Καλέντ Χοσεϊνί (Khaled Hosseini) : ''Χαρταετοί Πάνω Από Την Πόλη''

[Ιαβερης]

Τίτλος : Χαρταετοί Πάνω Από Την Πόλη
Πρωτότυπος τίτλος : The Kite Runner
Συγγραφέας :Καλέντ Χοσεϊνί (Khaled Hosseini)
Μετάφραση : Βαγγέλης Κατσάνης
Εκδόσεις : Ψυχογιός
Έτος έκδοσης : 2008
ISBN: 9789602749289

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Ο νεαρός Αμίρ ζει στην Καμπούλ με τον στοργικό αλλά αυστηρό πατέρα του. Αποφασισμένος να του αποδείξει την αξία του, παίρνει μέρος σ' έναν παραδοσιακό αγώνα με χαρταετούς. Ο Χασάν, πιστός φίλος και υπηρέτης του, είναι πρόθυμος, όπως πάντα, να τον βοηθήσει. Κανένα απ' τα δυο αγόρια όμως δεν μπορούσε να προβλέψει ότι αυτό που θα συνέβαινε στον Χασάν εκείνο το απόγευμα του αγώνα θα άλλαζε για πάντα τη ζωή τους. Μετά την εισβολή των Ρώσων και τη φυγή του Αμίρ στην Αμερική, ο νεαρός Αφγανός θα συνειδητοποιήσει ότι κάποια μέρα θα αναγκαστεί να επιστρέψει στην πατρίδα του μόνο και μόνο για να βρει αυτό που δεν μπορεί να του χαρίσει ο καινούριος κόσμος του: τη λύτρωση.


Πρόκειται για συγκλονιστική ιστορία. Έχουν περάσει μέρες κι ακόμη δεν έχω σταματήσει να σκέφτομαι το βιβλίο καθώς οι εικόνες που μου δημιούργησε περνάνε μπροστα από τα μάτια μου και τα αισθήματα που μου προκάλεσε κάνουν το στομάχι μου να σφίγγεται ακόμη. Είχα δει κάποτε αποσπασματικά την ταινία ( βασικά μόνο την αρχή) , υπήρχαν και οι κριτικές στον ιστό που με εξίταραν , οπότε ήμουν θετικά προδιαθετιμένος, αλλά δεν περίμενα ότι θα με ενθουσίαζε τόσο.

Η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο ( κάτι που διευκολύνει τον αναγνώστη να '' νιώσει'' τον ήρωα και τους προβληματισμούς του) κι ο ήρωας, ο Αμιρ, μας περιγράφει την παιδική του ηλικία στο Αφγανιστάν της δεκαετίας του 80, τη σχέση του με τον αυστηρό πατέρα του, την φιλία του με τον υπηρέτη του, τον Χασάν, καθώς και την κοινωνική ζωή στη χώρα του. Η σχετικά ήσυχη και φυσιολογική ζωή κι ή σχέση μεταξύ των δύο φίλων θα αλλάξει ριζικά ένα χειμωνιάτικο απόγευμα μετά το κυνήγι των χαρταετών το οποίο ,αντί για χαρά, θα τους φέρει πόνο και ενοχές που θα τους ακολουθούν για μια ζωή. Αυτό είναι το πρώτο σκέλος της ιστορίας οπου ο συγγραφέας παρουσιάζει μια τοιχογραφία του Αφγανιστάν πριν την εισβολη των Ρώσων στη χώρα και την μετέπειτα ανατριχιαστική δικτατορία των Ταλιμπαν, κι έχει μεγάλο ενδιαφέρον καθώς, εγώ προσωπικά ( και φαντάζομαι κι οι περισσότεροι από σας), γνώριζα ελάχιστα για το πραγματικό Αφγανισταν, τη ζωή των απλών ανθρώπων του, τις συνήθειές τους και την καθημερινότητά τους.
Στη συνέχεια η ιστορία αλλάζει δραματικά, σε πρώτο πλάνο μπαίνει το μοιραίο γεγονός εκείνου του απογεύματος που καταστρέφει την ζωή των δύο παιδιών και σε δεύτερο πλάνο ο πόλεμος. Από κείνες τις σελίδες και μετα δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβαζω. Ποικίλα τα συναισθήματα που ένιωσα: θυμος, λύπη, φρίκη, αηδία, αγανάκτηση, αγωνία, απελπισία κι επιθυμία να βρεθεί λύτρωση στο τέλος. Ήταν στιγμές που ειλικρινά φοβόμουν να προχωρήσω την αναγνώση γιατί ήξερα ότι αυτό που θα '' έβλεπα'' μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή θα μου προκαλούσε ανατριχίλα αλλα ο αφηγητής καλώς ή κακώς ήταν ανελέητος και με έκανε να ζήσω τα βιώματα των ηρώων του.
Το βιβλίο δεν είναι μόνο στυγνη περιγραφή των φρικαλεοτήτων του πολέμου και των βασάνων των πρωταγωνιστών. Ειναι ένας ύμνος στην φιλια, στην αυτοθυσία και στην αφοσίωση που μπορεί να υπάρχουν ανάμεσα σε δυο ανθρώπους. Πιστεύω πως μάλλον δεν έχω ξανασυναντήσει σε λογοτεχνικό έργο τέτοια ανιδιοτελή αγάπη, σαν αυτή του υπηρέτη Χασάν προς το αφεντικό του Αμίρ, που να με 'εχει συγκινήσει τόσο πολύ αλλά και να μ' έχει εξαγριώσει ταυτόχρονα. Όσοι διαβάσετε το βιβλίο θα καταλάβετε τι εννοώ...

Μπορεί σε γενικές γραμμές, από τα λεγόμενά μου, να σκεφτείτε ότι είναι πολύ μελοδραματική η ιστορία αλλά η γνώμη μου ειναι ότι ο συγγραφέας δεν θέλει με φθηνά τεχνάσματα να προκαλέσει την θλίψη ή την συμπόνοια του αναγνώστη, αλλά απλως μέσα από την φανταστική ( αν και αυτοβιογραφικη σε ορισμένα σημεια) ιστορία του να δείξει τι πραγματικά συνέβη στο Αφγανισταν και να τον κάνει να προβληματιστεί. Ο πόλεμος, οι Ταλιμπαν, ο δημοσιος λιθοβολισμός, η εκτελέσεις αθωών ψυχών, ή πείνα, ο εξευτελισμός, όλα αυτά είναι αληθινά δυστυχώς.

Το ξαναλέω: πρόκειται για συγκλονιστική ιστορία. Προσωπικά βάζω το βιβλίο στο τοπ 10 όλων όσων έχω διαβασει μέχρι τώρα στη ζωή μου, απλά δεν ξεχνιέται. Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.

Υ.Γ. Μια συμβουλή: εαν μπείτε στην ιστοσελίδα της Πρωτοπορίας για πληροφορίες σχετικά με το βιβλίο, ΜΗΝ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ, γιατί είναι τίγκα στα σπόιλερ!

 

[Στράτης]

Καλημέρα αγαπητέ Ιαβέρη.
Δεν μπορώ να πω και πολλά. Καταπληκτική παρουσίαση από ένα αξιολογότατο μέλος της Λέσχης του Βιβλίου που ζηλεύω. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που αγνοώ σαν άνθρωπος και σαν αναγνώστης που κατέληξα τεμπέλαρος και ωχαδερφιστής. Υπέροχη αφύπνιση η παρουσίαση τού βιβλίου, θυμήθηκα κι ένα ημερολόγιο μοτοσικλετιστή για τη χώρα, ένας μαγικός τόπος και μία απίστευτη φιλοξενία (μοναδικές εικόνες).

Σημ. Είδα διαφορετικό εξώφυλλο από την Πολιτεία (ίδιες σελίδες και μετάφραση), έκδοση 2013. Θα το αποκτήσω οπωσδήποτε, με το όμορφο εξώφυλλο που παρουσίασες.

Καλημέρα κι ευχαριστώ.

 

[Καστάλια]

Ιαβέρη, συγχαρητήρια που μπόρεσες να αποδώσεις τόσο πιστά τα αισθήματα που ξυπνά αυτό το βιβλίο. Συμφωνώ ότι ο συγγραφέας παρουσιάζει πολύ δύσκολες εικόνες και συγκλονιστικές εμπειρίες, αλλά σε καμιά περίπτωση με σκοπό τον εύκολο εντυπωσιασμό, ούτε για να εκβιάσει συναισθηματικά τον αναγνώστη. Όσα περιγράφει είναι πραγματικά, ίσως όχι κυριολεκτικά, αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αυτές ή παρόμοιες μ' αυτές καταστάσεις έχουν συμβεί - και αυτό είναι το χειρότερο κομμάτι της ανάγνωσης: να ξέρεις ότι δεν είναι απλά η μυθοπλαστική ικανότητα του συγγραφέα που σε ταράζει τόσο. Πόσος πόνος υπάρχει σ' αυτή τη γη... όπως είχε πει ένας παλιός, καλός συγγραφέας...

