Τίτλος: Εγώ, το Ρομπότ
Πρωτότυπος τίτλος: I, Robot
Συγγραφέας: Isaac Asimov
Μετάφραση: Δ. Αποστόλου
Εκδόσεις: Κάκτος
Χρονολογία έκδοσης: 1976
Πρώτη έκδοση: 1950 (Αγγλικά)
Αριθμός σελίδων: 218
ISBN: Άγνωστον
Για ποιο λόγο αυτή η παρουσίαση;
Κατ' αρχάς, να τονίσω ότι το βιβλίο αυτό συναναγνώσθηκε (βλ. εδώ για το σχετικό νήμα) με επιτυχία τις προηγούμενες ημέρες με τους φίλους @Ιαβερης (συνιδρυτής της συναναγνώσεως), @Αντέρωτας @Λήδα @Λευκή Σελίδα @Δρουλιάνοφ @Ιψενικιά @Άρτζι @Πεταλούδα @Σαώρη και χιλιάδες άλλους απλούς καθημερινούς φίλους των βιβλίων. Ο λόγος που παρά την συνανάγνωση, προβαίνω στην παρουσίαση είναι διπλός :
Εν πρώτοις, γιατί κάποιος μπορεί να ενδιαφέρεται για το βιβλίο, αλλά να μην έχει το χρόνο να διαβάσει όλο το νήμα ή να μην θέλει να σποϊλεριαστεί, και ο δεύτερος, και κυριότερος, γιατί είχα καιρό να κάνω παρουσίαση και μου είχε λείψει (έξτρα πόντοι για την ειλικρίνεια του συντάκτη).
Τι θα διαβάσει ο αναγνώστης;
Στην δεκαετία 1940-1950 ο Ισαάκ Ασίμωφ έγραψε 9 μικρά διηγήματα, τα οποία στο τέλος της δεκαετίας συνενώθηκαν σε βιβλίο. Να τονισθεί το εξής : Το βιβλίο δεν έχει καμία σχέση με την ομώνυμη ταινία με τον Ουίλ τον Σμιθ. Το μόνο στοιχείο που έχει η ταινία από το βιβλίο είναι οι Τρεις Νόμοι της Ρομποτικής. Ποιοι είναι αυτοί;
- Το ρομπότ δε θα κάνει κακό σε άνθρωπο, ούτε με την αδράνειά του θα επιτρέψει να βλαφτεί ανθρώπινο ον
- Το ρομπότ πρέπει να υπακούει τις διαταγές που του δίνουν οι άνθρωποι, εκτός αν αυτές οι διαταγές έρχονται σε αντίθεση με τον πρώτο νόμο
- Το ρομπότ οφείλει να προστατεύει την ύπαρξή του, εφόσον αυτό δεν συγκρούεται με τον πρώτο και τον δεύτερο νόμο.
Ο αναγνώστης παρακολουθεί την ιστορία των ρομπότ και των μηχανών, μέσω ενός κύκλου συνεντεύξεων της Δρος Σούζαν Κάλβιν, Ρομποτοψυχολόγου στην ανώνυμη εταιρεία ''Αμερικανικά Ρομπότ'', η οποία βγαίνει στην σύνταξη και κάνει μία ανασκόπηση της καριέρας της και των σημαντικών υποθέσεων που χειρίστηκε. Μέσα από κάθε κεφάλαιο παρουσιάζεται κυρίως η εξέλιξη των δυνατοτήτων των ρομπότ, με ιδιαίτερη έμφαση, στους κινδύνους, που ελλοχεύουν από αυτήν. Τα ρομπότ γίνονται όλο και ικανότερα, άρα και οι κίνδυνοι, όλο και σημαντικότεροι / περισσότεροι. Από το πρώτο κεφάλαιο/διήγημα που το ρομπότ είναι μία κακοσχηματισμένη άλαλη μηχανική γκουβερνάντα (κάτι που τοποθετείται χρονικά το 1996) καταλήγουμε στο τελευταίο που ορίζουν την μοίρα των λαών (περίπου στο 2040) και σχεδιάζουν αδίστακτα παγκόσμιες συνωμοσίες. Τα ρομπότ ξεκινούν ως εργάτες και τα βλέπουμε σταδιακά να αποκτούν νόηση, συναίσθημα, πρωτοβουλία. Να γίνονται μέρος του συνόλου που αποκαλούμε κοινωνία. Αλήθεια, πόσο μακρινό φαντάζει, πλέον, αυτό το σενάριο;
Η προσωπική γνώμη του γράφοντος
Μέσα από την συνανάγνωση άκουσα πολλές διαφορετικές φωνές και σχόλια για το βιβλίο. Η αλήθεια είναι, ότι το βιβλίο δίχασε. Τα περισσότερα σχόλια ήταν θετικά, αλλά σίγουρα υπήρξαν και αρνητικά. Νομίζω ότι το μεγαλύτερο μειονέκτημα του βιβλίου είναι ότι δημιουργεί πολλές προσδοκίες, λόγω του τίτλου του και του συγγραφέα του. Επιπρόσθετα, μία πολύ ενδιαφέρουσα άποψη της @Πεταλούδα είναι, ότι εύκολα αναγνωρίζει κάποιος ότι η αρχική μορφή του έργου ήταν 9 αυτοτελή διηγήματα και όχι ένα ενιαίο βιβλίο (κάτι που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο).
Προσωπικά, μου άρεσε πολύ. Πρόκειται για ένα βιβλίο που ο λιτός και λακωνικός λόγος του Ασίμωφ (μην ξεχνάμε ότι ήταν βιοχημικός και όχι φιλόλογος) κυριαρχεί. Η ροή είναι γρήγορη (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) και αυτό διότι, ο Ασίμωφ γνωρίζει τι θέλει να γράψει, ποιο μήνυμα θέλει να περάσει και πως να το κάνει. Ο συγγραφέας εστιάζει στην κεντρική ιδέα της τεχνολογίας και όχι σε περιγραφές σκηνικών, ανθρώπων ή συναισθημάτων. Δεν θα διαβάσει ο αναγνώστης ένα έργο, που στηλιτεύει τις κοινωνικές ανισότητες ή που απαντά στα ερωτήματα της ζωής. Το αντίθετο. Γεννά νέα. Είναι ένα από τα βιβλία τα οποία έχουν γράψει ιστορία, λόγω της πρωτοπορίας του (δεδομένου και του χρόνου συγγραφής του) και σίγουρα προσφέρεται ως τροφή για σκέψη. Το βιβλίο βγαίνει εύκολα και δεν κουράζει, ενώ, σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις τι συμβαίνει παρακάτω. Συστήνω το βιβλίο προς ανάγνωση, διότι ότι ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον, καθώς σμιλεύεται η εικόνα του μέλλοντος σε έναν άνθρωπο του 1940 (κάτι που λειτουργεί ως δίκοπο μαχαίρι, διότι κάποιοι θα θεωρήσουν / θεώρησαν το περιεχόμενο του βιβλίου παρωχημένο). Προφανώς, είναι ευπρόσδεκτα τα σχόλια όλων όσοι συμμετείχαν στην συνανάγνωση, αλλά και όσων έχουν διαβάσει το βιβλίο, διότι κακά τα ψέματα, καραντίνα έχουμε, ας πιάσουμε και καμία πάρλα να περάσει η ώρα..
Βαθμολογία :
Πλοκή 4,5/5 και γραφή 3,5/5 = 8/10.
Last edited by a moderator: