεταφορες σε ταινιες παντα μου φαινονταν φτηνες και λιγο σαχλες, κατι που για το βιβλιο δεν θα το πω ποτε (εκτος απο την "Ιστορια της Λισι"!) κατα τ'αλλα, ποιο να συγκρινω; το "Δρακουλα" του Μπραμ Στοουκερ; τελειως διαφορετικο το βιβλιο απο την ταινια... και τα δυο μ'αρεσαν για διαφορετικους λογους

 

[Μαργαριτα]

δεν μπορω να διαλεξω και τα δυο εχουν τα καλα τους, ενα βιβλιο για τους γνωστους λογους και μια ταινια για τα εφε,τη μουσικη (τα ειπε και η Αλικη πιο πανω).

 

[Μούσα]

Για μένα καλύτερο είναι το θρίλερ σε ταινία. Τα βιβλία που επιλέγω έχουν συνήθως κοινωνικό/φιλοσοφικό/ψυχογραφικό υπόβαθρο, οπότε τα έχω οριοθετήσει κατά κάποιον τρόπο, το κάθε πράγμα εξυπηρετεί τον σκοπό του.

 

[Φαίη]

Συμφωνώ με τη Μούσα. Σπάνια θα προτιμήσω να διαβάσω ένα θρίλερ, προτιμώ άλλου είδους αναγνώσματα. Αντιθέτως, όταν πρόκειται για ταινία συχνά θα επιλέξω να δω κάποιο ψυχολογικό θρίλερ.

 

[Σόφκι]

Εκτος απο ενα δυο του Κινγκ που ειχα διαβασει καποτε και δεν μπορω να πω πως με ξετρελανε,εχω διβασει ακομα ενα βιβλιο-θριλλερ.Λεγοταν /χιμαιρα και ηταν ενος Ιταλου σγγραφε....Ειχα φρικαρει οταν το διαβαζα.....Με τις ταινιες θριλλερ δεν μπορω να πω πως εχω την καλυτερη σχεση......

 

[Φαροφύλακας]

Πιστεύω πως είναι πιο εύκολο να σου προκαλέσει ψυχική ένταση μια ταινία παρά ένα βιβλίο. Ένας σημαντικός παράγοντας είναι ο ήχος κι αν έχετε προσέξει, όταν η μουσική έχει ένταση και τίποτα να μην συμβαίνει στην ταινία, απλά κάποιος να περπατάει σε έναν διάδρομο, ο θεατής μπαίνει σε προσμονή και ένταση. Τώρα, πέρα από την ένταση που πάντα είναι εύκολο να δημιουργηθεί, είναι άλλο θέμα αν το θρίλερ σαν ταινία θα είναι καλό ή κακό.

Για ένα βιβλίο είναι πολύ πιο δύσκολο να μεταδώσει ψυχική ένταση, φόβο, τρόμο, να γίνει δηλ. θρίλερ. Μπορεί να αφήνει ελεύθερη την φαντασία όμως φαίνεται πως η εικόνα κι ο ήχος συνδυασμένα προκαλούν ευκολότερα τον φόβο.

Ένα βιβλίο που εμένα μου δημιούργησε ένα φόβιο κλίμα, και το κατατάσσω στα αγαπημένα μου, είναι "το Σπίτι τής Αβύσσου" (the House on the Borderland) του Γουίλιαμ Χόουπ Χότζον (William Hope Hodgson).

 

[Γλωσσολάγνος]

Θριλερ. Μονο η λεξη σε τρομαζει!!

Ακριβώς γι' αυτό, από τον ήχο αυτής τη λέξης, πιστεύω ότι την έχουμε παρεξηγήσει στην Ελλάδα, και τη χρησιμοποιούμε συχνότατα εννοώντας έργα τρόμου. Ενώ θρίλερ είναι ένα έργο με ένταση και αγωνία, χωρίς απαραίτητα τρόμο. Η διαφοροποίηση πάντως τηρείται κανονικά στα τηλεοπτικά και κινηματογραφικά προγράμματα. Όσο κι αν δέχομαι μέχρι ένα σημείο την τάση του κόσμου να λέει θρίλερ τα έργα τρόμου, πρέπει κάπως να συνεννοούμαστε, γι' αυτό είμαι υπέρ της «επίσημης» διάκρισης.

Παρεμπιπτόντως, Βιβλιοφάγα, ένα καλωσόρισμα κι από μένα

 

[Χόλντεν]

Εξαρτάται τι συναισθήματα θέλουμε να μας προκαλέσει. Αν μιλάμε για τον φόβο του ξαφνιάσματος ή τον τρόμο μιας εικόνας τότε προφανώς η ταινία υπερτερεί. Αν όμως μιλάμε για συναίσθημα που διαρκεί, και σου δημιουργεί από άγχος έως σωματικό stress για εμένα μόνο το βιβλίο είναι ικανό να το πετύχει.
Μεταξύ μιας μέτριας ταινίας και ενός μέτριου βιβλίου τρόμου, η ταινία είναι πάντα καλύτερη, το βιβλίο θα το βαρεθώ. Αν μιλάμε όμως για καλό βιβλίο (π.χ Πόε) τότε η ταινία υπολείπεται κατά πολύ κατά την γνώμη μου.

 

[Πολυξενη]

εχω διβασει ακομα ενα βιβλιο-θριλλερ.Λεγοταν /χιμαιρα και ηταν ενος Ιταλου σγγραφε....Ειχα φρικαρει οταν το διαβαζα..

ούτε εγώ τα πάω καλά με τα θρίλερ κι έπαθα το ίδιο μ'αυτό το βιβλίο του Μανφρέντι είναι.... μπρρρρρρ, ακόμα δεν καταλάβα που βρήκα το κουράγιο και το τελείωσα.

 

[Διας]

Εγώ είμαι φαν και του τρόμου και του θρίλερ (ψυχολογικού). Το βιβλίο όπως σε όλες τις περιπτώσεις σε βάζει να πλάθεις τους χαρακτήρες (ακόμα και τα τέρατα) με την δική σου φαντασία, άλλο να σου περιγράφει τα συναισθήματα του χαρακτήρα ένα βιβλίο (κλειστοφοβία ή ανακούφιση όταν βρίσκεται σε καθαρό περιβάλλον για παράδειγμα) και άλλο να προσπαθείς να το μαντέψεις/καταλάβεις από 3-4 δευτερολέπτων σκηνή που βλέπεις τον χαρακτήρα απλά να βαριανασαίνει, δεν νομίζω πως θα μπορέσει μια ταινία να πιάσει τα συναισθήματα που προκαλεί ένα βιβλίο.

πχ πως μπορείς να "εικονοποιήσεις" τα τέρατα που περιγράφει ο lovecraft, ούτε στην φαντασία μου δεν μπορώ να τα...χμμμμ...σχηματίσω.

 

[Γιαννης Ντί]

Γλωσσολάγνε, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Άλλο τρόμος, άλλο θρίλερ, άλλο θρίλερ με τρόμο και άλλο τρόμος χωρίς θρίλερ, επίσης σας θυμίζω, "μία εικόνα, χίλιες λέξεις" , ως βοήθεια στην επιλογή, ταινία ή βιβλίο. Η ταινία, σου σκλαβώνει το νου, όμως προσφέρει μεγαλύτερη απόλαυση. Το βιβλίο σου απελευθερώνει την σκέψη, να ψάξεις την υπόθεση, με άνεση χρόνου.
Έχω μία ταινία να σας φέρω ως θετικό παράδειγμα, για την επιλογή ταινία. Το φίλμ "Ο θρύλος", είναι εξαιρετικό παράδειγμα.
Η ταινία έχει σκηνοθέτη, ηθοποιό, ήχο, εφέ, χρώμα, σκηνογραφία και όλοι αυτοί μαζί παράγουν αποτέλεσμα. Το βιβλίο έχει μόνο συγγραφέα και τίποτα άλλο. Φυσικά, δεν αποτρέπω κάποιον να διαβάσει..., αντιθέτως!!! να διαβάσει και να δει ταινία.
Λέω και κάτι άλλο, για να δεις ένα φιλμ, χρειάζεσαι δύο(περίπου)ώρες. Όποιος δοκιμάσει να διηγηθεί την ίδια ταινία, θα χρειαστεί πάνω από μία μέρα.