Αν δεν το έχεις κάνει ήδη, διάβασε και το άλλο βιβλίο του που κυκλοφορεί στα ελληνικά, "Στη χώρα των χρυσών ήλιων", εδώ σε παρουσίαση από τη Βου.

 

[Αγγελίνα]

Είναι όντως συγκλονιστικό βιβλίο. Το θυμάμαι και σφίγγεται η καρδιά μου. Μπράβο για την παρουσίαση, Ιαβερη.

 

[Παρωνύμιος]

Ιαβέρη,

συγχαρητήρια για αυτήν την συγκλονιστική, θα την έλεγα, παρουσίασή σου. Χαίρομαι που μοιράζεσαι μαζί μας τον ενθουσιασμό που σου προκάλεσε τούτο το βιβλίο, καθώς και τα συναισθήματα που αυτό πυροδότησε μέσα σου. Terra Incognita για τους περισσότερους από εμάς το Αφγανιστάν, οι άνθρωποί του, η ιστορία τους, μολονότι κάποιοι από εμάς ερχόμαστε σε σχεδόν καθημερινή επαφή μαζί τους.

ΥΓ1. Έχοντας μια μικρή υποψία για το πόσα πολλά έχεις διαβάσει, το να το τοποθετείς "στο τοπ 10 όλων όσων έχω διαβασει μέχρι τώρα στη ζωή μου", με κάνει να θαρρώ ότι αυτό το βιβλίο είναι μια σπάνια, ειδική και πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση, και με κάνει να σκέφτομαι ότι είναι ίσως ένα από εκείνα τα βιβλία που αξίζει κανείς να αποκτήσει παρά να δανειστεί.

ΥΓ2. Έχοντας μπροστά μου μια τέτοια παρουσίαση, κάθε άλλη "κριτική", για μένα, είναι περιττή.

Στους σελιδοδείκτες.

Τα σέβη μου.

 

[Ιαβερης]

Παιδια, σας ευχαριστω για τα καλα σας λογια, χαιρομαι που σας αρεσε η παρουσιαση.

Στρατη, χαρη σε σενα διαβασα ενα αξιολογοτατο βιβλιο ( μιλαμε για τον " Καλογερο", ετσι; ) κι αν καταφερω να σε πεισω να διαβασεις αυτο εδω, πιστευω θα σου εχω ανταποδωσει τη χαρη κι ετσι θα' μαστε πατσι. )

Κασταλια, ακριβως αυτο που ειπες εννοουσα, πως ισως σε καποιον σκεπτικο αναγνωστη να φανει πολυ μελο η ιστορια, δυστυχως ομως οι καταστασεις που περιγραφονται ειναι περα για περα αληθινες. Το " Στη Χωρα των Χρυσων Ηλιων" το εχω κατεβασμενο ηδη στο ταμπλετ και σιγουρα θα' ρθει κι η σειρα του, ομως προς το παρον δε θα το διαβασω γιατι. η συγκριση με αυτο εδω θα ειναι αναποφευκτη και φοβαμαι μην το " καψει" .

Παρωνυμιε, ελπιζω να τιμησεις καποια στιγμη το βιβλιο και να σου αρεσει. Ευχαριστω για τα καλα λογια.

 

[Ιωάννα Μος]

Την πρόλαβες τελικά την παρουσίαση!! Πολύ χαίρομαι! ))
Δεν είχα ακούσει ούτε για το βιβλίο ούτε για το συγγραφέα του μέχρι που τα ανέφερες εσύ. Όπως ήδη έγραψα, θέλω να το διαβάσω οπωσδήποτε, για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί είμαι απ' αυτούς που λέει ο Παρωνύμιος: Αγνοώ σχεδόν τα πάντα γύρω απ' το Αφγανιστάν κι ας έρχομαι πολύ συχνά σε επαφή με παιδιά από κει. Δεύτερον, γιατί βλέπω πως ενθουσιάστηκες και μου 'χεις εξάψει την περιέργεια! Θα το αγοράσω στο άμεσο μέλλον (δηλαδή όταν γίνω πλούσια )
Σ' ευχαριστούμε πολύ για την παρουσίαση!!

Σημ.: Τελικά (αν κρίνω απ' τον τίτλο πρωτοτύπου) όντως στα Αγγλικά έχει γραφτεί.

 

[Ασημενια]

Μόλις το τέλειωσα... δεν έχω λόγια! Συγκλονιστικό βιβλίο για μια χώρα που γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα...

 

[Τζάρλαξλ]

must read. Φοβερο βιβλιο.

 

[Ιαβερης]

Παρεπιπτοντως, μιας και αναδυθηκε η παρουσιαση του βιβλιου να σημειωσω οτι η κινηματογραφικη μεταφορα του ειναι δυστυχως πολυ χλιαρη.

