Κάποιες σκέψεις [ομοφυλοφιλία/εφηβοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα]

[Λευτέρης Λ]

Για παραδειγμα λες οτι σε αντιθεση με τον Δυτικό, ο Ανατολικός Χριστιανισμος ειναι μακρυα απο την "ομοφοβία" και την "αποστροφή". Αυτο ομως που βλεπει ολος ο κοσμος ειναι η απορριψη της ομοφυλοφιλίας και απο την Ανατολή, τώρα το κατα ποσο διαφερει αυτο απο εννοιες οπως "ομοφοβία" και "αποστροφή", και το πόσο διαφέρει απο την "ομοφοβία" και την "αποστροφή" της Δυσης, αν ειναι οψεις του ιδιου νομισματος ή αλλες προσεγγίσεις της ίδιας νοοτροπίας,

Σχετικά μ' αυτό, έγραψα για την ορθόδοξη εκδοχή, αυτή των πατερικών κειμένων, και όχι για την εφαρμογή της απο τους "ορθόδοξους" ιεράρχες που απο το βήμα των ναών πιθανότατα εξαπολύουν μύδρους κατά της ομοφυλοφιλίας.

Το παραπανω δεν το ανεφερα επειδη με ενδιαφερει η θεση της ομοφυλοφιλιας στο Χριστιανισμο, απλα πιαστηκα απο τα λογια σου, ως παραδειγμα, για να σου δειξω οτι επιχειρηματα σε επιπεδο τοσο λεπτων εννοιών δεν εχουν νοημα για πολλους απο μας.

Έστω λοιπόν ότι δεν έχουν νόημα. Δεκτό. Εκείνο που απλά κάνω, είναι να αντιπαραθέτω τις εκδοχές της ορθόδοξης οπτικής (όχι "ορθόδοξης θρησκείας") με τις κρατούσες αντιλήψεις. Βασικό μου ζητούμενο δεν είναι να πείσω, αλλά να παρουσιάσω τις προσωπικές μου θέσεις που βασίζονται σε μια συγκεκριμένη προσέγγιση (αιρετική, ΟΚ) της έννοιας "Ορθοδοξία". Το αν πείθω ή όχι, δεν με απασχολεί, επειδή δεν το επιδιώκω ούτε με νοιάζει. Δεν έχω σκοπό ούτε να προπαγανδίσω ούτε να παρουσιάσω αδιάσειστες αλήθειες, επειδή τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Εκείνο που απαιτώ όμως είναι το δικαίωμα στην έκφραση.

Το επιπεδο ομως οπου μπορει ο ενας να καταλαβει τον αλλον, ειναι το επιπεδο παραδειγματος. Λες οτι εννοιες που ξεκινησαν απο την Ανατολη, η Δυση τις διεφθειρε και τις παρήλλαξε. Ετσι γεννήθηκε ο ατομισμος και ο καπιταλισμος. Η πρωτη δυσκολια να το αντιληφθουμε αυτο ειναι οτι γεννηθηκαμε και γαλουχηθηκαμε μεσα στον Δυτικό πολιτισμό, οποτε δεν ειναι ευκολο να καταλαβουμε πώς θα ήμασταν "αλλιώς" ή πως "θα έπρεπε" να είμαστε.
Δεδομενου οτι εχεις πολυ ξεκαθαρη γνωμη και νηφαλιες αποψεις για την πορεια των πραγματων και των εννοιων που αναφερεις, θα ηθελα λοιπον να πας λιγο στο παρελθον και να μου κανεις, χαριν παραδειγματος, ενα σεναριο εναλλακτικής ιστοριας: Λες οτι ο Καρτεσιος ειπε το ταδε και το ταδε (που εσυ θεωρεις "αρνητικα" απο την αποψη της Ανατολικης φιλοσοφιας). Εγω δεν ξερω τι ειπε και τι δεν ειπε ο Καρτεσιος, αλλα και να ηξερα δεν θα μπορουσα να διακρινω αν αυτα διαφερουν απο την Ανατολική φιλοσοφια που κληρονομησε. Αλλα θα με ενδιεφερε να ξερω πώς θα ηταν ο κοσμος αν δεν τα ειχε πει.