 

[Μιχαλιος]

Ταινία!

 

[Νηρηιδα]

Και τα δυο μου αρεσουν αρκει να ειναι καλογραμμενο το βιβλιο ή καλογυρισμενη η ταινια.
Αν και να πω την αληθεια να τρομαξω δεν νομιζω να γινετε πλεον ουτε με το ενα ουτε με το αλλο. Μπορει να μου αρεσει πολυ, να εχω αγωνια τι θα γινει παρακατω, αλλα δεν τρομαζω

 

[Μήτις]

Επειδή ο αναγνωστικός μου χρόνος έχει μειωθεί, έχω γίνει επιλεκτική σε ότι διαβάζω (κυρίως κλασικούς) οπότε ίσως τη δεδομένη στιγμή προτιμούσα την ταινία.

 

[Νουρμπανού]

Θρίλερ μέχρι στιγμής έχω δει μόνο σε ταινίες.
Έχω στα προσεχώς κάποια κλασικά βιβλία τρόμου, να δούμε πότε θα έρθει η σειρά τους: Δράκουλας, Φρανκεστάιν, Φάντασμα της Όπερας και μερικά του Στήβεν Κινγκ.

 

[Τραβιατα]

Σε ταινια, δεν μπορω να πω οτι με εχει τρομαξει μεχρι στιγμης καποιο βιβλιο που διαβασα, σε αγωνια βεβαισ με εχουν κρατησει πολλα.

 

[Ναμάριε]

Στα βιβλία είναι πραγματικός τρόμος. Πολύ σπάνια με τρομάζει στ'αλήθεια μια ταινία. Είναι περισσότερο τράνταγμα από κακά ειδικά εφέ που πετάγονται απότομα στην οθόνη. Ενώ στα βιβλία, σε αυτά που όντως τρόμαξα, γιατί να πω την αλήθεια δεν είναι πολλά, ο τρόμος κρατάει περισσότερο από την στιγμή που το διαβάζεις.
Αχ κι αυτές οι αναμνήσεις, μικρή ακόμα, με τον φακό κάτω από την κουβέρτα και τις Ανατριχίλες στο χέρι. Αυτός ο τρόμος δεν ξεπερνιέται από καμία ταινία. ))

 

[Χρυσηίδα]

Αγαπώ τα θρίλερ και σε ταινία και σε βιβλίο. Δεν μπορώ να διαλέξω. Δεν θα άλλαζα, με τίποτα, για παράδειγμα, την εμπειρία της ανάγνωσης του Φρανκενστάιν, του Δράκουλα ή του Ρόουζ Μάντερ. Με τίποτα, όμως, δεν αλλάζω και την θέαση της Λάμψης, των Πουλιών ή του Εξορκιστή

 

[Πάστα Φλόρα]

Δεν μου αρέσουν καθόλου τα θρίλερ, ούτε σε βιβλίο, ούτε σε ταινία.

Χρυσηίδα σου άρεσε ο εξορκιστής; Εγώ θυμάμαι, όταν τον είχα δει, που μαύρη να 'ταν η ώρα, δεν καθόμουν σπίτι μόνη μου, νόμιζα ότι θα πεταγόταν ανά πάσα στιγμή ο όξω από δω! Μήνες μου πήρε να καταφέρω να αποδεχτώ πως πίσω από, κάποιες, πόρτες του σπιτιού ήταν κρεμασμένες οι πιτζάμες μας και η ρόμπα της μάνας μου μόνο.