Αση, χαιρομαι πολυ που σου αρεσε, δεν σας ζαλισα τζαμπα εδω μεσα! ))

 

[Στιλλ ιλλ]

Πολυ ενδιαφέρουσα και κατατοπιστική η παρουσίαση σου, θα το βάλω στα προς ανάγνωση

 

[Ασημενια]

Ιαβέρη... σ' ευχαριστώ που μας ζάλισες ))

 

[Ιωάννα Μος]

Η αντίδρασή μου όταν τελείωσα το βιβλίο ήταν κάπως έτσι-->
Κατά πρώτον ήταν 515 σελίδες και κυριολεκτικά τις ρούφηξα. Ταυτόχρονα όμως, όπως λέει κι ο Ιαβέρης, σε πάρα πολλά σημεία του βιβλίου δεν ήθελα να διαβάσω παρακάτω, γιατί ήξερα πως αυτό που με περιμένει δεν είναι καλό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα

Spoiler

η σκηνή που ο Αμίρ πηγαίνει μόνος του να συναντήσει τους Ταλιμπάν και να διαπραγματευτεί για τον Σοχράμπ. Όταν αποκαλύφθηκε η ταυτότητα του αρχηγού των Ταλιμπάν, σταμάτησα το διάβασμα και απ' τη μια μ' έτρωγε η αγωνία να μάθω τι θα γίνει παρακάτω, απ' την άλλη δεν είχα καμία όρεξη να μάθω. Τελικά συνέχισα γιατί αισθανόμουν ότι είχα εγκαταλείψει τον Αμίρ στην τύχη του.(-->)

Μου άρεσε πάρα πολύ ο χαρακτήρας του Αμίρ, γιατί τον βρήκα εντελώς ανθρώπινο, με πάθη, με αδυναμίες, όπως ο καθένας από μας, αλλά ταυτόχρονα έντιμο. Ο Χασάν πάλι, βρίσκεται στον αντίποδα. Μέχρι την τελευταία στιγμή περίμενα να τον δω να αντιδρά, να παραπονιέται, να κατηγορεί, να δείχνει τέλος πάντων, κάποιο άλλο συναίσθημα πέρα απ' αυτό της αφοσίωσης και της αγάπης...Βέβαια ο Σοχράμπ, που στο μυαλό μου είναι κάπως σαν η συνέχεια του Χασάν, έδειξε τον πόνο, την απελπισία και την αδυναμία του. Το τέλος του βιβλίου δίνει μια αχτίδα ελπίδας και μια υποψία εξιλέωσης, το οποίο πιστεύω πως ήταν απαραίτητο. (Είπαμε, κύριε! Δε θες να έχει το βιβλίο σου χολιγουντιανό χάπι έντινγκ αλλά μη μας ρίξεις και στα αντικαταθλιπτικά!!)
Σε γενικές γραμμές, βρήκα το βιβλίο συγκλονιστικό, με τη διπλή έννοια της λέξης. Έχει αγωνία, ανατροπές, (όσοι διαβάζετε αστυνομική λογοτεχνία, νομίζω θα το απολαύσετε) τρυφερές ανθρώπινες σχέσεις αλλά και σοκαριστικές σκηνές. Χάρη σ' αυτό έψαξα πληροφορίες για ιστορικά γεγονότα, για τη λογοτεχνία, τη μουσική και τα έθιμα του Αφγανιστάν. Το προτείνω σε όλους, αρκεί όμως να έχετε γερό στομάχι.

Τέλος, το πιο σοκαριστικό μ' αυτό το βιβλίο δεν είναι ότι αυτές ή παρόμοιες μ' αυτές καταστάσεις έχουν συμβεί, όπως λέει η Καστάλια, αλλά ότι συνεχίζουν να συμβαίνουν, και μάλιστα πολύ πιο κοντά μας απ' όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε.

Για άλλη μια φορά, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Ιαβέρη που μας μίλησε γι' αυτό το βιβλίο. Τασακόρ, Ιαβέρη τζαν!:χεχ:
Υ.Γ.: Η μητέρα μου, που το διάβασε πριν από μένα, μου είπε: "εγώ μετά απ' αυτό, έχω αδυναμία στους Αφγανούς." Και κάθε φορά που της λέω για κάποιο παιδί από το Αφγανιστάν, με ρωτάει: "Χάζαρος είναι;":χαχαχα:

 

[Ιαβερης]

Ιωαννα, ποσο χαιρομαι που σε ενθουσιασε το βιβλιο. ) Οσον αφορα τη σκηνη ποιυ περιεγραψες μες στη πλοκη, κι εγω καπου εκει σταματησα, ηθελα και δεν ηθελα να προχωρησω, δεν ηξερα τι με περιμενει παρακατω. Οτι και να πει κανεις για το βιβλιο ειναι λιγο, σιγουρα δεν σε αφηνει αδιαφορο.