Σχολιάζω τα δεδομένα της συγκεκριμένης εκδοχής της Ιστορίας. Δεν γνωρίζω πώς θα ήταν ο κόσμος αν δεν κλπ. Πιθανότατα - για να μη φανεί ότι υπεκφεύγω - να υπήρχε μεγαλύτερο μερίδιο υπέρ της διαλεκτικής στο δίπολο άκαμπτος ρασιοναλισμός / διαλεκτική σκέψη. Επίσης, υποθέτω ότι θα υπήρχε διαφορετική αντίληψη σχετικά με τον ιστορικό χρόνο, θα νοείτο δηλαδή σπειροειδής και όχι γραμμικός, όπως και η ίδια η Ιστορία (όπως ακριβώς νοείται στον Κομφουκιανισμό)

Εστω λοιπον οτι στη Δυση δεν ειχαν γινει αυτα που πιστευεις και αναφερεις, εστω οτι η Δυση κρατουσε και δεν διεφθειρε (κατ' εσε) τις αγνες εννοιες της Ανατολής, ή εστω οτι η Ελλάδα διατηρουσε την αρχικη Ανατολικη φιλοσοφια και δεν επηρρεαζοταν απο τη Δυση. Πόσο διαφορετικα θα αντιλαμβανομασταν καποιες εννοιες και την πραγματικοτητα μας; Σε τι θα διεφερε η πολιτική και η καθημερινοτητά μας απο αυτο που ειναι σημερα;

Βλέπε...παραπάνω
Θα επανέλθω πάντως, με πιο αναλυτική ας πούμε αναφορά. Τούτα εδώ τα έγραψα στο...πόδι

 

[Λευτέρης Λ]

Συμπληρώνω μερικά ακόμα, αφού ο αποψινός μου αγώνας (ημιτελικός παρακαλώ) πήγε πιο αργά και έχω λίγο χρόνο

Ίσως λοιπόν να είχαν ή να μην είχαν συμβεί τα παρακάτω...

1. Ίσως να μην είχε εκδηλωθεί (με τον συγκεκριμένο τρόπο και τα συγκεκριμένα ζητούμενα) το κίνημα του Ρομαντισμού.
Μια πιθανή αιτιολόγηση: το καλλιτεχνικό αλλά και πολιτικό αυτό κίνημα (αφού σαν φασισμός νοείται ο πολιτικός ρομαντισμός), εκδηλώθηκε σαν «απάντηση» στη μονομέρεια του κλασικισμού που χρησιμοποίησε τη συνιστώσα του μυαλού, της raison δηλαδή, για να διαχειριστεί τα φιλοσοφικής και όχι μόνο υφής ερωτήματα και ζητούμενα. Ο Ρομαντισμός χρησιμοποίησε το έτερον ήμισυ της διχοτομημένης αρμονίας, δηλαδή το σώμα. (είναι γνωστό ότι στηρίχτηκε στην – κατ αυτόν - αναγκαιότητα να δοθεί πεδίο δράσης μόνο στη ζωική ορμή, την υλική δηλαδή πλευρά.

2. Ίσως να μην είχε ακολουθήσει το αιματοκύλισμα του 20ου αιώνα.
Μια πιθανή αιτιολόγηση: Το αιματοκύλισμα αυτό, θεωρείται (όχι φυσικά μόνο από μένα) σαν αποτέλεσμα της εισόδου στην «περίοδο της απελπισίας», μετά την αποδεδειγμένη αδυναμία τόσο του κλασικισμού που γέννησε τον φιλελευθερισμό, όσο και του ρομαντισμού που γέννησε τον φασισμό να δώσουν λύσεις. Είδαμε τη διαδοχική αποτυχία των συστημάτων αυτών (και του κομμουνισμού που ακολούθησε) να διαχειριστούν με νηφαλιότητα την Ιστορία. Ο ήρωας, είτε ως ισχυρός άνδρας είτε ως εργατική τάξη αποτυγχάνουν παταγωδώς και τα ολοκαυτώματα ακολουθούν το ένα το άλλο. Βέβαια, ο κομμουνισμός είχε ενσωματωμένη τη διαλεκτική, αλλά μόνο σε υλικό επίπεδο.

Ίσως και κάποια ακόμα…ποιος ξέρει. Μπορεί σε κάποια άλλη ανάρτηση να παραθέσω και κάτι ακόμα, περισσότερο σαν συμπέρασμα. Εκείνο πάντως που είναι σίγουρο, είναι ότι ελάχιστοι κράτησαν τα αυτιά τους ανοιχτά σε φωνές όπως του φιλοσόφου Όσβαλντ Σπρένγκλερ, που από το 1912 ήδη, με το έργο του «Η παρακμή της Δύσης» είχε προειδοποιήσει για το αίμα που ερχόταν.

 

[Ιάλεμος]

Το σώμα είναι το πεδίο δράσης του πνεύματος (Ρασιοναλισμός) και των συναισθημάτων - αισθήσεων (Ρομαντισμός). Σε ό,τι αφορά το αιματοκύλισμα του 20ου αιώνα, τα αίτια ήταν καθαρά κοινωνικά, πολιτικά και κυρίως οικονομικά. Απόρροια μια Βιομηχανικής Επανάστασης και όχι αποτέλεσμα της θέασης του κόσμου. Δεν δημιούργησε ο Ρομαντισμός τον Φασισμό, αλλά ο Φασισμός πήρε στοιχεία από τον Ρομαντισμό.