Με αφορμη αυτο το νημα : κινουμενα σχεδια μιας αλλης εποχης!
Φανταζομαι ολοι θα ξαναδατε καποιο απο τα αγαπημενα μας παλια κινουμενα σχεδια που βλεπαμε μικροι, και αν στην αρχη δακρυσατε απο συγκινηση, με μια δευτερη ματια ισως να προσεξατε και καποια αλλα "περιεργα" που προσεξα και εγω..
Υπαρχει πολυ βια, κακια και αδικο (κυριως στα αμερικανικης προελευσης)
Να ξεκινησω με τον Τομ και Τζερυ; Προσεξα τις εκφρασεις του Τομ οταν καταστρωνει τα σχεδια του, αλλα και του Τζερυ οταν τον εκδικειται, και δεν μου αφησε και την καλυτερη αισθηση
Το καημενο και ατυχο Κογιοτ, που απο μικρη το λυπομουν, αλλα και παλι με την ενηλικη ματια δεν βλεπω καποιο νοημα σ'αυτο το ασκοπο κυνηγι.
Η Ντισνευ απο την αλλη (που κυκλοφορει μια φημη πως ο ιδιο ο Ντισνευ μισουσε τα παιδια), προσεξτε ποσο ακαρδα συμπεριφερεται ο Ντοναλντ στα ανιψια του. Ο Σκρουτζ στον Ντοναλντ και γενικοτερα την συμπεριφορα ολων τους
κτλ κτλ κτλ Ο καταλογος ειναι μαλλον μακρυς, για να μην παω στα σχετικα προσφατα : δες Ποκεμον, Τρανσφορμερ κτλ που εχουν καθαρη βια
Σε ενα παιδι σημερα θα διαλεγα ελαχιστα απο αυτα να δειξω, οπως (το αγαπημενο) Νηλς Χολγκελσον, Μαγια η Μελισσα, Χαιντι, λαγουδενια πολιτεια και καποια αλλα..
Δεν θελω να καταληξω οτι μου εμειναν αποθημενα βλεποντας τα, αλλα.. και τωρα που τα ξαναβλεπω μενω με μια απορια κοιταζοντας τα, και καθε αλλο παρα διασκεδαστικα τα βρισκω, και στο τελος αλλαζω και καναλι απο τα νευρα.
Σημ. ξεχωριστη κατηγορια ειναι τα δακρυβεχτρα Ιαπωνικα (που εκει σιγουρα μας εμειναν απωθημενα), οπως και του ανατολικου μπλογκ που ειχαν και εναν διδακτικο χαρακτηρα
Τα συχρονα παιδικα απο την αλλη, ειναι ομολογουμενως πολυ καλα και διδακτικα (απο τα λιγα που εχω δει). Μηπως εμεις ημασταν τελικα οι ατυχοι, οσο και αν λεμε οτι τοτε ειχαμε τα καλυτερα παιδικα;
Φανταζομαι ολοι θα ξαναδατε καποιο απο τα αγαπημενα μας παλια κινουμενα σχεδια που βλεπαμε μικροι, και αν στην αρχη δακρυσατε απο συγκινηση, με μια δευτερη ματια ισως να προσεξατε και καποια αλλα "περιεργα" που προσεξα και εγω..
Υπαρχει πολυ βια, κακια και αδικο (κυριως στα αμερικανικης προελευσης)
Να ξεκινησω με τον Τομ και Τζερυ; Προσεξα τις εκφρασεις του Τομ οταν καταστρωνει τα σχεδια του, αλλα και του Τζερυ οταν τον εκδικειται, και δεν μου αφησε και την καλυτερη αισθηση
Το καημενο και ατυχο Κογιοτ, που απο μικρη το λυπομουν, αλλα και παλι με την ενηλικη ματια δεν βλεπω καποιο νοημα σ'αυτο το ασκοπο κυνηγι.
Η Ντισνευ απο την αλλη (που κυκλοφορει μια φημη πως ο ιδιο ο Ντισνευ μισουσε τα παιδια), προσεξτε ποσο ακαρδα συμπεριφερεται ο Ντοναλντ στα ανιψια του. Ο Σκρουτζ στον Ντοναλντ και γενικοτερα την συμπεριφορα ολων τους
κτλ κτλ κτλ Ο καταλογος ειναι μαλλον μακρυς, για να μην παω στα σχετικα προσφατα : δες Ποκεμον, Τρανσφορμερ κτλ που εχουν καθαρη βια
Σε ενα παιδι σημερα θα διαλεγα ελαχιστα απο αυτα να δειξω, οπως (το αγαπημενο) Νηλς Χολγκελσον, Μαγια η Μελισσα, Χαιντι, λαγουδενια πολιτεια και καποια αλλα..
Δεν θελω να καταληξω οτι μου εμειναν αποθημενα βλεποντας τα, αλλα.. και τωρα που τα ξαναβλεπω μενω με μια απορια κοιταζοντας τα, και καθε αλλο παρα διασκεδαστικα τα βρισκω, και στο τελος αλλαζω και καναλι απο τα νευρα.
Σημ. ξεχωριστη κατηγορια ειναι τα δακρυβεχτρα Ιαπωνικα (που εκει σιγουρα μας εμειναν απωθημενα), οπως και του ανατολικου μπλογκ που ειχαν και εναν διδακτικο χαρακτηρα
Τα συχρονα παιδικα απο την αλλη, ειναι ομολογουμενως πολυ καλα και διδακτικα (απο τα λιγα που εχω δει). Μηπως εμεις ημασταν τελικα οι ατυχοι, οσο και αν λεμε οτι τοτε ειχαμε τα καλυτερα παιδικα;