 

[Σμίλα]

Ιαβέρη μπορεί να πέρασαν πάνω από δύο χρόνια από την παρουσίασή σου, όμως ήταν αυτή που μου γνώρισε το βιβλίο . Έρχομαι κι εγώ να συμμεριστώ τις ενθουσιώδεις
απόψεις των συνλεσχιτών που το διάβασαν. Η γραφή του εύκολη, κυλούσε γρήγορα. Η υπόθεση γύρω από μία χώρα τόσο μακρινή για μάς, και δεν εννοώ μόνο ως απόσταση. Ήταν μια ματιά σε μια καθημερινότητα στην αρχή απλά διαφορετική από τη δική μας και στη συνέχεια αβάσταχτη . Είναι να απορείς πως μπορούν και ζούν και υπομένουν αυτή την κατάσταση. Ο χαρακτήρας του Αμίρ ήταν πολύ αληθινός. Αγαπώ το φίλο μου αλλά πιο πολύ τον ζηλεύω . Είναι ωραία όταν περνάμε καλά αλλά στα δύσκολα κάνω πίσω. Για μένα η λύτρωση από τις τύψεις έρχεται όταν αποφασίζει ότι τίποτα δεν θα του χαριστεί αλλά πρέπει να παλέψει και να πονέσει . Το ξύλο που έφαγε ψάχνοντας το Σοχράμπ νομίζω πως ήταν μια κάποια εξιλέωση .Ο αβάσταχτος πόνος όταν φοβήθηκε ότι τον έχασε ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησε ότι αγωνίζομαι γι΄αυτούς που αγαπώ, δεν τα παρατώ με καμμία δυσκολία , συνεχίζω να παλεύω .
Ένα βιβλίο που το σκέφτεσαι όταν τελειώσει . Θα το συνιστούσα σε κάθε λογής αναγνώστη.

 

[Αντίβαρο]

@Τουραντό αντί να πάω στο νήμα του "Διάβασε ένα αγαπημένο μου βιβλίο" είπα να τιμήσω την προσπάθεια του Ιαβέρη. Από εκεί και πέρα θα ήθελα να πω -αν και λίγο τελευταία στιγμή- χάρηκα που πήρα μέρος στο παιχνίδι. Γιατί στην αρχή ήμουν αρνητική μετά λέω..."βρε λες"; Να που μου βγήκε σε καλό. Πριν από λίγο τελείωσα το βιβλίο.

@Ιαβερης τελικά θυμήθηκα που είχες πει για την παρουσίαση σου και την διάβασα.
Τι να πω για το βιβλίο; Αλήθεια;
Όταν ένα βιβλίο κάνει επίκληση στο συναίσθημα, ξεχνάς την αντικειμενικότητα σου. Και την ξέχασα, αλήθεια, κάπου στα τελευταία. Συγκινήθηκα. Μου άρεσε το βιβλίο. Έρεε σαν νεράκι. Εύκολη γραφή. Όχι λόγω περιεχομένου φυσικά.

Χάρηκα που πήρα μέρος, τελικά, στο παιχνίδι.
Ιαβέρη η κριτική σου παρουσιάζει εκείνα τα στοιχεία ακριβώς που πρέπει να ειπωθούν!

 

[Τουραντό]

@Αντίβαρο
Yay!!!
Χάρηκα πολύ που σου άρεσε η πρώτη μου επιλογή, ελπίζω το ίδιο να συμβεί και με τις άλλες δύο!!
Υ.Γ Ο Ιαβέρης τα είπε όλα!!

 

[Αντίβαρο]

@Τουραντό δεν νομίζω να μπορέσω να διαβάσω τα άλλα δύο. Θέλω να πιστεύω πως κάπως έχω ξεχρεώσει με το χρέος μου απέναντι στο παιχνίδι και σε εσένα!

 

[Σαώρη]

Ναι δεν χρειάζεται να διαβάσετε και τις 3 επιλογές του ζευγαριού σας, αρκεί τουλάχιστον η μία.

 

[Τουραντό]

@Αντίβαρο
Χαχαχα εννοείται!!! Απλώς παρασύρθηκα απο τις δικές σου επιλογές που μου άρεσαν πολύ και κάπως μου έμεινε η εντύπωση ότι όλοι θα διαβάσουμε και τα 3 βιβλία!!