Πρόσφατα που διάβαζα σε μια ιστοσελίδα αποφθέγματα διάσημων προσωπικοτήτων, ανάμεσα στις πολλές πομπώδεις και βαρύγδουπες φράσεις διάφορων σημαντικών και μη ανθρώπων, ξεχώρισα μια που είπε ο πολυαγαπημένος μου (από τα παιδικά χρόνια) Μαρκ Τουέην κι έλεγε το εξής:
''Κλασικό είναι ένα βιβλίο που ο καθένας θα ήθελε να είχε διαβάσει και κανένας δεν θέλει να διαβάσει.''
Βέβαια την έχω ακούσει κι άλλες φορές αυτή τη φράση, άλλα αυτή τη φορά της έδωσα μεγαλύτερη σημασία και αναρωτήθηκα ποια άραγε να είναι τα βιβλία που θα ήθελα να έχω διαβάσει, αλλά για Α και Β λόγους δεν το έχω κάνει μέχρι στιγμής; Κι αυτόματα μου'ρθε στο μυαλό το βιβλίο του Τζεϊμς Τζόϋς, ''Οδύσσεια''. Πολλάκις το έχω ''φλερτάρει'' στη δανειστική βιβλιοθήκη, αλλά δεν το πήρα τελικά ποτέ. Με ελκύει, πρωτον, ο όγκος του (πάντα είχα αδυναμία στα ογκώδη μυθιστορήματα, τελευταίος μου άθλος το ''Δον Κιχώτης''
) και δεύτερον τα πολλά θετικά σχόλια που έχω ακούσει κατά καιρούς γι'αυτό. Αλλά όπως είπα έμεινα μόνο στην επιθυμία...
'Αλλο απωθημένο μου είναι το ''Πόλεμος κι Ειρήνη'' του Τολστόι ( Βασίλειε, ακους;
). Ξεκινημένο τέσσερεις ή πέντε φορές και καμιά φορά δεν το ολοκλήρωσα. Κουραστικό, δε λέω, χάνεσαι εκεί με τα ονόματα, αλλά θέλω πολύ κάποια στιγμή να το τελειώσω και να'χω ήσυχη τη συνείδησή μου.
Και μετά μου΄ρχονται στο μυαλό διάφορα φιλοσοφικά του Νίτσε και του Προυστ, μα , δε με βλέπω με τίποτα να ξεφυλλίζω το ''Τάδε έφη Ζαρατούστρα'' ή το ''Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο''.
''Κλασικό είναι ένα βιβλίο που ο καθένας θα ήθελε να είχε διαβάσει και κανένας δεν θέλει να διαβάσει.''
Βέβαια την έχω ακούσει κι άλλες φορές αυτή τη φράση, άλλα αυτή τη φορά της έδωσα μεγαλύτερη σημασία και αναρωτήθηκα ποια άραγε να είναι τα βιβλία που θα ήθελα να έχω διαβάσει, αλλά για Α και Β λόγους δεν το έχω κάνει μέχρι στιγμής; Κι αυτόματα μου'ρθε στο μυαλό το βιβλίο του Τζεϊμς Τζόϋς, ''Οδύσσεια''. Πολλάκις το έχω ''φλερτάρει'' στη δανειστική βιβλιοθήκη, αλλά δεν το πήρα τελικά ποτέ. Με ελκύει, πρωτον, ο όγκος του (πάντα είχα αδυναμία στα ογκώδη μυθιστορήματα, τελευταίος μου άθλος το ''Δον Κιχώτης''
) και δεύτερον τα πολλά θετικά σχόλια που έχω ακούσει κατά καιρούς γι'αυτό. Αλλά όπως είπα έμεινα μόνο στην επιθυμία...'Αλλο απωθημένο μου είναι το ''Πόλεμος κι Ειρήνη'' του Τολστόι ( Βασίλειε, ακους;
). Ξεκινημένο τέσσερεις ή πέντε φορές και καμιά φορά δεν το ολοκλήρωσα. Κουραστικό, δε λέω, χάνεσαι εκεί με τα ονόματα, αλλά θέλω πολύ κάποια στιγμή να το τελειώσω και να'χω ήσυχη τη συνείδησή μου.Και μετά μου΄ρχονται στο μυαλό διάφορα φιλοσοφικά του Νίτσε και του Προυστ, μα , δε με βλέπω με τίποτα να ξεφυλλίζω το ''Τάδε έφη Ζαρατούστρα'' ή το ''Αναζητώντας το Χαμένο Χρόνο''.
Last edited:
)
κι αν δεν νιώθεις άβολα μπορείς να τον δοκιμάσεις κι εσύ. )